روزه در اديان مختلف

[moridenur]

به تصريح قرآن كريم، روزه بر پيروان اديان آسماني قبل از اسلام نيز واجب بوده است. اما تنها مسلمانان، مسيحيان و يهوديان نيستند كه روزه مي‌گيرند، بلكه حتي آئين‌هاي غيرالهي نيز روزه و رياضت‌هاي جسمي را براي تربيت جسم و روح پيروان خود ضروري مي‌دانند.

اديان گوناگون طي قرون متمادي، هر يك راه و روش و آئين‌هاي خاصي را براي ارتقاي روحي و رواني بر پيروان خود واجب دانسته‌اند. از جمله اين آموزه‌هاي ديني روزه است كه در اديان، آئين‌ها و سرزمين‌هاي مختلف، شكل‌هاي گوناگون و گاه بسيار متفاوت به خود گرفته است.
روزه ضمن وجوب در اديان الهي، انگيزه فطري نيز داشته زيرا بشر تعالي‌طلب كه نمي‌خواست تا سطح حيوانات پايين بيايد و يكسره محكوم تمايلات و شهوات حيواني گردد، روزه را وسيله و سپري براي مقاومت در برابر اين گونه تمايلات قرار داده تا خود را به كمال برساند.
روزه گرفتن در ميان اديان الهي، تاريخي بس طولاني دارد و از جمله عبادات ديريني است كه پيدايش آن را مي‌توان با رانده شدن حضرت آدم و حوا از بهشت مقارن دانست.
«صوم» در لغت به معناي خودداري از عمل است البته در معناي آن اين قيد را اضافه كرده‌اند كه به معناي خودداري از كارهاي مخصوصي است كه دل آدمي مشتاق آن باشد و اشتهاي آن را داشته باشد. اما صوم در فرهنگ و شريعت ديني عبارت از خودداري و پرهيز از چيزهايي خاص در زمان معين است.
خداوند در قرآن مي‌فرمايد: اي كسانيكه ايمان آورده‌ايد بر شما روزه نوشته شد همانگونه كه بر اممي كه پيش از شما بودند، نوشته شد.
اين آيه نشان مي‌دهد كه روزه بر مسلمانان و بر امت‌هاي پيش از آنان نيز واجب بوده است. در روايات اسلامي آمده كه كتاب‌هاي بزرگ آسماني همچون تورات، انجيل، زبور، صحف و قرآن در رمضان نازل شده‌اند.
تفاوت روزه در اديان از جهت تعداد روزها و چگونگي روزه‌هاست، هرچند در اديان مختلف جزئيات و كيفيت روزه تفاوت دارد اما اصل حكم روزه وجود دارد و هدف آن بطور كلي تهذيب نفس و ايجاد طهارت و پاكي معنوي و رفع رنج و بلاست.

هندوئيسم
هندوئيسم 2500 تا 4000 سال پيش از ميلاد، از تمدن دره ايندوس برخاسته است. هندوئيسم دين خدايان است كه اساس آن اعتقاد بر يگانگي هر چيز است. اين كليت، برهمن ناميده مي‌شود. هندوها معتقدند هدف از زندگي اين است كه ما درك كنيم بخشي از خدا هستيم كه مي‌توانيم اين سطح حيات را ترك كرده و به خدا بازگرديم. اين آگاهي حقيقي فقط با ورود به چرخه تولد، مرگ و زندگي كه سمسره خوانده مي شود امكان پذير است.
موفقيت هركس در اين راه با مقدار اعمال خوب و بدش ارزيابي شده و تعيين‌كننده تناسخ بعدي اوست. خدمت به ديگران و قرباني كردن، موجب ارتقاء درجه و تولد دوباره فرد در درجه بالاتر مي‌شود و انجام اعمال بد، او را به سطح پايين‌تر يا حتي به سطح يك حيوان تنزل مي‌دهد.
هندوها معمولاً در روزهاي ماه جديد و جشن‌هايي مانند shivratri، durga puja و saraswati puja روزه مي‌گيرند. زنان شمال هند در روز karva chauth هم روزه مي‌گيرند.
نحوه روزه بستگي به خود فرد دارد. ممكن است روزه، امتناع از خوردن و آشاميدن هر نوع غذا يا نوشيدني براي مدت 24ساعت باشد، اما بيشتر شامل نخوردن غذاهاي جامد است و نوشيدن مقداري آب يا شير مجاز است.
هدف از اين روزه، افزايش تمركز در مديتيشن يا عبادت براي تطهير درون است و گاهي به عنوان دادن يك قرباني در نظر گرفته مي‌شود.

