چرا هر کاری میکنیم نمیشه . مگه نمی دونیم خدا چقدر خوبه؟

[فاضل]

سلام
امشب داشتم فکر می کردم که مگه ما نمیدونیم که خدایی با فلان صفات و وی÷گی ها وجود داره . مگه نمی دونیم که آخرت از دنیا بهتره . مگه نمی دونیم پیامبر ما از همه خلایق بهتره . مگه نمی دونیم ائمه ما در هدایت ما از هر اشتباه و خطایی مصون هستند .
پس چرا به آخرت شوق نداریم ؟
پس چرا گناه می کنیم ؟
پس چرا به دنیا چسبیدیم ؟
پس چرا با علم به فضایل به اونا متصف نیستیم ؟
چرا همش دنبال یه علومی غیر از این علوم و یه استادهایی غیر از این استاد ها و یک کتابهایی غیر از این کتابها میگردیم ؟
چرا همش دنبال چیز هایی هستیم که یه جور دیگه باشن ؟
چرا فکر می کنیم کتابهای اخلاقی که امام خمینی می خونده یک کتابهایی است که ما به اونا دسترسی نداریم
چرا وقتی یکی یه ذره خوشگل حرف می زنه گوشامونو تیز می کنیم و فکر می کنیم الان می خواد یه فرمولی بده که ما یه شبه عوض بشیم ؟

فکر می کنم پیدا کردن ریشه ای برای سوالات بالا می تونه به من نشون بده که چرا نمی تونم ؟

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما
دوست گرامي بسيار فرق هست بين دانستن چيزي و باور و ايمان قلبي داشتن نسبت به آن چيز .
جواب همه سوالات يك كلمه است . ما همه اينها را ميدانيم ولي از عمق وجود به آن ايمان نداريم . اما اينكه چرا ايمان و باوركافي نداريم را مي توانيم از اين كلام مولاي متقيان دريابيم كه فرمودند :
حب الدنيا راس كل خطيئة
دلبستگي به دنيا سر منشاء همه خطاها و اشتباهات است
متاسفانه دل بستگي به دنيا و ظواهرش ؛ دارائي ها ؛ مقامات و خوشي ها و لذت هاي زودگذر ما را آنچنان به خود مشغول مي كند كه از آخرت خود غافل مي شويم . اين عوامل چون پرده ضخيمي در مقابل چشم بصيرت ؛ عقل و دل ما كشيده شده كه نميگذارد عظمت خدارا ببينيم و درك كنيم. نميگذارد كه عشق الهي و عشق به اهل بيت را در عمق جان خود پرورش بديم و ايمان و ادراك مان را تعالي ببخشيم .
اگر مطاله اي بر زندگي عارفان حقيقي همچون امام خميني رحمت الله عليه كه شما به آن اشاره كرديد بكنيم در مي يابيم اينگونه افراد ازمادر عارف و زاهد وارسته كه به دنيا نيامده اند بلكه تنها با زهد و ساده زيستي و تهذيب نفس به اين مقامات رسيدند .
تامل در زندگي افرادي چنين وارسته اثبات مي كند كه رسد آدمي به جائي كه به جز از خدا نبيند. پس مشكل از ماست كه در بند دنيا اسيريم.
همين الان بي اختيار ياد شعري افتادم كه آقاي معصومي در پايان تايپيك هاشون مي نويسند ؛ كه حقيقتا براي رهائي از اين سوالات و رسيدن به ايمان وباور قلبي وتعالي روح و جان ؛ درك مفهوم عميق همين يك بيت كافيست

اين تارها را پاره كن وين دردها را چاره كن
آواره شو آواره شو از هر چه هستي زا بود

[-عاشق-]

به نام آفريدگار عشق
با سلام و تشكر به خاطر اين موضوع خوبتون
اگر چه پاسخي خوب داده شده است اما اين حقير هم دوست دارم در اين بحث وارد شوم

آيا به راستي دين چيزي غير از حب و دوست داشتن است؟

جواب سوال منفي است چون اگر عشق و حب خداوند و اوليائش در قلب حاصل شود به خاطر آنها و به خاطر آنكه آنها از انسان راضي باشند، انسان دست به هر كاري ميزند و از هر كاري كه لازم باشد خودداري مي كند.
در دعاهاي امامان معصوم عليهم السلام از اين عشق زياد سخن به ميان آمده است. به عنوان مثال در دعاي شريف كميل مي خوانيم: فهبني يا الهي وسيدي ومولاي وربي صبرت علي عذابك فكيف اصبر علي فراقك.
بنابراين اين عشق خودش انسان را به عمل ميرساند مثل اينكه انسان يك دوست بسيار صميمي داشته باشد براي او گاهي هديه مي خرد و اين دوستي، او را به عمل مي كشاند تا در عمل ثابت كند كه او را دوست دارد و اگر او انسان را از يك كار بر حذر دارد و بگويد به خاطر من اينكار را نكن، انسان به خاطر محبتي كه به او دارد از آن كار خودداري مي كند. حالا به نظر شما اگر كسي عاشق خداي بلند مرتبه شود هر چه او گفته به آن عمل نمي كند؟؟!!

از اين گذشته علمي كه خدا بخواهد به انسان بدهد مي دهد و اگر كسي مستحق آن نباشد به هيچ وجه نمي تواند به آن دست يابد. و چه زيبا خداوند در آية الكرسي مي فرمايد:
ولا يحيطون بشيء من علمه الا بما شاء.
و يا در روايت آمده است كه: من عمل بما علم علمه الله ما لم يعلم كه آدرسش را الآن به خاطر ندارم يعني: كسي كه به علمش عمل كند خداوند آنچه را نمي داند به او تعليم مي نمايد. ( حالا از چه راه و چگونه فقط خودش مي داند اسبابش را هم خودش فراهم مي كند)

و آخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمين.