شيعيان واقعي

[ناصح]

بسم الله الزحمن الرحیم

امام رضا(ع) در خراسان بود و در ظاهر ولي عهد مأمون به شمار مي آمد، جمعي از شيعيان براي ديدار آن حضرت به خراسان آمده بودند و از دربان اجازه ورود مي خواستند، دربان براي آنها از آن حضرت اجازه مي طلبيد ولي آن حضرت اجازه نمي داد.
آنها يك ماه پي درپي، در هرروز دو بار(و جمعاً 60 بار) به در خانه آن حضرت آمده و اجازه ورود طلبيدند و به دربان گفتند به امام رضا(ع) بگو ما جمعي از شيعيان شما هستيم، وقتي دربان تقاضا و پيام آنها را به امام عرض مي كرد، امام مي فرمود: من فعلاً اشتغال دارم به آنها اجازه ورود نده» سرانجام آنها به دربان گفتند: از جانب ما به امام عرض كن، ما از بلاد دور آمده ايم و مكرر اجازه خواسته ايم و جواب منفي داده ايد. دشمنان، ما را شماتت خواهند كرد، اگر بدون ملاقات با شما به وطن بازگرديم، نزد مردم، شرمنده و سرافكنده خواهيم شد...
دربان، پيام آنها را به امام ابلاغ كرد، امام فرمود: به آنها اجازه ورود بده. دربان به آنها اجازه داد، آنها به محضر آن حضرت رسيدند و پس از احوالپرسي، عرض كردند: «اي پسر رسول خدا، چه شده كه ما به اين بي مهري جانكاه و خفت و خواري افتاده ايم و پس از آن همه بي اعتنايي و عدم اجازه شما، ديگر براي ما آبرويي نماند، علت چيست؟
امام رضا(ع) فرمود: اين آيه(30 شوري) را بخوانيد:
و ما اصابكم من مصيبه فبما كسبت ايديكم و يعفوعن كثير.
هر مصيبتي كه به شما رسد به خاطر اعمالي است كه انجام داده ايد و بسياري را نيز عفو مي كند».
من در مورد شما به پروردگار و به رسول خدا(ص) و امير مؤمنان و پدران پاكم اقتدا كردم.
آنها عرض كردند: چرا نسبت به ما بي اعتنا هستيد؟
امام رضا(ع) فرمود: به خاطر آنكه شما ادعا مي كنيد از شيعيان امير مؤمنان علي(ع) هستيد واي بر شما، همانا شيعه علي(ع) افرادي مانند حسن و حسين و ابوذر و سلمان و مقداد و عمار و محمدبن ابوبكر بودند كه هيچ گونه مخالفت با اوامر آن حضرت را نمي نمودند و هيچگاه كاري كه مورد نهي آنها بود انجام نمي دادند. ولي شما وقتي كه مي گوييد ما شيعه علي هستيم در بيشتر اعمال، با دستورات آن حضرت مخالفت مي نماييد و در انجام فرائض كوتاهي مي نماييد و در رعايت حقوق برادران، سستي مي كنيد، آنجا كه تقيه واجب است تقيه نمي كنيد و آنجا كه حرام است تقيه مي كنيد، اگر شما به جاي «شيعه» بگوييد ما از دوستان اولياي خدا و دشمن دشمنان آنها هستيم، شما را در اين قول رد نمي كنم. ولي شما ادعاي مقام ارجمند(شيعه) مي كنيد، اما ادعاي شما با اعمال شما سازگار نيست. شما راه هلاكت را مي پيماييد مگر اين كه با توبه و انابه ضايعات گذشته را جبران كنيد. آنها گفتند: ما استغفار و توبه مي كنيم و از اين پس خود را به عنوان دوستان شما و دشمن دشمنان شما، عنوان مي نماييم(نه شيعه شما). امام رضا(ع) فرمود: «آفرين بر شما اي برادران و دوستان من» آنگاه امام از آنها احترام شايان كرد و آنها را نزد خود نشانيد و سپس به دربان خود فرمود: چند بار از ورود آنها جلوگيري كردي؟ او عرض كرد: شصت بار.
امام به او فرمود: شصت بار نزد آنها بيا و به آنها سلام كن و سلام مرا به آنها برسان، خداوند به خاطر استغفار و توبه، آنها را آمرزيد و بستگان آنها را به خاطر دوستيشان با ما، مشمول كرامت و لطف خاص خود قرار داد و به آنها از غذاها و اموال بطور وفور بهره مند ساز و گرفتاري آنها را برطرف نما. (1)

1- بحار، ج 68، ص 158

[ناصح]

بسم الله الرحمن الرحیم

جابر جعفي نقل كرده است كه : در حضور امام باقر(ع) بودم، به من فرمود: «اي جابر! آيا كسي كه ادعاي تشيع مي كند براي او همين ادعا كافي است كه بگويد: دوستدار خاندان پيامبر(ص) هستم؟
سوگند به خدا، شيعه ما نيست، مگر كسي كه پرهيزكار بوده و از فرمان خدا پيروي كند، شيعيان ما را به اين صفات بشناسيد!
1-داراي تواضع و خضوع هستند.
2-امانت دار مي باشند.
3-بسيار به ياد خداوند هستند.
4-به پدر و مادر احترام مي گزارند.
5-اهل نماز و روزه هستند.
6-نسبت به همسايگان مستمند و بدهكار و يتيمان، مهربان مي باشند.
7-راست گويند، و قرآن مي خوانند، و زبانشان را درباره مردم (مسلمان) جز به نيكي نمي گشايند.
8-و در همه چيز براي خويشان خود، امين و درستكار مي باشند.
پرهيزگار باشيد، براي كسب پاداش الهي، عمل كنيد، بين خدا و هيچ كس خويشاوندي نيست، محبوب ترين بندگان كسي است كه پرهيزگار و مطيع خدا باشد.
اي جابر! سوگند به خدا كسي به پيشگاه خدا تقرب نمي جويد مگر به اطاعت...»
و ما تنال بولايتنا الا بالعمل و الورع: «و به ولايت و دوستي ما جز از راه عمل و پرهيزگاري نمي توان رسيد.»1
1-اصول كافي، ج 2، ص 74

[Hakim]

شیعه کیست ؟؟؟!!!
ببینید :
http://www.andisheqom.com/Files/whoisshia.php