وفات حضرت خديجه سلام الله عليها

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت ‏(3 سال قبل از هجرت) می گذشت که واقعه ای رخ داد؛ در هنگامه ای که مسلمانان در شعب ابی طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام در آن وضعیت سخت و طاقت فرسا بود.آری! پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یار دیرینه خود را از دست داد.

امّ المؤمنين، حضرت "خديجه كبري(س) بنت خويلد ابن اسد ابن عبدالعزي" نخستين همسر "رسول خدا(ص)"، از زنان شريف،اصيل و نامدار عرب و اسلام ميباشد.

چون حضرت خدیجه بانوى فداکار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) در سن شصت و پنج‏سالگى از دنیا رفت ، پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپردند .
در گذشت او پیامبر (ص) را بسیار محزون ساخت به همین دلیل آن حضرت سال در گذشت‏ حضرت خدیجه را عام الحزن‏ سال اندوه نام نهاد.

حضرت خدیجه س در حالی به همسری محمد ابن عبدالله در آمد که از ثروت و شهرت خاصی در عربستان برخوردار بود و خواهان زیادی از میان ثروتمندان قریش داشت . در این دوره زمانی حضرت محمد (ص) هنوز به رسالت برانگیخته نشده بود واز ثروت و مکنت نیز برخوردار نبود . ایشان در این زمان تحت سر پرستی جد بزرگوارشان حضرت عبد المطلب زندگی می کردند و شهرتی مگر در راستکاری و امانت داری نداشت اما حضرت خدیجه س او را بر گزید و پس از رسالت آن حضرت نه تنها تمام سختی ها را به جان خرید و سرمایه خویش را برای هدف شگفت رسول الله (ص) خرج کرد بلکه اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آ ورد .از ثروت بسیار حضرت خدیجه همسر بى‏همتاى پیامبر (ص) اسلام رونق یافت .

وي با اين كه در عصر جاهليت، در "مكه معظمه" ديده به جهان گشود، و در آن شهر قبيله گرا و طايفه مدار رشد و كمال يافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صميميت، صداقت، مهر و وفا با همسر، كم نظير بود، و وي را در آن عصر، "طاهره" و "سيده نساء قريش" ميخواندند، و در اسلام يكي از چهار بانويي كه بر تمام بانوان بهشت فضيلت و برتري دارند، شناخته شد، و جز دختر ارجمندش حضرت "فاطمه زهرا(س)"، هيچ بانويي اين مقام و فضيلت را نيافت.

وي پيش از ازدواج با "رسول خدا(ص)"، در آغاز با "هند ابن بناس تميمي"، معروف به "ابوهاله" و پس از وي با "عتيق ابن عابد مخزومي" ازدواج كرد و از هر دوي آن ها داراي فرزند شد، پس از مرگ همسر دوم، "خديجه كبري(س)" با درايت و خردمندي خويش صاحب دارايي فراوان شد و كاروانهاي متعددي براي بازرگاني به راه انداخت.

"حضرت محمد(ص)" كه پيش از بعثت، بنا به سفارش عمويش "ابوطالب(ع)" در يكي از سفرهاي كارگزاران خديجه شركت كرد، و سود فراواني نصيب وي نموده بود، علاقه "خديجه(س)" را به خويش جلب و زمينه ازدواج با وي را فراهم كرد.

"خديجه كبري(س)" در چهل سالگي با امين قريش، حضرت "محمد(ص)" كه در سن 25 سالگي بود ازدواج كرد، و زندگي شرافتمندانه و اصيلي را پايه ريزي كردند، كه در تاريخ بشريت بي همتا و بي مانند است

"خديجه كبري(س)" به "پيامبر(ص)" عشق و علاقه ويژه اي داشت و هنگامي كه آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و داراييهاي خويش را در اختيار آن حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و باروري آن هزينه كند، و او نخستين زني بود كه به آن حضرت ايمان آورد و در اين راه مشقات و آزار فراواني از سوي قريش و اهالي "مكه" متحمل گرديد.

