نا راضی از دولت ؛ رای بدیم یا نه؟؟ !!

[Tavanaee]

با سلام و احترام



به سخن بنده توجه نکردید جناب توانایی عزیز
منظورم این است که اگر روی کار آمدن اشخاص ناکارامد نتیجه اشتباهات شورای نگهبان است و اگر شورای نگهبان دخالت نمی کرد و دست مردم را در انتخاب باز می گذاشت مشکلات حل میشد، طبیعتا طبق این استدلال می بایست در جایی که شورای نگهبان نظارتی ندارد و دست مردم برای انتخابشان بازتر نتیجه بهتر باشد، در حالی که بدتر است!
همچنین انتخابات شوراها به خوبی نشان میدهد که چه شورای نگهبان باشد و چه نباشد مردم کمتر به کاندیداهای مستقل تمایل دارند و بیشتر حزبی و لیستی رأی می دهند؛ بنابراین اگر شورای نگهبان فیلتر نمی کرد و تمامی کسانی که مثلا در این دوره اخیر کاندیدا شدند تأیید صلاحیت میشدند باز هم آقای روحانی رأی میآورد.



ببینید ایجاد ناامنی و اختلال در یک حرکت به نفع نظام و تایید نظام با اختلال در اعتراض علیه نظام فرق می کند!! اینجا روشن است که منظور اشتری این نیست که راهپیمایی 22 بهمن به یک حرکتی علیه نظام تبدیل میشود، طبیعتا وقتی هدف از اجتماع حمایت باشد با آشوبگران همراه نخواهند شد، اصلا خود آشوبگران هم چنین چیزی را در سر نمی پروروانند که از شلوغی 22 بهمن بر علیه نظام بهره ببرند! اینها مه به خیابان آمده اند حامی و مدافع هستند! کسی نمیرود در میان اینها اغتشاش کند! مثل این است که یک هوادار استقلال یا پرسپولیس در ورزشکاه آزادی برود و در میان حامیان تیم رقیب بنشیند و تیمش را تشویق کند! خب چیزی از او باقی نمی ماند! در چنین راهپیمایی هایی خود تک تک این مردم در حکم یک مأمور امنیتی هستند.
اما در اعتراض ان قضیه فرق می کند، مردم برای ابراز نارضایتی بیرون آمده اند! تفاوت این دو خیلی روشن است! اینجا دیگر مردم دنبال حمایت نیستند که نقش نیروهای امنیتی را ایفا کنند!!




بله بنده هم در پست ابتدایی خودم عرض کردم چنین ابراز نظری حق مردم است، اما اولا باید با کسب مجوز باشد، و ثانیا گاهش که انسان می بیند استفاده از این حقش آثار به مراتب وخیم تری به بار می آورد از حقش چشم پوشی می کند. اگر ببیند اعتراض به خاطر کاستی های رفتاری برخی مسئولین اصل انقلاب را به خطر می اندازد طبیعتا از آن گذشت خواهد کرد. همانطور که مردم ما به محض اغتشاشات در همین فتنه اخیر صف خود را از اغتشاش گران جدا کردند.

سلام وقت بخیر

جناب مسلم به نظرم حرفهای من کاملا واضح و روشن هست.
جنابعالی هم دیدگاه هاتون رو مطرح فرمودید.

دیگه قضاوت با خوانندگان.

موفق باشید.

[مسلم]

پرسش:
فارغ از مباحث حاشیه ای خیلی از ما از عملکرد دولت ناراضی هستیم! اگر راهپیمایی کنیم دشمنان آن را به آشوب می کشند. آیا ما لااقل حق نداریم مخالفت و عدم رضایتمان را با شرکت نکردن در انتخابات اعلام کنیم؟ چطور باید اعتراضی سالم کنیم؟

