سالروز تخريب قبور مطهر ائمه بقيع (عليهم السلام) تسلیت !!!

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

مدینه ، همیشه میدان نبردی بی سر و صدا میان حق و باطل بوده است و شیعه کوشیده تا فروغ اهل بیت و ولایت را درهر شرایطی ، روشن نگهدارد ، هر چند با گریه بر غربت بقیع و تربت ائمه مدفون در آن و پنهانی قبر زهرا علیها السلام
بقیع ، مزرعه غم و کشتزار اندوه است درختی که در این غریب آباد می روید ،

ریشه در مظلومیتی هزار و چهارصد ساله دارد اینجا دیگر باید عنان را به دست دل سپرد و دل را در چشمه اشک شستشو داد دل در سایه اشک است که نرم می شود و آرام می گیرد عقده های دل ، تنها بر سرانگشت اشک باز می شود تنها اشک دیده ، زخم دل را تسکین می دهد

بگذار ببارد این چشم ، بگذار بریزد این اشک مدینه همچنان مظلوم است و بقیع ، مظلومتر !

اهل بیت همچنان غریب اند و پیروانشان غریبتر !

این سند ، سالهاست که به گواهی ایستاده است و روشنتر از هر استدلال و گویاتر از هر کتاب و دلیل ، برهان مظلومیتهای جبهه حق است هنگام ورود به خاک بقیع ،

کفشها را که درمی آوری و پایت خاک این مزار را لمس می کند ، دلت هم می شکند قبور بی سایبان مانده در برابر آفتاب را که می بینی ، داغت تازه می شود و بر بی می کهن و دیرین ، اشک می ریزی و بغض مانده در گلو را در هوای بقیع ، رها می کنی رنجنامه نانوشته محبین اهل بیت ، بر خاک و سنگ این مزار ، گویاتر از هر زمان است .

یک طرف جمعی به دعای توسل مشغولند و زمزمه کنان طرف دیگری ، دلهایی با آهنگ نوحه و مرثیه ، به عمق مظلومیت اهل بیت راه می یابند و می گریند .
یک سو جمعی بر سر قبر ام البنین به یاد سقای کربلا و دستهای قلم شده اش اشک می ریزند.

در سویی جانبازان ، با ویلچر هایشان جمع زائران را می شکافند و در امتداد نور ، راهی به کانون روشنی و خطی به منبع فیض می گشایند و به خاکبوسی این چهار امام معصوم علیهم السلام می آیند .

عده ای در پی یافتن قبر گم شده زهرایند و در کناری هم کسی آرام آرام اشک می ریزد و زیارت جامعه می خواند و هوا ، هوای عطرانگیز و روحانی حال است اینجا اشک است که سخن می گوید و حال ، گویاتر از قال است
سکوت زبان را هم زلال اشک جبران می کند ، چشمهای اشکبار ترجمان دلهای داغدار و بی قرار است حرفی هم که نزنی ، کلامی و سلامی هم که نگویی ( یا از فرط اندوه و بغض گلوگیر ، نتوانی بگویی ) چشمها و قطرات جاری اشک ، هم روضه خوان مجلس است و هم گریه کن محفل لازم نیست کسی مرثیه بخواند ، بقیع ، خودش مرثیه مجسم است

درب بقیع ، همچون گذشته به روی زنان بسته است بانوان از پشت نرده های آهنین دیوار بقیع ، با زهرا و فاطمه بنت اسد و ام البنین و دختران و همسران پیامبر و درددل می کنند بگذار درها را ببندند ، پنجره های دل که گشوده به این کانون های روشنایی است !

بگذار حائل ایجاد کنند و مانع بگذارند ، دریچه های قلب زائر ، از این خورشیدهای خفته بر خاک ، از پشت در و دیوار هم نورمی گیرد ساعتهایی که در بقیع گشوده می شود ، گویا در بهشت است که به روی زائران عاشق باز می شود دلهای سوخته شان را برمی دارند و با شتاب ، خود را به حضور امام مجتبی ، امام سجاد ، امام باقر و امام صادق علیهم السلام می رسانند و زیارتنامه را با باران اشک می شویند و سلامها را با چشمهای بارانیشان بدرقه می کنند .

