وصیت نامه شهید محمد علی رجایی

[سفیر]

وصیت نامه شهید محمد علی رجایی

آخرین وصیت

بیست روز قبل از شهادت، قبل از ترك خانه برای شركت در جلسه‌ای مهم، همسر رجایی به او گفت: «پیشنهاد می‌كنم وصیت‌نامة جدیدی بنویسید. وصیت‌نامه قبلی را سال‌ها پیش نوشته‌اید.»
رجایی به یادآورد كه در سال ۱۳۵۲ قبل از این‌كه به زندان برود، وصیت‌نامه‌ای نوشته بود و آن‌ روز، هشت سال از نوشتن آن وصیت‌نامه می‌گذشت.
كمی فكر كرد. سپس كاغذی خواست تا وصیت‌نامه‌ای جدید بنویسد. او بر روی یك برگ كاغذ دفتر مشق بدون‌ این‌ كه پاكنویس كند خوش خط و خوانا و بدون خط‌خوردگی و روان‌ و ساده وصیت‌نامه‌ای نوشت و آن را به همسرش داد. نكاتی كه در این چند خط به آن‌ها اشاره‌ شده، بسیار قابل تأمل است:


بسم الله الرحمن الرحیم
این بنده كوچك خداوند بزرگ با اعتراف به یك دنیا اشتباه، بی‌توجهی به ظرافت مسئولیت از خداوند رحیم طلب عفو و از همه برادران و خواهران متعهد تقاضای آمرزش خواهی می‌كنم.

وصیت حقیقی من مجموعه زندگی من است. به همه چیزهایی كه گفته‌ام و توصیه‌هایی كه داشته‌ام در رابطه با اسلام و امام با انقلاب تأكید می‌نمایم.
به كسی تكلیف نمی‌كنم ولی گمان می‌كنم اگر تمام جریان زندگی مرا به صورت كتاب در‌آورند برای دانش‌آموزان مفید باشد.

هر چه از مال دنیا دارم متعلق به همسر و فرزندانم می‌باشد. كیفیت عملكرد را طبق قانون شرع به عهده خودشان می‌گذارم.
برادرم محمدحسین رجایی وصی و همسرم ناظر و قیم باشند.

خدای را به وحدانیت، اسلام را به دیانت، محمد(ص) را به نبوت و علی و یازده فرزندان معصومین علیهم‌السلام را به امامت و پس از مرگ را به قیامت و خدای را برای حسابرسی به عدالت قبول دارم و از دریای كرمش امید عفو دارم.

این مختصر را برای رفع تكلیف و تعیین خط ‌مشی برای بازماندگان و بر حسب وظیفه شرعی نوشتم وگرنه وصیت‌نامه این‌ بنده حقیر با این همه تحولات در زندگی در این مختصر نمی‌گنجد

و مكّه، حج بیت‌الله بر من واجب شده بود امكان رفتن پیدا نشد. اینك كه به لقاءالله شتافتم این واجب را یكی از بندگان صالح خداوند به عهده بگیرد.

ثلث اموال به تشخیص بازماندگان به «خیرالعمل» صرف شود و اگر به نتیجه قطعی نرسیدند به بنیاد شهید بدهید.

محمدعلی رجایی

[سفیر]

وصیت حقیقی من مجموعه زندگی من است. به همه چیزهایی كه گفته‌ام و توصیه‌هایی كه داشته‌ام در رابطه با اسلام و امام با انقلاب تأكید می‌نمایم.
به كسی تكلیف نمی‌كنم ولی گمان می‌كنم اگر تمام جریان زندگی مرا به صورت كتاب در‌آورند برای دانش‌آموزان مفید باشد.

[شقایق]

نه اسفند یادو خاطره معلم شهید رجایی و باهنر گرامی باد

شهید محمد علی رجائی

نام پدر : عبد الصمد محل شهادت : دفتر نخست وزیری _ تهران
محل تولد : قزوین مزار شهید بهشت زهرا

محمد علی رجایی در سال 1312 در خانواده‌ای متوسط و مذهبی در شهر قزوین به دنیا آمد. در چهار سالگی از نعمت داشتن پدر محروم شد. چندی بعد به اتفاق خانواده به تهران آمدند. محمد علی برای گذراندن زندگی و امرار معاش خانواده مجبور به ترک تحصیل شده در خیابانهای تهران به دست فروشی پرداخت. بعد از مدتی وارد ارتش شد و با اخذ دیپلم ریاضی تحصیلات خود را در مقطع متوسطه به پایان رساند و به دلیل علایق مذهبی از ارتش خارج شد. به جهت علاقه زیادی که به تدریس داشت به معلمی پرداخت اما در همان حال از ادامه تحصیل دست برنداشت و در نهایت در رشته آمار در مقطع کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شد.
او در سال 1341 ازدواج کرد و ثمره این ازدواج سه فرزند بود. در دوران مبارزه با رژیم پهلوی در کار جهاد بسیار فعال بود. او دو بار به زندان افتاد. بار دوم، دو سال در بند بود و در تمام این مدت شکنجه‌ و آزار دید که این بیشترین مدت شکنجه در بین زندانیان قبل از انقلاب بود. پس از پیروزی انقلاب و با شکل‌گیری حکومت، رجایی به نخست‌وزیری رسید. او نخست‌وزیری مردمی و بسیار ساده‌زیست بود و زندگی‌اش با مردم عادی هیچ تفاوتی نداشت.
به همین دلیل مردم نخست‌وزیر محبوب خود را در سال 1360 به ریاست جمهوری برگزیدند. در سفری به سازمان ملل فریادگر حقانیت و مظلومیت مردم ایران شد. منافقین کوردل نتوانستند خار چشم خود را تحمل کنند و او را در شهریور سال 1360 وقتی که تنها 20 روز از ریاست جمهوری او می‌گذشت به همراه یار دیرینش محمد جواد باهنر به شهادت رساندند.
اینچنین بود که شقایقی از یادش در دلها رویید و جاودان ماند.