آیا همه اعمال صالح از جانب خدا مقبول است؟

[sky]

با سلام آیا همه اعمال صالح از جانب خدا مقبول است لطفا با آوردن دلیل وآیه مرا راهنمایی کنید

[rana_]

سلام من دليل و آيه ندارم مستند براي شما بگويم اما آنچه شنيدم راستش چند نوع است يكي از آنها مي گويد قبولي تمام اعمال ما در گرو قبولي نماز ماست راستش من خودم روي اين خيلي شبهات برام وجود داره
دوم چيزي است كه خودم درك كردم اونم اينه كه وقتي شما عبادتي را انجام مي دهيد و پس از پايان آن احساس آرامش و لذت را مي كنيد به نظر من اون مقبول واقع شده است
يا علي

[شهيدان]

با سلام آیا همه اعمال صالح از جانب خدا مقبول است لطفا با آوردن دلیل وآیه مرا راهنمایی کنید

باسلام
من فقط برای اینکه جوابی داده باشم به یک آیه اشاره می کنم وبا آن آیه ثابت می کنم که رمز قبولی عبادات واعمال صالح چیه؟
در سوره مبارکه عنکبوت آیه 45 آمده است که:وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَر( و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناه بازمى‏دارد)...از این آیه استفاده می شودکه به هر خم وراستی نماز گفته نمی شود یا به هر نمازی هم نماز گفته نمی شود نمازی پیش خدا نمازه که خاصیت داشته باشه.یعنی نمازی نمازه که آدمی را از گناه کردن باز دارد.خدا می فرماید نماز بخوان ...نمازی که تورا از گناه باز دارد ...اگر این خاصیت را نداشت اون نماز نیست.امام صادق عليه السلام فرمود: هر كسى دوست دارد قبولى يا ردّ نمازش را بداند، ببيند نمازش او را از فحشا و منكر باز داشته است يا نه. سپس امام عليه السلام فرمود: «فبقدر ما منعته قبلت منه» «10» به اندازه‏اى كه نماز، انسان را از منكرات باز مى‏دارد، به همان اندازه قبول مى‏شود.
ريشه‏ى تمام منكرات غفلت است‏ واگر کسی عمل صالح را برای خدا انجام دادبه یاد خدا می افتد ویاد خدا هم بیداری می دهد وانسان را از گناه دور می کند.پس اگر عمل صالحی انسان رو از بدی وگناه باز داشت پیش خدا ارزش داره وقبوله ...

[شهودي]

ارزش عبادت به صحّت و درستی آن است و صحّت آن، به دو عامل مهم بستگی دارد:
1. صحیح بودن هدف.
2. صحیح بودن شكل آن.

امّا «هدف»: كسب رضای الهی و انجام وظیفه، باید هدف انسان در عبادت باشد. از این رو، عبادتی كه از روی ریا، یا كسب وجهه و خوشایند مردم باشد یا انسان انتظار ستایش از غیر خدا داشته باشد، شرك است. البته اگر هدف، خدا باشد و مردم متوجّه كار خالصانه انسان شوند، اشكال ندارد. (تفسیر صافی، ج 2، ص 35)

ریا در عبادت، علاوه بر آنكه حرام است، موجب بطلان آن نیز می باشد. باید كوشید تا نیّت خالص عبادت،‌ به انگیزه های غیر خدایی آمیخته نشود.
درباره اخلاص در عمل امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده است:
«وَ الْعَمَلُ الْخالِصُ الَّذی لاتُریدُ اَنْ یَحمَدك عَلَیهِ اَحدُ اِلَّا الله» [بحارالانوار، ج 70، ص 230]
عمل خالص، آن است كه از احدی، به جز خداوند، انتظار مدح و ستایش نداشته باشی.

