بسم الله الرحمن الرحیم
اِنَّما وَلِیکُمُ اللهُ وَ رَسولُه وَ الَّذینَ ءامَنُوا الَّذینَ یقیمونَ الصَّلوةَ وَ یؤتونَ الزَّکوةَ وَ هُم رکِعونَ
(مائده/55)
«اساسي‌ترين مسئله دين، مسئله ولايت است، چون ولايت، نشانه و سايه توحيد است. ولايت، يعني حكومت چيزي است كه در جامعه اسلامي متعلق به خداست، و از خداي متعال به پيامبر، و از او به ولي مؤمنين مي‌رسد

«كلمه و مضمون ولايت است كه در ماجراي غدير تكرار شد: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه». پيامبر اكرم در اين ماجراي تاريخي و در اين نصب بزرگ، حكومت را با تعبير ولايت بيان كرد. در زبان عربي و زبان‌هاي ديگر، براي اين پديده‌اي كه اسمش حكومت و زمامداري و حكمراني است، يعني كسي يا جماعتي كه بر يك جامعه حكومت مي‌كند و فرمان مي‌راند، تعبيرات گوناگوني آورده شده است كه هر يك از اين تعبيرات، اشاره به جهت خاصي است. ... در اسلام، بيشتر از همه بر روي كلمه ولايت تكيه شده است. هم در اين‌جا و هم در آيه شريفه «اِنَّما وَلِيُّکُمُ اللهُ وَ رَسولُه»، پديده حكومت را با نام ولايت بيان كرده است. ولايت، معناي عجيبي است. اصل معناي ولايت، عبارت از نزديك بودن دوچيز با يكديگر است. ... اسلام، حكومت را با تعبير ولايت بيان مي‌كند و شخصي را كه در رأس حكومت قرار دارد، به عنوان والي، ولي، مولا ـ يعني اشتقاقات كلمه ولايت ـ معرفي مي‌نمايد. معناي آن چيست؟ معناي آن، اين است كه در نظام سياسي اسلام، آن كسي كه در رأس قدرت قرار دارد و آن كساني كه قدرت حكومت بر آنها در اختيار اوست، ارتباط و اتصال و پيوستگي جدايي‌ناپذيري از هم دارند. ... ولايت، آن وقتي است كه ارتباط والي يا ولي، با مردمي كه ولايت بر آنهاست، يك ارتباط نزديك، صميمانه، محبت‌آميز و همان طوري كه در مورد خود پيامبر وجود دارد، ... باشد، يعني از خود مردم كسي باشد كه عهده‌دار مسئله ولايت و حكومت باشد. اساس كار در حاكميت اسلام، اين است.»