قرآنی که سر مبارک امام حسین(ع) روی نیزه میخوندند رو همه می شنیدند؟

[معین]

سلام وعرض احترام
یکی از کاربران سوالی پرسیده اند واز کارشناسان درخواست راهنمائی کرده اند
مطالب ایشون عینا نقل میشود
باتشکر

سلام عزاداریهاتون قبول.
قرآنی که سر مبارک امام حسین روی نیزه میخوندند رو همه می شنیدند؟
آخه قبول کنین خیلی امر عجیب و غیر عادیه . بعد چطور سپاه یزید این قران رو از سر بریده می شنیدند
و بازهم عمر سعد و شمر و سایرین رو همراهی میکردند.
اصلا روایاتش صحیحه؟ منظورم اینه که یا روایاتش ممکنه مشکل داشته باشه یا همه نمی شنیدند.
قبول کردنش سخته که بگیم همه می شنیدند
ولی روی هیچ کس از اینها هیچ اثری نداشته یا حتی تعجبی هم نمیکردند.
بی زحمت مستند جواب بدین.
مرسی .

[معین]

با نام و یاد دوست

کارشناس بحث: استاد عماد

[عماد]

سلام علیکم
در ارشاد شیخ مفید آمده: که زید بن ارقم می گوید: سر حسین علیه السلام را بر من گذراندند. سر بر نیزه بود و من در حجره ای نشسته بودم. هنگامی که به روبروی من رسید، شنیدم که می خواند«أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّ‌قِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا ﴿٩﴾» مگر پنداشتى اصحاب كهف و رقيم [خفتگان غار لوحه‌دار] از آيات ما شگفت بوده است؟
زید ادامه می دهد که: به خدا سوگند که مو بر تنم راست شو دو فریاد زدم به خدا سوگند سر تو ای فرزند پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله) شگفت تر و شگفتر است!
در این گزارش تنها زید بن ارقم است که صدای قرآن خواندن راس مطهر را می شنود.

1. شیخ مفید، ارشاد، موسسه آل البیت، قم، 1413ق، ج2، ص117

[عماد]

ابن شهر آشوب گزارش دیگری می نویسند که«راس مطهر امام حسین(علیه السلام) بر شاخه های خشک و خرما در کوفه آویخته شد و به سخن در آ»د و سوره کهف را تا عبارت« إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَ‌بِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى ﴿١٣﴾»آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايتشان افزوديم.
ایشان می افزاید: اما این کرامت جز بر گمراهی آن قوم نیفزود.(1)
این عبارت نشان می دهد که عده ای از آنان نیز قرآن خواندن امام را شنیدند.
1. ابن شهر آشوب، مناقب، قم، انتشارات العلمیه، ج4، ص61

[عماد]

بر فرض صحت گزارش ابن شهر آشوب، باز اشکال شما وارد نیست. زیرا فرعونیان اژدها شدن عصای حضرت موسی را دیدند اما گفتند او ساحر است. نمرودیان گلستان شدن آتش بر حضرت ابراهیم را دیدند اما این باعث تقویت ایمانشان نشد.
و از این نمونه بسیار است. وقتی شیطان انسان را کر و کور و لال کند حتی دیدن چنین معجزات و کراماتی نیز باعث هدایت انسان نمی شود.

[عماد]

پرسش:
قرآنی که سر مبارک امام حسین(علیه السلام) روی نیزه میخواندند رو همه می شنیدند؟ چرا با دیدن این کار خارق العاده اقدامی انجام ندادند؟

پاسخ:
طبق برخی از گزارشها تنها افراد خاصی صدای امام حسین(علیه السلام) را شنیدند اما از فحوای برخی گزارشهای دیگر چنین به نظر می رسد که همه افرادی که به طور طبیعی صدا به آنان می رسید صدای حضرت را شنیدند.
در «ارشاد» شیخ مفید آمده: که «زید بن ارقم» می گوید: سر حسین(علیه السلام)را بر من گذراندند. سر بر نیزه بود و من در حجره ای نشسته بودم. هنگامی که به روبروی من رسید، شنیدم که می خواند«أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّ‌قِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا» مگر پنداشتى اصحاب كهف و رقيم [خفتگان غار لوحه‌دار] از آيات ما شگفت بوده است؟
زید ادامه می دهد که: به خدا سوگند که مو بر تنم راست شد و فریاد زدم به خدا سوگند سر تو ای فرزند پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله) شگفت تر و شگفتر است!﴿1﴾
در این گزارش تنها زید بن ارقم است که صدای قرآن خواندن راس مطهر را می شنود.
اما «ابن شهر آشوب» گزارش می کند که: «راس مطهر امام حسین(علیه السلام) بر شاخه های خشک و خرما در کوفه آویخته شد و به سخن در آمد و سوره کهف را تا عبارت« إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَ‌بِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى » را خواندند.
ترجمه: «آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايتشان افزوديم.»
ایشان می افزاید: اما این کرامت جز بر گمراهی آن قوم نیفزود.(2)
این عبارت نشان می دهد که عده ای از آنان نیز قرآن خواندن امام را شنیدند.
بر فرض صحت گزارش ابن شهر آشوب، باز نباید انتظار داشت که همه افراد فورا اقدامی انجام داده باشند زیرا فرعونیان اژدها شدن عصای حضرت موسی را دیدند اما گفتند او ساحر است. نمرودیان گلستان شدن آتش بر حضرت ابراهیم را دیدند اما این باعث تقویت ایمانشان نشد.
و از این نمونه بسیار است. وقتی شیطان انسان را کر و کور و لال کند حتی دیدن چنین معجزات و کراماتی نیز باعث هدایت انسان نمی شود.
بنابراین اگر تنها افراد خاصی صدای قرآن خواندن سر مبارک را شنیده باشند که سوالی باقی نمی ماند اما برفرض که همه شنیده باشند نیز گاهی تطمیع، گاهی تهدید و گاهی نیز عداوت های جانبی مانع از پی بردن به حق و حقیقت است.

منابع:
1. شیخ مفید، ارشاد، موسسه آل البیت، قم، 1413ق، ج2، ص117
2. ابن شهر آشوب، مناقب، قم، انتشارات العلمیه، ج4، ص61