بحث تفسیری درباره سوره مبارکه یس

[صدیقین]

کسانی که از خدا اطاعت میکنند(نمازمیخونندو...... )ولی راه شیطان هم میروند بنده خدا هستند یا شیطان؟:gig:
یا بهتر بپرسم کسی که هم راه خدارا میره هم راه شیطان:بنده خدا یا شیطان؟

راه خدا، راه شیطان
قسمت دوم

اینکه اشاره فرمودید بعضی نماز می خوانند و روزه می گیرند اما اعمال خلاف شرع هم انجام می دهند، برای توضیح مطلب توجه شما را به چند روایات از باب نمونه جلب می نمایم:


عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقاً وَ إِنْ صَامَ وَ صَلَّى وَ زَعَمَ أَنَّهُ مُسْلِمٌ مَنْ إِذَا ائْتُمِنَ خَانَ وَ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ 1
امام صادق (ع) از پيامبر اکرم (ص) این روایت را نقل فرمودند:
ثلاث من كن فيه كان منافقا و ان صام و صلى و زعم انه مسلم: من اذا ائتمن خان، و اذا حدث كذب، و اذا وعد اخلف:‏
سه چيز است که در هر كس باشد منافق است، هر چند روزه بگيرد و نماز بخواند، و خود را مسلمان بداند: كسى كه در امانت خيانت كند، و در سخن دروغ گويد، و به هنگام وعده تخلف نماید.

البته ممكن است به ندرت گناهان فوق از افراد با ايمان صادر شود ولی سپس توبه می كنند اما استمرار در انجام آن نشانه روح نفاق و منافق ‏گرى است.


عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ
(ص) يَكُونُ الْمُؤْمِنُ جَبَاناً قَالَ نَعَمْ قِيلَ وَ يَكُونُ بَخِيلًا قَالَ نَعَمْ قِيلَ وَ يَكُونُ كَذَّاباً قَالَ لَا 2
از پيامبر اکرم پرسيدند: آيا انسان با ايمان ممكن است (گاهى) ترسو باشد؟ فرمود: آرى، باز پرسيدند آيا ممكن است (احياناً) بخيل باشد؟ فرمود: آرى، پرسيدند آيا ممكن است كذاب (بسیار دروغگو) باشد؟ فرمود نه.
[چرا كه دروغ از نشانه‏هاى نفاق است و نفاق با ايمان سازگار نيست.]

امام صادق (ع) فرمود: مؤمن کسی است که همسایه اش از ستم و خشم او در امن باشد.
(عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ الْمُؤْمِنُ مَنْ آمَنَ جَارَهُ بَوَائِقَهُ قُلْتُ وَ مَا بَوَائِقُهُ قَالَ ظُلْمُهُ وَ غَشْمُهُ) 3
پیامبر اکرم (ص) فرمود: چنین کسی داخل بهشت نمی شود 4
و امام رضا (ع) فرمود: چنین کسی از ما نیست. 5

در بعضى از روايات نيز وارد شده كه شخص زناكار در آن لحظه‏اى كه مرتكب اين عمل مى ‏شود از ايمان تهی می گردد:
قال رسول اللَّه (ص) ... لا يزن الزانى حين يزنى و هو مؤمن و لا يسرق السارق حين يسرق و هو مؤمن فانه اذا فعل ذلك خلع عنه الايمان كخلع القميص 6
شخص زناكار به هنگامى كه مرتكب اين عمل مى ‏شود، مؤمن نيست و همچنين سارق به هنگامى كه مشغول دزدى است ايمان ندارد، چرا كه به هنگام ارتكاب اين عمل، ايمان از وجود او بيرون مى‏ آید همانند بیرون آوردن لباس از تن.


گناه آثار وضعی دیگری هم دارد؛ به عنوان نمونه:
مردى نزد على امير مؤمنان ع آمد و عرض كرد، من از نماز شب محروم شدم، على (ع) فرمود:
انت رجل قد قيدتك ذنوبك:
تو كسى هستى كه گناهانت تو را به بند كشيده است. 7

در حديث ديگرى امام صادق (ع) فرمود:
ان الرجل ليكذب الكذبة و يحرم بها صلاة الليل فاذا حرم بها صلاة الليل حرم بها الرزق:
انسان گاهى دروغ مى ‏گويد و سبب محروميتش از نماز شب مى‏ شود، هنگامى كه از نماز شب محروم شد از روزى (و مواهب مادى و معنوى) نيز محروم مى‏شود. 8

