چرا براي سلامتي امام زمان (عج) دعا مي‏کنيم؟

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي آرم جان

السلام عليك يا ابا صالح المهدي(عج)

*چرا براي سلامتي امام زمان (عج) دعا مي‏کنيم؟ دليل دعا کردن براي‏سلامتي‏امام عصر چيست؟ در حالي‏که خداي‏منان اراده دارد ايشان زنده و سلامت‏بمانند، آيا اصلا امکان دارد آن وجود مبارک دچار کسالت‏شوند؟

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست‏خدايا به سلامت دارش (1)

دعا از هر حيث مخصوصا براي‏سلامتي‏امام زمان (عج) آثار و برکات فراواني دارد که برخي عبارتند از:
? . دعا نشان‏گر علاقه و محبت دعاکننده به ايشان است . اگر چه دوستي‏تمام ائمه معصومين عليهم‏السلام بخشي‏از ايمان و شرط قبولي‏اعمال است، در عين حال دعا کردن در حق امام زمان (عج) موجب ازدياد محبت آن حضرت در دل و در نتيجه موجب تقويت ايمان مي‏گردد .
2 . دعا اظهار تجديد عهد و پيمان با آن حضرت است و محتواي‏پيمان با آن حضرت را دين داري، شريعت محوري‏و تصميم قلبي‏بر اطاعت امر امام عليه‏السلام و ياري‏رساندن او با نثار جان و مال تشکيل مي‏دهد .
تجديد بيعت‏با آن حضرت عليه‏السلام کاري است که بعد از هر نماز از نمازهاي پنجگانه يا در هر روز و يا در هر جمعه انجام آن مستحب است . هر روز بعد از نماز صبح، دعاهايي‏که مربوط به وجود مبارک امام عصر (عج) است، خوانده شود، بسيار مفيد و مؤثر خواهد بود .
دعاي‏شريف *اللهم بلغ مولاي‏صاحب الزمان صلوات الله عليه عن جميع المؤمنين ...* و نيز *دعاي‏عهد* شاهدي‏براي‏اين سخن است . (2)
3 . دعا سبب زنده نگه داشتن ياد امام غايب در دل منتظران مي‏گردد . ياد امام زمان (عج) توجه به ارزش هاي دين و اصول اخلاقي را در دل‏ها زنده مي‏کند و غفلت از ياد امام، يکي‏از دلايل عمده پژمردگي‏و سستي‏ارزش هاي الهي‏وانساني‏در جوامع اسلامي است .
دلت گر که يک لحظه غافل نشيند
خدنگ بلا بر دل دل نشيند
4 . کسي‏که سلامتي‏امام زمانش برايش مهم است، مسلما آزردن آن حضرت برايش سخت است. در نتيجه دعا براي‏سلامتي‏آن حضرت، انسان را به انجام کارهايي‏وامي‏دارد که موجب خشنودي‏آن حضرت و در نتيجه سبب رسيدن به مقام رضوان الهي‏مي‏گردد .
5 . دعا بسيار مؤثر است و موجب فرج آن حضرت و نيز فرج و گشايش در زندگي‏مؤمنان مي‏شود .
6 . دعا موجب قرب الهي‏است . امام مهدي (عج) در خصوص زيارت آل يس مي‏فرمايند: *هرگاه خواستيد به وسيله ما به خداوند و به ما توجه کنيد، اين زيارت را که از جانب خداوند انشا شده است، بخوانيد* . (3)
اين زيارت که از جهات مختلف محتوايي عميق دارد، بسيار مورد تاکيد و سفارش قرار گرفته است . اين زيارت از ابتدا تا انتها، دعاي براي سلامتي، تندرستي و بهروزي امام زمان (عج) است; *السلام عليک يا خليفه الله و ناصر حقه ... السلام عليک حين تصبح و تمسي، السلام عليک في‏اليل اذا يغشي‏و النهار اذا تجلي ... السلام عليک بجوامع السلام ... ، سلام بر تو اي جانشين خدا و ياري کننده حق ... درود و سلام بر تو هنگامي که صبح و شام کني، درود و تهيت الهي‏بر تو در شب که همه جا را فراگيرد و در روز، در وقتي‏که نور دهد (يعني‏سلام بر تو در هر صبح و شام) ... ، درود بر تو درودي‏همه جانبه ...*
در دعاي بعد از اين زيارت نيز معاني بلندي نهفته است ، مانند: خدايا او (امام زمان (عج‏)) را از شر هر متجاوز و سرکشي‏و از شر همه خلق خود پناه ده و او را از حوادث يوميه، از پيش رو و از پشت‏سر و از طرف چپ، حفظ و نگه‏داري‏کن و از اين که آسيب و گزندي به او برسد، جلوگيري‏کن و در خصوص او، رسولت و خاندان رسولت را حفظ نما و به دست مبارکش عدل و داد را پديدار نما! *اللهم اعذه من شر کل باغ و طاغ و من شر جميع خلقک و احفظه من بين يديه و من خلقه و عن يمينه و عن شماله و احرسه و امنعه من ان يوصل اليه بسوء واحفظ فيه رسولک و آل رسولک واظهر به العدل ...* .
در پايان سخن لازم است‏يادآور شويم که دعا کردن براي‏سلامتي‏و فرج آن حضرت، اطاعت از امر خداوند و نيز اهل بيت پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله است ، *و هر که خدا و رسولش را اطاعت کند و خداترس و پرهيزکار باشد، چنين کسي‏به فوز و سعادت خواهد رسيد* . (4)
آخرين نکته اين است که هر چند طبق وعده الهي‏حضرت زنده و باقي‏هستند تا زماني‏که پرچم توحيد و عدل را در همه جهان به اهتزاز درآورند، ولي‏بالاخره بشر هستند ودر معرض آفات جسماني‏و بلاهاي طبيعي و ممکن است مريض شوند و دچار کسالت گردند و از اين نظر دعاي‏ما براي‏سلامتي‏حضرت و حفظ ايشان از اين آفات و حوادث، بدون شک در سلامتي‏وجود آن عزيز عالم وجود و آخرين در صدف امامت و ولايت، مؤثر و مفيد است .
پي‏نوشت:

