هدايت در قرآن

[ya-mahdi]

به نام خداوند بخشنده و مهربان
با سلام قرآن كتابي هدايت گر است براي بشر اما براي چه كساني؟
قرآن هدايت گر انسانهاي طاهر و پاك است
همانگونه كه مي فرمايد:
لا يمسْه الا المطهْرون
يعني به آن نمي رسند و در پرتو نور آن قرار نمي گيرند مگر كساني كه طاهر و پاكيزه باشند.
در واقع هر چه طهارت انسان بيشتر باشد درصد دريافت هدايت از طريق قرآن بالاتر ميرود.
طهارت هم دو گونه است
1- ظاهري كه همان وضو و غيره است
2- باطني: كه لازم است قلب انسان از رزايل اخلاقي پاك باشد تا بتواند از قرآن تاثير خوبي دريافت كند.

آنوقت آن اثر عميق خودش را در روح و جان انسان مي گذارد و انسان را به كمال مي رساند و به حلاوت ذكر خدا مي رساند. و اين شيريني ياد خداست كه او را از تاريكي ها دور مي كند.

يهدي به الله من اتبع رضوانه سبل السلام و يخرجهم من الظلمات الي النور باذنه و يهديهم الي صراط مستقيم.(سوره مباركه مائده: آيه 16)

[moridenur]

هدایت دو نوع است:
یکی ایصال به یقین است.مثل اینکه به کسی راهی را نشان بدهیم و او را از شک و تردید بیرون بیاوریم.
نوع دومش ایصال به مطلوب است و آن همراهی شخص برای رساندن او به مقصد است.
هدایت از اسماء الحسنی است و خدا با نام هادی خوانده می شود و از صفات فاعلی است. نوع بشر نیازمند به ارشاد و هدایت است و این بر میگردد به ساختار وجودی انسان.
بعد غریزی و بعد فطری.
انسان در یک تعریف حیوانی است از همه همنوعان خودش عاجزتر.چون قوای غریزی در قیاس سطح حیوانی در آغاز حیات دنیوی تامین کننده احتیاجات او نیست.برخلاف بسیاری از حیوانات در در همانر وزهای آغازین می توانند رفع حوائج ضروری کنند انسان در بعد تکوینی هم موجودی نیازمند و محتاج است برای سالیان متمادی.
در بعد فطری هم اگرچه صفات انسانی در وی به امانت گذاشته شده اما پرورش یافته نیست و نیازمند به یک مربی و برنامه تربیتی دارد تا رشد صحیح و متوازنی داشته باشد.
با این توصیف هدایت هم دو نوع است:
الف:هدايت تكوينى كه در تمام موجودات جهان وجود دارد (منظور از هدايت تكوينى رهبرى موجودات به وسيله پروردگار زير پوشش نظام آفرينش و قانونمنديهاى حساب شده جهان هستى است). قرآن مجيد در اين زمينه از زبان موسى (ع) مى گويد: «رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى كُلَّ شَيْ ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى» : پروردگار ما همان كسى است كه همه چيز را آفريد و سپس آن را هدايت كرد(طه- 50).
ب: هدايت تشريعى" كه به وسيله پيامبران و كتابهاى آسمانى انجام مى گيرد و انسانها با تعليم و تربيت آنان در مسير تكامل پيش مى روند.«وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا»: ترجمه:آنها را راهنمايانى قرار داديم كه به فرمان ما مردم را هدايت مى كنند" (انبياء- 73).
البته نوع سومی از هدایت هم از قرآن استخراج می شود و آن هدایت اشیا ء است:
«ربنا الذی اعطی کل شی ء خلقه ثم هدی» (طه/50) (با " ثم " ذکر کرده است) در ساختمان هر چیزی آنچه که برای آن چیز لازم است قرار دادیم و سپس او را هدایت کردیم.
این عبارت کل شی دالّ بر همین نوع هدایت است.
پس نوع بشر در هر دو بعدش نیازمند به تربیت و توجه هست.
«الذی خلق فسوی و الذی قدر فهدی» (اعلی/2و3)
این آیه موید نیاز ذاتی و فطری انسان به هدایت است.
لذا وقتی صحبت از هدایت و هدایت پذیری می شود نمی توان محدود و منحصر به اسلام و قران کرد چرا در ادوار قبل هم این نیاز احساس میشده و بدان توجه نیز گردیده و رسالت انبیاء هم در طول تاریخ همین مورد مهم بوده است.
اما گفتار ما در خصوص هدایت در قران هست و با توجه به آنچه در خود قرآن آمده و آنرا اتمام رسالت و حجت برای ابناء بشر عنوان میکند((الیوم اکملت لکم دینکم)) و اسلام را راه هدایت (( انا هدیناه السبیل)) معرفی میکند همه طرق هدایت را در قرآن خلاصه میکنیم:
ذلك الكتاب لا ريب فيه هدي للمتقين
چون مکمل و متمم همه راهها قرآن است.
ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم و یبشر المومنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا کبیرا(اسراء ۹)
همانا این قرآن خلق را به راست ترین و استوار ترین طریقه هدایت می کند و اهل ایمان را که عمل صالح انجام داده و نیکوکار شدند باجر و ثواب عظیم بشارت می دهد.
یعنی آنکه هدایتی که از نوع قرآنی و با استناد به آیات قرآن نباشد ناقص است . از هدایت کامل فاصله گرفته و به ضلالت و گمراهی نزدیک می شود.
از آنجا که اسلام و قرآن منبع دریافت پیام هدایت است در این گفتار به آن استناد می کنیم چنانکه هیچ بنی بشری را چه اقرار به نیازش برای هدایت الهی داشته باشد یا خیر ، تغییری در اصل این نیازمندی نخواهد داشت.
خداوند نفس هدایت را مختص به خودش میداند و در کاملترین عبارت اینرا برای انسان بیان میکند:
الیس الله بکاف عبده
نه فقط در امر هدایت بلکه در جمیع جهات و ابعاد حیات تنها خداوندبرای بنده اش کافی است.
و در این امر تنها صاحب ارده و حق اوست:
یهدی من یشاء و یضل من یشاء
و
یهدی الله لنوره من یشاء
و
اَفَمَنْ يَهْدِي اِلَي الَحقِّ اَحَقُّ ان يُتَّبَعَ اَمَّن لا يَهِدَّي اِلّا اَنْ يُهديْ
و
إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
نکته مهم در این سری از آیات که دو نمونه اش ذکر شد حق هدایت است جز ذات مقدس حق تعالی کسی نه کسی محق بر هدایت یا هادی بودن است.حتی رسالت انبیاء و اولیاء که بالعرض هست یعنی دریافتی از جانب خداوند و سپس ابلاغ هم لازمه ا ش خواست و اراده خداست.
این گروه راهنما شامل کسانی می شود که ضمن برخورداری از معنویت مورد غضب خدا باوسطه گناهانشان واقع نشده باشند.
کامل ترین این راهنمایان رسول الله است.
أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ
منتهی در ین دو نوع هدایتی که عرض شد هدایت نوع اول یعنی ایصال به مطلوب مختص خداست.چنانکه ذکر شد:
لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
و دعوت و راهنمایی پیامبران برای ایصال به یقین است و اینکه شخص بپذیرد یا خیر .

