تو این وقت کم با زمینت چی کار می کنی؟

[ازاد]

خدا


یک زمین کشاورزی رو در نظر بگیرید این زمین به مساحت نامشخص بهت داده شده
تا تو در اون بکاری و بعد برداشت کنی. این ز مین اجاره ای و به همه داده شده. حد و مرز این
زمین مشخص نیست تا هر جا کسی خواست می تونه کشت کنه. کاشت و داشت برداشت
رو می تونی اینجا بدی و اون طرفم به عنوان کشاورز نمونه به حساب بیای و یا برعکس.
این زمین وجود توست و کشتهای تو اعمال تو و وقت برداشت هم در این دنیاست وهم
در اخرت ببین چی می کاری. زمان محدود کسی نمی دونه چقدر کشاورزه.

یا علی مدد.
ازاد

[سپیدارسبز]

اَالدُنيـــا مَزرَعَة الاخٍرَة...قال رسول الله (ص)

[rana_]

پيامبر (ص) :"حاسبو قبل ان تحاسبو"
به اعمال خود رسيدگي كنيد قبل از آنكه به حساب شمارسيدگي شود

[ازاد]

دلتو زمین کشاورزیته فکر میکنی چی تو این زمینت کاشته بشه بهتره...
ممنونم از نظرات شما...

[╫❀نیایش❀╫]

در درجه اول عشق به خدا و ائمه اطهار
در درجه بعد چیزهایی کاشته بشه که اون عشق را زیادتر بکنه
صداقت دوست داشتن مهربانی با دیگران ووووووو
و سعی کنیم بذر خودخواهی و منیت را بخشکانیم و درخت تنومند ما را برویانیم

[محب نور]

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود :

" دنیا مزرعه آخرت است " .

در سوره مبارکه بنی اسرائیل می‏فرماید :

" اگر کسانی نظر کوتاه داشته باشند و همت کم و سعادت خود را در همین‏ امور زودگذر و موقت بدانند و تنها این امور را بخواهند ، ما هم در فراهم‏ ساختن آنچه آنها می‏خواهند تعجیل می‏کنیم و به آنها می‏دهیم ، و اگر کسانی‏ نظر بلند و همت عالی داشته باشند و سعادت خود را محدود نکنند و آخرت و عاقبت را نیز بخواهند و برای آن عمل کنند باز هم همان مطلوب و همان‏ مقصود را به آنها می‏دهیم . ما همه را کمک می‏کنیم و مدد می‏رسانیم ، هم این دسته و هم آن دسته‏ را ، عطا و بخشش پروردگار تو هرگز از هیچ موجودی قطع و بریده نمی‏شود ، فیض پروردگار ، عام و شامل است و هر موجودی را در راه خودش و مطابق‏ استعدادی که دارد پرورش می‏دهد و تکمیل می‏کند .

کلمه " رب " که در این آیه کریمه آمده است به معنای پروردگار و پرورش‏دهنده است .

بعد از آنکه می‏فرماید :

" هر کسی در هر راهی که گام‏ بر دارد و هر مقصدی را که جستجو کند ما به او مدد می‏رسانیم و فیض خود را از او دریغ نمی‏داریم "

می‏فرماید :

" به موجب اینکه ما رب عالم و پروردگار عالم هستیم و به حکم اینکه پرورش دهنده موجودات هستیم و یکی‏ از شئون ما ربوبیت و پرورش دادن است هر دو دسته را در راه خود تقویت‏ و تکمیل می‏کنیم و پرورش می‏دهیم " .



آری ، ناموس جهان این است که هر بذری که کاشته شود در آغوش عوامل بی‏ منتهایی که هست پرورش یابد و رشد کند . جهان دستگاه مساعدی است برای‏ کشت و زرع ، اعمالی که ما در جهان انجام می‏دهیم از نیک و از بد ، هر یک بذری است که در مزرعه این جهان می‏افشانیم




پیغمبر اکرم فرمود : " دنیا مزرعه آخرت است " هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت .

هیچ عملی‏ در این جهان گم نمی‏شود و از بین نمی‏رود ، نه تنها گم نمی‏شود و از بین‏ نمی‏رود ، بلکه آن عمل در زمین روح خود ما و در زمین اجتماع ما و بالاخره‏ در زمین مساعد جهان که محفوف به هزارها عوامل است فرو می‏رود و پس از مدتی می‏دمد و خود را بروز می‏دهد :

چون که بد کردی زید ایمن مباش
زانکه تخم است و برویاند خداش
آنچه کردی اندر این خواب جهان
گرددت هنگام بیداری عیان
ای دریده پوستین یوسفان
گرگ بر خیزی از این خواب گران
زانچه می‏بافی همه روزه بپوش
زانچه می‏کاری همه ساله بنوش
گشته گرگان یک به یک خوهای تو
می‏درانند از غضب اعضای تو

در قرآن کریم در موردی که گروهی از مسلمانان با گروهی از یهودیان‏ مجادله می‏کردند و هر دسته می‏گفتند خداوند ما را به گناهمان نمی‏گیرد ، در این مورد آیه قرآن نازل شد که خلاصه‏اش این است :

زهی تصور باطل زهی خیال‏ محال ،

فرمود : نه آن طور است که عده‏ای از شما مسلمانان کوتاه فکر و نا آشنا به حقایق اسلامی پنداشته‏اید و نه آن طوری که آن دسته دیگر پنداشته‏اند ، هر کسی تخم بد بکارد و بذر بد بیفشاند به سزای عمل خودش یعنی به ثمره‏ تخمی که کاشته لامحاله خواهد رسید ، قانون الهی تغییر پذیر نیست ،

پیغمبران آمده اند که به بشر راه خوب عمل کردن و خوب بذر افشاندن در مزرعه جهان را بیاموزند ، آمده اند که به مردم جهان بیاموزند : " الحمد لله رب العالمین " ستایش مخصوص ذات اقدس الهی است که مربی‏ و پرورش دهنده همه عوالم هستی است .

خدا هر ماده مستعدی را به کمال لایق‏ خودش می‏رساند ، دانه گندم را به صورت ساقه و خوشه گندم ، و دانه جو را به صورت محصول جو پرورش می‏دهد ، از هسته خرما درخت خرما و از هسته زرد آلو درخت زرد آلو به وجود می‏آورد ، مقام ربوبیت الهی اقتضا می‏کند که‏ همه موجودات را پرورش دهد و تکمیل کند ، این بشر است که باید از نظر شخص خودش و سعادت خودش به خود بپردازد ، این بشر است که باید بداند هر عملی که می‏کند بذری است که در باغ وجود می‏کارد و ثمره شیرین یا تلخش‏ به او می‏رسد ، کسی نمی‏تواند از ثمره کشت دیگری استفاده کند ، و همچنین‏ کسی نمی تواند که بد بکارد و خوب بدرود .

رسول اکرم به یگانه دختر عزیزش حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام که فوق‏ العاده او را دوست می‏داشت و او را پاره جگر خود می‏نامید فرمود :


دختر عزیزم ! خودت برای خودت عمل کن ، خودت در بوستان زندگی و سعادت خودت بذرهای نیک بیفشان که من نمی‏توانم تو را بی نیاز کنم و تو نمی‏توانی ثمره عمل مرا بچینی .




دو نصیحت کنتم بشنو و صد گنج ببر
از در عیش در آو به ره عیب مپوی
شکر آن را که دگرباره رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی

رسول اکرم بعد از بعثت مجلسی از بستگان نزدیک خود فراهم آورد به امر خدا که آنها را از عواقب اعمالشان بترساند و نسبت به آنها اعلام خطر کند ، فرمود :

" فرزندان عبدالمطلب ! گمان مبرید و نگویید که محمد از ماست ، ما هر چه که بخواهیم بکنیم می‏کنیم و به محمد به حکم آنکه پیغمبر است و فرستاده‏ خداست پشتگرمی داریم . در دستگاه عدالت الهی که به وزن ذره‏ای نیک و بد گم نمی‏شود کسی نمی‏تواند به پشتگرمی کس دیگر مغرور شود و او را دستاویز اعمال ناشایست خود قرار دهد " .





