تفاوت ائمه در مقام ظهور

[دختر خوب]

تفاوت ائمه در مقام ظهور
امام رضا علیه السلام به ابن ابی سعید مکاری می فرماید: گزارش رسیده که تو نیز مثل ادعای پدرت را در سر می پرورانی! تو را چه می شود؟ خداوند نور تو را خاموش کند و فقر را به خانه ات آورد! آیا نمی دانی که خداوند به عمران وحی کرد که من پسری به تو عطا میکنم و مریم را به او بخشید و به مریم عیسی را عطا فرمود، پس عیسی از مریم است و مریم از عیسی. و مریم و عیسی یک چیزند. من نیز از پدرم و پدرم از من است و من و پدرم یک چیز هستیم.
راز مطلب در آن است که حقیقت ولایت و امامت و خلافت و دیگر حقایق انسانی یک امر نورانی تعدد ناپذیر است، اگر چه در جایگاه کثرت به صورت های متعددی تجلی دارد. از این رو اولیای کامل، بعضی از بعض دیگرند و در اصل پیدایش با یکدیگر تفاوتی ندارند اما در مقام ظهور و بروز متفاوتند. از بارزترین مصادیقش این روایت مشهور نبوی است، حسین منّی و انا من حسین ( حسین از من است و من از حسینم).
بعضی از ائمه از بعضی دیگرند و کلام هریک از ایشان همان کلام دیگری است و سخن همه آنها همان سخن آفریننده و معلم ایشان یعنی خدای متعال است.
از امام صادق چنین نقل کرده اند: حدیث من حدیث پدرم و حدیث پدرم حدیث جدم و حدیث جدم حدیث حسین علیه السلام و حدیث حسین علیه السلام حدیث حسن علیه السلام و حدیث حسن علیه السلام حدیث امیرالمؤمنین علیه السلام و حدیث او حدیث رسول الله و حدیث او سخن خدای بزرگ است.
بنابراین اولیا بسان انبیاء هستند. و حکم وحدت بر آنها چیره شده و آنها در یک قالَب نوری هستند و به گفته آیت الله جوادی آملی ( نوری در چهارده چراغ) زیرا که خداوند میفرماید: (لا نفرّق بین احدٍ منهم)