وي تا زنده بود، در تمام صحنه ها يار و ياور رسول خدا(ص) و موجب تسلي قلب شريف آن حضرت بود، و در روزگار سخت تبعيد در "شعب ابيطالب"، هيچ گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وي پشتيباني و نگاهباني ميكرد.

سرانجام اين بانوي فداكار، پس از يك عمر تلاش و كوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامي(ص) و دين مبين اسلام، پس از بازگشت از محاصره قريش در "شعب ابيطالب" به "مكه معظمه"، در دهم رمضان سال 10 بعثت، جان به جان آفرينان تسليم و روح مطهرش به اعلي عليين عروج نمود.

پس از غسل و كفن بدن مطهر "خديجه كبري(س)"، "پيامبر(ص)" وي را در "حجون مكه" به خاك سپرد.

"خديجه(س)" در خانه "پيامبر(ص)" داراي 2 پسر به نامهاي "قاسم" معروف به "طيب"، و "عبدالله" معروف به "طاهر" و 4 دختر به نامهاي "زينب"، "رقيه"، "ام كلثوم و " حضرت "فاطمه زهرا(س) " گرديد.

"پيامبراكرم(ص)" در شأن همسرش "خديجه(س)" فرمود:
سوگند به خدا، پروردگار كسي را بهتر از "خديجه" نصيبم نكرد، زيرا در حاليكه مردم، كفر ميورزيدند، او به من ايمان آورد، و در حاليكه مردم تكذيبم ميكردند، او مرا تصديق كرد، و در حاليكه مردم محرومم كرده بودند، او با داراييهاي خود با من مساوات كرد، و خداوند از او به من فرزنداني عطا كرد، كه از ساير همسرانم چنين موهبتي نصيبم نشد.

خديجة الكبري (س)مددي

من آن كنيز خدايم كه يار طاهايم
منم كه مادر امّ الائمه زهرايم

به افتخار كنيزي مصطفي اين بس
كه من شريك نبي در نشاط و غمهايم

خداست شاهد حالم كه من چه‏ها ديدم
اگر چه شاد ز يك عمر امتحانهايم

گهي به شعب ابي طالبم گواه بلا
گهي ستم كش اهل حجاز و بطحايم

اگر بهشت برين جايگاه شأن من است
براي اينكه به دنيا مطيع مولايم

ز نيش طعنه نمام‏هاي آل قريش
هنوز وارث درد و بلاست زهرايم

تمام هستي خود را به عشق بخشيدم
به عشق اينكه به بيت نبي است مأوايم

ولي چه زود شنيدم پس از من و احمد
حريم عشق بسوزد به دست اعدايم

ستم به فاطمه‏ام از قديم عادت داشت
از آن زمان كه به دل بود انيس غمهايم

هميشه فاطمه مي‏گفت از درون با من
كه من يگانه معين تو در بلاهايم

خدا گواه بسوزم از اين كه در غم و درد
نبود سايه من بر سر تو، اي وايم

مرا كفن ز بهشت آيد اي خداي حسين
اگر چه مادر آن بي كفن به صحرايم.

زیارتنامه حضرت خدیجه کبری (س)
السلام علیک یا زوجه سید المرسلین
السلام علیک یا اُم فاطمه الزهرا سیدة نسا العالمین
السلام علیک یا اول المومنات
السلام علیک یا من انفقت ما لها
فی نصرة سیده الا نبیا نصرته ما استطاعت
و دافعت عنه الاعدا
السلام علیک یا من سلم علیها جبرائیل و بلغها
السلام من الله الجلیل فهینا لک بما اولاک الله من فضل
والسلام علیک و رحمة الله و برکاته

[فرزندان روز]

سلام و عرض ادب
متن مختصر و خوبی بود و بیش از این هم روا نبود که شرح داده بشه و همین جا از سرکار خانم فاطمی بابت متنشون تشکر می کنم .
نکته ای که قابل توجهه اینه که بیشتر افراد وقتی از ثروت حضرت خدیجه سلام الله علیها صحبت می کنند بیشتر به ثروت مادی این مادر بزرگوار توجه دارند کما اینکه ثروت معنوی حضرت خدیجه سلام الله علیها بسیار بسیار بسیار از ثروت مادی ایشون تاثیر گذار تر بود .

