منظور از حيات زندگي و حيات عبادت چيست؟

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي آرام جان

منظور از حيات زندگي و حيات عبادت چيست؟

وقتي انديشه اي زيبا باشد ، همانند خورشيد در زندگي طلوع مي كند و انسان سرشار از اميدها مي گردد.انسان به نظام قانونمندي مي رسد ، وقتي نسبت به همه ي قوانينِ امور زندگي دانا شود، به زندگي اش اطمينان مي كند و آسودگي خيال مي يابد و به پيامدها و حادثه هاي آن آشنا مي گردد در آن صورت به جايگاه اصلي خود در زندگي پي خواهد برد.
امروزه هركس در زندگي با عقل سليم ، به راحتي مي تواند بفهمد كه زندگي اش حيات دارد يا نه. وقتي انسان زمينه اي فراهم كند كه در نتيجه ي آن گرفتار فشارهاي روحي و افكار منفي شود، مطمئناً آن زندگي حيات ندارد. تمام تفكرات نادرستي كه انسان را به نتيجه ي نامطلوب گرفتار مي كند ، بند و اسارت است كه تماماً انسان را در زندان روحي قرار مي دهد ، در نتيجه ترس و اضطراب بر زندگي حاكم مي شود و آرامش و آزادي دروني از زندگي انسان رخت بر مي بندد.
در مورد حيات عبادت نيز بايد گفت كه عبادت ، معبود را ستايش كردن و به او پيوستن و از او متأثّر شدن است. حيات در عبادت يعني وصل شدن ؛ پس آن عبادتي كه وصل داشته باشد ، حيات دارد.
حيات يافتن عبادت براي هر انسان به معناي رستگاري خواهد بود . حيات يافتن يعني آن قدر روح انسان سبك بال و بدون وابستگي باشد كه با آيات الهي بتواند به سمت بالا عروج كند. مي توان با يك انديشه ي مثبت با آيات الهي و عبادتي چون نماز عروج كرد. انديشه ي منفي سبك بالي را از انسان مي گيرد و اجازه ي عروج نمي دهد و همانند طناب صيّادي است كه پاي پرنده در آن گرفتار شده است گرچه در آن حال پرواز مي كند اما مسافتي نمي پيمايد و كاملاً خسته مي گردد و در نهايت سقوط مي كند.
توجه قلبي در عبادت موضوع مهمي است كه انسان را به معبود وصل مي نمايد ؛ به عبارتي ديگر توجه قلبي با انديشه ي مثبت كه در روح يك فرد زندگي مي كند ، عمق مي يابد و هيچ گاه توجه قلبي در كنار افكار منفي عمق نمي يابد.
ضمن تشكر از بذل توجه دوستاني كه مطالب را دنبال مي كنند ،‌ در جلسه آتي به سؤال ذيل پاسخ خواهيم داد و بدنيست تا هفته آينده تأملي روي اين پرسش صورت بگيرد..
* همه بر اين باوريم كه انسان هاي مثبت و خوبي هستيم . اما چرا حيات زندگي و حيات عبادت در ما كم رنگ است و يا اصلاً وجود ندارد؟


مأخذ : عرفان و رهجويان كمال ( عرفان نماز )،سيد مهدي محمدي

[meshkaat]

بنام خدا
در آيات زيادى از قرآن ، امر به عبادت و بندگى شده است.
براى نمونه : «ذَ لِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ خَــلِقُ كُلِّ شَىْء فَاعْبُدُوهُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَىْء وَكِيلٌ» . (انعام ، 102)