زنان از پشت نرده ها ، از دور ، چرخش زائران پروانه صفت را بر گرد این خورشیدها با حسرت تماشا می کنند ، سر بر دیوار بقیع می گذارند و گوشه مقنعه هایشان را از اشک دیدگانشان متبرک می کنند بقیع ، همان بقیع زمان امام مجتبی ع است ، یادآور تیرباران کردن جنازه و تابوت مطهر آن امام !

و اما شب بقیع !
همچنان خاموش و تاریک ! مدینه گرچه غرق نور است ، و خیابانها گرچه از نورافکنها و تابلوهای نئون و لامپهای قوی چراغهای برق ، روشن است ، اما در کنار اینها وادی بقیع را ظلمتی دردآور و قدرتی غم انگیز فرا گرفته است ، گویا اصلا خورشیدی براین خاک نخفته است !

بقیع ، بقعه ای خاموش و تاریک است ، اما روشن از نور امامت بقیع ، آشنایی غریب است ، همدم غربت در جمع آشنایان دل را کجا می توان برد ، جز کنار قبور بقیع ، که اینگونه بیتاب شود ، بسوزد ، برفروزد ، کباب شود ، و زائر ، بی دل گردد و در دریای غم دستش جز به دامن اشک نرسد ، و در کویر غربت دل ، جز نهال آشنایی و معرفت و محبت نروید ؟! تا کی بقیع باید چنین باشد ؟!

یا رسول الله ! نمی دانیم اشک شوق بریزیم ، از این دیدار ، یا سرشک غم بباریم ، از این غربت ؟ آیا با تو هم اینگونه رفتار می کردند ؟ آیا فرزندان و اهل بیت تو آن زمان هم چنین در انزوا بودند ؟ چرا حق باید اینهمه تاوان بپردازد ؟ راستی گناه ما جز عشق چیست ؟ آیا سال آینده و سالهای دیگر هم باید بر مظلومیت ائمه بقیع بگرییم ؟

اللهم عجل لولیک الفرج

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي آرام جان

فرا رسيدن 8 شوال، سالروز تخريب قبور مطهر ائمه بقيع
(عليهم السلام) را به ساحت مقدس حضرت ولي عصر
حجة بن الحسن العسکري(عج) و تمامي شيعيان
جهان تسليت عرض مي کنم .

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

اينجا بقيع عشق است ، گنبد چرا ندارد
هرکس نبوسد اين خاک در کعبه جا ندارد

قسم به جان زهرا(س)، قسم به اشک طه
غربت اين زمين را ، کرب و بلا ندارد ...

يوم الهدم ؟ آيا تا به حال نام يوم الهدم را شنيده ايد ؟ يوم الهدم يعني روز ويران کردن ...

در هشتم شوال سال 1344 هجري قمري (مصادف با 21 آوريل 1926) پس از اشغال مکه ، وهابيان به سرکردگي عبدالعزيزبن سعود روي به مدينه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر ، سرانجام آن را اشغال نموده و به تخريب قبور ائمه بقيع و ديگر قبور هم چنين قبر ابراهيم فرزند پيامبر اکرم – صلي الله عليه و آله و سلم – قبور زنان آن حضرت ، قبر ام البنين مادر حضرت اباالفضل العباس (ع) و قبر عبدالله پدر پيامبر و اسماعيل فرزند امام صادق(ع) و بسياري قبور ديگر پرداختند .

ضريح فولادي ائمه بقيع را که در اصفهان ساخته شده بود و روي قبور حضرات معصومين امام حسن مجتبي، امام سجاد، امام محمد باقر و امام صادق – عليهم السلام – قرار داشت را از جا در آورده ، و گنبد و ضريح را از بين بردند.

يکي از جهانگردان غربي به نام ميسترکه به فاصله کوتاهي از ويراني اين حرم بقيع را ديده، ويراني و خرابي آنجا را اين گونه ترسيم مي کند: “چون وارد بقيع شدم، آنجا را همانند شهري ديدم که زلزله شديدي در آن به وقوع پيوسته و به ويرانه اي تبديل شده است، زيرا در جاي جاي بقيع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ريخته و تيرهاي چوب کهنه چيز ديگري نمي توان ديد. ولي اين ويراني ها و خرابي ها در اثر وقوع زلزله و يا حادثه طبيعي بلکه با عزم و اراده انسانها به وجود آمده بود و همه آن گنبد و بارگاه هاي زيبا و سفيد رنگ که نشانگر قبور فرزندان و ياران پيامبر اسلام بود، با خاک يکسان گرديده است.”