پاسخ:
من شما را صمیمانه درک می کنم، مشکلات متعددی پیش روی جوان امروزی وجود دارد، و از این جهت به شما حق می دهم، از طرف دیگر آنچه بر ارزش شما می افزاید این دغدغه مند بودن نسبت به اصل آرامش و امنیت کشور که موجب شده این نارضایتی درونی را چون شعله ای سوزنده در درون تحمل کنید تا امنیت کشور به خطر نیفتد، این خودش خیلی در خور تحسین و ستایش است. همان طور که از کلام شما هم فهمیده میشود آنچه که بر هر چیزی اولویت دارد حفظ نظامی است که خون ده ها هزار شهید به پای آن ریخته شده است، و مردم ما این اهمیت حفظ نظام و احترام خون شهدا را به خوبی درک می کنند.

اما در خصوص سوالتان باید توجه بفرمایید که اعتراض و ابراز نارضایتی مردم به چند طریق قابل تصور است:

اول: ترک مشارکت در انتخابات
در خصوص این راه باید عرض کنم که مشارکت در انتخابات و رأی دادن دو بُعد دارد: اصل مشارکت در انتخابات در گام اول رأی به اصل انقلاب است و در مرتبه بعد رأی به یک شخص. بنابراین عدم مشارکت در انتخابات بیش از آنکه به مسئولین ناکارآمد لطمه بزند، به اصل نظام و انقلاب آسیب میزند.

از طرف دیگر باید تحلیل کرد که ترک رأی دادن چه تاثیری بر مسئولین ناکارآمد دارد؟ کسی که دغدغه اصل انقلاب ندارد و فقط دنبال مقام است طبیعتا آمار مشارکت مردم برای او فرقی ندارد که پایین آمدن میزان مشارکت موجب تنبیه او شود، برای او فقط رأی هایی موضوعیت دارند که به او داده میشود، اما دیگر برایش فرقی نمی کند رأی هایی که به او داده نشده به کسی دیگری داده شده یا اصلا رأی داده نشده.
بنابراین هرگز ترک رأی دادن تنبیهی برای چنین افرادی محسوب نمیشود و تاثیری در اصلاح شرایط نخواهد داشت.

راه دوم: اعتراض مسالمت آمیز
اعتراض مسالمت آمیز حق مردم است تا بتوانند نارضایتی خود را به گوش مسئولین برسانند، اما متاسفانه از آنجا که کشور ما دشمنان زیادی در داخل و خارج از کشور دارد که اجازه نمیدهند این اعتراضات به صورت مسالمت آمیز برگزار شود طبیعتا باید به خاطر یک مصلحت مهم تر از این نحوه اعتراض چشم پوشی کرد تا دشمنان از آن سوء استفاده نکنند.
گاهی که انسان می بیند استفاده از این حقش اگرچه یک راه رساندن نارضایتی به مسئولین است، آثار به مراتب وخیم تری به بار می آورد از حقش چشم پوشی می کند. اگر ببیند اعتراض به خاطر کاستی های رفتاری برخی مسئولین اصل انقلاب را به خطر می اندازد طبیعتا از آن گذشت خواهد کرد.

راه سوم: امکان ارتباط مستقیم مردم با مسئولین مربوطه
نکته سوم پل ارتباطی مردم با مسئولین است که اگرچه خوب و تاثیرگذار است اما متاسفانه کلید آن به دست خود مسئولین است نه مردم! بنابراین همین نبود ارتباط ساده بین مردم و مسئولین خودش از کاستی ها و انتقادات وارد به مسئولین به شمار می رود.
مردم باید پل ارتباطی نزدیک تری با مسئولین داشته باشند، و این از ضرورت ها به شمار می رود.

راه چهارم: کنار گذاشتن مسئولین ناکارآمد
طبق آنچه که گذشت، یگانه راه اصلاح در ساختارهای جمهوری کنار گذاشتن مسئولین ناکارآمد پای انتخابات است، یعنی با مشارکت در انتخابات باید ضمن رأی به اصل انقلاب، مسئولین نارکارآمد را ادب کرده و از حاکمیت کنار گذاشت.