قرآن,برترین ,نعمت خداوند

[علی ولی زاده]

7 ـ تنزّل از خداي عزيزِ حكيم

در آغاز سوره «شوري» مي‏فرمايد: ﴿حم ٭ عسق٭ كذلك يوحي إليك وإلي الذين من قبلك الله العزيز الحكيم) 1

و در دو سوره «جاثيه» و «احقاف» با الفاظ و عباراتي‏ واحد و يكسان مي‏فرمايد:

﴿حم ٭ تنزيل الكتاب من الله العزيز الحكيم) 2

در آيه اول از سوره «شوري»، مبدأ تنزّل وحي را، چه درباره قرآن و چه درباره كتب آسماني گذشته،

خداي «عزيزِ حكيم» معرّفي مي‏نمايد و در دو سوره بعدي، با عبارتي يكسان،

نزول قرآن را از مبدأ «عزّتِ» در پرتو «حكمت» مي‏داند.

خداوند در سوره «يس» براي تأييد رسالت پيامبر گرامي اسلام‏ صلي الله عليه و آله و سلم،

قرآن را با وصفِ «حكيم» ياد مي‏كند و بر آن قسم مي‏خورد: ﴿يس ٭ والقران الحكيم ٭ انك لمن المرسلين) 3

كتابي كه «حكيم» است، بطلان و خلاف در آن راه ندارد؛

سخنان سست و بي‏ برهان و خيالبافي‏ هاي شاعرانه در آن راه ندارد و به همين جهت،

خداي سبحان، رسول اكرم‏ صلي الله عليه و آله و سلم را منزّه از شعربافي و تخيّل‏سازي معرّفي مي‏كند:

﴿وما علّمْناه الشعْر وما ينْبغي له) 4 يعني بافندگيهاي خيالي، نه شايسته مقام رسالت است

و نه ما به او شعر آموخته ‏ايم.

البته مقصود از «شعر»، كلام منظوم نيست. گاهي ممكن است كلام آهنگين و منظومي، حكيمانه سروده شود

و در اين صورت، نه تنها نقص نيست، بلكه كمال نيز هست. علاّمه بحرالعلوم(رضوان الله عليه) در علم فقه،

برخي از مسائل عميق فقهي را به نظم درآورده

و حكيم سبزواري(رضوان الله عليه) نيز در فلسفه اسلامي، دوره فلسفه را به نظم كشيده است

و...ادامه دارد

   

^ 1 - ـ سوره شوري، آيات 3 ـ 1.

^ 2 - ـ سوره جاثيه، آيات 1 و 2.

   

^ 3 - ـ سوره يس، آيات 3 ـ 1.

^ 4 - ـ سوره يس، آيه 69.

همان منبع صفحه:32

[علی ولی زاده]

8ـ تنزّل از خداي حكيمِ حميد

جامع معقول و منقول، مرحوم حاج شيخ محمد حسين غروي اصفهاني،

قدري از معارف عقلي را به نظم درآورده؛

ابن مالك، الفيّه را در تنظيم مباحث ادبي سروده

و شيخ شهيد، حاج شيخ فضل الله نوري(قدّس سرّه)، بعضي از مسائل عميق را

به نظم درآورده است كه همه اينها عين كمال است.

مقصود از «شعر» در اين آيه، تخيّلات و بافندگيهاي قوّه خيال است كه

شايسته مقام «حكمت» و «حكيم» نيست.

در خيالبافي و تخيّل‏پردازي، «تصديق» وجود ندارد،

بلكه سلسله «تصوّراتي» يافت مي‏شود كه به جاي «تصديق» نشسته‏ اند

و يكي از موارد تفاوت بين «قضيّه» و «تصديق» اين است كه

در قياسهاي شعري، قضيّه هست، صورت قضيّه هست، ولي قضا و حكم نيست

و به همين جهت، در آنها «تصديق» نيست.

تصديق در قياس خطابي، حكم ظنّي مي‏خواهد

و در قياس برهاني، حكم جزمي

و حال آنكه در قياس شعري، چنين چيزي نيست؛

يعني نه حكم قطعي است و نه حكم ظنّي؛

و لذا با مقام قرآن حكيم سازگاري ندارد.

يكي از اتّهامات منكران گمراه اين بود كه پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم، شاعر است

و قرآن شعر اوست و مي‏خواستند با اين نسبت ناروا،

قرآن را كتابي تخيّلي و شاعرانه جلوه دهند:

﴿أم يقولون شاعرٌ نتربص به ريْب المنون) 1

كه خداي سبحان در برابر چنين اتهامي،

قرآن را كتابي محكم و استوار و حكيم معرفي مي‏كند.

8ـ تنزّل از خداي حكيمِ حميد

خداي سبحان علاوه بر آنكه در آغاز سوره فصّلت،

قرآن را تنزل يافته از خداي رحمن رحيم معرفي نموده،

در آيه ديگري از اين سوره، آن را تنزلِ خداي حكيمِ حميد مي‏داند و مي‏فرمايد:

﴿وإنه لكتابٌ عزيز٭ لا يأتيه الباطل من بيْن يديْه ولا

منْ خلْفه تنْزيل منْ حكيمٍ حميدٍ) 2

يعني قرآن كريم، كتاب عزيز و نفوذناپذيري است كه از هيچ ناحيه‏ اي بطلان در آن راه ندارد و...

   

1- سوره طور، آيه 30.

   

2-سوره فصلت، آيات 42 ـ 41. ص:33

[علی ولی زاده]

اين كتاب، به دليل آنكه از مبدأ حكيمِ حميد نازل گرديده،

كتابي محمود و ستوده شده و قرآني مستحكم و استوار است.

قرآن محمود كه ره ‏آورد رسولي است كه به مقام محمود نايل آمده:

﴿عسي أن يبْعثك ربّك مقاماً محموداً) 1

در عين لطافت و ظرافتش، از استحكامي عقلي برخوردار است

كه آن را از شعر و تخيّلي بودن منزّه مي‏سازد.

   

1- سوره اسراء، آيه 79.

[شمع جمع]

http://www.askquran.ir/showthread.php?t=53608

این تاپیک درباره دسته بندی موضوعی آیات است.

[مهدیار313]