قران وفرق مذاهب ادیان

[سعادتمند]

یهودی ها می گویند یهوه (خدا)، مسیحی ها می گویند پدر (خدا)، و شما مسلمان ها می گویید الله (خدا)… پس چرا این قدر با هم فرق می کنید!؟ “ واقعا حرف قابل تاملی است.
ما می گوییم که خدای یکتا جهان را خلق کرده است و برای هدایت بشر راهنماهایی به نام پیامبران فرستاده است. هرکدام از آن ها در زمانی و مکانی در بین قوم خود مبعوث شدند تا آن ها را هدایت کنند. به قول قرآن کریم:
“(موسی و هارون به فرعون) گفتند: پروردگار ما آن است که به هر چیزی آن نوع خلقتی که شایسته اش بود عطا کرد و سپس آن را هدایت نمود.” [1]
خوب، حالا سوال این است: اگر پیامبران همگی از جانب خداوند متعال برای هدایت بشر آمده اند، این اختلافات و تفاوت ها میان تعالیم آن ها به چه دلیل است؟
دلیل این تفاوت ها را به دو قسمت تقسیم می کنیم:
1 – کم ظرفیتی زمانه:
همان طور که گفته شد، هر پیغمبری در میان قوم خودش مبعوث می شد و برای هدایت آن ها می کوشید. اگر در تاریخ دقت کنیم، می بینیم که هر کدام از این پیام آوران متناسب با آداب و رسوم قوم خود و در واقع متناسب با شرایط زمانی و مکانی خودشان مردم را هدایت می کردند. درست است که همه ی آن ها بر روی توحید و عبادت خداوند تاکید می کردند، ولی دستوراتی که از جانب خدا برای هر قوم صادر می شد، متناسب با احوالات همان قوم بود.
به عنوان مثال، حضرت لوط در میان قومی ظاهر شد که انحرافات جنسی داشتند، و به همین دلیل، علاوه بر پیام توحیدی، آن ها را به طور خاص از عمل همجنس گرایی منع کرد:
“(لوط گفت) آیا بر سر مردان زمانه می روید؟ و همسرانتان را که پروردگارتان برای شما آفریده وا می گذارید؟ به راستی که شما گروهی متجاوزید.” [2]
لازم به ذکر است که مردم زمان حضرت لوط آن قدر قدرت درک نداشتند که ایشان بخواهد راه دقیق به سمت سعادت را با تمام جزئیات ،برای آن ها ترسیم کند و به همین دلیل به احکامی اختصاصی از این قبیل بسنده کرده است. در واقع از میان آیین های موجود، هر کدام از آن ها بر مساله ی خاصی تاکید کرده و حول محوری می گردند. هر چه قدر زمان و جامعه ای که پیغمبر در میان آن ها ظاهر شده است ظرفیت کمتری داشته باشد، دستورات آن پیغمبر هم محدودتر خواهد بود.
در دنیای امروز که تمام اقوام و مذاهب با هم رو به رو شده اند، این تفاوت های دستوری که از قدیم به دلیل تفاوت های زمان ها و مکان های بعثت بوده است واضح تر به چشم می آید.
2 – تحریفات:
یکی دیگر از دلایل اصلی تفاوت ظاهری میان مذهب های موجود در دنیای امروز این است که انسان ها در این دستورات دست برده و آن ها را از راه اصلی که توسط پیغمبر برای آن ها معین شده است منحرف کرده و به مذهب خود نکاتی اضافه و یا از آن کم کرده اند.
در تاریخ دیده می شود که بسیاری از مذاهب اصلا هیچ مطلب مکتوب یا منسجمی از پیغمبر خودشان ندارند و حتی دیده می شود که تعداد قابل توجه ای از آیین ها به طور کلی در طول سال ها دگرگون شده اند.
حالا مشکل اصلی این است که از میان این دین ها اولاً کدام کامل تر است و به تمام جزئیات پرداخته و دوماً کدام دین شامل کمترین آسیب و تحریف شده و بیشترین دقت تاریخی را دارد.
این جا است که یک نکته ی مهم باعث تشویش افکار می شود:
تمام‌ آیین های آسمانی جز اسلام یکی یا هر دو ضعف بالا را دارند.
جمله ی بالا یک ادعا نیست بلکه یک نکته ی تاریخی و علمی است که به وضوح ثابت شده است. برای اثبات این موضوع در این جا چهار آیین مهم برای ما ایرانی ها یعنی آیین های حضرت موسی(ع) ، زرتشت، مسیح(ع) ، و محمد(ص) را در جنبه ی تحریفات بررسی می کنیم:

