ای انوار خفته در خاک ...

[bahrani]

ای انوار خفته در خاک
غریبی تان هماره از گوشه گوشه خاکتان نمایان است . ستارگان بی هیچ ضریحی دخیل بسته اند و آسمان در حسرت نداشتنتان ضجه می زند کجا زمین این چنین خشک ، سرو هایی سبز و مقاوم در خود دارد؟ کجای هفت آسمان و کهکشان ، کبوتران به خاک بی آب و علف دل می بندند ؟
هیهات که عظمت و فروتنی را به اوج رسانده اید . گنبد تان آسمان و ستارگان چهل چراغ مزار بی ضریحتان
دردا که شناسنامه تان مهر غربت دارد و خاکتان ضمیمه کربلا ست و بهشت را به گونه ای زیبا تر در خود پنهان دارید.
امان از سنگ دلانی که خاکتان را یه اسارت کشیده اند و وای بر مشتاقانی که دستشان از دنیای کرامتتان کوتاست .
ذره ذره خاک مزارتان زمزمه از ایثارتان دارد می دان که حتی آفتاب از تایبدن بر آفتاب تر از خود شرم دارد و کبوتران تنها همدم سنگ های کهنسال مزارتان هستند
اندوه که حسرت بوئیدن وبوسیدن خاکتان آرزوی دیرین ماست ...

[صاحب الشرف]

سلام
متن زیبایی بود .

[مرصاد]

چه عشق بازی سوزانی

همراه شمع مي سوزم و به دنبال او اشك مي ريزم و با امواج دريا به بي نهايت مي روم و تا ستارگان دور آسمان صعود مي كنم و در كهكشان محو و نابود مي گردم...
چه احساس عجيبي! چه تجربه زيبايي! چه نماز مقدسي! چه عبادت عميقي! چه عشق بازي سوزاني! چه شب قدري! چه معراج و صعودي و وحدتي!
خدايا! تو را شكر مي كنم كه از قفس جسم آزادم كردي. از زير فشار كوههاي غم نجاتم دادي. از ميان طوفانهاي ظلمت و جهل و كفر بيرونم كشيدي. از گردابهاي خطرناك سقوط و ياس و پژمردگي نجاتم دادي.
خدايا! تو را شكر مي كنم كه قلبم را با سوزش شمع هماهنگ كردي. ديدگانم را به قدرت اشك، حيات دادي. روحم را با وسعت آسمان بي پايانت به بي نهايت، اتصال دادي
مرگ به سراغم مي آيد؛ آن قدر آرام و مطمئن به او نگاه مي كنم كه گويي خضر پيغمبرم...
‌خدايا از من سندي اگر بطلبي قلبم را ارائه خواهم داد و اگر محصول عمرم را بطلبي، اشك را تقديمت خواهم كرد.
* از مناجاتهای شهید چمران

[مرصاد]

جنون عشق

مجنون را با عقل میانه ای نیست...
عشق همواره فراتر از عدل و عقل می نشیند، و اصلا عشاق می گویند که این جنون، عین عدل و عقل است.
عاقلان می گویند: خداوند عادل است.
عاشقان می گویند : عدل آن است که معشوق می کند.
عاقلان چون گرفتار بلا شوند، گویند شکیبایی ورزیم که این نیز بگذرد...
اما عاشقان، عاشق بلایند.
درٌ حیات، در احتجاج « صدف عشق » است و آن را جز در اقیانوس بلا نمی توان یافت،
در ژرفنای اقیانوس بلا، عاشقان غواصان این بحرند و اگر مجنون نباشند چگونه به دریا زنند؟
* سید شهیدان اهل قلم

[مرصاد]

دوست قدیمی من

خدايا خسته و وامانده ام ديگر رمقي ندارم صبر و حوصله ام پايان يافته، زندگي در نظرم سخت و ملامت بار است مي خواهم از همه فرار کنم مي خواهم به کنج عزلت بگريزم. آه دلم گرفته! در زير بار فشار خرد شده ام.
خدايا به سوي تو مي آيم و از تو کمک ميخواهم جز تو دادرسي و پناه گاهي ندارم. بگذار فقط تو بداني، فقط تو از ضمير من آگاه باشي اشک ديدگان خود را به تو تسليم مي کنم.
خدايا کمکم کن! ماه هاست که کم تر به سوي تو آمده ام بيشتر اوقاتم صرف ديگران شده.
خدايا عفوم کن! از علم و دانش کار و کوشش از دنيا و ما في ها، از همه دوستان از معلم و مدرسه از زمين و آسمان خسته و سير شده ام.
خدايا خوش دارم مدتي در گوشه خلوتي فقط با تو بگذرانم فقط اشک بريزم فقط ناله کنم و فشارها و عقده هاي دروني ام را خالي کنم.
اي غم اي دوست قديمي من سلام بر تو، بيا که دلم به خاطرت مي تپد.
اي خداي بزرگ معني زندگي را نمي فهمم. چيزهاي که براي ديگران لذت بخش است مرا خسته مي کند اصلا دلم از همه چيز سير شده است حتي از خوشي و لذت متنفرم چيزهايي که ديگران به دنبالش مي دوند من از آن مي گريزم فقط يک فرشته ي آسماني است که هميشه بر قلب و جان من سايه مي افکند هيچ گاه مرا خسته نمي کند فقط يک دوست قديمي است که از اول عمر با او آشنا شده ام و هنوز از مجالست با او لذت مي برم.
فقط يک شربت شيرين يک نور و يک نغمه دلنواز وجود دارد که براي هميشه مفرح است و آن دوست قديمي من غم است.
* از مناجات هاي شهيد چمران

[مرصاد]

عشق یعنی مستی دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی سر به دار اویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسوا شدن

عشق یعنی مست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن یا ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن

[.:MONTAZER:.]