يارب

[-عاشق-]

به نام خداي عاشق
با سلام

يكي از مصاديق مهم هدايت در قرآن حلاوت ذكر در پرتو تلاوت و با حفظ آيات شريف قرآن كريم است همانگونه كه شما دوست گرامي ذكر فرموديد چون با چشيدن شيريني ذكر خداوند متعال انسان به آرامش و در كنار آن به رضاي خداوند تبارك و تعالي دست مي يابد
آرامشي كه همه بشر به دنبال آنند و خدا مي فرمايد با ذكر اين آرامش حاصل مي شود:
الا بذكر الله تطمئن القلوب وقتي آرامش حاصل شد چه ميشود؟
يا ايتها اللنفس المطمئنه ارجعي الي ربك راضية مرضية فادخلي في عبادي وادخلي جنتي

[aliyekta]

بسم الله الذی لا ارجوا الا فضله
در مورد هدایت در قرآن می توان به این آیه نیز اشاره کرد که خداوند از ما می خواهد که او را بسیار یاد کنیم :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا * وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا
اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! خدا را بسيار ياد کنيد، * و صبح و شام او را تسبيح گوييد!
مسلما کسی که دائم به یاد خداوند متعال باشد از شر شیطان رانده شده بدور خواهد بود . و آرامش خاصی وجود او را فرا خواهد گرفت .
جالب است که بین کلمات امنوا و اذکرو فاصله ای وجود ندارد و بلافاصله پشت سر هم خوانده می شود و این دلیل بر اهمیت مسئله می باشد .
پست زیبائی بود
التماس دعا

[مجیب]

ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ
این كتاب بدون شك هدايت است براي پرهيزگاران.

دقت در اين نكته لازم است كه نمي‌فرمايد: قرآن هادي است بلكه مي‌فرمايد هدايت است مثل وقتي كه به جاي رجل عادل مي‌گوييم « رجلٌ عدلٌ » به اين معنا كه اين فرد ذاتاً عادل است.
پس نفس قرآن و ذات قرآن هدايت است.