قرآن در کلام امام خمینی (ره)

[سفیر]

قرآن در کلام امام خمینی (ره)

* اگر قرآن نبود ، باب معرفت الله بسته بود إلي الابَد.

* قرآن كتاب انسان سازي است ، مكتب اسلام مكتب انسان سازي است ، انسان به همه ابعاد.

* اين قرآن است كه هدايت مي كند ما را به مقاصد عاليه اي كه در باطن ذاتمان توجه به او هست ، و خودمان نمي دانيم.

* از انس با قرآن كريم ، اين صحيفه الهي و كتاب هدايت ، غفلت نورزند ؛ كه مسلمانان هر چه دارند و خواهند داشت در طول تاريخ (گذشته و آينده) ، ازبركات سر شار اين كتاب مقدس است.

* تدريس قرآن _ در هر رشته اي از آن _را محطّ نظر به مقصد اعلاي خود قرار دهيد.

* هر مقداري كه شما عمل كرديد به قرآن ، زير پرچمش رفتيد.پرچم قرآن اين نيست كه پرچم هاي ديگران هستند ، پرچم قرآن عمل به قرآن است.

* مبادا قرآن مقدس و آيين نجات بخش اسلام را ، بامكتب هاي غلط و منحرف كننده اي كه از فكر بشر تراوش كرده است ، خلط نماييد.

* هيچ مكتبي بالاتر از قرآن نيست.

* آنچه مهم است اين است كه مسلمين به اسلام و قرآن عمل كنند . اسلام همه مسائلي را كه مربوط به زندگي بشر در دنيا و آخرت است ، و آنچه را مربوط به رشد و تربيت انسان و ارزش انسان است ، داراست.

* قرآن بايد در تمام شئون زندگي ما حاضر باشد.

* اين كتاب و اين سفره گسترده در شرق و غرب ، و از زمان وحي تا قيامت ، كتابي است كه تمام بشر: عامي ، عالم ، فيلسوف ، عارف ، فقيه ، همه از او استفاده مي كنند.

* قرآن كتاب انسان سازي است ، كتاب انسان متحرك است ، كتاب آدم است ، و كتابي است كه آدمي كه بايد از اينجا تا آخر دنيا و تا آخر مراتب حركت بكند [راه مي برد] .

* جوانان عزيزم كه چشم اميد من به شماست : با يك دست قرآن را وبا دست ديگر سلاح را برگيريد ، و چنان از حيثيّت و شرافت خود دفاع كنيد ، كه قدرت تفكر توطئه عليه خود را ، از آنان سلب نماييد.

* قرآن كريم كه به همه ما و به همه بشر حق دارد ، سزاوار است كه ما در راه او فداكاري كنيم.

* مشكل بزرگ مسلمين اين است كه قرآن كريم را كنار گذاشته اند ، و تحت لواي ديگران درآمده اند.

* هر چه در راه خدا بدهيم ، و هر چه در راه قرآن بدهيم فخر ماست ، افتخارماست ، راه حق است.

* قرآن كريم پناه همه ماست .

[شهيدان]

امام خمینی (ره) در كتاب شريف « حديث جنود عقل وجهل» در مقدمه آورده اند که : « .... مقصد قرآن و حديث، تصفيه عقول و تزكيه نفوس است براي حاصل شدن مقصد اعلاي توحيد و غالباً شرّاح [ شرح دهندگان] احاديث شريفه و مفسّرين قرآن كريم اين نكته را كه اصل اصول است، موردنظر قرار نداده اند و سرسري از آن گذشته اند و جهاتي را كه مقصود از نزول قرآن و صدور احاديث به هيچ وجه نبود، از قبيل جهات ادبي و فلسفي و تاريخي و و امثال آن مورد بحث و ترقيق و فحص و تحقيق قرار داده اند.»

[شهيدان]

درکتاب آداب الصلوةدر فلسفه خلقت و نزول قرآن، حضرت امام، مقاصد مختلفي را بيان نموده اند كه هريك بنوبه خود نشان از فهم عميق قرآني ايشان دارد. مثلا ايشان يكي از مهمترين اهداف نزول قرآن را تهذيب نفوس و كيفيّت سيروسلوك الي الله مي دانند: « و ديگر از مقاصد و مطالب [ نزول قرآن از مقام قرب و قدس به عالم ظلماني و سجن طبيعت] دعوت به تهذيب نفوس و تطهير بواطن از ارجاس [ پليديهاي] طبيعت و تحصيل سعادت، وبالجمله، كيفيّت سيروسلوك الي الله است. و اين مطلب شريف بر دو شعبه مهمّ منقسم است:

يكي تقوا به جميع مراتب آن كه مندرج در آن است: تقوا از غير حق و اعراض مطلق از ماسوي الله.