عبادتی صحیح است كه به همان شكل و شیوه و صورت معین از سوی خدا و مكتب انجام گیرد، نه روی سلیقه های شخصی یا روش های منحرف از دستور دین.
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ می فرماید: «لا قول و لا عمل و لا نیّه الا باصابه السُّنَّه»[قصار الجمل، ج 2، ص 73] ارزشی برای گفته ها و عمل ها و نیّت ها نیست،‌ مگر آن كه طبق دستور و سنت انجام گیرد.
پس شكل عبادت را هم باید از اولیاء‌دین آموخت.
حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ از خداوند درخواست می كند كه نحوه ‌صحیح عبادت را به ما نشان بده «و أرِنا مَنا سِكنا» (سوره مباركه بقره، آیه 128)

علی ـ علیه السّلام ـ می فرماید: «كُونُوا عَلی قَبُول الْعَمَلِ اَشَدَّ عِنایهً مِنكُم عَلَی الْعَمَل»[بحارالانوار، ج 71، ص 173]
به قبولی عمل، بیش از اصل عمل توجّه داشته باشید.

«من عمل صلحاً من ذكر أو أنثی و هو مؤمن فَلنُحیِیُنَّه حیوه طیبهً» (سوره مباركه نحل، آیه 97)

كسی كه خدا را قبول ندارد، برای او كاری نمی كند تا انتظار پاداش داشته باشد. قرآن كریم، اعمال كافران را همچون خاكستری می داند كه در یك روز طوفانی در برابر باد قرار گیرد. كه چیزی از آن باقی نمی ماند.

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الأرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَى بِهِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (سوره مباركه آل عمران - آيه 91)

در حقيقت كسانى كه كافر شده و در حال كفر مرده‏اند اگر چه [فراخناى] زمين را پر از طلا كنند و آن را [براى خود] فديه دهند هرگز از هيچ يك از آنان پذيرفته نگردد آنان را عذابى دردناك خواهد بود و ياورانى نخواهند داشت.

البته بايد توجه داشت اولياي خاص خداوند و بندگان مقرب و برجسته او در عين حال که تمام سعي و کوشش خود را در انجام اعمال خير و نيک و عمل به وظايف شرعي و الهي خود دارند ولي همواره از خداوند ترسان و بيمناکند و مي ترسند عمل آنها مورد قبول خداوند قرار نگيرد. اين حالي ويژه آنها است و از معرفت عميق وجامع آنها سرچشمه مي گيرد و به معناي کوتاهي در انجام وظيفه و يا بدگماني به خداوند و سوء ظن به او و يا ترديد در عدالت او نمي باشد، بلکه وقتي انسان عظمت خداوند متعال را بشناسد و نسبت به قدرت و علم و وجود بي کران و غيرمتناهي او شناخت پيدا کرد و از طرفي به کوچکي وحقارت و ضعف و ناداني خود پي برد، اعمال خود را ناقص و ناچيز و غير قابل قبول مي دادند و به همين جهت اولياي خداوند و پيشوايان معصوم(ع) به ما آموخته اند که هرگز دلگرم و دلخوش به اعمال خود نباشيد و بر آنها تکيه نکنيد، بلکه به فضل و لطف و رحمت الهي اميدوار باشيد چون اگر خداوند بخواهد با عدالت خود اعمال ما را بررسي کند و مورد سنجش قرار داد، اميدي براي قبولي عمل براي کسي باقي نمي ماند ولي با توجه به فضل و لطف خداوند و تکيه بر آن جاي اميدواري براي قبولي اعمال همواره وجود دارد.

[razizaky]

سلام .

شک داری که قبول میشه؟ مگه میشه خالصانه عمل صالحی انجام بشه و قبول درگاه حق نباشه . ...

[ceramic]

سلام .

شک داری که قبول میشه؟ مگه میشه خالصانه عمل صالحی انجام بشه و قبول درگاه حق نباشه . ...

خوب خود شما الان برای عمل صالح یک قید قرار دادید که خلوص است .