بوديسم
دين بودا برخاسته از آموزش‌هاي «سيدارتا گوتاما» است كه 535 سال پيش از ميلاد به شكوفايي رسيد و بودا نام گرفت. او سياق ميانه‌روي را جايگزين رياضت‌هاي شديد جسمي يا دنياپرستي و خوش‌گذراني زياد كرد. سال‌ها پس از مرگ بودا، آموخته‌هاي او به رشته تحرير درآمد و تريپي تاكا نام گرفت.
بودايي‌ها به اصل تناسخ روح و چرخه حيات معتقدند، بدين صورت كه هر كس روند تولد، زندگي و مرگ را مي‌پيمايد. پس از اين چرخه، اگر فرد وابستگي خود به جسم و علائق را رها كند مي‌تواند نيروانا را كسب كند.
همه فرقه‌هاي اصلي بوديسم دوره‌هايي براي روزه دارند كه معمولاً روزهاي چهاردهم ماه و ديگر روزهاي مقدس است. در آيين بودا، روزه به معناي خودداري از خوردن غذاهاي جامد است، ولي استفاده از برخي مايعات مانعي ندارد. روزه بودائيان روشي براي پاك سازي است.
راهبان بودايي براي آزادسازي ذهن روزه مي‌گيرند. بعضي از راهبان بودايي كشور تبت، براي كمك به رسيدن اهداف يوگا، نظير انرژي دروني، روزه مي‌گيرند.

آئين جين
- زاهدان پيرو آئين جين براي ايجاد آمادگي روحي خود براي برخي جشن‌ها و اعياد روزه نگه مي‌دارند، همچنين پارسايان آئين جين بهترين مرگ را مرگ در اثر پرهيز كامل از غذا و آب مي‌دانند و بسياري از آنها داوطلبانه راه روزه‌دار را در پيش مي گيرند تا بدين طريق به زندگي خود پايان بخشند.

لامائيسم
لامائيست‌ها در هر ماه روزهاي 14 و 15 و 29 و 30 تنها از غذاي آردي و چاي تناول مي‌كنند ولي پارسايان اين مذهب در طول اين چهار روز تا غروب آفتاب هيچ نمي‌خورند.

صابئين
صابئين يا مندائيان (پيروان حضرت يحيي) در روزهاي ويژه‌اي از سال كه آنها را مبطل مي‌نامند از خوردن گوشت، ماهي، تخم مرغ خودداري مي‌كنند از جمله اين روزها 26 و 27 و 28 و 29 و 30 ماه سمبلتا، روزهاي ششم و هفتم ماه دولا و روز دوم ماه هطيا است.
آنها روزه واقعي را روزه‌دار بودن اعضا و جوارح آدمي مي‌دانند كه در كتاب كنزاربا يا صحف آدم مقدس‌ترين كتاب مندائي‌ها آمده است: «اي مومنان برايتان گفتم كه روزه بزرگ فقط نهي از خوردن و آشاميدن نيست بلكه ديدگانتان را از نگاههاي هيز و شيطاني و گوشهايتان را از شنيدن حرفهايي كه مردم در خانه خود مي‌زنند برحذر داريد و زبانهايتان را به گفتارهاي دروغ و ناپسند نيالائيد و .... ».

زرتشتي
در آيين زرتشت، زرتشتيان بايد در سه بخش معنوي "شنوايي"، "انديشه" و "احساس" هميشه روزه باشند؛ به آن معنا كه از طريق اين سه حس از نيكي دور نشوند و "انديشه و احساس و شنوايي"شان هميشه سرشار از نيكي باشد. با اين‌حال زرتشتيان براي افراط نكردن در خوردن گوشت حيوانات روزهاي دوم و دوازدهم و چهاردهم و بيست و يكم هر ماه زرتشتيان از خوردن گوشت پرهيز مي‌كنند. همچنين زرتشتيان پس از مرگ يكي از نزديكان، به مدت سه شب از پختن يا خوردن گوشت پرهيز مي‌كنند.

يهوديت
موسي مردمش را از اسارت مصر خارج ساخت و كتاب خود را از سوي خدا به آنها عرضه كرد. سپس يوشع نبي آنها را به سرزمين موعود برد. جايي كه ساموئل، پادشاهي عبرانيان را تأسيس كرد.
داوود پيامبر، اورشيلم را بنا نهاد و سليمان اولين معبد را بنا كرد كه در سال 70 پس از ميلاد تخريب شد. يهوديان به پيامبر آخرالزماني معتقدند كه مي‌آيد و آن معبد را از نو بنا مي‌كند.
يهودي‌ها در يوم كيپور (yom kippur) روزه مي‌گيرند. يوم كيپور تعطيلي مذهبي يهوديان در ماه سپتامبر يا اكتبر است كه مردم در آن روز روزه مي‌گيرند و در كنيسه، دعاي صبر مي‌خوانند. آن روز را، روز كفاره هم مي‌گويند.
يهوديان شش روز ديگر را نيز روزه مي‌گيرند كه " tisha b'av " ( نهم آوريل، روزي كه معبد يهوديان در آن روزتخريب شد) از آن جمله است.
در «يوم كيپور» و " tisha b'av " خوردن و آشاميدن از زمان غروب آفتاب تا غروب بعدي به مدت 24 ساعت ممنوع است، در حالي كه در ساير ايام روزه ا، اين محدوديت از طلوع تا غروب آفتاب است.
هدف از روزه در دين يهوديت، استغفار از گناهان يا درخواست حاجت خاصي از خداست.