---

[1]قرآن مجید، سوره طه، آیه 50
[2]قرآن مجید، سوره شعراء، آیه 165-166

[سعادتمند]

مقدمه
در این عصر ما با انواع ادیان آسمانی و زمینی از جمله یهود، مسیحیت، اسلام و مذاهب شیعی، سنی، فرقه های مورمونیسم، کاتولیک، پروتستانیسم، آئین کنفوسیوس و ...، روبرو هستیم و ناچاریم درباره این کثرتهای دیدگاه ها تفسیری داشته باشیم و در زمینه حقانیت، هدایت یا بطلان و ضلالت آنها، داوری کنیم. در مواجهه با اکثریت ادیان و مذاهب سئوالات متعددی مطرح می شود. سئوالاتی از این قبیل که ادیان مختلف چه بهره ای از حقایق دارند؟ چه دلایلی بر حقانیت ادیان مختلف وجود دارد؟
موضوع مورد بحث اکثریت ادیان، مذاهب و میزان بهره مندی آنها از حقیقت است. ما در این تحقیق سعی نموده ایم که تعدد و اختلاف نظر ادیان را در مورد مفهوم منجی و آخر زمان مورد بررسی قرار دهیم، زیرا که این مفهوم در ادیان مختلف با توجه به تکثر نژادی،رنگی، زبانی و فرهنگی دارای شباهتها و هماهنگی هایی نیز می باشد که جالب توجه نیز می باشد و نشان دهنده این می باشد که این مفهوم یک ریشه فطری و هماهنگی دارد.

[سعادتمند]

مقایسه ادیان(اسلام، زرتشت و مسیحیت) در مورد آخر زمان و منجی

فهرست:

& مقدمه

v بخش اول:

مقاسه ایین ها
&آیین حضرت موسی(ع)
& آیین حضرت زرتشت (ع)
& آیین حضرت مسیح (ع)
&آیین حضرت محمد(ص)

vبخش دوم:

& ظهور منجی در ادیان و در کتب آسمانی آنها
& مقایسه منجی گرایی در ادیان
& منجی گرایی در دین زرتشت
& منجی گرایی در مسحیت
&دکترین منجی گرایی در اسلام
& قیام مهدی (عج)
& نتیجه و مقایسه اسطوره آفرینش
& آسیب شناسی دکترین منجی گرایی در اسلام
& آسیب شناسی دکترین منجی گرایی در مسحیت
& نقد اندیشه صهیونیسم مسیحی

[سعادتمند]