نتیجه اینکه نماز خواندن و روزه گرفتن و ادعای مسلمانی و شیعه اهل بیت بودن، کاری ساده و آسان است اما عیار مسلمانی و ایمان در انجام این اعمال نیست بلکه در اموری است که نشان عملی از هویت ایمانی و اعتقادی افراد دارد:
امام صادق (ع) فرمود: فریب نماز و روزه مردم را نخورید (مبادا به خیال اینکه فلانی نماز می خواند و روزه می گیرد، به او کاملا اعتماد کنید) چون چه بسا کسی به نماز و روزه عادت کرده (و از سر عادت آنها را بجا می آورد) و اگر آنها را ترک کند دچار وحشت می شود. اگر می خواهید مردم را بسنجید، آنها را با عیار راستگویی و امانتداری بسنجید (اگر امانتدار و راستگو هستند، آنگاه اهل ایمان و اعتقادند و قابل اطمینان).
(عن أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لَا تَغْتَرُّوا بِصَلَاتِهِمْ وَ لَا بِصِيَامِهِمْ فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَّمَا لَهِجَ بِالصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ حَتَّى لَوْ تَرَكَهُ اسْتَوْحَشَ وَ لَكِنِ اخْتَبِرُوهُمْ عِنْدَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ).9


در احادیث اهل بیت (ع) صداقت و امانت از پایه های دین و کمترین بهره های ایمان عنوان شده و کسی که امانتدار نباشد، بی دین و بی ایمان معرفی شده است. 10


پاورقی
----------------------------
1-الكافي،ج2/ص290
2-وسائل‏الشيعة، ج12/ ص245
3-(الكافي، ج 2/ ص 668)
4-(مستدرك ‏الوسائل،ج8/ص421)
5-(وسائل ‏الشيعة، ج12/ص128)
6-کافی، ج 2/ ص31
7-(کافی، ج 3/ ص450)
8-(تهذيب‏ الأحكام، ج2/ ص122)
9-(الكافي، ج2/ ص104)
10-(غررالحكم/ص218 و ص251)

[یس]

[idea]-نفع گناه در چیست؟[/idea]

سلام
از منظر روانشناسی نگاه می کنم.
کسی که به دنیا می آید و در دنیاست از خدا دور است زیرا هبوط کرده است و لذا هیچ کس در دنیا با خدا نیست و در حقیقت خدا غایب است و تنها به یاد خدا هستیم و با مرگ ، مومن خدا را ملاقات می کند و از ذکر به مذکور می رسد.
گناه در این نگاه از منظر شرعی و اخلاقی نیست بلکه از یک منظر کلی است و هرگاه انسان به یاد خدا نباشد در دنیاست و حتی یاد خدا هم ما را از دنیا خارج نمی کند مگر این که بمیریم.
لذا پیامبران هرگاه به دنیا مشغول می شدند طلب استغفار و توبه می کردند و در این مسیر عده ای به رهبانیت رسیدند و ترک دنیا کردند و گمراه شدند و در زمان پیامبر هم این اتفاق می خواست بیافتد که پیامبر جلوگیری کردند.
برگترین توبه ، مرگ است و با مرگ مومن بسوی رحمت خدا می رود و او را ملاقات می کند. یعنی تا زنده ای توبه ی صددرصدی ممکن نیست و لذا درجاتی از گناه وجود دارد.

از یک نگاه دیگر مانند شب و روز دنیوی ، در دل انسان هم شب و روز وجود دارد و مومن دائما در دنیاست و تاریک و باز استغفار و یاد خدا .
از این نگاه مومن و کافر هر دو در دنیا هستند و از خدا دور اما مومن با نماز و یاد خدا سعی می کند توبه کند و میل به مرگ دارد زیرا توبه ی واقعی یعنی بازگشت بسوی خدا با مرگ میسر می شود.
لذا نماز بازگشت بسوی خدا از کار روزانه است و نوعی توبه است.
________________________________
مشکل بزرگ ما این است که هر وقت واژه ی گناه را می شنویم فورا گناه شرعی متصور می شود و این خطایی بس بزرگ است و در قرآن به نظر من گناه شرعی بخشی کوچک از است.

إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا
لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه] پيروزى درخشانى
تا خداوند از گناه گذشته و آينده تو درگذرد.
(فتح 1و2)
مثلا گناه پیامبر در دنیا بودن و مشغول زنان و عیش های دنیوی بودن است نه از منظر شرعی بلکه از نگاه روان شناسی زیرا دنیا انسان را از خدا غافل و دور می کند و نماز و عبادت نوعی دوری از دنیا و بازگشت به یاد خدا است.

[یس]

گناه بزرگ و اصلی گناه قلبی است و اگر حب خدا و آخرت در دل کمتر از حب دنیا باشد قلبا مشرک و کافر است و عذاب ما را فرا می گیرد.




و ویل للکافرین

الذين يستحبون الحياه الدنيا علي الآخره (ابراهیم 2و3)

شروع گناه از قلب است و کافرین دنیا را بیشتر دوست دارند و این دوستی بیشتر آغاز گناهان عینی است و در حدیث هم آمده حب الدنیا راس کل خطیئه
و مومن هم دنیا را دوست دارد اما خدا و ملاقات او را بیشتر
والذين آمنوا اشد حبا لله(بقره165)

[یس]

حال به نظر شما
آیا ممکن است کسی احکام شرعی را انجام دهد و گناه شرعی نداشته باشد ولی حب دنیا در او بیشتر از خدا باشد و کافر محسوب شود و در آخرت این راز آشکار شود؟؟؟؟

[فاطمه ایمانی]

در تفسیر المیزان علامه طباطبایی درباره ی عمل انسان اشاره شده به اینکه انسان از عمل خود یکی از حالات زیر را در نظر دارد:

1 . کسی که از عمل خود اراده ی آخرت میکند که در این صورت عملش مورد قبول است.

2 . کسی که از عمل خود فقط دنیا را اراده میکند و آخرت را قبول ندارد. که عمل چنین انسانی باطل است.

3 . کسی که از عمل خود نه دنیا را میخواهد، نه آخرت را. که چنین امری محال است.

2 . کسی که از عمل خود هم دنیا را میخواهد ، هم آخرت را. که در این حالت یا اراده ی دنیا و آخرت با هم برابر است یا اینکه یکی بر دیگری ارجح است. درباره ی برتری آخرت بر دنیا در عمل انسان گفتیم که عملش مورد قبول است. ولی اگر اراده ی دنیا و آخرت در نظرش مساوی باشد یا اینکه دنیا بر آخرت ارجح باشد ، علماء متفقا گفته اند که عملش مورد قبول نیست.

[Moamma]

بسم الله الرحمن الرحیم::gol:
السلام علیک یا امیر المومنین(ع)

63-هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ‏
اين همان جهنّمى است كه به شما وعده داده مى‏شد.

64-اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
امروز وارد آن شويد و به خاطر كفرى كه داشتيد، به آتش آن بسوزيد.

نکته ها

«اصلوها» از «صلى» به معناى آتش افروختن و در آتش وارد گشتن وملازم آن بودن است.

پيام ها

1- خداوند بارها وعده جهنّم داد، ولى كافران باور نكردند. «توعدون - تكفرون»
2- خداوند بر دوزخيان اتمام حجت نموده و پيوسته خطر دوزخ را به آنان ابلاغ كرده است. «كنتم توعدون»
3- ورود كفّار به دوزخ با تحقير همراه است. (فرمان «اِصلوها» براى تحقير و اهانت است.)
4- كفّار و دوزخيان هرگز از آتش جدا نخواهند شد. «اصلوها اليوم»

[Moamma]

بسم الله الرحمن الرحیم::
السلام علیک یا امیر المومنین(ع)
الْيَوْمَ نخْتِمُ عَلى أَفْوَهِهِمْ وَ تُكلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَ تَشهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كانُوا يَكْسِبُونَ‏(65)
امروز بر دهانشان مُهر مى‏نهيم و دست‏هايشان با ما سخن مى‏گويند و پاهايشان به آن چه كسب كرده‏اند گواهى مى‏دهند.

نکته ها

ذكر نام دست و پا از باب نمونه است، زيرا در آيات ديگر مى‏خوانيم كه گوش و چشم و دل نيز مورد سؤال قرار مى‏گيرند(618) و حتّى پوست گواهى مى‏دهد.(619) به هر حال هر عضوى به آن چه عمل كرده گواهى مى‏دهد.
618) اسراء، 36.
619) سجده، 20.

