پيام اسلام، پيام وحدت و امنيت و برادري است. اميرالمؤمنين، يك جمله ابدي دارد كه درباره همه انسان‌هاست. مي‌فرمايد: اين انساني كه در مقابل توست، يا برادر ديني توست، يا شريك خلقتي تو مي‌باشد و به هر حال، يك انسان است. همه انسان‌ها، بايد با هم متحد و مهربان باشند، مخصوص يك دسته و يك گروه هم نيست. لذا در اسلام، به مسلمانان دستور داده شده است كه حتي كساني كه از لحاظ دين و عقيده، بر خلاف شما هستند، با آنها هم خوبي كنيد. «لايَنهاکُمُ اللهُ عَنِ الَّذينَ لَم يُقاتِلوکُم فِي الدّينِ وَ لَم يُخرِجوکُم مِن دِيارِکُم اَن تَبَرّوهُم وَ تُقسِطوا اِلَيهِم اِنَّ اللهَ يُحِبُّ المُقسِطينَ (ممتحنه: 8)». اين، منطق اسلام است. يعني كسي هم كه از لحاظ فكري با شما يكي نيست و عقيده ديگري دارد، مظهر سزا گرفتن به خاطر عقيده، اين‌جا نيست و شما مرجعش نيستيد. «فالحكم الله و الموعد القيامة». اين هم كلام اميرالمؤمنين است. شما با انساني رو به رو هستيد كه يا با شما هم‌عقيده است و برادر شماست، يا هم‌عقيده نيست و در خلقت با شما شريك است. اتحاد و برادري، فقط يك استثنا دارد. آن استثنا، اين است كه با كساني كه در اين حركت صحيح، اخلال مي‌كنند، بايستي با شدت برخورد كرد: «اَشِدّاءُ عَلَي الکُفّارِ (فتح: 29)». اين شدت، متعلق به آن‌جاست، اما در دايره ملت ايران، همه قشرهاي اجتماعي بايد با اين چشم، به يكديگر و به هدف‌هاي اين نظام مقدس و اين كشور اسلامي و اين نقطه مورد اميد مسلمانان دنيا، نگاه كنند. يعني همه با هم، برادر و دوست و مهربان و داراي حقوقي در مقابل اراده و قانون الهي ـ كه بر اين كشور حاكم است ـ باشند.