ایین حضرت موسی ع

قسمت کمی از دستورات یهود مستقیماً به زمان خود حضرت موسی (ع) برگشته، و مقدار قابل توجه ای از دستورات در صده های بعد از ایشان به کتاب اضافه شده است. در کتاب “ادیان و مذاهب جهان” بعد از استناد به 12 دلیل آمده است که: “از متن موجود تورات چنین فهمیده می شود که حضرت موسی (ع) فقط ده فرمان یا احکام عشره – که به صورت الواح و بسیار کوتاه و مختصر بوده – را برای قوم خود آورده است، و سایر اسفار کتب تورات در زمان های مختلف توسط افراد متعدد نوشته شده است.[1]” همچنین، “حدود 600 سال قبل از میلاد مسیح “بخت النصر” پادشاه بابل به کلدانیان حمله کرد تا کسانی را که معتقد به دین یهود بودند تحت الشعاع خود قرار دهد. بعضی از یهودیان پذیرفتند و با بخت النصر به بابل رفتند و کسانی که نپذیرفتند همه را کشتند و تعدادی هم ماندند و زیر نظر “صدقیا” که بخت النصر تعیین کرده بود، زندگی می کردند. تا این که پس از ده سال صدقینا نیرومند شد و از اطاعت بخت النصر شانه خالی کرد. نافرمانی صدقیا و قومش موجبات حمله دوم بخت النصر را فراهم کرد. در سال 586 قبل از میلاد مسیح در حمله دوم بخت النصر به اورشلیم، صندوقی بود به نام صندوق شهادت یا صندوق عهد که در این صندوق اسفار خمسه (تورات) – همراه با زره و چند یادگاری از حضرت موسی (ع) – نگهداری می شد. این صندوق توسط بخت النصر و سپاهیانش به آتش کشیده شد و از بین رفت و تورات به این ترتیب در آتش سوخت. و حدود پنجاه سال از این ماجرا گذشت تا این که در زمان کورش، بابل به تصرفش در آمد و یهودیان اسیر شده در زمان بخت النصر آزاد شده و به دستور کوروش شخصی به نام “عزرا یا عُزَیز” که یک فرد روحانی بود (و در آینده بعضی از یهودیان منحرف شده و او را پسر خدا خواندند)[2]، کتاب تورات فعلی را نگاشت و در این تورات تحریفات آشکاری به وجود آمد.”[3]

---

[1] تاریخ ادیان و مذاهب جهان، عبدالله مبلغی آبادانی، جلد 2، ص 598-610
[2]تفسر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج 14، ص 44
[3]نگرشی بر ادیان الهی، 1380، حسین اسلامی، ص57

[سعادتمند]

ایین حضرت زرتشت ع

منشاء کتاب اوستا نیز تا حدودی نا معلوم است ولی محتمل ترین احتمال این است که زرتشت کتابی به نام اوستا داشته که در سلطه اسکندر بر ایران از بین رفته است و بعدا در زمان اردشیر بابکان در سرسلسله ساسانی که با کمک موبدان زرتشت به حکومت رسیده بود نوشته شد.[1]

قسمت بعدی که نقل می کنیم قسمت های منقطع از مقدمه کتاب سروده های زرتشت در مورد تاریخ تولد زرتشت است: روایات به اندازه ای مختلف است که ابداً صلح و سازشی میان آن ها نمی توان داد. یونانی ها زمان پیغمبر را بسیار بالا برده اند که هیچ تاریخی دسترسی به آن اوقات ندارد… مورخین دیگر از او نقل کرده نوشته اند که پیامبر ایرانی شش هزار سال و بنا به نسخ دیگر 600 سال پیش از لشکرکشی خشایارشاه پادشاه هخامنشی، به ضد یونان می زیسته است… جمعی از شاگردان او (افلاطون) می نویسند که زرتشت شش هزار سال پیش از وفات افلاطون می زیست. شاگرد دیگر پنج هزار سال پیش از جنگ یونان و تریاس ذکر می کند… (بروسوس) زرتشت را سر سلسله پادشاهان مادنژاد می داند که از 2300 تا 2000 سال پیش از مسیح در کلده سلطنت کردند… و الی آخر.[2] شما را به خدا، با این اوصاف، چه طور می شود به دیگر جزئیات دین حضرت زرتشت اعتماد کرد؟

---

[1]تفسر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج 14، ص 44
[2]سرودهای زرتشت (گاتاها)، شرح از استاد پورداوود، چاپ سوم 1386، انتشارات جامی، ص 13-14

[سعادتمند]

ایین حضرت مسیح (ع):