و الله اعلم
یا علی ع

[شاماهي]

یا زهرا ما را در غمت شریك دار!

آسمان بوی غم می‌دهد، هوا پر از ماتم است؛ صدای شكستن بغض می‌آید.
آه ، ریحانه نبی امشب داغدار است، خورشید می‌گرید چرا كه خیرالنساء بی مادر شده است.
دستان خاك، سلطان غم‌ها را به میعادگاه خویشتن دعوت كرده است. اشك‌های كودك نبی ناله‌ی "وا امّاه" سر داده است.
آری این‌بار نیز عاشقی وفادار به خاك پیوست. مصطفی بی‌یاور گشته است. شهر مكه در آغوش غم خفته است.

دهم رمضان سالروز عروج مادر زهرا(س) ،همسر رسول خدا ،حضرت خديجه كبري(س) تسليت باد.

[╫❀نیایش❀╫]

تسلیت

وفات جان‏گذار همسر با وفای رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، یاور و حامی مصطفی، همراه خاتم الانبیاء، نماد ایمان و تقوا، همسر عصاره هستی، سمبل صلابت و استواری، افتخار بانوان گیتی، بزرگ بانوی اسلام، حضرت خدیجه کبری بر تمام مسلمانان جهان، به ویژه بانوان ایران اسلامی تسلیت باد.

[╫❀نیایش❀╫]

سلام بر خدیجه علیهاالسلام


سلام بر خدیجه کبری علیهاالسلام یاور و مونس دردها و تنهایی‏های پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله . سلام بر او که از برترین زنان برگزیده خدا بود. سلام بر عبودیتش، بر اخلاص و صداقتش، بر پاکی و قداستش، بر ایثار و فداکاری‏اش و بر صبر و پایداریش. سلام بر آن لحظه‏ای که تصدیق رسالت نبوی کرد و سلام بر سراسر زندگی پرشورش که اطاعت از خدا و رسول خدا درآن موج می‏زد.

[╫❀نیایش❀╫]

غم هجران



چشم‏ها گریان، سینه‏ها داغ‏دار و دیده‏ها نظاره‏گر لحظه‏ای بود که رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله حامی و پشتیبان خود را از دست داد؛ یاوری که حضور او در کنار رسول اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله مایه آرامش خاطر ایشان بود و در همه حال، با رفتارو گفتار خود، خستگیِ آزار ابوجهل‏ها و ابولهب‏ها را ز تن پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏زدود.

در چنین روزی، روح بلند حضرت خدیجه علیهاالسلام از زمین خاکی پر کشید تا در اوج افلاک و درسایه رحمت خداوندی آرام گیرد. روح ملکوتی‏اش همواره قرین رحمت حق تعالی باد.

[╫❀نیایش❀╫]

[╫❀نیایش❀╫]

وفات حضرت خديجه(سلام‌الله عليها)


حضرت خديجه (س) شخصيتي‌ بزرگواري است كه 25 سال در بحرانيترين دوران صدر اسلام در كنار پيامبر بود،
ايشان بانويي بسيار شريف، ثروتمند، با آبرو و احترام و عزت در جامعه عرب جاهلي بوده است.

از زماني كه ايشان متوجه شخصيت پيامبر اكرم ميشوند شيفته اين وجود مبارك ميشوند كه اين خود نشانه باز و روشن بودن قلب و ضمير حضرت خديجه (س) است است كه جذب رسول‌الله مي‌شوند
شيفتگي ايشان به پيامبر به خاطر گرايش به حق و حق پرستي بوده است.