منبع : حکمتها و اندرزها
نویسنده : شهید استاد مرتضی مطهری
صفحه : 61

[ازاد]

[╫❀نیایش❀╫]

معنای تشبیه دنیا به مزرعه آخرت

اینكه گفتند : دنیا مزرعه آخرت است ، (مزرعه) یعنی چه ؟! یك كشاورز با مزرعه اش چه كار می كند ؟ بعد از اینكه آبیاری كرد ، اینها سبز شد، ساقه در آورد و آن گندم هایش یا برنج هایش بسته شد ؛ بعد از یك مدّتی وقتی كه رسید،درو می كند ، اینها را می برد انبار ؛ بعد می آورد ، خرمن كوبی می كند ؛ برای آنكه آن مغز را از آن كاه جدا كند . آن مغزها را می برد ، عرضه می كند ، مواد غذائی قرار می دهد؛ آن كاه ها را هم می سوزاند . یك چنین كاری هم مشابهش در قیامت است .

الآن اینكه می بینید انسانها زندگی می كنند ، اینها ساقه های سبزند . كلّ نفس ذائ قه الموت
كه فرا رسید ، اینها را درو می كنند. بعد می برند در قبرستانها ، انبار می كنند . بعد یوم القیامه كه رسید ، اینها را از انبار در می آورند تا در خرمن كوبی بكوبند ؛ و امتازوا الیوم أیّها المجر مون
بعد آن مغزها را می برند بهشت ، آن كاه ها را می برند جهنّم . این می شود « الدّنیا مزرعه الآخ ره »

اینطور نیست كه این قبرستان جای بدی باشد ؛ اینجا الآن انبار است . مگردر قبرستان ، بد و خوب از هم جدایند ؟! در انبار كه مغز و كاه از هم جدا نیستند ! آن در خرمن كوبی معلوم می شود . آنجا كه و امتازوا الیوم أیّها المجر مون شد ، آنجا مشخص می شود كه صف مجرمان از صف متّقیان جدا می شود . یك عدّه را فریأ فی الجنّه ، نعمت می دهند ؛ یك عدّه فریق فی السعیر می سوزانند .

[مجنون]

خرابش کردم...خرابش کردم...
دعام کنید...

[فقیر]

يكى از حكما حال انسان و فريفتگى وى را به دنيا و غفلت او را از مرگ و وقايع هولناك بعد از آن و فرو رفتن در لذات زودگذر فانى را كه آميخته به رنجها و ناملايمات است‏به شخصى تشبيه كرده كه در چاهى به ريسمانى آويخته و در ته چاه اژدهائى بزرگ دهان گشوده منتظر سقوط اوست تا او را فرو برد.و در بالاى آن چاه دو موش سفيد و سياه پيوسته آن ريسمان را مى‏جوند و از بريدن آن آنى درنگ نمى‏كنند، و آن شخص با اينكه اژدها را مى‏بيند و بريدن ريسمان را مشاهده مى‏كند، به اندكى عسل كه به ديوار چاه با خاك آميخته و زنبورها بر آن گرد آمده‏اند سرگرم شده و مشغول ليسيدن آن گشته و لذت مى‏برد و با آن زنبورها بر سر آن زد و خورد مى‏كند و همه حواس او به آن متوجه است و هيچ التفاتى به بالا و پائين خود ندارد.در اين مثل، چاه همان دنياست، و ريسمان عمر آدمى است، و اژدهاى دهن گشوده مرگ است، و دو موش شب و روزند كه ريسمان عمر انسان را مى‏جوند، و عسل آميخته به خاك لذتهاى دنياست كه به كدورتها و درد و رنجها آلوده است، و زنبورها اهل دنيا هستند كه بر آن گرد آمده مزاحم يكديگرند.

این مطلب از کتاب مرحوم مولی محمد مهدی نراقی برداشتم میتوانید میتوانید این کتاب اخلاق از اینجا مطالعه کتید
علم اخلاق اسلامی http://www.naraqi.com/per/g/index_.htm