[meshkaat]

از نظر اسلام اين مهم نيست كه ما چقدر عمل خير انجام داده ايم ، بلكه معيار پذيرفته شدن آن است . اين معيار را بخوبى مى　توان از آيات و روايات به دست آورد كه چه اعمالى مورد قبول است ؟ آن چه از مفهوم آيات و روايات استفاده مى　شود اين است كه كميّت و مقدار عمل ملاك نيست ، بلكه كيفيت عمل مورد عنايت است . گاهى ممكن است ، آداب ظاهرى عمل خوب انجام شود ، لكن به سبب آفتى از بين مى　رود ، مانند آتشى كه در خرمنى بيفتد و آن را نابود كند ، لذا هر عملى دو بُعد دارد و هر يك از آن از نظر خوبى و بدى حسابى جداگانه دارد . ممكن است يك عمل از جهتى نيك باشد ، ولى از بُعد ديگر نيك نباشدعكس آن نيز ممكن است و نيز امكان دارد يك عمل از هر دو بعد نيك يا بد باشد .
آن دو بعد عبارت است از شعاع اثر مفيد و يا مضر عملى درخارج و در اجتماع بشر (حسن فعلى ) و شعاع انتساب عمل به شخص فاعل و انگيزه　هاى نفسانى و روحى او كه موجب آن عمل شده است و عامل خواسته است به واسطه عمل و يا وسيله قرار دادن عمل ، به آن هدف ها و انگيزه ها برسد . (حسن فاعلى ) .
از نظر اوّل در قبولى و يا ردّ آن ، بايد ديد اثر مفيد و يا مضرّ عمل تا كجا وسعت يافته است ؟ و از نظر دوم بايد ديد كه عامل ، در نظام روحى و فكرى خود چه سلوكى كرده و به سوى كدام مقصد حركت كرده است ؟
بنابراين ، بايد بدانيم ، آن گاه كه تحت تأثير انگيزه　هاى روحى ، عملى انجام مى　دهيم ، گذشته از پيكر عمل و آداب ظاهرى آن كه يك سلسله حركات و سكنات است و داراى اثرها و ارزش　هاى خاص اجتماعى است ، از نظر معنوى نيز واقعاً و حقيقتاً به سويى مى　رويم و طى طريق مى　كنيم .

ملاك و معيار در اعمال فقط انجام ظاهرى و فيزيكى آن نيست ، بلكه مهم پذيرش و قبول است پس نبايد به كارهاى خوب خود مغرور باشيم و از خداوند طلبكار باشيم .

[meshkaat]