1 . ديوان حافظ، ص‏223 .
2 . قمي، مفاتيح الجنان، ص‏891و892 .
3 . همان، ص‏863 .
4 . نور (24): 52 .

[reza007]

گفتارهايي از آيت‌الله بهجت
او به خاطر گناهان و به خاطر اعمال [بد] ما است که [بيش از] هزار سال در بيابان‌ها در به در و خائف است. سبب غيبت امام زمان(ع) خود ما هستيم. زيرا دستمان به او نمي‌رسد وگرنه، اگر در ميان ما بيايد و ظاهر و حاضر شود چه کسي او را مي‌کُشد؟ آيا جنّيان او را مي‌کُشند يا ما انسان‌ها؟ ما پيشتر و در طول تاريخ ائمه(ع) امتحان خود را پس داده‌ايم!

• اشاره:

اين گفتار، گوهرهاي گران‌ارجِ پراكنده‌اي بوده كه به همّت بعضي از شاگردان فقيه فرزانه، و پارساي صاحبدل حضرت آيت‌الله العظمي بهجت گردآوري شده و در چند جلد كتاب با عناوين «در محضر بهجت»، «فيضي از وراي سكوت» و... به چاپ رسيده است. اين قلم به سائقة دوستي و عشق به اولياي حق، بياناتي را كه عمدتاً پيرامون اهميت «دعا براي تعجيل در فرج» آن موعود مهربان بوده، به گونه‌اي متصل و مرتبط كنار هم قرار داده تا شكل گفتاري منسجم يافته است.

محور اين گفتار را بيشتر، دعاي خالصانه و تائبانه براي فرج و همچنين ناظر و حاضر ديدن آن حجّت حيّ موجود موعود به خود اختصاص داده است.

بهترين كار براي به هلاكت نيفتادن در آخرالزّمان، دعاي فرج امام زمان(ع) است؛ البته دعايی كه در همة اعمال ما اثر بگذارد. قطعاً اگر كساني در دعا جدّي و راستگو باشند، مبصراتي (= ديدني‌هايي) خواهند داشت. بايد دعا را با شرايط آن خواند و «توبه از گناهان» از جملة شرايط دعا است.

مخصوصاً دعاي شريف «عظم البلا و برح الخفا» را بخوانيم و از خدا بخواهيم كه صاحب كار را برساند. با او باشيم. اگر رساند كه رساند و اگر نرساند [حداقل] از كنار او دور نشويم. از رضاي او دور نرويم. [امام زمان(ع)] حرف‌هايي [را] كه ما با يكديگر مي‌زنيم، مي‌داند. در هر حال براي تعجيل در امر فرج و رفع نگراني‌ها و گرفتاري‌ها و نجات و اصلاح حال مؤمنين [اين دعا] را بخوانيم: «اللّهمّ اكشف هذه الغمّـ［ عن هذه الامّـ［ بظهوره» خداوندا با ظهور حضرت حجّت(ع) اين ناراحتي و نگراني را از اين امّت برطرف نما! تنها انتظار فرج كافي نيست «تهيّأ» (= آمادگي)، اطاعت و بندگي نيز لازم است؛ مخصوصاً با توجّه به قضايايي كه پيش از ظهور امام زمان(ع) واقع مي‌شود به حدّي كه «ملئت ظلماً و جوراً». خدا مي‌داند كه به واسطة ضعف ايمان بر سر افراد چه مي‌آيد. خدا كند كه ظهور آن حضرت با عافيت مطلق براي اهل ايمان باشد و زود تحقّق پيدا كند.

