شيعه مذهب حق

[منتظر منجی(عج)]

علی گفتم سخن آغاز کردم

به سوی عرش حق پر باز کردم

علی شیرخداوشاه مردان

علی آیینه دار روی یزدان

علی فاتح علی پیروز میدان

علی بر جمع جن و انس سلطان

به هر منبرسخنران و سخندان

علی با گریه ی ایتام گریان

علی باخنده ی ایتام خندان

علی گفتیم وشد هردرد درمان

علی گفتیم شدهرمشکل آسان

علی و فاطمه لولو و مرجان

‎علی عادل علی عدل و عدیل است

علی علت همه هستی علیل است

علی رهبر علی راه و دلیل است

علی آموزگار جبرئیل است

علی شهد و شراب سلسبیل است

علی زیبایی صبر جمیل است

علی برمومنان اجر جزیل است

علی در حشر قاضی و وکیل است

همه عالم بگویند علی امیر المومنین است

[منتظر منجی(عج)]

ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﺭﺳﻢ ﺗﺸﯿّﻊ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺯﺩﻭﺩ،
ﺷﯿﻌﻪ ﺍﯼ؟ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭼﺮﺍ گوشت ﺷﺪﻩ؟
ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﯿﻤﺎﻧﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﺷﺪﻩ؟
ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻮ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ...
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﯼ؟

ﺷﯿﻌﻪ ﻣﻮﻻﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮐﻦ
ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﻦ
ﻫﯿﭻ ﺩﺍﻧﯽ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﻻ ﭼﻮﻥ بوَد؟
ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺵ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺧﻮﻥ بوَد
ﻫﯿﭻ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟
ﭘﺸﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ! ﺑﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ؟!
ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻮﻻﯾﻤﺎﻥ؟

"ﻣﺎ" ﺯﺧﻮﺩ ﻣﻮﻻﯼ ﺧﻮﺩ را ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ،
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻮﯾﺶ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ
ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﯾُﻤﻦ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ
ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ

ﺩﺳﺖ ﻣﻬـــــﺪﯼ(عج)ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺎﺳﺖ،
ﻗﻔﻞ ﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻣﺎﺳﺖ

ﻣﺎ ﻋﺒﯿﺪ ﻭ ﻋﺒﺪ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﻣﻬـــــﺪﯼّ ﺯﻫﺮﺍ(س) ﮔﺸﺘﻪ ﺍﯾﻢ...
ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻣﻮﻻ ﺷﺪﯾﻢ
ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﺪﯾﻢ
ﺍﺯ ﺩﻋﺎ ﺑﻬﺮ ﻓﺮﺝ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﯾﻢ
ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺭﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪﯾﻢ !

ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺑﻨﺪﮔﯽ
ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ
ﻏﺎﻓﻠﯽ ﺍﺯ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﻬﺪﯼ ﺍﮔﺮ
ﮔﺸﺘﻪ ﺍﯼ کوفی نداری خود خبر.

ﻣﻬـــــﺪﯼ ِﺯﻫﺮﺍ(س)ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮﺳﺖ
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﺴﻞ ﺣﯿﺪﺭ ﺍﺳﺖ
ﻏﯿﺒﺖ ﺍﻭ ﮐﺮﺑﻼﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﺷﯿﻌﻪ ﺍﺑﺘﻼﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﮐﻞّ ﺍﺭﺽ ﮐﺮﺑﻼ ﯾﻌﻨﯽ همین
ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺣﺠﺖ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺯﻣﯿﻦ !
ﺷﯿﻌﺎﻥ « ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻌﯿﻦ » ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ
ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﺍﯼ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺵ

ﮐﯿﺴﺖ ﻣﻬـــــﺪﯼ(عج) ﺭﺍ ﮐﻨﻮﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؟
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ
ﮐﻮ ﺑُﺮﯾﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺯﻫﯿﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺣﺒﯿﺐ
ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﻬﺪﯼ ﺯﻫﺮﺍ(س) ﻏﺮﯾﺐ
ﮐﻮ ﺍﺑﻮﻓﺎﺿﻞ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺷﻬﯿﺪ
ﺳﯿﺼﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﯼ ﺻﺤﺎﺑﯽ ﺭﺷﯿﺪ
ﻋﻮﻥ ﻭ ﺟﻌﻔﺮ، ﺍﻫﻞ ﻭﻻ ﻭ ﺩﺭﺩ، ﮐﯿﺴﺖ؟
ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺩﯼ ﻏﺮﺑﺖ، ﻣﺮﺩ ﮐﯿﺴﺖ؟

ﺻﺒﺢ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ، ﺩﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ
ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ، ﯾﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ
ﺍﺳﺐ ﻫﺎﯼ ﺭﺯﻣﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﻦ ﮐﻨﯿﺪ
ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺁﺫﯾﻦ ﮐﻨﯿﺪ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﻩ ﻭﻟﯽّ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ
ﻭﺍﺭﺙ ﺣﯿﺪﺭ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ

ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝ
ﺍﻟﻌﺠﻞ ﯾﺎ ﻣﻮﻻی ﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﻭﺍﻟﺰﻣﺎﻥ(ﻋﺞ)

[سعادتمند]

شعر گفتگو بین شیعه و سنی ( شعر از محمد امین سپاهیان از ایرانشهر )


بین دو مکتب جدلی سالهاست اهل بصیرت ز تعصب رهاستعالم سنی چنین گفت به شور شیخ قمی تا به که ای کور کور
شیعه چرا زخم زبان می زنی طعنه به خوبان جهان می زنی
تیغ جفا بر خلفا می زنی طعنه به اصحاب صفا می زنی
شیعه روی رو به خرابی چرا شیعه کنی ذم صحابی چرا
حضرت صدیق خلیلش که بود وصلت با او دلیلش چه بود
شیعه بگو فاتح ایران که بود شیعه بگو جامع قران که بود
حب علی زینت مخلوق هست دخت علی زوجه فاروق هست
شیعه چرا خصم حمیرا شدی دشمن با همسر طه شدی
از صفوی شیعه به وجد امده اصل شریعت که ز نجد امده
شیخ قمی گفت به ان مولوی کور تویی این همه تهمت زنی
گو سخنی معتبر ومستدل نی زتعصب سخنی در جدل
شیعه تولا و تبری کند منتقد سیلی زهرا شود
ان که فدک راچو خلافت ربود دشمن با حضرت زهرا نبود؟
ان که لگد بر در زهرا بکوفت اتش خشمش دل زهرا نسوخت؟
مثل علی مومن مومن که بود سنی بگو حضرت محسن که بود؟
سنی بگو فتنه مروان چه بود عشق زراندوزی عثمان چه بود؟
حکم زنان ماندن در خانه بود جنگ جمل فتنه مردانه بود؟
بدرقه با تیر حمیرا حسن کشته زهر نوگل زهرا حسن
شیعه صفای خلفا را ندید جز زعلی مهر و وفا را ندید
شیعه خوش است در پی بیداد نیست منتقد بوذر ومقداد نیست
فخر عجم حضرت سلمان بود یار علی یاور ایشان بود
فخر عرب حضرت عمار بود یار علی حیدر کرار بود

[گمنام110]

سلام مطالب و اشعار فوق العاده عالی بود.

[منتظر منجی(عج)]

ای طالب معرفت! «ولی» را بشناس
آن جان ز عشق مُنجلی را بشناس
زیبنده او مقام «عبداللهی»ست
در مکتب بندگی، علی را بشناس

خوبست به معرفت اشارت دادن
دل را به حقیقت ولایت دادن
ای خوب! سعادتی از این برتر نیست:
بر بندگی علی شهادت دادن

مولاست علی، ولی نمی‌دانی هیچ
از مرحله غافلی ، نمی‌دانی هیچ
تا مذهب و مسلکت «علی اللهی» است
پیداست که از علی، نمی‌دانی هیچ!

