شور محشر - ویژه نامه ماه محرم الحرام 1440 هجری

[مدیر اجرایی_فرهنگی سابق]

کل یوم عاشورا.... و کل ارض کربلا

نگاه تطبیقی به حادثه عاشورا

از دیار حبیب

فضیلت زیارت امام حسین (ع)

آثار و برکات تربت امام حسین (ع)

سلحشوران طفّ

مقتل سید الشهداء امام حسين (ع)

سوال وجواب درباره امام حسين

چه کنیم درروضه های امام حسین(ع)حال بهتری داشته باشیم؟

تصاویر ویژه ماه محرم

بانک صوت و تصویر

نماهنگ چاووشی غم

صوتی عنایات وکرامات موبوط به ماه محرم

نرم افزار کشتی نجات

نرم افزار سیدالساجدین علیه السلام

ܓ✿ اللهم عجل لولیک الفرج ܓ✿

دانلود صوتی

[مدیر اجرایی_فرهنگی سابق]

بر خیز که شور محشر آمد،این قصه ز سوز جگر آمد

[مدیر محتوایی نرم افزارها]

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت

چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پرمی کشید دل به هوای محرّمت

آقا سلام ماه محرّم شروع شد
آمد بهار زخم دل ما و مرهمت

خون می شود دل همه عالم زه قصه ی
آن لحظه های آخر و گودال و آن غمت

در بین روضه غم دل من را گرفته بود
وقتی رسید روضه به انگشت و خاتمت

ما بین این همه غم و اشک وفراق وداغ
ای زینب آمدم که شوم یار و همدمت

زینب چه قدر شکل جوان مادرت شدی
با صورت کبود و همان قامت خمت
(وحید محمدی)

عرض تسلیت فرارسیدن ماه محرم خدمت تمامی دوستداران اهل بیت (علیهم السلام)

[سعادتمند]

باز درکربوبلا طوفان است
باز صحرای بلاسوزان است
درره علقمه عباس حزین
بهر یک جرعه اب حیران است
باز زینب به فغان امده است
مضطرب ازعطش طفلان است
بازچشمان رباب پرخون است
چونکه لبهای علی عطشان است
روز عاشور حسین بن علی
باخدا درطلب پیمان است
اتش کینه به اخیام افتاد
لاله ها زیر سم اسبان است
درره شام سر یاوردین
قاری محترم قران است.

   

اسماعیل_رحیمی

فرارسیدن ماه محرم را خدمت دوستان گرامی تسلیت عرض میکنم.

[سعادتمند]

امشب شب اوله محرمه
خدايا بحق اين ماهِ عزيز

به ابروے زینب
به بےقرارے رقیه

به غیرت عباس
به حرمت موی سفیدارباب

هردستےبه سوےتوبلندشد
خالےبرنگردان

شبتون حسینی

[sistani]

آمد محرم، دیده ها گریان
داغ حسین بر سینه ها مهمان

شد ماه خون، ماه سرشک و غم
دل ها لبالب گشته از ماتم

ای اهل عالم شد عزا بر پا
گریان و محزون حضرت زهرا

صاحب عزا گردیده پیغمبر
غم خانه کرده در دل حیدر

وای از دل رنجیده ی زینب
گریان و نالان گشته روز و شب

آمد هلال ماه خون بیرون
عشاق عالم جملگی مجنون

درهای روضه رو به ما واشد
حالی دگر در سینه پیدا شد

در خاطر آید حضرت اکبر
حلق و گلوی پاره اصغر

از مشک پاره وز لب عطشان
سقای دشت و ناله طفلان

از کینه های دشمن ظالم
فرق سر بشکسته قاسم

از کشته ی افتاده در هامون
شاه غریب بی کفن مدفون

از آتشِ افتاده در گلشن
از خیمه ها و معجر و دامن

اجساد بی سر در میان دشت
زینب میان کشته ها می گشت

فریاد طفلان در دل صحرا
غمگویه های حضرت لیلا

از ناله های حضرت مادر
سرها کنار محمل خواهر

از کاروانی در دل شبها
از ضربه های سیلی اعدا

وای از جفای مردمان شام
سنگ است و اتش بر فراز بام

از خیزران و دشمنی کافر
بزم شراب و زینبی مضطر

از دختری در کنج ویرانه
از ماجرای شمع و پروانه

بر سینه زن، دلها پر از غم شد
آغاز ایام محرّم شد

[sistani]