مسيحيت
حضرت مسيح، پسر مريم مقدس كه مورد آزار يهوديان هم وطن خود قرار گرفته بود، پيام جديدي از خداوند متعال ارائه كرد. در طول سفرهاي حضرت مسيح 12 مُريد (كه بعدها حواريون نام گرفتند) همراه وي بودند تا آموزه‌هاي ديني را از او بياموزند. مسيح در دوران خود معجزه‌هاي زيادي بر مردم عرضه كرد تا آموخته‌هايش را ملموس‌تر سازد.
مسيحيت فرقه‌هاي زيادي دارد كه شايد به دليل عدم تفاهم بر روي اصول ديني، فرهنگ متفاوت مسيحيان و سليقه‌هاي شخصي بوده است. گاهي تفاوت اعتقادي بين اين فرقه‌ها آنقدر زياد است كه شايد هر كدام دين متفاوتي به نظر آيند.

آيين كاتوليك
كاتوليك‌ها در روزهاي چهارشنبه خاكستر «ash wednesday» (اولين روز ايام روزه مسيحيان) و جمعه‌هاي ايام روزه «lent» و جمعه پاك «good friday» روزه مي‌گيرند و از خوردن گوشت خودداري مي‌كنند. كاتوليك‌ها قرن‌هاي متمادي از خوردن اين ماده غذايي در تمام جمعه‌ها منع شده بودند، اما از اواسط دهه 1960 خودداري از مصرف گوشت در جمعه‌هاي خارج از ايام روزه، به نظر محلي و شخصي افراد واگذار شد.
در روز چهارشنبه خاكستر و جمعه پاك، خوردن دو وعده غذايي كوچك و يك وعده غذايي عادي جايز است، اما خوردن گوشت ممنوع است. در ساير جمعه‌هاي ايام روزه نيز مصرف هر نوع گوشتي حرام است. براي روزه‌هاي اختياري در روزهاي جمعه، برخي افراد به جاي خودداري از غذا خوردن، رياضت ديگري را براي تقرب در نظر مي‌گيرند يا نماز مخصوصي را مي‌خوانند.
هدف از اين روزه كنترل هواهاي نفساني و رياضت كشيدن براي بخشايش گناهان و همدردي با فقراست.

آيين ارتدوكس شرقي
در اين فرقه، دوره‌هاي متعددي براي روزه وجود دارد كه شامل ايام روزه «lent»، روزه‌هاي رسولان «apostels»، روزه آسودن يا دورماسيون «dormition»، روزه تولد مسيح «nativity» و روزه‌هاي ديگر است. هر چهارشنبه و جمعه، روزهاي روزه به شمار مي‌آيند به غير از آنهايي كه در هفته‌هاي خالي از روزه واقع مي‌شوند.
در روزه اين آيين به طور كلي مصرف گوشت، لبنيات و تخم مرغ ممنوع است. ماهي در برخي روزهاي روزه ممنوع است و در بعضي روزها مجاز.
ارتدوكس‌ها به اين دليل روزه مي‌گيرند كه معتقدند پرهيز از شكم پروري، رحمت خدا را براي آنها به ارمغان مي‌آورد.

آئين پروتستان
روزه در اين آيين، قانون جامعي ندارد، بلكه به انتخاب و صلاحديد افراد، كليساها، مؤسسات يا انجمن‌هاست.
برخي از افراد كلاً از مصرف غذا و نوشيدني امتناع مي‌كنند؛ بعضي ديگر فقط آب يا آب ميوه مي‌نوشند؛ يا اينكه فقط غذاهاي مشخصي را مي‌خورند و از غذاهاي خاصي امتناع مي‌كنند و با هر وسوسه‌اي مقابله مي‌كنند.
هدف از روزه در اين آيين، تقويت روح يا به كرسي نشاندن يك سخن حق در جامعه مدني يا سياسي است.

آيين مورمن
اولين يكشنبه هر ماه، زمان روزه است. افراد و خانواده‌ها در صورت تمايل ممكن است روزهاي ديگري نيز بگيرند. خودداري از خوردن و آشاميدن براي دو وعده متوالي و نيز بخشيدن غذا يا پول به نيازمندان روزداري اين فرقه است. بعد از روزه اعضاي كليسا در جلسه روزه و شهادت دادن شركت مي‌كنند.

