من کشته اشک ها هستم !!! (به چه معناست؟! )

[unas120]

منظور اباعبدالله از جمله انا قتيل العبرات ( من كشته اشكها هستم ) چه بود ؟

[یا مهدی (عج)]

به نام خدا
سلام

قتيل العبرات ، كشته اشكها از لقبهاى سيدالشهدا (ع‏ ) است . شهيدى كه هم يادش گريه آور است وهم اشك ريختن در سوك او ثواب دارد و موجب احياى عاشورا است . امامان نيز توصيه ‏فراوان بر عزادارى و گريستن بر مصائب آن حضرت داشته‏اند . روايت از امام حسين ‏(ع‏ ) است كه: انا قتيل العبرات ‏، من كشته اشكهايم . در حديث ديگرى فرموده است : انا قتيل العبرة ، لا يذكرنى مؤمن الا استعبر ، من كشته اشكم ، هيچ مؤمنى مرا ياد نمى‏كند ، مگر آنكه اشك در چشمانش مى‏آيد . اين صفت ، در زيارتنامه‏ها هم براى آن شهيد كربلا آمده ‏است ، از جمله : و صل على الحسين المظلوم ، الشهيد الرشيد ، قتيل العبرات و اسير الكربات ...

[طیب]

با سلام،

تحلیل جالب و منطقی از این جمله را شیخ حسین انصاریان در این سخنرانی میگند...اگه دوست داشتید دانلود کنید...

یعنی چه اشکها من را کشتند....

طیب

[پاسخگوی اعتقادی 4]

اَنَا قتيل العَبَرة و السّلام على قتيل العبرات مربوط به اهمیت و نقش اشک ریختن بر امام ‏حسين(علیه السلام) است و در جاهاى مختلفى ذكر گشته كه از آن جمله مى ‏توان به زيارت اربعين امام‏ حسين (علیه السلام) اشاره كرد.

يکي از معاني عبارتي مثل «انا قتيل العبره»اين است که من کشته رحمت هستم يعني به شهادت رسيدم تا جامعه اسلامي با اشک ريختن بر من لبريز از رحمت گردد و دل ها نرم و با يکديگر مهربان گردد.
(ر.ک: فروغ شهادت، استاد علي سعادت پرور، ص 300، منابع در انجا بيان شده است)

مرحوم مجلسى در معناى اين جمله مى ‏فرمايد: منظور اين است كه «هيچ مؤمنى به ياد من نمى ‏افتد مگر اين كه گريه مى‏كند يا بغض، گلوى وى را مى‏ گيرد» (بحارالانوار، ج 110، ص 356)

ادامه دارد ....

[پاسخگوی اعتقادی 4]

توضیح تفصیلی

در برخى روايات از امام حسين (علیه السلام) با عنوان «كشته اشك» ياد شده است. خود حضرت (علیه السلام) در روايتى مى‏ فرمايد: «انا قتيل العبرة؛ من كشته اشكم».

در حديث ديگرى، امير مؤمنان، على (علیه السلام)چنين مى‏ فرمايد:«يا عبرة كل مؤمن؛ اى جارى كننده اشك هر مومن»!

در روايتى ديگر سيد الشهداء (علیه السلام) مى ‏فرمايد: «انا قتيل العبرة لايذكر فى مومن الا استعبر؛ من كشته اشكم. هيچ مؤمنى مرا ياد نمى ‏كند، مگر اين كه اشكش جارى مى ‏شود.»

در زيارتى از امام حسين (علیه السلام) مى‏ خوانيم: «السلام على أسير الكربات و قتيل العبرات؛ درود بر گرفتار اندوه ‏هاى بزرگ و كشته اشك‏ ها».

به راستى اين جمله‏ ها چه پيامى دارند و كشته اشك بودن، چه مدح، ثنا و كمالى براى سيدالشهداء (علیه السلام) است؟

ادامه دارد ....

[پاسخگوی اعتقادی 4]

هستى با صفت رحمت حق آفريده شده و اين رحمت، شالوده و بنيان خلقت است و همه ذرات دستگاه آفرينش را فرا گرفته است؛ «و رحمتى وسعت كل شى‏ء»1.
همه زيبايى‏ ها و كمالات و فضيلت ‏ها، پرتوى از صفت رحمت است كه از صفات جمال خداوند متعال است. هر كس از اين صفت بهره بيشترى داشته باشد، خدا گونه ‏تر و به بارگاه ربوبى نزديك‏ تر است. پيامبر خدا كه در ميدان قرب و بندگى، گوى سبقت را از همگان ربوده، از همه بيشتر به اين خصلت آراسته است و هيچ كس مانند او آيينه دار اين كمال الهى نمى‏ باشد و تنها او اين شايستگى را دارد. كه خداوند درباره ‏اش مى ‏فرمايد:«و ما ارسلناك الا رحمة للعالمين؛ ماتو را جز رحمت براى عالميان نفرستاديم».2

خاندان پاك پيامبر نيز نمونه‏ هاى بارز و كامل و جلوه گاه رحمت حق مى‏ باشند. حضرت صادق (علیه السلام) در اين باره مى‏ فرمايد:«الحمدلله الذى فضلنا على خلقه بالرحمة و خصنا اهل البيت بالرحمة؛3 ستايش از آن خداوندى است كه با صفت رحمت، ما را بر مخلوقاتش برترى بخشيد و رحمت خاص خود را ويژه خاندان ما گردانيد».

ادامه دارد ....