باد صبا به زاده زهرا چنین بگو
اینجا بجز عداوت و سُستی نجسته ام

کوتاه دست من ز هواداری ات حسین
گر چه به بام دارالاماره نشسته ام

از جنگ نا برابر و تیغ و سنان که نَه
از کوفیان عهد شکن زار و خسته ام

با قوم نابکار چه عهد و چه بیعتی
از یاری یکایکشان دل گسسته ام

اینجا عدو ز بستن دستم خوش است و من
دلخوش که جان به مهر و رضای تو بسته ام

باران سنگ بر سر مسلم ملال نیست
در پیش زینبت چه کنم سر شکسته ام

راهی دگر نجسته ام آقا جز اینکه دست
از جان خویش بهر ولای تو شسته ام

شرمنده ام ز دعوتتان سوی کوفیان
وای از تنور و خولی و دندان و خیزران

[لبخند نگاه]

صلّی الله علیک یا اباعبدالله الحسین یا ابتاه ...

پدر،دلم را قراری نیست برای آن لحظه
که داشتی عرق از جبین میگرفتی که ...
روحی بفداک
روحی بفداک ای پدر ...

خدا لعنت شان کند
خدا لعنت شان کند
خدا لعنت شان کند
لعنت خدا بر آنها تا اَبد
تا اَبد...

[sistani]

کاروان منزل گزین، اینجا همان دشت بلاست
قتله گاه آل طاها، سرزمین کربلاست

این همان جایی که فریاد عطش آید بگوش
تا قیامت این نوا هرگز نمی گردد خموش

اِرباً اِربا می شود در این بیابان دلبرم
این عبا آماده باشد بهر نعش اکبرم

این همان جایی که عباسم بگوید یا اَخی
غرقه در خون پیکر و گردیده دستانش جدا

وای از آن تیری که آید بر گلوی اصغرم
نعش او بر روی دستم غنچه ی جان پرورم

لشکر آید سوی ما از کوفیان و شامیان
کو ترحم بر صغیر و بر کبیر و بر جوان

می کند شمر لعین سر را جدا از پیکرم
بوسه ها گیرد ز رگهای بریده خواهرم

آتش از جور و جفا خیزد میان خیمه گاه
ضربه های تازیانه می کند تن را سیاه

سر ز پیکرها رود بر روی نیزه از ستم
تن به زیر سم اسبان خورده تقدیرش رقم

می رود سوی اسارت زینبم واویلتا
سایبانش رأس من باشد فراز نیزه ها

ای که میخ خیمه میکوبی کمی آهسته تر
ناله ها با ضربه ها، مادر برآرد از جگر

[sistani]

گفتگو می کرد دختر با سر بابا شبی
گوئیا اینگونه می گفت او ز شرح ماتمی

ای سر بابا که در تشت طلا بنشسته ای
مثل من گویا از این مرکب سواری خسته ای

گفتگو کن لحظه ای با دختر غم دیده ات
این مصیبت را چه کس آورده بابا بر سرت

ای پدر رویت خضاب و پاره گشته حنجرت
کاش می مرد و نمی دید این زمان را دخترت

لحظه ای رخصت بده تا پیش آیم در بَرَت
خون زدایم از رخ و بوسه بگیرم از لبت

این ترک ها روی لب از تشنگی یا خیزران
رسم مهمانی مگر این بوده بین شامیان

گفته بودم گر بیایی شکوه ها از غم کنم
با چنین حالی که دیدم از شکایت کم کنم

غم مخور گر گوشواره از دو گوشم برده اند
بهر پاهایم ببین زنجیر و قفل اورده اند

بس که از ناقه فتادم ای پدر روی زمین
استخوان ها درد دارد حال و روزم را ببین

ای پدر از نیزه گر افتاده ای در بین راه
صورتت را با کدامین دست می دادی پناه

گاه با چکمه گهی با تازیانه می زنند
گاه با سیلی گهی با گیسوان ره می برند

دشمن از مویم گرفت و در بیابان می کشید
ناله هایم بر سر نیزه به گوشت می رسید

غم مخور بابا کتک کم خورده ام اما چه سود
عمه جان زینب همیشه سد راه ضربه بود

کاش اینجا پیکرت بود و در آغوشت به ناز
می نشستم می نهادم سر به روی سینه باز

آه بابا خواهشی دارد رقیه مختصر
هر کجا خواهی روی او را به همراهت ببر