در اسلام براى قبولى هر عمل از جهت حسن فاعلى و انتساب عمل به شخص فاعل شرايطى بيان شده است كه عبارتند از :
1 . اسلام و ايمان : قرآن كريم در اين زمينه مى　فرمايد : «وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الاِْسْلَـمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِى الاَْخِرَةِ مِنَ الْخَـسِرِينَ»(آل عمران /85) و هر كس غير از اسلام ، دينى بجويد هرگز از او پذيرفته نشود و او در جهان ديگر از جمله زيانكاران خواهد بود» .
2 . نيت و قصد قربت : نيت تا آن درجه در قبولى عبادت مؤثر است كه چنان چه عملى غير عبادى و مباح با صبغه الهى و قصد قربت انجام شود ، عنوان عبادت به خود مى　گيرد و داراى اجر و ثواب مى　شود ; مثلا اگر غذا خوردن و يا استراحت را به اين قصد انجام دهيم كه با خوردن غذاى خوب و استراحت كافى ، بتوانيم بهتر عبادت كنيم و يا بيش تر در خدمت مردم باشيم ، آن غذا خوردن و استراحت ، عبادت محسوب مى　شود و حال آن كه اين گونه اعمال ذاتاً عبادت نيست . پس ، با اين وضع مى　توان گفت كه نيّت ، روح عمل و حقيقت آن است ; به تعبير ديگر ، آن چه در اسلام اهميت دارد ، جنبه باطنى و حقيقى عمل است كه ارزش و قبولى اعمال به آن بستگى دارد .
از رسول اكرم(ص) چنين نقل شده است : «نيّة المؤمن خيرٌ من عَمَله و نيّة الكافر شرّ من عمله و كلّ عامل يعمل على نيّته » نيت مؤمن از عمل او بهتر و نيّت كافر از عمل او بدتر است و هر كس طبق نيّتش كار مى　كند» .(1)
3 . اخلاص : قرآن كريم در اين باره مى　فرمايد : «وَ مَآ أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ»(بيّنه/5) مأموريت نيافتند ، جز اين كه خدا را از روى اخلاص بپرستند» . اخلاص در عمل و نيت خالصانه بودن عمل ، جان عمل است .
پيامبر اكرم(ص) مى　فرمايد : «إنّما الأعمال بالنيّات ; همانا كارها به نيّت ها وابسته است » .
و در جاى ديگر مى　فرمايد : «لا عمل إلاّ بنيّه ; هيچ عملى بدون نيّت پذيرفته نيست » .(2)
4 . ايمان به نبوّت و امامت : قرآن كريم در اين باره مى　فرمايد : «فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوا»(آل عمران/20) اگر تسليم برنامه محمّدى شدند ، پس راه را يافته اند» .
در روايت است كه مى　فرمايد : «هر كه خدا را با عبادتى اطاعت كند و خود را به رنج اندازد ، اما امامى كه خدا برايش معيّن كرده ، نداشته باشد ، عملش مردود است » .(3)
5 . تقوا : قرآن كريم در اين باره مى　فرمايد : «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»(مائده/27) خدا ، تنها از پرهيزكاران مى　پذيرد» .
با داشتن شروط ياد شده ، عمل انسان ، مقبول خداوند متعال خواهد بود .(4)
بنابراين ، براى قبولى عمل ، توكل و اخلاص و نيت پاك و جلب رضاى خدا و رعايت تقوا شرط است .
*****************

1: وسائل الشيعة،ج 1 ، ص 35
2: وسائل الشيعة،ج 1 ، ص 8
3: اصول كافى،ج 1 ، ص 183

4 : مجموعه آثار،ج 1 ،ص 269 ـ 342

[اشک خدا]

با سلام
سوال من درباره قبولي عبادات نيست بنابراين دوباره تكرار مي كنم .با توجه به قران انسانها در قيامت به سه دسته تقسيم مي شوند سابقون واصحاب شمال واصحاب يمين .اصحاب شمال افرادي هستند كه اعمال بد انها بيشتر از اعمال خوب انها است و به جهنم ميروند در حالي كه انها اعمال خوب هم داشته اند .در جايي ديگر قران مي فرمايد هركس به اندازه ذره اي كار خوب يا بد بكند نتيجه اش را مي بيند پس تكليف اعمال خوب اصحاب شمال چه مي شود؟ اين سوال را براي اصحاب يمين هم مي شود پرسيد .لطفا با توجه به ايات قران جواب دهيد.

[منتقد کوچولو]

سوال من درباره قبولي عبادات نيست بنابراين دوباره تكرار مي كنم .با توجه به قران انسانها در قيامت به سه دسته تقسيم مي شوند سابقون واصحاب شمال واصحاب يمين .اصحاب شمال افرادي هستند كه اعمال بد انها بيشتر از اعمال خوب انها است و به جهنم ميروند در حالي كه انها اعمال خوب هم داشته اند .در جايي ديگر قران مي فرمايد هركس به اندازه ذره اي كار خوب يا بد بكند نتيجه اش را مي بيند پس تكليف اعمال خوب اصحاب شمال چه مي شود؟ اين سوال را براي اصحاب يمين هم مي شود پرسيد .لطفا با توجه به ايات قران جواب دهيد

ده تا ازی بدیها (عذابها) رو کم میکنه ازش
یا میگن هرازگاهی تو جهنم یه نسیم خنکی براش میاد یایایایایا...