و ديگري ايمان به تمام مراتب و شئون كه در آن مندرج است: اقبال به حق و رجوع و انابه به آن ذات مقدّس.

و اين از مقاصد مهم اين كتاب شريف است كه اكثر مطالب آن بلاواسطه يا مع الواسطه به اين مقصد رجوع كند.»

[شهید علی اصغر پازوکی]

چند توصيه ازامام خميني(ره) درباره قران





ارتباط با قران هر چند فقط با قرائت باشد

فرزندم ! با قران اين بزرگ كتاب معرفت آشنا شو ، اگر چه با قرائت آن.و راهي از ان به سوي محبوب باز كن و تصور نكن كه قرائت بدون معرفت اثري ندارد كه اين وسوسه شيطان است.

آخر اين كتاب از طرف محبوب است براي تو وبراي همه كس ،و نامه محبوب ؛ محبوب است اگر چه عاشق ومحب ، مفاد ان را نداند و با اين انگيزه ، حب محبوب كه كمال مطلوب است به سراغت ايد و شايد دستت گيرد.(وعده ديدار-نامه 8/2/1361)








هدف از تلاوت قران

مطلوب در تلاوت قران شريف آن است كه در اعماق قلب انسان تأثيركند و باطن انسان صورت كلام الهي گيرد،واز مرتبه ملكه به مرتبه تحقق رسد.و اشاره به اين فرموده آنجا كه {معصوم}فرمايد:«جوان مؤمن اگر قرائت كند ، قران در گوشت وخون او وارد مي شود.» و اين كنايه از ان است كه صورت قران در قلب مستقر و جايگزين گردد به طوري كه خود باطن انسان ،كلام الله مجيد و قران حميد گردد به اندازه لياقت و استعدادش.







يكي از آداب مهمه قران

يكي از اداب مهمه قرائت قران كه انسان را به نتايج بسيار و استفادات بي شمار نايل كند،«تطبيق» است. آنچنان كه در هر آيه از ايات شريفه كه تفكر مي كند ، مفاد ان را با حال خود منطبق كند ، ونقصان خود را به واسطه ان مرتفع كند و امراض خود را بدان شفا دهد.

مثلا در قضيه شريفه حضرت ادم (ع)ببيند سبب مطرود شدن شيطان از بارگاه قدس با ان همه سجده ها و عبادتهاي طولاني چه بوده ، خود را از ان تطهير كند؛زيرا مقام قرب الهي جاي پاكان است ،با اوصاف و اخلاق شيطاني قدم در ان بارگاه قدس نتوان گذاشت.

از ايات شريفه استفاده مي شود كه مبداء سجده ننمودن ابليس ، خود بيني وعجب بوده كه كوس « انا خير منه خلقتني من نار و خلقته من طين:{من بهتر از اويم ،من را از اتش و او را از گل افريدي.اعراف-12» زد، و اين خودبيني اسباب خود خواهي و خود فروشي_كه استكباراست_ شد...پس مطرود درگاه شد.







مهمترين مانع فهم قران



يكي از حجب كه مانع از فهم قران شريف و استفاده از معارف و مواعظ اين كتاب اسماني است،حجاب معاصي و كدورات حاصله از طغيان و سركشينسبت به ساحت قدس پروردگار عالميان است كه قلب را حاجب شود از ادراك حقايق.

وبايد دانست كه از براي هر يك از اعمال يا سيئه چنان چه در عالم ملكوت صورتي است مناسب با ان ، در ملكوت نفس نيز صورتي است كه به واسطه ان در باطن ملكوت نفس، يا نورانيت حاصل و قلب مطهر و منور گردد و در اين صورت نفس چون اينه صيقل صافي گردد كه لايق تجليات غيبيه و ظهور حقايق حقايق ومعارف ان شود ، ويا ملكوت نفس ظلماني و پليد شود ، ودر اين صورت قلب چون اينه زنگار زده و چركين گردد كه حصول معارف الهيه و حقايق غيبيه در ان عكس نيفكند.

(قران از ديدگاه امام خميني-ص103،113،125)