ابتلائات شيعه امروز بسيار زياد است. از ظلم و ستم و بلا و فشاري كه بر سر اسلام و مسلمانان ـ به خصوص اهل ايمان ـ مي‌آيد، كارد به استخوان رسيده است. بيماري‌هاي مختلف و حوادث زياد شده است. بايد در مشاهد مشرّفه و مواقف مهمّه براي رفع ابتلائات شيعه دعا كرد و تضرّع نمود. ما بايد از همه بخواهيم كه متوسل شوند و دعا كنند و تضرّع نمايند تا بلكه فرجي حاصل شود. دعاي فرج اگر موجب فرج عمومي نشود براي دعا كننده موجب فرج خواهد بود. ـ إن‌شاءالله ـ چنانچه در بعضي از روايات آمده: «دعا كنيد كه در آن فرج شماست». برخي از مردم به مرحوم آقاي شيخ حسنعلي تهراني متوسل مي‌شدند و نتيجه مي‌گرفتند ولي متوجّه امام عصر(ع) نيستند. ما بايد به بيش از اينها به امام عصر(ع)متوسل باشيم تا نتيجه بگيريم. اگر اهل ايمان، پناهگاه حقيقي خود ـ حضرت صاحب(ع) ـ را بشناسد و به آن پناه برند امكان ندارد كه از آن ناحيه مورد عنايت واقع نشوند.

از مهم‌ترين دعاها، دعاي فرج امام زمان(ع) است. همة مشكلات مردم و حكومت‌ها از غيبت آن حضرت است. براي رفع مشكلات اجتماعي و حوائج مردم بايد همان‌طوري دعا كرد كه انسان براي رفع مشكل خودش دعا مي‌كند. دعا اگر دعا باشد تأثير خواهد كرد».

دعاي تعجيل فرج، دواي دردهاي ماست. در روايت است كه در آخرالزمان همه هلاك مي‌شوند، مگر كساني كه براي فرج دعا كنند. «إلّا من دعا بالفرج». ائمه(ع) ما با اين بيان، خيلي به اهل ايمان و شيعيان عنايت كرده‌اند تا خود را بشناسند. يعني اگر براي فرج دعا مي‌كنيد علامت آن است كه هنوز ايمانتان پابرجاست. [معصومين(ع)] فرموده‌اند: در آخرالزمان اين دعاي فرج را كه دعاي «تثبيت در دين» است بخوانيم: «يا الله، يا رحمان، يا رحيم يا مقلّب القلوب، ثبّت قلبي علي دينك» در زمان غيبت به خواندن دعاي «اللّهمّ عرّفني نفسك...» سفارش شده است. به حجّ كه مي‌رويد اهمّ حاجات را از خدا بخواهيد و آن فرج حضرت وليّ‌عصر(ع) است كه فرج بشريّت است. بعد از آن نابودي حكومت‌هاي فاسد و جائر را بخواهيد. خدا كند راهي براي «شرح صدر» پيدا كنيم كه به واسطة رئيس و [سَروَرمان] تحيّر قلبي‌مان برطرف شود. «فرج» ولو يك ساعت باشد، بعد از آن روشنايي است ائمه(ع) ما اين مطلب را با ما اتمام حجّت كرده‌اند و فرموده‌اند: «براي فرج بسيار دعا كنيد»، البته نه با لقلقة زبان. خود امام در مسجد سهله، جمكران، در خواب و بيداري در گوش افرادي از دوستانش بدون اينکه او را ببيند، فرموده است: «فرج من نزديک است، دعا کنيد» يا به نقلي فرموده: «فرجم نزديک شده دعا کنيد «بداء» حاصل نشود». چه مصائبي بر امام زمان(ع) که مالک همة کرة زمين است وارد مي‌شود. آن حضرت در چه حالي هستند و ما در چه حالي! او در زندان است و خوشي و راحتي ندارد و ما چقدر از مطلب غافليم و توجه نداريم. کساني که در خواب و بيداري تشرّف حاصل نموده‌اند از آن حضرت شنيده‌اند که فرموده است: «براي تعجيل فرج من زياد دعا کنيد». خدا مي‌داند تعداد اين دعاها بايد چقدر باشند تا مصلحت ظهور فراهم آيد. بايد دعا را با شرايط آن انجام داد و توبه از گناهان از جمله شرايط دعا است. چنان‌که فرموده‌اند: «دعاء التائب مستجاب» نه اينکه براي تعجيل فرج دعا کنيم [در حالي که] کارهايمان براي تبعيد (= به تأخير انداختن و دور کردن) آن حضرت باشد.