در اين ماجرا تنها حرم پيامبراکرم (ص) محفوظ ماند و وهابيان در ادامه هتاکي هاي خود تصميم داشتند قبر مطهر رسول خدا (ص) را نيز تخريب کنند اما از بازتاب اين کار در جهان اسلام و برانگيخته شدن احساسات مسلمانان بر ضد خويش ترسيدند و به طور موقت از اين عمل منصرف شدند.



انشاء الله به زودي مسلمانان جهان و بخصوص شيعيان از دست اين وهابيون جنايت کار نجات يابند.

[askari110]

باسلام خدمت دوستان وعرض تسلیت سالروز تخریب بقیع به همه شیعیان
با اجازه همه من با چند عکس که دو ماه پیش از بقیع گرفتم در مرثیه بقیع شرکت میکنم(اگر کیفیت عکسا پایین بود ببخشید چون با موبایله واز ترس وهابی های خبیث مخفیانه گرفتم)

این عکس قبور ائمه بقیعه

[askari110]

[askari110]

[سادات علوی]

السلام عليکم يا اهل بيت النبوة و موضع الرسالة .هشتم شوال سالروز تخريب مظلومانه و غريبانه حرم و قبور ائمه بقيع(عليهم السلام) در مدينه منوره توسط دژخيمان و ددمنشان وهابي را خدمت امام زمان اباصالح المهدي(عج) و همه شيعيان و محبين اهل بيت(عليهم السلام) تسليت عرض مينماييم

هنوز ظهر نشده بود که لشکريان با تمام آن اموال و با کشتار بيش از هزاران تن از مردم شهر خارج شدند و سپس سعود به سوي مکاني معروف به آب سفيد حرکت کرد، و در آنجا غنايم بدست آورده همه را جمع کرد و پس از کنارگذاشتن خمس آنها، باقي را بين مسلمانان تقسيم کرد، ‌و براي هر سواره يک سهم و هر پياده را دو سهم داد و سپس به سوي وطنش رهسپار شد."

مکه مکرّمه و مدينه منوّره و عراق و ...، همه در طول تاريخ مورد تطاول دستهاي مجرم وهابيت واقع شده است، و آنها به تخريب گنبدها و قبور و مساجد و سرقت آنچه که داخل آن بوده و کشتن مردم بي گناه افتخار مي کنند
در زير نمونه اي از آنچه که مورخ وهابي عثمان بن عبدالله بن بشر النجدي الحنبلي در کتابش با عنوان "عنوان المجد في تاريخ نجد"، آورده و توسط دارالملک عبد العزيز به چاپ رسيده است، را ذکر مي کنيم:

ذکر حوادث سال
"در سال 1216، سعود با لشکريان پيروزمند و اسبان نجيب و مشهور خود از تمامي نجد و صحراي آن، و جنوب و حجاز و تهامه و غيره،‌ به قصد سرزمين کربلا خارج شدند، و در ماه ذي القعده، در بلاد الحسين فرود آمدند. مسلمانان گردشان جمع شدند و از ديوارهاي شهر بالا رفتند و به زور وارد آن شدند، و اغلب مردم آن را در بازارها و خانه هايشان کشتند و گنبد روي قبر کسي که به اعتقاد خودشان قبر حسين است، را منهدم کردند و هر آنچه که در اين گنبد و اطرافش بود را بر گرفتند و نيز سنگي که بر آن قبر گذاشته شده بود و از زمرد و ياقوت و جواهر بود را کندند، و هر چه که در شهر يافتند از اموال و اسلحه، لباس، فرش، طلا و نقره، قرآنهاي گرانقيمت و ديگر اموالي که از حدّ شمارش بيرون
هنوز ظهر نشده بود که لشکريان با تمام آن اموال و با کشتار بيش از هزاران تن از مردم شهر خارج شدند و سپس سعود به سوي مکاني معروف به آب سفيد حرکت کرد، و در آنجا غنايم بدست آورده همه را جمع کرد و پس از کنارگذاشتن خمس آنها، باقي را بين مسلمانان تقسيم کرد، ‌و براي هر سواره يک سهم و هر پياده را دو سهم داد و سپس به سوي وطنش رهسپار شد."
ألا لعنة الله علي الوهابية الخوارج