مولا! مددی که از شما بنویسم
با لهجه معرفت تو را بنویسم
می‌ترسم از اینکه از محبت مولا
کافر شوم و تو را خدا بنویسم!

با مهر علی، ز حق جدایی زشت است
با نفسِ حریص، هم‌نوایی زشت است
با ذکر علی، تو طالب عزت باش
درویش! به نام او، گدایی زشت است

هرچند علی خلاصه قرآن است
سرمایه جاودانه ایمان است
ای مرد! خدا مخوان علی را، شرک است
او اسوه بندگی است، او انسان است

از فضل علی، نخوانده‌ای جز نامی
در درس علی‌شناسی ای دل خامی
آیینه بندگی است مولا، توبه!
این آینه را چرا خدا می‌نامی؟

در شأن علی، کتاب حق نازل شد
میراث رسول را، علی قابل شد
یک عمر ثنای ذات یکتا را گفت
با بندگی خدا، علی کامل شد

عرفان علی، مرام درویشی نیست
با لهجه دین، خرافه اندیشی نیست
عرفان علی، حضور در میدان است
آیین و مرام انزواکیشی نیست

این مرد که مذهبی ندارد جز ریش
بر خویش نهاده نام پیر و درویش
در چشم و زبان او علی، الله است
فریاد از این جماعت کفراندیش!

هر کس که مرام او «علی اللهی»ست
تردید مکن که در صف گمراهی‌ست
ای خوب ! علی، خدا نه، عبدالله است
او اسوه کامل «خداآگاهی» است

او را ز خدا، جدا نباید نامید
بی‌زمزمه ثنا، نباید نامید
او بنده‌ترینِ بندگان حق است
او را به خدا، خدا نباید نامید

ای دلشدگان! علی، ولی الله است
گوینده «لا اله الا الله» است
هر کس که حدیث دیگری می‌گوید
سوگند به نور، مشرک و گمراه است

او روح مُکرم است، بشناسیدش
قرآن مجسم است، بشناسیدش
او روح نماز و قبله توحید است
او وارث آدم است، بشناسیدش

هرچند علی سرشته از این خاک است
از گرد تعلق زمین او پاک است
با سلسله فرشته‌ها محشور است
سرمنزل جان پاک او، افلاک است

شعر علوی، تبسم حق‌بینی است
از باغ بلوغ معرفت گل‌چینی است
هرکس که به این مرام و آیین باشد
تردید مکن که شاعر آیینی است

[منتظر منجی(عج)]

رسول الله می فرمایند:

ای علـــــــــی!

من از خداوند متعال خواسته ام که شیعیان تورا تا آخــــــــــــــرین

لحظه عمر

از توبه محروم نکند پس او نیز خواسته مــــن را پذیرفت

واین فقط مخصوص شیـعیـــــــــــــــــان توست.

بحار الانوار :ج27 ص137/کنزجامع الفوائد:ص304

[ستاره مشرقی]

در روایت آمده است:

«مردی نزد امام صادق علیه السلام آمد و از فقر نزد آن حضرت شکایت کرد. پس حضرت فرمود: مطلب چنین نیست که تو گفتی و من تو را فقیر نمی شناسم. گفت: ای آقای من، به خدا سوگند که امر بر شما آشکار نگذشته سپس شمه ای از فقر خود را باز گفت.

اما امام صادق علیه السلام او را تکذیب می کردند تا آنکه به او فرمودند:

به من بگو آیا حاضری صد دینار بگیری تا از ما برائت جویی؟ آن مرد سوگند خورد نه. حضرت تا هزاران دینار فرمود و آن شخص سوگند می خورد نه. حضرت فرمود: آیا کسی که متاعی با خود دارد که با این همه پول مبادله نمی کند فقیر است؟[1]

پی نوشت:

[1].بحارالانوار، ج67، ص147