حالات پیامبر در زمان نزول وحی

[عمار]

سلام علیکم. نظر به اینکه باید به کتابخانه بروم تا کتاب را پیدا کنم، اگر ممکن است، بفرمایید چه صفحاتی از این کتاب، به این مطلب اختصاص دارند.

سلام علیکم
صفحات 21 به بعد.

بعلاوه نظر به اینکه بررسی تک تک روایات را در اینجا مقدور نمی دانید، لطفاً دلیل اعتبار نداشتن دو سه مورد از این روایات را ذکر کنید.

مثلا در یک مورد روایت داریم زراره میگوید : به امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت گردم، غشوه ای که بر رسول خدا(ص) هنگام نزول وحى رو می داد، چگونه بود؟ امام(ع) فرمود: «آن حاتت وقتى بودکه میان ایشیان و خدا کسی نبود و خداوند بر ایشان تجلی می کرد »راوى میگوید : آنگاه امام(ع) فروتنانه فرمود: «ای زراره! این نبوت اسیت »(1) در سلسله سند این روایت فضل بن محمد الاشعری قرار دارد که علمای رجال هی مدح و ذمی از او نکرده اند، بنابراین، روایت مجهول السند و ضعیف می باشد.
یا از عکرمه چنین نقل شده است: «هنگامی که بر رسول خدا(ص)وحی می شد تا ساعتی بسان مدهوشان به سستی دچار می گردید »(2)حدیث را عکرمه تابعی به صورت مستقیم گزارش کرده است بنابراین، روایت، مرسل و ضعیف است.

1. صدوق، محمد بن على ابن بابویه (1938ق)التوحید ، تصیحیح: هاشیم حسینى، ایران؛ قم ،جامعه مدرسین، ص115.
2.ابن سعد ، محمد بن سعد البصری(1410)الطبقات الکبرى، تحقیق: محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار االکتب العلمیه،ج1 ص154.

[abdesaleh]

سلام علیکم
صفحات 21 به بعد.


مثلا در یک مورد روایت داریم زراره میگوید : به امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت گردم، غشوه ای که بر رسول خدا(ص) هنگام نزول وحى رو می داد، چگونه بود؟ امام(ع) فرمود: «آن حاتت وقتى بودکه میان ایشیان و خدا کسی نبود و خداوند بر ایشان تجلی می کرد »راوى میگوید : آنگاه امام(ع) فروتنانه فرمود: «ای زراره! این نبوت اسیت »(1) در سلسله سند این روایت فضل بن محمد الاشعری قرار دارد که علمای رجال هی مدح و ذمی از او نکرده اند، بنابراین، روایت مجهول السند و ضعیف می باشد.
یا از عکرمه چنین نقل شده است: «هنگامی که بر رسول خدا(ص)وحی می شد تا ساعتی بسان مدهوشان به سستی دچار می گردید »(2)حدیث را عکرمه تابعی به صورت مستقیم گزارش کرده است بنابراین، روایت، مرسل و ضعیف است.

1. صدوق، محمد بن على ابن بابویه (1938ق)التوحید ، تصیحیح: هاشیم حسینى، ایران؛ قم ،جامعه مدرسین، ص115.
2.ابن سعد ، محمد بن سعد البصری(1410)الطبقات الکبرى، تحقیق: محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار االکتب العلمیه،ج1 ص154.

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
با توجه به کثرت روایات موجود در این زمینه که از طرق مختلف وارد شده است نمیتوان اصل مساله را انکار کرد و دلیلی هم برای انکار وجود ندارد چون امری است که نه دال بر ضعف است و نه نقص، بلکه بالعکس اوج مقامات الهی حضرت خاتم (ص) را نمایش می دهد.
در قران کریم در مورد حضرت موسی (ع) نیز آمده وَلَكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَى صَعِقًا.
این بیهوشی حضرت موسی (ع) از شان اولوالعظمی و کلیم الله بودن وی نه تنها نمی کاهد بلکه درس های بسیاری با خود به همراه دارد که این زمان بگذار تا وقت دگر.
یقینا کارشناس محترم در صدد رد کلیت مساله نبودند و خواستند علاوه بر اشاره به امکان صحت مطلب و قابل پذیرش بودن ان، اشاره ای به سند ضعیف برخی از این احادیث داشته باشند.

[abdesaleh]

بسم الله الرحمن الرحیم

ضعف جسمی و اضطراب جسمی در برخی از حالات انبیاء تقریبا نزد بزرگان ثابت است اما اینکه این تغییر چگونه بوده است( مثلا با بیهوشی همراه بوده یا نه و ... اختلافاتی وجود دارد)

برای مثال امام خمینی(ره) در این باره می‌نویسد: ضعف اجسام شریف پیامبران از تحمل ارواح مجرد متفاوت با قوه و قدرت مقام روحانیت و حیثیت ولایی آنان است.در خود قران نیز در مورد ثقل و سنگینی وحی بر پیامبر(ص)ایاتی داریم مانند «إنا سنلقی علیک قولا ثقیلاً»

در تایئد این مطلب نظر حضرت علامه طباطبایی نیز خالی از لطف نیست. علامه طباطبایی در تبیین وحی و اقسام آن می‌گوید: در بعضی از موارد نظر اصلی به خود ذات حق بوده است، به طوری که به جبرئیل و سَفَرَه نظر نمی‌شده است و این در مواردی است که حال رسول‌ الله تغییر می‌کرده است.