خدا چه صبري داده به حضرت غايب(ع) که هزار سال مي‌بيند بر سر مسلمان‌ها چه بلاهايي مي‌آيد و خود آنها چه بلاهايي بر سر هم مي‌آورند و همه را تحمّل مي‌کند. اميدواريم خداوند براي يک مشت شيعة مظلوم، صاحبشان را برساند زيرا در عالم چنين سابقه نداشته و ندارد که رئيس و رهبري از مريدان و لشکرش اين قدر غيبت طولاني داشته باشد. چه بايد گفت؟ معلوم نيست تا کي! در تمام امّت‌هاي گذشته مقدّر شده است ولي در هيچ امّتي چنين غيبتي با وقتِ نامعلوم و غير مقدّر اتفاق نيفتاده است.

اگر بدانيم دعاي ما اثر دارد و باز دعا نکنيم، مقصرّيم. حضرت غايب(ع) عجب صبري دارند! با اينکه از تمام آنچه که ما مي‌دانيم يا نمي‌دانيم اطّلاع دارد و از همة امور و مشکلات و گرفتاري‌هاي ما باخبر است.

خود حضرت مهدي(ع) هم منتظر روز موعود است و خودش مي‌داند که چه وقت ظهور مي‌کند. اينکه گفته مي‌شود آن حضرت وقت ظهورش را نمي‌داند، درست نيست. دعاي تعجيل فرج دواي همة دردهاي ماست. مي‌پرسند: «چرا اين همه دعا مي‌کنيم مستجاب نمي‌شود؟» [پاسخ اين است:] شرط استجابت دعا، توبه است. لذا ملائکه مي‌گويند: چرا دعا را با شرطش ـ که توبه باشد ـ به جا نمي‌آوريد تا مستجاب شود؟ ما بايد امام زمان(ع) را حاضر فرض کنيم. هرجا مي‌رود، برويم و مي‌توانيم! ولي گويا نمي‌خواهيم در راه رضاي آن حضرت باشيم، نه اينکه رضاي آن حضرت را نمي‌دانيم يا نمي‌توانيم تحصيل کنيم. مهم‌تر از دعا براي تعجيل فرج، دعا براي ايمان و ثبات قدم در عقيده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او مي‌باشد. اگر ظهور آن حضرت نزديک باشد، بايد هر کس خود را براي آن روز مهيّا سازد از جمله آنکه از گناهان توبه کند. همين توبه باعث مي‌شود که اين همه بلاهايي که بر سر شيعه آمده، از سر شيعه رفع و دفع گردد.

آقايي که زياد به مسجد جمکران مي‌رود، مي‌گفت: «امام زمان(ع) را در مسجد جمکران ديدم به من فرمود: «به دل‌سوختگان ما بگو براي ما دعا کنند». او هزار سال است که زنداني است. لذا هر کسي که براي حاجتي به مکان مقدّسي مانند مسجد جمکران مي‌رود بايد که اعظم حاجت (= بزرگ‌ترين خواسته) نزد آن «واسطة فيض» ـ يعني فرج خود آن حضرت ـ را از خدا بخواهد. حضرت غايب(ع) داراي بالاترين علوم است و «اسم اعظم» پيش از همه در نزد خود آن حضرت است، با اين‌همه به هر کس که در خواب يا بيداري به حضورش مشرّف شده، فرموده است: «براي من دعا کنيد». در حالي که [امام زمان(ع)] مُرده را زنده مي‌کند، خود در زندان وسيع [دنيا] به سر مي‌بَرد. امّا در مورد خود حق ندارد، هرچند براي ديگران ـ مخصوصاً در امور فردي ـ عنايت خاصّي دارد امّا در امور اجتماعي که مربوط به خود آن حضرت است، خير! خدا کند ارتباط شيعه و اهل ايمان، با امام زمان(ع) قوّت بگيرد تا در مقام صبر، صبر و تحمّل کنند. [يقيناً] دعا در امر تعجيل فرج آن حضرت مؤثر است، امّا نه لقلقة زبان و «عجّل فرجه» خشک و خالي. دعاي فرج مثل نماز نافله، عمل مستحبّي است. يعني راستي وجدّي از غيبت امام متأثر باشيم و از خدا بخواهيم که فاصلة هزار و چندصد ساله را که ميان مردم و «واسطة فيض» افتاده است، برطرف شود و به پايان برسد. دعاي باحالِ حُزن و اندوه و با تأثر قلبي از مردم واقع نمي‌شود. اگر مي‌شد، قطعاً وضع اين‌طور نبود. راه خلاص از گرفتاري‌ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات براي فرج وليّ‌عصر(ع) آن هم با خلوص و صدق نيّت و همراه با توبه تا رابطة ما با وليّ‌امر و امام زمان(ع) قوي نشود، کار ما درست نخواهد شد و قوّت رابطة ما با وليّ‌امر(ع) هم در اصلاح نفس است.

