قطعنامه 1835 ؛ بیانیه ای ضعیف و سمبلیک برای استتار اختلافات

[hadimha]

قطعنامه نمادین 1835 شورای امنیت با وجود تلاش گسترده آمریکا بیشتر در حد یک بیانیه ضعیف است که ناتوانی غرب در تشدید تحریم ایران را نشان می دهد.به گزارش خبرگزاری مهر، قطعنامه 1835 در حالی به تصویب رسید که حاوی نکته تحریمی تازه‌ ای نیست و تنها تاکیدی بر ضرورت اجرای قطعنامه ‌های سیاسی پیشین این شورا است که جمهوری اسلامی ایران نیز پیش از این بارها مواضع خود درباره غیراصولی بودن این قطعنامه ‌ها و عدم توجه به آنها را اعلام کرده بود.
آمریکا و متحدانش طی ماههای گذشته تلاش وسیعی را برای تصویب قطعنامه ای شدیداللحن با تحریمهای جدید علیه کشورمان بعمل آورده بودند، لیکن با توجه به فضای جامعه بین المللی و عدم همراهی تعدادی از اعضای شورا با هر گونه تحریم جدید نهایتا قطعنامه ای کوتاه را که در چند بند تنظیم شده و فاقد هرگونه تحریم و الزام جدیدی بود به رای گذاشتند. در این متن ضمن تاکید بر اجرای قطعنامه های قبلی شورای امنیت تعهد شورا نسبت به روند مذاکرات مورد تاکید قرار گرفته و از تلاشهای بعمل آمده در جهت حل موضوع از طریق گفتگو استقبال شده است.
آمریکا طی حرکتی عجولانه و در اقدامی که کمتر از 24 ساعت بطول انجامید درخواستی رسمی را جهت برگزاری جلسه شورای امنیت به رئیس این شورا ارائه و پیش نویس قطعنامه را که در خصوص آن با برخی دیگر از اعضای دائم شورا توافق کرده بود به رای گذاشت که به تصویب رسید.
قابل ذکر است که آمریکا و متحدانش برای جلب نظر سایر اعضای شورا تلاش زیادی را نموده و از جمله تاکید می کردند این قطعنامه فاقد هر گونه جنبه تحریمی یا الزام آور جدید علیه ایران است. نکته قابل ذکر دیگر اینکه در جلسه روز گذشته شورای امنیت که بمنظور تصویب قطعنامه برگزار شد هیچکدام از اعضای شورا سخنرانی ننمودند و فقط نماینده اندونزی در توضیح رای کشورش به قطعنامه تاکید کرد اندونزی به این خاطر از این قطعنامه حمایت کرد که بر رهیافت مذاکره تاکید می نماید و هیچگونه تحریم جدیدی را در بر ندارد.
در این میان شبکه تلویزیونی بی بی سی قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان ملل در باره برنامه هسته ای ایران را کاملا ملایم و بی خاصیت توصیف کرد.
این شبکه اعلام کرد شورای امنیت به اتفاق آراء به قطعنامه جدیدی درباره ایران رای مثبت داد که در آن از تهران درخواست شده بطور کامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کند، اما در این قطعنامه هیچ تحریم جدیدی بر ضد ایران در صورت عدم همکاری ایران و خودداری از تعلیق غنی سازی اورانیوم پیش بینی نشده است.
به گفته برخی کارشناسان، این قطعنامه عملا آزمونی مهم است زیرا به نظر می رسد که نکته اصلی این قطعنامه که با عجله در چند روز گذشته برای تصویب آن تلاش شده بود تلاش برای نشان دادن این مسئله بود که در شورای امنیت سازمان ملل هنوز هم اتفاق نظر، بویژه میان اروپا و آمریکا با روسیه وجود دارد، هرچند که در تابستان گذشته کشمکش شدیدی میان آنها بر سر گرجستان بوجود آمد.
نباید فراموش کنیم که چه اختلاف عمیقی میان غرب و روسیه بر سر مسئله گرجستان بوجود آمد. بسیاری ناظران در این اندیشه بودند که پیامدهای دیپلماتیک این اختلاف عمیق تا کجا خواهد بود و ایا در نتیجه تنش بر سر جنگ گرجستان، همکاری میان غرب و روسیه بر سر مسائل دیگر و بویژه بر سر مسئله ایران دشوار نخواهد شد. در حقیقت این هفته در شورای امنیت به نظر می رسید که مشکلی بوجود امده است. روسیه به یکباره از گفتگوها درباره تحریم های تازه بر ضد ایران کنار کشید و اعلام کرد فکر نمی کند وقت مناسبی برای این کار باشد. بنابراین انچه اتفاق افتاد این است که امریکا و اروپایی ها عقب نشینی و با متن این قطعنامه جدید موافقت کرده اند که کاملا ملایم و بی خاصیت است و دقیقا همان چیزی است که روس ها می خواستند.
نماینده روسیه در سازمان ملل به بی بی سی گفت این قطعنامه فکر روسیه بود.
در انتها با توجه به گزارشهای رسانه های خارجی درباره قطعنامه 1835 باید گفت که غرب با روسیه بر سر این قطعنامه مصالحه کرد تا وحدت و یکپارچگی خود را برای فشار آوردن به ایران حفظ کند.

