رندی حافظ و جبر قرآن

[بی خدا]

نقش مستوری و مستی نه بدست من و توست / آنچه استاد ازل گفت بکن من کردم

برو ای زاهد و بر درد کشان خرده مگیر / کار فرمای قدر میکند این ، من چه کنم
برق غیرت چو چنین می جهد از مکمن غیب / تو بفرما که من سوخته خرمن چه کنم

عیبم مکن به رندی و بد نامی ای حکیم / کاین بود سرنوشت ز دیوان قسمتم

نیست امید صلاحی ز فساد حافظ / چونکه تقدیر چنین بود چه تدبیر کنم

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار / این موهبت رسید ز دیوان فطرتم

ملامتم به خرابی مکن که مرشد عشق / حوالتم به خرابات کرد روز نخست

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست / که نیست معصیت و زهد بی مشیت او

من ز مسجد به خرابات نه به خود افتادم / اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

جام می و خون دل هر یک به کسی دادند / در دایره قسمت اوضاع چنین باشد

مطلب طاعت و پیمان درست از من مست / که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

نصیحت گوی رندان را که با حکم قضا جنگ است / دلش بس تنگ می بینم مگر ساغر نمی گیرد

زهد شما و فسق ما چون همه حکم داوریست / داورتان خدای باد ، این همه چیست داوری

اگر رنج پیش آید وگر راحت ای حکیم / نسبت مکن به غیب که اینها خدا کند

مرا روز ازل کاری به جز رندی نفرمودند / هر آن قسمت که آنجا رفت از آن افزون نخواهد شد

حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است / بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود

مکن به نامه سیاهی ملامت من مست / که آگه است تقدیر بر سرش چه نوشت

در پس آینه طوطی صفتم داشته اند / آنچه استاد ازل گفت بگو می گویم

[mmj]

جوابتان در همان پست جبر در قران

و این بیت مولوی هم اینجا کافی است :

این که گفتی این کنم یا ان کنم این خود نشان اختیار است ای صنم

حالا سروده های حافظ رو با این بیت تطبیق بدید

[moridenur]

سلام و ارادت
يعني با اين چند بيت حافظ جبري شد؟
ختم كلام؟

[یس]

من هم نظر جناب بی خدا را قبول دارم.

عرفا و شاید همه ی مومنان واقعی جبری هستند اما در زندگی شخصی و نه زندگی اجتماعی. علت آن هم روشن است ، جامعه و توده مردم اهل اختیار هستند و با آنها باید مانند خودشان بود.


نیست امید صلاحی ز فساد حافظ / چونکه تقدیر چنین بود چه تدبیر کنم

مومن توبه و استغفار می کند اما پشیمان نیست چرا که پشیمانی نشانه ی اختیار است و در قرآن هم فقط در باره مجرمین آمده که نادم و پشیمان هستند و مومنین تنها اهل استغفار و توبه اند.

[hafez1161]

اين اشعار نشان از مقام « رضا»ي جناب حافظ است نه جبري بودن ايشان . لطفاً با اين ذهنيت به اين اشعار نگاه كنيد. مقام رضا بسيار سنگين است و هر كسي را تاب تحمل آن مقام نيست . از جمله صاحبان اين مقام حضرت زينب(س) بود كه هر چه بلا بر سر او مي آمد مي فرمود: ما رايت الا جميلاً . خداوند ما را از راضيان قرار دهد.