• امام زمان(ع) ناظر اعمال ما

چيزي که باعث شرمندگي و خجالت‌زدگي ما مي‌شود اين است که امام زمان(ع) همه چيز را مي‌داند و همه چيز را مي‌شنود. معصومين(ع) «عين الله الناظرة و اذن الله السامعه الواعيه» [= يعني چشم بينا و گوش شنواي خداوند] هستند. اگر حرفي زده مي‌شود حتي قبل از آنکه ديگران و کساني که در مجلس هستند، بشنوند، آنها مي‌شنوند. چرا کاري نمي‌کنيد که هميشه خودتان را پيش آن حضرت ببيند؟ [اگر] ما او را نمي‌بينيم، او که ما را مي‌بيند. پس چرا اين‌قدر دوريم؟ آيا نبايد توجه داشته باشيم که ما رئيسي داريم که بر احوال ما ناظر است؟ واي بر احوال ما اگر در کارهايمان او را ناظر نبينيم و يا او را در همه‌جا ناظر ندانيم! با وجود اعتقاد به داشتن رئيسي که «عين الله الناظر＼» است آيا مي‌توانيم از نظر الهي فرار کنيم يا خود را پنهان کنيم؟ چه پاسخي خواهيم داد؟

چقدر سخت است اگر براي ما اين امر ملکه نشود که در هر کاري که مي‌خواهيم اقدام کنيم و انجام دهيم ابتدا «رضايت» و «عدم رضايت» او را در نظر نگيريم و رضايت و خشنودي او را جلب ننماييم! ما بايد رضا و ميل امام زمان(ع) را در کارها به دست آوريم. در امور اجتماعي نبايد به ديگران نگاه کنيم و از اين و آن پيروي کنيم. زيرا اين افراد معصوم نيستند، هرچند بزرگ و بزرگوار باشند. اگر در راه امام عصر(ع) باشيم چنانچه به ما بد و ناسزا هم بگويند نبايد ناراحت شويم بلکه هم‌چنان بايد در آن راهِ حق و حقيقت ثابت‌قدم و استوار باشيم.

انصاف اين است که در زمان نزديک به ظهور که ظلم فراگير مي‌شود به افرادي که در دين و ايمان باقي مي‌مانند، عنايات و الطاف خاصّي مي‌شود تا از دين خارج نشوند. زيرا حضرت وليّ‌عصر(ع) تکيه‌گاه مردم است و کساني که تکيه‌گاهشان امام باشد، کوهِ ايمانند. ما اهل علم در هر حال بايد به وظيفة خود عمل کنيم. نوکرهاي امام زمان(ع) عموماً بايد عمل به وظيفه کنند، توسلات را هم داشته باشند.

• راه‌هاي ارتباط با امام عصر(ع)

راه ايجاد و ارتباط با اهل بيت(ع) و مخصوصاً حضرت وليّ‌عصر(ع) عبارت است از «معرفت خداوند متعال» و بعد «اطاعت محض از پروردگار». اين دو، موجب حبّ به خداوند و محبّت نسبت به همة کساني که خداوند آنها را دوست مي‌دارد؛ مثل انبيا و اوصيا ـ مخصوصاً علاقه و ارتباط با محمّد و آل محمّد(ع) ـ مي‌شود که نزديک‌ترين آنها به ما حضرت صاحب‌الامر(ع) است.

لازم نيست که انسان در پي اين باشد که به خدمت حضرت وليّ‌عصر(ع) تشرّف حاصل کند. بلکه شايد خواندن دو رکعت نماز و سپس توسل به ائمه(ع) بهتر از تشرّف باشد، زيرا هرجا که باشيم آن حضرت مي‌بيند و مي‌شنوند. ضمناً عبادت در زمان غيبت افضل از عبادت در زمان حضور است و زيارت هر کدام از ائمه اطهار(ع) مانند زيارت خود حضرت حجّت(ع) است.

در زمان غيبت عنايات و الطاف امام زمان(ع) نسبت به محبّان و شيعيانش زياد ديده شده. باب بقا و حضور کلّاً مسدود نيست، بلکه اصل «رؤيت جسماني» را هم نمي‌شود انکار کرد. ما در درياي زندگي در حال غرق شدن هستيم. دستگيري «وليّ خدا» لازم است تا سالم به مقصد برسيم. بايد به وليّ‌عصر(ع) استغاثه کنيم که مسير را روشن سازد و ما را تا مقصد همراه خود ببرد.

کجا رفتند کساني که با صاحب‌الزّمان(ع) ارتباط داشتند؟ ما خود را بيچاره کرده‌ايم که قطع ارتباط نموده‌ايم و گويا هيچ چيز نداريم. اگر بفرماييد: به آن حضرت دسترسي نداريم؟ جواب شما اين است که چرا به انجام واجبات و ارتکاب محرّمات ملتزم نيستيد. او به همين امر از ما راضي است. ترک واجبات و ارتکاب محرّمات، حجاب و نقاب ديدار ما از آن حضرت است.

تنها پيدا کردن و ديدن آن حضرت(ع) مهم نيست. زيرا ديدن آن حضرت در عرفات يا در جاي ديگر که هميشه ميسور نمي‌شود و ممکن نيست. [امّا] اگر مشرّف شديد به آن حضرت نگوييد که از خدا براي من زن، خانه، دفع فلان بيماري يا امراض به‌خصوص و... بخواه. زيرا اينها چندان اهميت ندارد. همچنين آقاي ديگري گفت: در اعتکاف مسجد کوفه آن حضرت را در خواب ديدم که به من فرمود: اينهايي که به اينجا آمدند از مؤمنين خوب هستند ولي هر کس حاجتي دارد و براي برآورده شدن حاجت خود آمده است مانند خانه، فرزند. و هيچ‌کدام براي من نيامده‌اند. مطلب همين‌طور است. هر کدام در فکر حوائج شخصي خود هستيم و به فکر آن حضرت نيستيم.

هر کسي بايد به فکر خود باشد و راهي براي ارتباط با حضرت حجّت(ع) و فرج شخصي خويش پيدا کند؛ خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد يا نزديک. عده‌اي بوده‌اند که گويا حضرت غايب در پيش آنها حاضر و ناظر بوده است. آن حضرت آن‌قدر به ما نزديک و از حال ما باخبر است امّا ما از او غافل و بي‌خبريم و مي‌پنداريم که دوريم! حيف که ما قدردانِ نعمتِ ولايت نيستيم.

حاج محمّدعلي فشندي(ره) هنگام تشرف به محضر حضرت صاحب(ع) عرض مي‌کند: مردم دعاي توسل مي‌خوانند و در انتظار شما هستند و شما را مي‌خواهند و دوستان شما ناراحتند. حضرت مي‌فرمايد: دوستان ما ناراحت نيستند! کساني که منتظر فرج هستند که براي خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه براي برآوردن حاجات شخصي خود. آري! تشنگان را جرعة وصال و شيفتگان جمال را آب حيات و معرفت مي‌دهند. آيا ما تشنة معرفت و طالب ديدار هستيم و آن حضرت آب نمي‌دهد با آنکه کارش دادرسي به همه است و به مضطرّان عالم رسيدگي مي‌کند؟!

آن حضرت از چشم ظالمان محجوب (= پنهان) است. «المحجوب عن اعين الظالمين» امّا کساني که نه ظالمند و نه رفيق ظالمند و نه با ظالمان معاشرند و نه در خانه و محلّة ظالمان هستند، آن حضرت از ديدة آنها محجوب نيستند. ثانياً ديدن با چشم موضوعيت ندارد بلکه طريق و وسيله‌اي است براي حصول يقين. اگر آدم از پشت پرده، صدايي را شنيد و بودن گوينده‌اي را يقين کرد و او براي ما خبرهايي داد که مطابق با واقع شد، [ما] به وجود گوينده، يقين پيدا مي‌کنيم هرچند چشمانمان او را نبيند. ثالثاً همين ديدن را خيلي از بزرگان علماي ما هم ادّعا کرده‌اند، که اگر بگوييم آنها دروغگو بوده‌اند، ديگر معلوم است که ما در چه حالي هستيم.

• چرا حضرت بيمناک و خائف هستند؟

در زيارت حضرت غايب(ع) وارد شده است: «السلام عليک ايّها المهذّب الخائف» [= سلام بر تو اي آراستة بيمناک]. با اينکه انسان خائن، خائف است «الخائن خائف» و شخص مهذّب و بي‌گناه و پاک، از کسي بيم ندارد؛ امّا آن حضرت با آن حريم پاک، از اظهار (و نشان دادن خود) خائف است. او به خاطر گناهان و به خاطر اعمال [بد] ما است که [بيش از] هزار سال در بيابان‌ها در به در و خائف است. سبب غيبت امام زمان(ع) خود ما هستيم. زيرا دستمان به او نمي‌رسد وگرنه، اگر در ميان ما بيايد و ظاهر و حاضر شود چه کسي او را مي‌کُشد؟ آيا جنّيان او را مي‌کُشند يا ما انسان‌ها؟ ما پيشتر و در طول تاريخ ائمه(ع) امتحان خود را پس داده‌ايم!

