امان ز لحظه ی غفلت که شاهدم هستی !

[ceramic]

بخوانید :

چند روز پیش برای خرید شیرینی به یک قنادی رفتم. پس از انتخاب شیرینی، برای توزین و پرداخت مبلغ آن به صندوق مراجعه کردم. آقای صندوقدار مردی حدودا ۵۰ ساله به نظر می رسید. با موهای جوگندمی، ظاهری آراسته، صورتی تراشیده و به قول دوستان “فاقد نشانه های مذهبی!”
القصه…، هنگام توزین شیرینی ها، اتفاقی افتاد عجیبا غریبا! اتفاقی که سالهاست شاهدش نبودم. حداقل در شهر گناهان کبیره (تهران) مدتها بود که چنین چیزی را ندیده بودم. آقای شیرینی فروش جعبه را روی ترازوی دیجیتال قرار داد، بعد با استفاده از جدول مقابلش وزن جعبه را از وزن کل کم کرد. یعنی در واقع وزن خالص شیرینی ها(NET WEIGHT) را به دست آورد.سپس وزن خالص را در قیمت شیرینی ضرب کرد و خطاب به من گفت: ”۲۸۰۰ تومان قیمت شیرینی به اضافه ۵۰ تومان پول جعبه می شود به عبارت ۲۸۵۰ تومان”

نمی دانم مطلع هستید یا خیر! ولی سایر شیرینی فروشیهای شهرمان، جعبه را هم به قیمت شیرینی به خلق الله می فروشند. و اصلا راستش را اگر بخواهید بیشترشان معتقدند که بیش از نیمی از سودشان از این راه است. اما فروشنده مذکور چنین کاری نکرد. شیرینی را به قیمت شیرینی فروخت و جعبه را به قیمت جعبه. کاری که شاید در ذهن شمای خواننده عادی باشد ولی در این صنف و در این شهر به غایت نامعمول و نامعقول!

رودربایستی را کنار گذاشتم و از فروشنده پرسیدم: “چرا این کار را کردید؟!!” ابتدا لبخند زد و بعد که اصرار مرا دید، اشاره کرد که گوشم را نزدیک کنم. سرش را جلو آورد و با لحن دلنشینی گفت: “اعوذبالله من الشیطان الرجیم. ویل للمطففین…” و بعد اضافه کرد: ” وای بر کم فروشان! داد از کم فروشی! امان از کم فروشی! “ پرسیدم: “یعنی هیچ وقت وسوسه نمی شوید؟!! هیچ وقت هوس نمی کنید این سود بی زحمت را….” حرفم را قطع می کند: “چرا! خیلی وقتها هوس می کنم. ولی این را که می بینم…” و اشاره می کند به شیشه میز زیر ترازو.

چشم می دوزم به نوشته زیر شیشه: “امان ز لحظه غفلت که شاهدم هستی! ” چیزی درونم گر می گیرد. ما کجاییم و بندگان مخلص خدا کجا! حالم از خودم بهم می خورد. هزار بار تصمیم گرفته ام آدمها را از روی ظاهرشان طبقه بندی نکنم. به قول محمد Lable نزنم روی آدمها. ولی باز روز از نو و روزی از نو.

راستی ما کم فروشی نمی کنیم؟ کم فروشی کاری، کم فروشی تحصیلی، گاهی حتی کم فروشی عاطفی! کم فروشی مذهبی، کم فروشی انسانی….روزنامه خواندن در ساعت کاری، گعده های تلفنی، گشت و گذارهای اینترنتی…..امان زلحظه غفلت که شاهدم هستی!

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا!
به نقل از وبلاگ قصه راستکی

[رویش]

خیلی جالب و تاثیر گذار بود.


امام از لحظه غفلت که شاهدم هستی

امان از اون لحظه ای که بخاطر این غفلت ها مواخذه می شیم
امان از اون لحظه که فرصتی برای جبران این غفلت ها نیست

[سيد حسين]

پس راسته كه ميگن دين به ريش نيست به ريشه است

البته راست راست هم كه نه زيرا:

دين به عمل كردن به همه دينه

[جانم فدای رهبر]

امان از نَفْس امان
اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
اعوذ بالله من نفسي

خدای خوب و مهربونم به تو پناه میبرم

[rana_]

واقعا امان از لحظه غفلت كه شاهدم هستي


خوشا به حالش


چرا تهران را مي گوييد شهر گناهان كبيره مگر جاهاي ديگر چنين اتفاقاتي نمي افتد

[so0oko0ot]

اولين سوره‏اى كه بر پيامبر(ص) نازل شد سوره علق است.
خداوند در اين سوره خطاب به انسان مى‏فرمايد:
«الم يعلم بانَّ الله يرى»
(علق، آيه‏ى 14).
«همه‏ى تعليمات قرآن بر اساس تشويق به بهشت و ترهيب از دوزخ نيست.
بلكه بخش قابل توجّهى از آن، معرفت‏هاى عارفانه و حكيمانه (ترساندن).
است و ما را به حياى از خداى وا مى‏دارد، مانند اين كه مى‏پرسد:
آيا انسان نمى‏داند كه خدا او را مى‏بيند؟
بنابر اين اگر جهنّم نبود، باز هم جا داشت كه انسان گناه نكند،
چنان كه هيچ انسان با حيائى در كنار سفره‏ى مهماندار و دوست خود آشكارا در برابر او به مخالفت برنمى‏خيزد».
اين مى‏شود معناى «حضور» و «شهود»؛
در واقع اين ما هستيم كه بايد به آن درجه برسيم كه در درون خود خدا را حاضر و شاهد اعمال و رفتار و حتى
مكنونات دل خود بيابيم.

[rana_]

امام خميني (ره):
عالم محضر خداست در محضر خدا معصيت نكنيد

[║★║فاطمی║★║]

بنام تو اي قرار هستي

اعوذ بالله من شرنفسي

هر بلا و مصيبتي كه بر سر ما ميائيد همه از همين تمنيات نفساني
و سوسه هاي دنيائي ست
اگر مي توانستيم مهار نفس را به دست بگيريم ؛ در همه جا و همه
وقت خدارا حاضر و ناظر بر اعمال خود مي ديديم
و قطعا شرم مي كرديم از گناه

الهي آني و كمتر از آني مرا به خود وامگذار

[*سجاد*]

چه بگویم که زبان قاصر از احوال دل است

[rana_]

نگفتيد چرا تهران را شهر گناهان كبيره گفتيد در ديگر شهرها گناه نمي شود ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