بعد از عروج حضرت مسیح پیروان ایشان به ادامه ی دستورات ایشان پرداختند. تا جایی که پس از حدود چهارصد سال بعد از عروج ایشان مسیحیت به چندین و چند فرقه تقسیم شد که در اساسی ترین مسائل مانند این که حضرت مسیح (ع) پسر خدا است یا خیر مخالفت داشتند! همان طور که در گام قبلی هم گفته شد آنچه امروز به نام انجیل در دست است ساخته و پرداخته احبار و رهبانیون مسیحی است. “این کتاب ها در واقع نوشته هایی است که در طی ادوار مختلف گذشته به دست افراد گوناگون نوشته شد و در قرن چهارم میلادی، امپراطور روم که دین عیسی را پذیرفت، از میان 160 انجیل و رساله و کتب تاریخی که در میان مسیحیان رواج داشت، فقط 27 کتاب و رساله را انتخاب کرد که به نام “عهد جدید” در برابر “عهد عتیق” قرار گرفت. از میان این 27 عنوان فقط چهار انجیل – مرقس، متی، لوقا، یوحنا – در واقع اسکلت بندی و اصول عهد جدید را تشکیل می دهند و بقیه کتب مذکور به منزله فروع آن محسوب می شوند.”[1] همان طور که گفته شد، از لحاظ تاریخی هیچ کدام از نویسندگان این انجیل های چهارگانه حتی حضرت عیسی را ندیده بودند.

---

[1]نگرشی بر ادیان الهی، 1380، حسین اسلامی، ص 90-91

[سعادتمند]

ایین حضرت محمد( ص ):

“مسلمین از صدر اسلام تا عصر حاضر اهتمام بی نظیری در امر قرآن نشان داده اند که نشانه ی شیفتگی آن ها نسبت به قرآن است. قرآن در زمان رسول اکرم به وسیله ی گروهی که خود ایشان معین کرده بودند – که به نام “کاتبان وحی” معروف شدند – نوشته می شد. به علاوه غالب مسلمین اعم از مرد و زن، کوچک و بزرگ، عشق عجیبی به حفظ همه و یا اکثر آیات قرآن داشتند؛ قرآن را در نمازها می خواندند و در غیر نمازها تلاوت آن را ثواب می دانستند و به علاوه از تلاوت آن لذت می بردند.”[1] در واقع یک تفاوت اصلی بین اسلام و دیگر دین ها وجود دارد و آن هم این است که مسلمان ها به کتاب آسمانی خودشان بر خلاف تمام ادیان دیگر به صورت یک کتاب تاریخی نوشته شده به دست بشر نگاه نکرده اند، بلکه کلمه کلمه ی آن را مقدس شمرده، از جانب خدا دانسته، و در بی خدشه شدن آن کوشیده اند. البته ناگفته نماند که در زمان حضرت محمد بر آیات قرآن بر تکه هایی از پوست نوشته می شد و به صورت پراکنده وجود داشت. احتمالا به دلیل این که اکثر اصحاب قسمت های زیادی از قرآن را حفظ بودند جمع آوری کردن این تکه های پوست در اولویت نبوده است. این جمع آوری در زمان ابوبکر (یک الی دو سال پس از رحلت پیامبر) صورت گرفت. و در نهایت در زمان عثمان قدم نهایی برداشته شد که تمام مردم را پیرامون یک قرآن واحد و رسمی گرد آورد. ولی آن چه مسلم است این است که تمامی اصحابی که قرآن را حفظ بوده اند (من جمله علی ابن ابی طالب(ع)) صحت قدم نهایی در زمان عثمان را – که همان قرآن امروزی را تشکیل داده است – تایید کرده اند.[2]

در واقع اگر قرار است انسان دین مستندی را برای پیروی کردن انتخاب کند، انتخابی جز اسلام ندارد! هر انتخاب دیگری، یک انتخاب غیر مستند است که در آن حرف خدا با حرف بشر آمیخته شده است.

همچنین جالب است که بدانیم قسمت قابل توجه ای از دین های دیگر در اسلام وجود دارند و اسلام در واقع مجموعه ای کامل از تمام آیین های موجود است. به عنوان مثال به نکته ی جالب زیر دقت کنید:

همان طور که گفتیم مهمترین اصول اخلاقی و اساس سعادت در دین زرتشت عبارت اند از: هومته (پندار نیک)، هوخته (گفتار نیک) و هورسته (کردانر نیک). شاید اگر از اکثر مردم خواسته شود که دین زرتشت را توضیح دهند، این سه اصل را بیان می کنند و می شود گفت قسمت قابل توجه ای از دین زرتشت در همین سه اصل خلاصه می شود.