شايد از بعضي از روايات استفاده شود که عمر حضرت حجّت(ع) در پس از ظهور زياد نباشد. لذا بعضي از منتظران حضرتش از اين جهت ناراحتند، امّا فکر نمي‌کنند که يک روز [حکومت و زندگي با آن حضرت] به سال‌ها مي‌ارزد.
دعا مي‌کنيم که خداوند کام ما شيعيان را با فرج امام زمان(ع) شيرين گرداند!

ماهنامه موعود شماره 94
عبدالحسن ترکي

[seyed133]

دعايي از امام زمان روحي وارواح العالمين له الفداء معروف به دعاي فـَرَج:



« الهي عَظُمَ البَلاءُ وَ بَرحَ الْخَفاءُ وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ وَانْقَطَعَ الرّجاءُ وَ ضاقـَتِ
الاَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّماءُ وَ اَنـْتَ الْمُستـَعانُ وَاِلَيْكَ الْمُشْـتـَك‍‍ي وَ عَلَيْكَ
الْمُعَوَّ لُ فِي الشِّـدَّةِ وَالرَّخاُءُ . اللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍاُلِي الاَمرِالَّذينَ فَرَضْتَ
عَلَينا طاعَتَهُم وَ عَرَّفتَنا بذالِكَ مَنِزلَتَهُم فـَفـَرّج عَنـّا بحَقـّهِمْ فـَرَجاً عاجِلاً
قـَريباً كَلَمْحِ الْبَصَر اَوْ هُوَ اَقـْرَبُ يا مُحَمّدُ يا عَليّ يا عَلـيُ يا مُحَمّدُ اِكْفيانيْ
فـَاِنَّكُما كاِفياِن وَانْصُراني فـَاِنَكُما ناِصراِن يا مَولانا يا صاحِبَ الزَماِن، اَلْغَوثَ
اَلْغَوثَ اَلْغَوثَ، اَدِْركْني اَدِْركْني اَدِْركْني ، اَلسّاعَةَ اَلسّاعَةَ اَلسّاعَةَ، اَلْعَجَلَ
اَلْعَجَلَ اَلْعَجَل يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ بحَق مُحَمّدٍ وَآلِهِ الطـّاهِرينَ.»





منبع:مفاتيح الجنان .

[مقداد]

علت اين كه براي سلامتي حضرت ولي عصر-علیه السلام-، دعا مي‌كنيم اين است كه‌:
1. دعا كردن‌، نوعي اظهار محبّت و ارادت است و ما با دعا براي آن حضرت‌، علاقة خودمان را در طبق اخلاص مي‌گذاريم‌.
2. دعا كردن‌، نوعي شكرگزاري و سپاس محسوب مي‌شود و وجود امام‌، بهترين نعمت الهي است كه خدا به ما عنايت فرموده است‌; هم‌چنين با دعا به آن حضرت‌، به او توجّه مي‌كنيم و توجّه به نعمت نيز، از اقسام شكر است‌; بر اين اساس‌، دعا براي حضرت لازم است‌.
ممكن است تصور شود كه خداي متعال‌، حضرت را از آفات محفوظ مي‌دارد، و دعا براي سلامتي او يا صدقه دادن نيازي نيست‌. پاسخ اين است كه چون حضرت در دنيا زندگي مي‌كند، عوارض طبيعي از قبيل كسالت و مريضي‌ها و... بر او عارض مي‌شود و به همين خاطر بايد براي او دعا كرد و به نيابت از ايشان صدقه داد.(ر.ك‌: مكيال المكارم‌، سيد محمد تقي موسوي اصفهاني‌، ج 1، ص 420، انتشارات برگ شقايق‌، 1380.)
3. دعا كردن‌، خود عبادتي بزرگ به حساب مي‌آيد كه ضمن آن كه در رشد معنوي ما مؤثر است‌، در موفقيّت بيش‌تر حضرت نيز مؤثّر مي‌باشد.