[Moamma]

بسم الله الرحمن الرحیم::
السلام علیک یا امیر المومنین(ع)
الْيَوْمَ نخْتِمُ عَلى أَفْوَهِهِمْ وَ تُكلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَ تَشهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كانُوا يَكْسِبُونَ‏(65)
امروز بر دهانشان مُهر مى‏نهيم و دست‏هايشان با ما سخن مى‏گويند و پاهايشان به آن چه كسب كرده‏اند گواهى مى‏دهند.

.

پيام ها

1- خداوند، سبب سوز و سبب ساز است. دهانى را كه وسيله سخن گفتن است مى‏بندد و دست و پا را وسيله‏ى سخن گفتن قرار مى‏دهد. «نختم على افواههم و تكلّمنا ايديهم و... ارجلهم»
2- معاد، جسمانى است. «تكلّمنا ايديهم»
3- در قيامت اعضاى بدن، تابع اراده انسان نيست. «تكلّمنا ايديهم و تشهد ارجلهم»
4- قوى‏ترين گواه در دادگاه، اقرار و اعتراف عامل جرم است. «تشهد ارجلهم»
5 - اعضاى بدن داراى نوعى درك و شعورند كه مى‏توانند در قيامت شهادت دهند. «تكلّمنا ايديهم و تشهد ارجلهم»

[یس]

[idea]معاد، جسمانى است. «تكلّمنا ايديهم»[/idea]

قرآن از مثل سخن می گوید و نه از حقیقت
مثل الجنه التي وعد...
لقد ضربنا للناس في هذا القرءان من كل مثل...
زیرا ما هنوز کودک هستیم و تنها با مثال و مثل می توانیم بفهمیم و مثل هم از همه ی جهات واقعیت را نمی گوید . مثلا وقتی می گوئیم فلانی مثل شیر است معنای آن این نیست که مانند شیر دم هم دارد و هر کس چنین نتیجه ای بگیرد خطا رفته است.

و همچنین خداوند قدرت خود را در مثال دست بیان می کند و معنای آن این نیست که خدا دست دارد و یا پا دارد.
از این آیه معاد جسمانی ثابت نمی شود بلکه می توان نتیجه گرفت که اندام های بدن هر کدام زبان دارد مثلا چشم زبان دارد و اگر انسان ها هوش قوی داشته باشند از چشم ها می فهمند که منظور طرف چیست و دروغ می گوید یا راست و همچنین صورت انسان ها با زبان بی زبانی حالات درونی را نشان می دهد و یا طرز راه رفتن و یا حرکات دست و یا وضعیت سینه و یا شکم و ..... دارای پیام است و اگر کسی دانشمند و عالم باشد قیامت را می بیند و سر درون ، آشکار می شود و می فهمد که فلانی در چه حال درونی است.

[Moamma]

[idea]معاد، جسمانى است. «تكلّمنا ايديهم»[/idea]

قرآن از مثل سخن می گوید و نه از حقیقت
مثل الجنه التي وعد...
لقد ضربنا للناس في هذا القرءان من كل مثل...
زیرا ما هنوز کودک هستیم و تنها با مثال و مثل می توانیم بفهمیم و مثل هم از همه ی جهات واقعیت را نمی گوید . مثلا وقتی می گوئیم فلانی مثل شیر است معنای آن این نیست که مانند شیر دم هم دارد و هر کس چنین نتیجه ای بگیرد خطا رفته است.

و همچنین خداوند قدرت خود را در مثال دست بیان می کند و معنای آن این نیست که خدا دست دارد و یا پا دارد.
از این آیه معاد جسمانی ثابت نمی شود بلکه می توان نتیجه گرفت که اندام های بدن هر کدام زبان دارد مثلا چشم زبان دارد و اگر انسان ها هوش قوی داشته باشند از چشم ها می فهمند که منظور طرف چیست و دروغ می گوید یا راست و همچنین صورت انسان ها با زبان بی زبانی حالات درونی را نشان می دهد و یا طرز راه رفتن و یا حرکات دست و یا وضعیت سینه و یا شکم و ..... دارای پیام است و اگر کسی دانشمند و عالم باشد قیامت را می بیند و سر درون ، آشکار می شود و می فهمد که فلانی در چه حال درونی است.

بسم الله الرحمن الرحیم::
باسلام جناب یس
ببخشید یعنی معاد جسمانی نیست؟من گیج شدم بلاخره معاد جسمانی هست یا نه؟