حال به سوره ی “عصر” از قرآن توجه کن:

“سوگند به روزگار. که انسان در خسران و زیانکاری است. مگر کسانی که ایمان آورده، اعمال شایسته می کنند، و یکدیگر را به راستی و درستی سفارش و به استقامت توصیه می کنند.” (سوره عصر 1-3)[3]

با توجه به نکته بالا، به توضیحات زیر دقت فرمائید:

“سوگند به روزگار. که انسان در خسران و زیانکاری است.

مگر کسانی که ایمان آورده، (تعریف پندار نیک)

اعمال شایسته می کنند، (تعریف کردار نیک)

و یکدیگر را به راستی و درستی سفارش و به استقامت توصیه می کنند.” (تعریف گفتار نیک)!

در واقع کل اصول اخلاقی دین زرتشت در دو خط از قرآن خلاصه شده است!

به نظر می رسد که پیامبران و انبیا برگزیده الهی از حضرت آدم تا حضرت خاتم که وظیفه ی هدایت انسان ها و تبلیغ رسالت الهی را به عهده داشته اند، در واقع یک رشته ی واحد را تشکیل داده اند. خیلی جالب است که با تمام اختلافات پیام آن ها کمابیش یک پیام واحد است که حول پرستش خداوند یگانه و اعتقاد به دنیای آخرت می گردد.

حضرت علی (ع) می فرمایند: “پس خداوند پیغمبرانش را در میان مردم برانگیخت و ایشان را با فواصل معینی پی در پی فرستاد تا از آنان عهد و پیمان خداوند را که عمل بر وفق پیمان و فطریتشان بود بخواهند و نعمت فراموش شده خداوند را… که توحید فطریشان است به یادشان آورند و از راه تبلیغ با برهان و حجت با ایشان گفت گو گنند. و خدای تعالی، بندگان را از پیامبر فرستاده شده، کتاب نازل شده، برهان قاطع و راه استوار محروم نکرده است.”[4] از کلام فوق استباط می شود که:

اولاً: وقتی می بینم که مسیحیان هم کمابیش در پی همان چیزهایی هستند که مسلمان ها در پی آن هستند. این همراستا بودن نشان می دهد که خداوند بشر را تنها نگذاشته است و همواره او را هدایت کرده است. به همین دلیل است که این قدر تشابهات زیادی بین موحدین وجود دارد..

ثانیاً: که چرا این افراد در حال پیروی از دینی هستند که استناد تاریخی ندارد و این همه انسان با روح های پاک در راه مه آلود قدم بر می دارند. مثل این می ماند که فردی را ببینید در دنیایی که در آن هواپیمای جت وجود دارد، برای مسافرت از شهری به شهر دیگری از الاغ استفاده کند و ماه های طولانی در دره ها و کوه ها و صحرا هها به زحمت بیافتد.

ثالثاً: چون می بینیم که چه قدر از تمام این دین ها در اسلام وجود دارد، بنابراین در واقع اسلام یک مجموعه ی کامل از تمام دستورات دیگر است.

جالب است که قرآن هم بر این که اسلام روح اصلی تمام آیین ها است اشاره می کند. در واقع کل موضوع، دعوت به “تسلیم” بودن در برابر خدا است. مگر وقتی ابراهیم برای قربانی کردن پسرش اقدام کرد، در برابر امر خدا تسلیم نبود؟ و به همین دلیل است که در قرآن می فرماید:

“ابراهیم نه یهودی و نه نصرانی (مسیحی) بلکه حق جو و مسلم بود.” (آل عمران 67)[5] وقتی دقت شود دیده می شود که در قرآن هرگز کلمه ی دین به صورت جمع یعنی به صورت “ادیان” نیامده است! یعنی خدا اصلا قبول ندارد که بیش از یک دین وجود دارد. هر چه هست، راهی است که توسط خدا معین شده است. و راه یکی است:

“دین در نزد خدا اسلام است.” (آل عمران 19)

شهید مطهری در این باره می فرمایند:

“گفتیم که پیامبران با همه ی اختلافات فرعی و شاخه ای، حامل یک پیام و وابسته به یک مکتب بوده اند. این مکتب تدریجاً بر حسب استعداد جامعه ی انسانی عرضه شده است تا بدانجا که بشریت رسید به حدی که آن مکتب به صورت کامل و جامع عرضه شد و چون بدین نقطه رسید، نبوت پایان پذیرفت. آن کسی که به وسیله ی او صورت کامل مکتب عرضه و ابلاغ شد، حضرت محمد ابن عبد الله (ص) است و آخرین کتاب آسمانی قرآن است و همان طوری که قرآن کریم فرموده است:

“پیام راستین و موزون پروردگارت کامل گشت؛ کسی را توانایی تغییر دادن آن ها نیست.” (انعام 115)”[6]

---

[1]وحی و نبوت، استاد شهید مطهری، چاب بیست و سوم 1385، ص 79-80

[2]قرآن کلام حق: قضایای قرآن در دائره المعارف بریتانیکا، ترجمه دکتر سردار شهابی، دانشگاه شهید چمران اهواز، چاپ 1379، ص 2-3[3]قرآن مجید، سوره عصر، آیه 1-3[4]حضرت علی (ع)، نهج البلاغه، خطبه 1


[5]قرآن مجید، سوره آل عمران، آیه 67


[6]وحی و نبوت، استاد شهید مطهری، چاب بیست و سوم 1385، ص 41-42

[سعادتمند]

ظهور منجی در ادیاو درکتب اسمانی انها


1) قرآن كريم :

« و ما اراده كرده ايم بر آنانكه در روي زمين به ضعف و زبوني كشيده شده اند ، منت نهاده ، آنها را پيشوايان و وارثان زمين قرار داديم » ( قصص – 5 )
2) انجيل :
« كمرهاي خود را بسته ، چراغهاي خود را افروخته بداريد . و شما مانند كساني باشيد كه انتظار آقاي خود را مي كشند كه چه وقت از عروسي مراجعت كند . تا هر وقت آيد و در را بكوبد ، بي درنگ براي او باز كنند . خوشا به حال آن غلامانی كه آقاي ايشان چون آيد ، ايشان را بيدار يابد ... پس شما نيز مستعّد باشيد ، زيرا كه در ساعتي كه گمان نمي بريد پسر انسان مي آيد . » ( انجيل لوقا ، فصل 12 ، بندهاي 35 و 36 . )
3) تورات :
« ونهالي از تنه يسّي بيرون آمده ، شاخه اي از ريشه هايش خواهد شكفت و روح خدا بر او قرار خواهد گرفت ... مسكينان را به عدالت داوري خواهد كرد و به جهت مظلومان زمين به راستي حكم خواهد كرد ... گرگ با بره سكونت خواهد كرد و پلنگ با بزغاله خواهد خوابيد و گوساله و شير پرواري با هم . و طفل كوچك آنها را خواهد راند ... در تمامي كوه مقدس من ، ضرر و فسادي نخواهد كرد . زيرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد . »
( بنا به نوشته قاموس مقدّس صفحه 951 ، « يسّي » به معني قوي ، نام پدر داوود است . ) و ( تورات ، اشيا نبّي ، فصل 11 بند هاي 1_10 )
4) زبور :
« زيرا كه شريران منقطع خواهند شد و اما منتظران خداوند ، وارث زمين خواهند شد ، هان بعد از اندك زماني شرير نخواهد بود . در مكانش تأمل خواهي كرد و نخواهد بود . و اما حليمان وارث زمين خواهند شد ... و ميراث آنها خواهد بود تا ابدالآباد » ( عهد عتيق ، كتاب مزامير ، مزمور 37 بند هاي 9 _ 12 و 17 _ 18 )
5) در منابع زرتشتيان :
سوشيانس « نجات دهنده بزرگ » دين را به جهان رواج دهد ، فقر وتنگدستي را ريشه كن سازد . ايزدان را از دست اهريمن نجات داده ، مردم جهان را همفكر و همگفتار و هم كردار گرداند . » ( جاماسب نامه ، صفحه 121 )