عشق یعنی استخوان و یک پلاک
سالها تنهای تنها زیر خاک...

عشقی که توش سوختن و فنا شدن نباشه عشق نسیت، بازیچه است...

[مرصاد]

اي حسين، دلم گرفته و روحم پژمرده، در ميان طوفان حوادث كه همچون پر كاه ما را به اينطرف وآن طرف مي‎كشاند، مايوس و دردمند، فقط بر حسب وظيفه به مبارزه ادامه مي‎دهم، و گاهگاهي آنقدر زيرفشار روحي كوفته مي‎شوم كه براي فرار از درد وغم دست بدامان شهادت ميزنم تا ازميان اين گرداب وحشتناكي كه همه را وانقلاب را فروگرفته است لااقل گليم انساني خود را بيرون بكشم و اين عالم دون واين مدعيان دروغين را ترك كنم و با دامني پاك و كفني خونين بلقاء پروردگار نائل آيم ...

اي حسين مقدس، روزگار درازي بود كه هر انقلابي را مقدس مي‎شمردم و نام او را با ياد تو توام مي‎كردم و قلب خود را مي‎گشودم و انقلابيون را و او را در قلب خود جاي مي‎دادم و به عشق تو او را دوست مي‎داشتم و بقداست تو او را مقدس مي‎شمردم و در راه كمك به او از هيچ فداكاري حتي بذل حيات و هستي خود دريغ نميكردم...

اما تجربه، درس بزرگ و تلخي به من داد كه اسلحه و كشتار و انقلاب و حتي شهادت بخودي خود نبايد مورد احترام و تقديس قرار گيرد. بلكه آنچه مهم است انسانيت، فداكاري در راه آرمان انسانها، غلبه بر خودخواهي و غرور و مصالح پست مادي و ايمان به ارزشهاي الهي است. مقاومت فلسطين براي ما به صورت بت درآمده بود و بي‎چون و چرا آنرا مي‎پذيرفتيم و مي‎پرستيديم و راهش را كارش را و توجيهاتش را قبول مي‎كرديم. اما دريافتم كه بيش از هر چيز انسانيت و ارزشهاي انساني و خدائي ارزش دارد ـ و هيچ چيز نمي‎تواند جاي آنرا بگيرد بايد انسان ساخت، بايد هدف را بر اساس سلسله ارزشها معين نمود و معيار سنجش را فقط و فقط بر مبناي انسانيت و ارزشهاي خدايي قرار داد.

اي حسين، امروز نيز ترا تقديس مي‎كنم، اما تقديسي عميق‎تر و پرشورتر كه تا ا عماق وجودم و تا آسمان روحم به تو عشق مي‎ورزد و ترا مي‎خواهد و ترا مي‎جويد.

اي حسين، دردمندم، دلشكسته‎ام، و احساس مي‎كنم كه جز تو و را ه تو داروئي ديگر تسكين بخش قلب سوزانم نيست ... اي حسين! در كربلا، تو يكايك شهدا را در آغوش مي‎كشيد، مي‎بوسيدي وداع مي‎كردي، آيا ممكن است،‌ هنگاميكه من نيز به خاك و خون خود مي غلطم، تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاري و عطش عشق مرا بتو و به خداي تو سيراب كني؟
*ازمناجات های شهیدچمران

[rana_]

خوش به سعادتشان که یه همچین عشقی داشتند و اینگونه پروانه وار به آتش زدند
یادشان گرامی

[سفیر]

عشق یعنی معامله میان عاشق و معشوق

عشق یعنی جنگ تن به تن با نفس

عشق یعنی وداع شب عملیات ، وصیت نامه نوشتن ، دنیا را سه طلاقه کردن

عشق یعنی تشنگی به هنگام نبرد

عشق یعنی تشنگی و خستگی بسیجیها در خیبر

عشق یعنی کانال کمیل

عشق یعنی آرام گرفتن بر روی سیم خاردارها

عشق یعنی بدنهای پاره پاره شهدا

عشق یعنی تکه دستهای لهیده از تن جدا

عشق یعنی ذکرحسین به هنگام جان دادن

عشق یعنی دانسته روی مین رفتن ، یعنی سبقت برای شهادت

عشق یعنی پاوه ، طلائیه ، شلمچه ، فکه ، مجنون ،اروند، دجله ، چزابه و ...

عشق یعنی غروب مناطق جنگی

عشق یعنی شهادت