موقعيت وقتي حساس شد، وظيفه حساس و خطير مي‏شود. ... «يا نِساءَ النَّبِيِّ مَن يَأتِ مِنکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُض‍عَف لَهاَ العَذابُ ضِعفَينِ(احزاب: 30)» ـ خطاب به زنان پيغمبر است ـ هر که از شما گناه کند، عذابش دو برابر است. چرا؟ زن پيغمبر، چون زن پيغمبر است، اگر گناه کرد، عذابش دو برابر است. «وَ کانَ ذلِکَ عَلَي اللهِ يَسيرًا». «وَ مَن يَقنُت مِنکُنَّ لله وَ رَسولِه وَ تَعمَل صالِحًا نُؤتِها اَجرَها مَرَّتَينِ(احزاب: 31)» آن طرف قضيه هم همين‏طور است: اگر عبادت کرديد، اگر کار خوب کرديد، اگر عمل صالح انجام داديد، دو برابر مردمِ ديگر به شما اجر مي‏دهيم. يعني نماز زن پيغمبر به طور معمولي دو برابر نماز ديگران اجر دارد؛ عبادتش دو برابر عبادت ديگران اجر دارد. اگر هم خداي نکرده غيبت کسي را بکند، غيبتش دو برابر غيبت ديگران گناه دارد. بعد ... «يا نِساءَ النَّبِيِّ لَستُنَّ کَاَحَدٍ مِنَ النِّساءِ اِنِ اتَّقَيتُنَّ (احزاب: 32)» شما اگر تقوا پيشه کنيد، مثل ديگر زن‌ها نيستيد؛ از بقيه زن‌هاي ديگر امتياز داريد. آن وقت بعد دنباله‏اش مي‏فرمايد: «فَلا تَخضَعنَ بِالقَولِ فَيَطمَعَ الَّذي في قَلبِه مَرَضٌ وَ قُلنَ قَولا مَعروفًا». اين، خطاب به زن‌هاي پيغمبر است. اما زن‌هاي پيغمبر خصوصيتي ندارند؛ خصوصيت زن‌هاي پيغمبر، انتساب به پيغمبر است.
من و شما هر کدام انتساب بيشتر و موقعيت خطير و ممتازي در جامعه داشته باشيم، همين خصوصيت در ما هم هست. البته نمي‏گويم دو برابر ـ اين را ادعا نمي‏کنم ـ اما با ديگر مردم فرق داريم، و من از شما بيشتر. اگر ما خطايي انجام دهيم، خطاي ما مثل خطاي مردمِ عادي نيست؛ سنگين‏تر و سخت‏تر است. اگر ما خداي نکرده کسي را به وادي ضلالت و گمراهي انداختيم، با عمل مشابهِ ديگري تفاوت دارد