[hadimha]

قطعنامه 1835؛ شمشیر دولبه روس ها و دستاویز معادله جدید هسته ای

خبرگزاری مهر - گروه سیاسی: توافق اعضای دائم شورای امنیت و آلمان بر سر پیش نویس قطعنامه جدید علیه ایران پس از انتشار خبر تعویق نشست 1+5 به واسطه مخالفت مسکو، از به کارگیری شمشیری دولبه از سوی روس ها در مقطع فعلی معادله هسته ای ایران حکایت می نماید.به گزارش خبرگزاری مهر، به نظر می رسد به رغم اغلب مواضع و تحلیل های ارائه شده مبنی بر غیرمنتظره بودن صدور قطعنامه جدید علیه ایران، باید این اقدام مسکو را اقدامی تاکتیکی و از پیش طراحی شده در چارچوب دیپلماسی قفقازی روسیه ارزیابی نمائیم.
بر این اساس مسکو، در اقدامی از پیش طراحی شده در چارچوب رویکرد همیشگی خود در قبال مسائل ایران، اعلام موضع اجماعی 1+5 در خصوص کلیات قطعنامه جدید شورای امنیت را عهده دار می شود؛ این اقدام حساب شده روسیه را باید به مثابه به کارگیری «شمشیری دو لبه» از سوی مسکو نگریست که از سویی ایران و از سوی دیگر جبهه ضد ایرانی گروه 1+5 را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.
شمشیر دولبه روسیه که به عنوان تاکتیک مسکو در این مقطع زمانی در دستور کار قرار گرفته به خوبی توانسته اجماع کمرنگ شده 1+5 در گذر زمان را با به کارگیری مکانیزم قطعنامه ای (ولو در ابعاد شکلی) حداقل در مقطع کنونی مواجهه با ایران، ساماندهی کند؛ این اقدام مسکو نه تنها تا حدودی تعادل در مواضع این کشور در قبال ایران را به آمریکا و هم پیمانان او گوشزد می کند که فی نفسه قطعنامه ای جدید را به مجموع کارنامه هسته ای ایران می افزاید و این چیزی است که جناح رادیکال 1+5 کم و بیش در پی آن بوده و هستند.

اما لبه دیگر این شمشیر دو لبه متوجه جمهوری اسلامی ایران است؛ هر چند که مسکو توانست با پیشگامی در ارائه پیش نویس قطعنامه جدید به شورای امنیت و تصویب زودهنگام آن، رضایت نسبی 1+5 را در رویه کلی ضد ایرانی شان جلب کند اما بدون شک روس ها در گام بعدی خود برای « فروش» همین قطعنامه به تهران نیز اقدام خواهند کرد! و این مرحله ای حساس است که با توجه به پیشینه روسیه در این چارچوب، برای پاسخگویی و مواجهه مناسب باید در دستور کار دستگاه دیپلماسی کشور قرار گیرد.
با توجه به مسائل مذکور به نظر می رسد که باید نگاه مسکو به مسئله هسته ای ایران حداقل در این مقطع زمانی را به عواملی خارج از آن همچون مسائل مربوط به قفقاز و آنچه دیپلماسی قفقازی ایران خوانده می شد نیز مرتبط نمائیم؛ در همین چارچوب توجه به این نکته لازم می نماید که قطعنامه جدید شورای امنیت علیه ایران پس از مذاکرات سرگی لاوروف و کاندولیزا رایس صادر شده است.
به هر حال با نیم نگاهی به مواضع سابق روسیه در خصوص ایران در می یابیم که اعلام موضع طلبکارانه از سوی مسکو در آینده نه چندان دور به واسطه پیشگیری از صدور قطعنامه ای با محتوای رادیکال تر و به اصطلاح تنبیهی تر به هیچ وجه دور از ذهن نیست و این نکته ای است که قطعا بسیاری از مقامات ایرانی از جمله رئیس مجلس شورای اسلامی به آن پی برده اند؛ اما باید دید در مواجهه با گام آتی مسکو و همچنین گروه 1+5، « تصمیم دیگری » که لاریجانی از آن سخن رانده، چه خواهد بود؟

[ceramic]

موضوع تصویب این قطعنامه های به اصطلاح بی اهمیت بسیار جدی است .

رفته رفته حلقه بر ایران تنگ می شود .

و ما به نقطه ی بی بازگشت نزدیک تر می شویم .

آثار تحریم ها در صنایع کشورمان آشکار شده است و به عنوان مثال در صنعت هواپیمایی مردم زیان این تحریم ها را با سقوط هواپیماهای روسی و تلفات ناشی از آن می دهند .

دیدگاه این مقالات تبلیغاتی و یکجانبه و بی ارزش است .