ايشان در ميان زنان اولين كسي است كه در آن جامعه جهل و تاريكي و ظلالت كه فقط بت پرستي حاكم بود و دين حق چندان موقعيتي نداشت اسلام را ميپذيرند و به پيامبر اكرم ايمان ميآورند و از حضرت حمايت ميكنند و از دين جديدي كه در آن جامعه تاريك پشتوانهاي نداشت كاملاً حمايت ميكنند و سرمايهشان را در اين راه خرج ميكنند

در شرح حال حضرت داريم كه هر امري كه از جانب پيامبر ميآمد ايشان اطاعت ميكرد و در مسئله ازدواجشان هم با اينكه حضرت خديجه چنان ثروت و مكنتي داشتند اما طبق گزارشها در مسئله مهريه هم همان مهريهاي را كه پيامبربراي همسران بعديشان هم تعيين ميكنند كه يك مهريه متوسط و رايج در آن زمان بود

پيامبر(ص) مي‌فرمايند: «خديجه اولين زني بود كه به من ايمان آورد و در زماني كه همه مرا ترك كردند او ياريام كرد» و باز پيامبر ميفرمايند كه: «خداوند از هيچ زني به من فرزند نداد و فقط از خديجه به من فرزند داد»

پيامبر(ص) در حدث ديگري در مورد حضرت خديجه فرمودند كه «چهار نفر از زنان هستند كه بهترين زنان بهشت هستند ؛ حضرت خديجه، حضرت فاطمه، حضرت مريم و آسيه زن فرعون».

در گزارشهاي تاريخي آمده كه وقتي حضرت خديجه - چند روز بعد از ابوطالب - از دنيا ميروند براي پيامبر واقعاً مصيبت و سختي بزرگي بود تا حدي كه آن سال را «عام الحزن» يعني سال اندوه ناميدند زيرا پيامبر حامي و پشتيبان خود را از دست دادند.

از كرامات آن حضرت پذيرش ولايت اميرالمومنين علي(ع) است. اگرچه واقعه غدير خم و آيه مربوط به مسئله ولايت اميرالمؤمنين در سالهاي آخر رسالت پيامبر اكرم نازل شد و حضرت خديجه چند سال قبل از هجرت از دنيا رفتند اما پيامبر اكرم در زمان حيات حضرت خديجه مسئله ولايت اميرالمؤمنين را - چنانكه نقلها روايت ميكند - به ايشان گوشزد ميكنند و ايشان ولايت اميرالمؤمنين را ميپذيرند و با ولايت اميرالمؤمنين از اين دنيا ميروند كما اينكه هنوز مكلف به اين پذيرش نبودند اما از آنجايي كه حضرت مطيع پيامبر و مطيع رهبرشان بودند و هر دستور پيامبر را قبول ميكردند، مسئله ولايت را هم كه هنوز در موردش آيه نيامده بود پذيرفتند.

[╫❀نیایش❀╫]

اى قبله حاجات مولاتى خديجه
اى مادر سادات مولاتى خديجه
اى آنكه نور عشق لبخند تو باشد
زهرا نمايد فخر فرزند تو باشد
اى بهترين مادر گرامى همسر عشق
هستى خود دادى به راه رهبر عشق
اى گرمى كاشانه احمد خديجه
اى سفره دار خانه احمد خديجه
عالم هنوز از سفره تو لقمه گيرد
تا كور گردد عايشه آتش بگيرد
تو رمز پيروزى ختم المرسلينى
در هر دو عالم حتم دارم بهترينى
تو نور بخش دين ميان عالمينى
در كربلا تو ذكر لبهاى حسينى
تو درس بر زهرا ميان كوچه دادى
خود را سپر بر سينه احمد نهادى
هركس‏كه‏اهل‏توست‏مادر،خ ورده‏سيلى
باشد نشان نسل تو رخسار نيلى
رفتى نديدى دخترت دركوچه‏جان‏داد
با صورت از سيلى به روى خاك افتاد

[╫❀نیایش❀╫]

به تن زخمی من روح مداوا دادی
قوت قلب نبی جان مرا نا دادی
تلخی سنگ به لبخند تو شیرین می شد
غم دلواپسی ام را به دلت جا دادی
سالها عمر تو با زخم زبانها طی شد
پای من وقف شدی هست خودت را دادی
هیچ کس مثل تو ای خوب به من لطف نکرد
تو مرا زیر پر و بال خودت جا دادی
می روی قلب من از درد به خود می پیچد
بی کسی های مرا باز به غمها دادی
فکر تنهایی من بوده ای ای گل زیرا
همه عاطفه ات را تو به زهرا دادی