[پاسخگوی اعتقادی 4]

بندگان برگزيده خداوند، مردم را به بهره مندى و آشكار ساختن اين صفت دعوت نموده، فرموده‏ اند: «من لا يرحم لا يرحم؛4 هر كس رحمت نورزد، مورد رحمت قرار نمى ‏گيرد». بهترين نشانه وجود رحمت و دقت در درون انسان، اشك است. اشك، مسافرى است كه از ديار قلب برخاسته، به خانه چشم سفر مى‏كند و از مجراى ديده، فرو مى‏ چكد. گوهر تابنده گنج دل است كه از زحمت قفل و كليد رها وفارغ است. چشم اشك بار، ترجمان دلى بهارى است و ريزش الماس اشك، نمايان گر جوشش چشمه رأفت و رحمت در صحراى دل است. اگر چشمه چشم بخشكد، خار قساوت و سنگدلى در زمين دل مى ‏رويد. هيچ كيفرى براى انسان، سخت‏تر از قساوت قلب نيست.
حضرت باقر (علیه السلام) مى ‏فرمايد:«ما ضرب عبد بعقوبة اعظم من قسوة القلب؛5 هيچ بنده ‏اى به كيفرى بزرگتر از سنگدلى، گرفتار نشده است».

همه گناهان، زشتى‏ ها و بدى ‏ها، در مزرعه قلب سخت مى‏ رويد. در حديثى آمده است:«سخت دلى، از خشكى چشم و خشكى چشم، از زيادى گناهان و زيادى گناهان از علاقه به دنياست و علاقه و محبت به دنيا، ريشه همه خطاهاست.6

ريزش اشك، درياى عاطفه و احساس را به جوش مى ‏آورد و مرواريد رحمت و رأفت را از دل خود به ساحل مى ‏ريزد و عطر دلاويز مهربانى و لطف را در ميان جامعه پراكنده مى ‏سازد.

ادامه دارد ....

[پاسخگوی اعتقادی 4]

بررسى شرايط و اوضاع حاكم بر دوران امام حسين (علیه السلام) اين حقيقت را بر انسان آشكار مى‏ سازد كه ظلم و ستم و سنگدلى و بى رحمى در آن زمان به اوج خود رسيده بود و رحمت و رأفت و مهربانى به دست فراموشى سپرده شده بود. نگاهى اجمالى به جنايت‏ هاى بنى اميه در سرزمين كربلا و رفتار ددمنشانه و بى رحمانه آنها با خاندان پيامبر كافى است تا تصوير روشنى از مرگ انسانيت و عاطفه و احساس در مقابل ديدگان ما ترسيم شود. مردمى كه منظره جان دادن طفلى شيرخوارى بر اثر تشنگى در قلب سنگ آنها اثرى ندارد و گلوى نازك ‏تر از گل او را آماج تير كينه و بغض خود قرار مى ‏دهند، از فطرت پاك انسانى فرسنگ‏ ها دور شده ‏اند و رحم، مهربانى و عواطف پاك انسانى در قاموس آنها معنا و مفهومى ندارد. ام كلثوم سلام الله عليها خواهر شير دل امام حسين (علیه السلام) در فرازى از خطبه پر شور خود مى ‏فرمايد:«و نزعت الرحمة من قلوبكم 7؛ رحمت و نرمى از قلب‏هاى شما گرفته شده است».

در آن شرايط سخت و دشوار و در آن روزگار قحطى مهر و رحمت، هيچ چيز جز شهادت مظلومانه پاك‏ترين بنده برگزيده خدا، يعنى امام حسين (علیه السلام) و خانواده و ياران باوفايش، نمى‏ توانست زنگار قساوت و سنگ دلى را از دل‏ها بزدايد و چشمه ‏هاى خشكيده اشك را كه نشانه رحمت و نرم دلى است، دوباره بر گونه ‏ها جارى سازد.

ادامه دارد ....

[پاسخگوی اعتقادی 4]

امام حسين (علیه السلام) با جمله: «انا قتيل العبرة» مى‏ خواهد بگويد: من كشته شدم تا با گريستن در مظلوميت و مصائب من، صفت رحمت شكوفا گردد و رحمت الهى شامل حال امت گردد. زلال اشك بر مظلوم، گرد و غبار گناهان و آلودگى ‏ها و سنگ دلى ‏ها را از صحن و سراى دل مى ‏شويد و نسيم رحمت و صفا و همدلى را در كوى و برزن به ارمغان مى ‏آورد.

اكنون معناى اين حديث به خوبى روشن مى‏ گردد كه مى ‏فرمايد: «و ما بكى احد رحمه لنا و لما لقينا الا رحمة الله قبل ان تخرج الدمعة من عينه، فاذا سالت دموعه على خدّه، فلو ان قطرة من دموعه سقطت فى جهنم، لأطفئت حرها حتى لايوجد لها حر8؛ هر كس از روى رحمت بر ما و براى آن چه به ما رسيده، بگريد، پيش از روان شدن اشكش، مورد رحمت الهى قرار مى گيرد و اگر قطره ‏اى از اشكش در جهنم بيفتد، چنان آتش آن را خاموش مى‏ كند كه گرمايى براى آن باقى نمى ‏ماند».

تا درياى رحمت الهى كسى را در بر نگيرد، گوهر گران بهاى اشك روزى اش نمى‏ شود و افشاندن درّ يتيم اشك، بر خاندان پيامبر كه بهترين خلق خدايند، چنان سيل رحمت حق را جارى مى‏سازد كه از آتش جهنم كه ظهور قهر و غضب خداوند است، نشان و اثرى باقى نمى‏ ماند.

   

پى نوشت
1. اعراف(7)، 156.
2. انبيا(21)، 107.
3. كامل الزيارات، ص 101.
4. مجلسى، بحار الانوار، ج 82،ص 76.
5. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 341.
6. حسين نورى، مستدرك الوسائل، ج 2، ص 342.
7. بحار الانوار، ج 45،ص 112.
8. كامل الزيارات، باب 32،ص 101.
منبع : سایت پرسمان