اسلام
در آئين مقدس اسلام روزه جايگاه بسيار خاص و ويژه‌اي دارد و يكي از وسايل تقرب به خداست. دين اسلام كه پس از ميلاد مسيح توسط حضرت محمد (ص) در شهر مكه عرضه گرديد، از بزرگ‌ترين دين‌هاي دنياست. مسلمان‌ها دين اسلام را مكمل دين ابراهيم، داوود، موسي و عيسي دانسته و پيامبرشان را خاتم انبياء مي‌دانند. قرآن كتاب مقدس مسلمانان است و ايشان در اجراي مسائل ديني از احاديث پيامبر و امامانشان سود مي‌برند.
مسلمانان يك ماه تمام را روزه مي‌گيرند. ماه رمضان نهمين ماه تقويم قمري مسلمانان است كه در اين ماه روزه واجب است. اين ماه يادآور نزول قرآن بر حضرت محمد(ص) است.
مسلمانان براي روزه گرفتن از شروع سحر(اذان صبح) تا غروب آفتاب(اذان مغرب)، از خوردن و آشاميدن اجتناب مي‌كنند. همچنين مصرف دخانيات و داشتن رابطه زناشويي در زمان روزه‌داري حرام است.
روزه‌داري در اين ماه واجب است، ولي مسلمانان در ديگر اوقات سال نيز به دلخواه مي‌توانند روزه بگيرند.

((مطالب گزينش شده است))

[meshkaat]

سیک
آئین سیکیسم تنها آئین سازمان یافته ای است که روزه را مگر برای اهداف پزشکی واجب نکرده است. گوروهای سیک مؤمنان را از روزه منع کرده اند و آن را فاقد ارزش معنوی برای فرد می دانند.

جین

روزه در آئین جین انواع مختلفی دارد یکی از آنها روزه چاویهار آپواس است که طی یک روز تا طلوع روز بعد مؤمنان از خوردن آب و غذا پرهیز می کنند.
روزه دیگر در جینیسم تیویهار آپواس است که روزه دار در طول آن نمی تواند غذا بخورد اما نوشیدن آب جوشیده مانعی ندارد.
هدف از انواع روزه داری در آئین جینیسم رسیدن به رفتاری است که کاملا از خشونت فاصله دارد. روزه آئین جین عموماً در دوره پاریوشانا Paryushana انجام می شد اما آن را می توان در دوره های مختلف نیز انجام داد. در میان مؤمنان جینیسم این امر رواج دارد که روزه نگیرند اما مقدار غذای مصرفی خود را محدود کنند وقتی فردی غذایی به عنوان عدس همراه نمک و فلفل به عنوان تنها چاشنی خود می خورد وی را آیامبیل می دانند که خود را از هوا و تمایلات درونی دور کرده است. کنترل نفس و روزه داری در فلسفه جین بر کارهای فردی تأثیر دارد.
سانتارا یکی دیگر از انواع روزه داری در آئین جینیسم است که فردی به واسطه روزه داری و پرهیز کامل از غذا و آب مرگ داوطلبانه را انتخاب می کند. طرفداران این شیوه آن را خودکشی نمی دانند بلکه اقدامی می دانند که فرد با دانش و نیت کامل انجام داده درحالی که خودکشی امری احساسی و عجولانه محسوب می شود. از آنجا که سانتارا به طول می انجامد فرد می تواند در این دوران به زندگی خود نیز فکر کند. سانتارا زمانی توسط پارسایان جین انجام می شود که احساس کنند زندگی آنها به غایت خود رسیده است. آنها سانتارا را با هدف تهذیب جسم و دوری از تمایلات فردی انجام می دهند.

[مجیب]

صابئین یا مندائیان (پیروان حضرت یحیی) در روزهای ویژه‌ای از سال که آنها را مبطل می‌نامند از خوردن : گوشت، ماهی، تخم مرغ خودداری می‌کنند. از جمله این روزها ۲۶ و ۲۷ و ۲۸ و ۲۹ و ۳۰ ماه سمبلتا، روزهای ششم و هفتم ماه دولا و روز دوم ماه هطیا است. آنها روزه واقعی را روزه‌دار بودن اعضا و جوارح آدمی می‌دانند که در کتاب کنزاربا یا صحف آدم مقدس‌ترین کتاب مندائی‌ها آمده است: «ای مومنان، برای‌تان گفتم که روزه بزرگ فقط نهی از خوردن و آشامیدن نیست بلکه دیدگان‌تان را از نگاه‌های هیز و شیطانی و گوش‌های‌تان را از شنیدن حرف‌هایی که مردم در خانه خود می‌زنند برحذر دارید و زبان‌های‌تان را به گفتارهای دروغ و ناپسند نیالایید