اخلاق درکلام بزرگان

[مرصاد]

بسم الله الرحمن الرحیم
مصادف باعیدسعیدفطرمجموعه سخنانی ازبزرگان اخلاق وعرفان من جمله حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)راقرارخواهم داد.انشاءالله
التماس دعا

[مرصاد]

درحال ابن جوزی آورده اندکه:«وی یکه از سخنسرایان معروف زمان خویش بود.برفراز منبری که سه پله داشت قرار گرفت،زنی ازاومسئله ای پرسید.گفت نمی دانم.زن گفت:توکه نمی دانی پس چرا سه پله بالاتر نشسته ای؟
گفت:این سه پله راکه من بالا نشسته ام به اندازه ای است که من می دانم وتو نمی دانی.
اگر به اندازه مجهولاتم می خواستم بالا بروم،لازم بود منبری تافلک الافلاک بسازم.»

[مرصاد]

درادامه منتخبی ازکلام نورانی طوبای محبت و عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی(ره)راجهت استفاده مشتاقان معرفت ذکر می کنم.
-«سلام»نام خداست.سلام علیکم عنی خدا با شماست.چه خوب است که آدمی درهمه کس خداوند راببیند.

-تعقل وتفکرکنید تاخودتان راببینیدوخدارابشناسید.بات� �کروتعقل گمشده ات رامی یابی.گمشده درواقع خودت هستی.

-همان وقتی که مغموم شده اید وزانوی غم دربغل گرفته ایدوخودراازهمه محروم تر می بینید،لطف حق بالای سرشماست وفرج نزدیک است.«ان مع العسریسرا»

-به همسر خود به نیت فاطمه(س)خدمت کن.زن نیز اگر به قصدخدمت به اهل بیت درخانه کار کند،بهره می بردوزندگی شیرین میشود.

-عمل خیری که خداوند توفیق انجام آن رابه توداد درقبول شدتن آن شک نکن.اگرخدانمی خواست قبول کند،توفیق انجام آن رابه تو نمی داد.کارهای خدت راباید خود قبول کنی وتاخودت قبول نکنی مقبول نمی شود.

ادامه دارد...

[مرصاد]

یکی از بزرگان می گوید:
روزی آیت الله حسن زاده آملی نصیحت خواستم،گفتند:اولا انسان قرآنی باش وثانیا استقامت داشته باش.گفتم:آقا باز هم بفرمایید،ایشان گفتند:شما برو یدوهمان اولی راانجام بدهید.

امام خمینی(قدس)درنامه ای به فرزندش می فرمایند:
پسرم!سورهمبارکه حشر را مطالعه کن که گنجینه هایی ازمعرفت وتربیت درآن است.ارزش دارد که انسان یک عمر در آن ها تفکر کندواز آنها به مدد الهی توشه هابردارد.خصوصا آیات اواخر آن،از اینجا که می فرماید:«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ.»

[مرصاد]

جلسات هفتگی شیخ رجبعلی خیاط معمولا شب های جمه بعد ازنمازمغرب وعشاءبرگزار می شد.
پس از اقامه نمازشیخ چندبیت ازمرحوم فیض کاشانی رابا نوای گرم می خواند.یکی از شاگردانش می گفت:
این ابیات راشیخ به گونه ای می خواندکه نمی توانستیم جلوی اشکمان رابگیریم:

زهرچه غیر یار استغفرالله
ز بود مستعاراستغفرالله

دمی که بگذرد بی یادرویش
ازآن دم بی شماراستغفرالله

سرآمد عمرویک ساعت زغفلت
نگشتیم هوشیار استغفراللهش

جوانی رفت وپیری هم سرآمد
نکردم هیچ کاراستغفرالله

[مرصاد]

وقتی غلامی خریدم ازوی پرسیدم:«چه نامی؟»گفت:«تاچه خوانی».گفتم:«چه خوری؟»گفت:«تاچه خورانی».گفتم:«چه پوشی؟»گفت :«تاچه پوشانی».گفتم :«چه کارکنی؟»گفت:«تاچه کارفرمایی»گفتم:«چه خواهی؟»گفت:«بنده رابادرخواست چه کار؟»پس باخودگفتم:«ای مسکین،تودرهمه عمرخدای تعالی راچنین بنده بوده ای!!!!!!»