[ابدیت]

[yanoor]

http://www.askdin.com/gallery/images...bi3shri5vd.gif



گوگل


http://up.iranblog.com/images/5y4lwlw38wtr99hycp4.gif



http://www.roze.ir/images/imam__mahdi/imam_mahdi_w_8802.jpg



گوگل

http://hovallah.mihanblog.com

[neginsabz]

چگونه برای فرج دعا کنیم؟

عالمان ربانی و صاحبدلان اهل راز،
آنان که با مهدی آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پیوندی و عقله ای دیرینه دارند،
و در ندبه ها و ناله های شبانه شان، همواره فرج حضرتش را از درگاه دوست تمنا می کنند،
مدام نفس خود را کشیک می کشند که مبادا کاری از ایشان سر زند که مطلوب و محبوب آن دلدار بی مثال نباشد. از این رو هم خود را می‌پایند و هم دیگران را نسبت به مراقبت بر این دقیقه سفارش می کنند.
فقیه فقید، و عارف دانای راز،
حضرت آیت الله العظمی بهجت که به تعبیر مقام معظم رهبری،
سرچشمه پایان ناپذیر فیوضات معنوی بودند،
یکی از این نمونه هاست.
آنچه می خوانید قسمت دوم از سفارش ها و سوتیترهایی است از این عارف سفر کرده به منتظرات ظهور حضرت آفتاب.

[neginsabz]

دروغ گویان مفتضح می‌شوند!

در روایات آمده است:
«در زمان حضرت صاحب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف شصت کذّاب خارج می‌شوند که هر کدام مدعی امامت یا بابیت و نیابت او هستند.»، رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله می فرماید:
«لا تقوم الساعة حتی یخرج المهدی من ولدی، ولا یخرج المهدی حتی یخرج ستون کذابا کلهم یقول: أنا نبی.»؛
(قیامت به پا نخواهد شد تا این که فرزندم مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف قیام کند، و او قیام نخواهد کرد تا این که شصت کذاب که همگی می‌گویند: ما پیامبریم، قیام کنند.)
الارشاد، ج 2 / ص 371؛
ولی به فضل خدا دروغ آن‌ها آشکار می‌گردد و به هیچ کدام اعتماد نمی‌شود و اهل بصیرت می‌فهمند که حضرت، حق است.
گویا وقتی حضرت می‌آید، می‌فرماید:
«أیها الناس، إنی أنا الصاحب الذی کنتم به تنتظرون.»
ای مردم، من همان کسی هستم که انتظارش را می‌کشیدید.
و بعد از اتمام حجت، کراماتی از او می‌بینند و کذب مدعیان روشن می‌شود.

[neginsabz]

زمان ظهور، زمان دارایی محض است
زمان ظهور، زمان دارایی محض است. در روایت است:
«تظهر الأرض کنوزها»،
بحارالانوار/52/337؛
زمین، گنج‌هایش را آشکار می‌سازد.
احتمال دارد معادن را هم شامل بشود،
نه تنها آن چه مردم در زیر زمین پنهان کرده‌اند. گنج‌های زیر زمین از عجایب است.
معادن و گنج‌هایی که هنوز کشف نشده،
همگی در زمان ظهور حضرت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ظاهر می‌شود.

[neginsabz]

نحوه دعا کردن برای فرج و شرایط و موانع آن


دوستان آن حضرت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف باید دو مطلب مهم را رعایت کنند:
یکی این که، در شداید برای فرج دعا کنند، که خود همین مژده‌ای است برای این که شداید به فرج متصل است.
دیگر این که، دعا کنند که ظهور آن حضرت برای اهل ایمان، همراه با عافیت باشد، و تا وقت ظهور با وجود بلاها و شداید، ثابت قدم و استوار در دین و عامل به تکلیف باشند؛ زیرا ما هیچ ندیده و نخوانده بودیم که بین برادرها، هشت سال جنگ ادامه پیدا کند، آن هم چه جنگی! بر سرشان در خانه‌ها آتش، بمب و موشک ببارد حتی برای آن‌ها که به جنگ نرفته و در جبهه حاضر نشده اند.
خدا کند ظهور آن حضرت زود و قریب،
و با عافیت اهل ایمان همراه باشد!
«واجعل لنا فی ذلک الخیرة والعافیة»،
مشابه این جمله در دعای روز غدیر آمده است.
خدایا! این [ظهور] را برای ما مایه خیر و عافیت بگردان.
زیرا ما ایمان میثم تمار،
یکی از شیعیان و خواص حضرت علی علیه السلام که در راه آن حضرت به دار آویخته شد و دست و پا و زبان او را قطع نمودند،
را نداریم
که هر چه بلا شدیدتر می‌شد، ایمانش قوی‌تر می‌شد!
با ضعف ایمانی که ما داریم،
از کجا می‌دانیم که در بلاها و ابتلائات و شداید ثابت قدم خواهیم ماند، از کجا می‌دانیم قلباً هم از دین خارج نخواهیم شد. برای بسیاری از مردم، در اثر سختی‌ها و مشکلات و بلاها، تردید و شک حاصل می‌شود،
و توقع دارند که مثلاً الان باید وقت ظهور آن حضرت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف باشد و چرا ظاهر نمی‌گردد و... .