اخلاص، خصوصیت حركت حسين بن علي (ع)

[اخلاقي]

حركت حسين بن علي، حركتي بود خالصا، مخلصا، بدون هيچ شايبه، براي خدا و دين و اصلاًح جامعه مسلمين. اين، خصوصيت اول، كه خيلي مهم است. اينكه حسين بن علي فرمود: اني ما خرجت اشرا و لا بطرا و لا ظالما و لا مفسدا خودنمايي نيست، خود نشان دادن نيست، براي خود، چيزي طلبيدن نيست، نمايش نيست. ذره‌اي ستم و ذره‌اي فساد، در اين حركت نيست. بل انما خرجت، اريد الاصلاًح في امة جدي. اين، نكته خيلي مهمي است. انما: فقط، يعني هيچ قصد و غرض ديگري، آن نيت پاك و آن ذهن خورشيدگون را مكدر نمي‌كند. قرآن كريم، وقتي كه در صدر اسلام با مسلمان‌ها سخن مي‌گويد، مي‌فرمايد: «وَ لاتَکونوا کَالَّذينَ خَرَجوا مِن دِيارِهِم بَطَرًا وَ رِئاءَ النّاسِ(انفال: 47)» و اينجا امام حسين مي‌گويد: اني ما خرجت اشرا و لا بطرا.
دو خط است، دو جريان است. در آنجا قرآن مي‌گويد: مثل آنها نباشيد كه از روي غرور و خودخواهي و نفس‌پرستي حركت كردند. يعني چيزي كه در آن نوع حركت نيست، اخلاص است. يعني از حركت خط فاسد، فقط خود و فقط من ، مطرح است. و رئاء الناس. خودش را آرايش كرده، بر اسب قيمتي سوار شده، جواهرات به خودش آويزان كرده، رجزهايي خوانده است، و دارد خارج مي‌شود. به كجا، به ميدان جنگ. اتفاقاً ميدان جنگ هم ميداني است كه همين آدم و ده‌ها مثل او در آن به خاك هلاك خواهند غلتيد. خارج شدن چنين آدمي، اين جوري است. فقط در او نفس وجود دارد. اين، يك طرف. بهترين نمونه در نقطه مقابلش هم حسين بن علي است، كه در او، خودخواهي و خود و من و منافع شخصي و قومي و گروهي وجود ندارد