روزی به وسعت دریا *** روز نیروی دریایی مقتدر ارتش جمهوری اسلامی

[مرصاد]

روز هفتم آذر روز نیروی دریایی مقتدر ارتش جمهوری اسلامی را به تمامی دریادلان جان برکف وعموم مردم ایران اسلامی تبریک وتهنیت عرض می نمایم.

[مرصاد]

تاریخچه نیروی دریایی ایران
پیدایش اولین نیروی دریایی ایران به زمان هخامنشیان باز میگردد در آن زمان گسترش امپراتوری پارس و جنگ با دشمنان دیرین یعنی یونانیان که در آن سوی دریای سیاه سکونت داشتند باعث ایجاد نیروی دریایی منظم شد اولین زورآزمایی واقعی نیروی دریایی ایران به زمان خشایار شاه فرزند داریوش کبیر باز میگردد(البته قبلا هم درگیری هایی بود اما نه به این وسعت). ایران به دلیل حمله یونان به لیدی که ایران تمامیت ارضی این کشور را محترم میشمرد به یونان لشکر کشید. این بزرگترین لشکرکشی تاریخ تا بدین روز بوده است. نفرات لشکر ایران به گفته مورخان در حدود 800 هزار نفر بوده است و کشتی های ایرانی که از راه دریا وارد جنگ شده بودند در حدود 1200 کشتی بود.


به ابتکار خشایار شاه پلی از قایق ها نیروی ارتش را به آن سوی دریا انتقال داد و سرانجام در دریای آرتمزیوم نبرد آغاز شد و ایرانیان از آن پیروز بیرون آمدند. در آن زمان ایران از کشتی های مفرقی مصری و یونانی بهره میبرد. در پی این جنگ آتن سقوط کرد و معبد آکروپولیس به آتش کشیده شد؛ اما در سالامیس خاطره ای تلخ به وجود آمد. در حالی که جزیره سالامیس تحت محاصره نیروی دریایی ایران بود یک دستور اشتباه منجر به تغییر سرنوشت شد. کشتیها زیر آتش سنگین یونانیان دوام نیاوردند و با وجود تمام رشادتها ایرانیان شکست خوردند. این دو جنگ بزرگ هنوز در خاطره تاریخ باقیست(دوستان علاقه مند با مطالعه کتابهای تاریخ هخامنشی میتوانند اطلاعات بیشتری بدست آورند). شیرازه نیروز دریایی ایران در گذر تاریخ به دلیل به وجود آمدن مشکلات و درگیریهای داخلی از هم پاشید به گونه ای که باوجودی که بیش از 2000 کیلومتر از سواحل خلیج فارس و دریای عمان در اختیار ایران بود مدتها نیروی دریایی نداشت واین برای مدتها ادامه داشت به طوری که در سده های 17 و 18، پرتقالی ها به مدت بیش از 100 سال در خلیج فارس مستقر بودند تا سرانجام شاه عباس با کمک ناوگان انگلیسی موفق به بیرون کردن آنها از جزایر خلیج فارس شد؛ ولی این هم درس عبرت نشد و صفویان هم به فکر نیروی دریایی کارآمد نیفتادند و این بی فکری در دوران شاه سلطان حسین که خود فردی ناکارامد بود به خوبی خود را نشان داد. سواحل دریای خزر سقوط کرد و روسها بخود جرات دادند به خاک ایران حمله کنند.

با به قدرت رسیدن نادر شاه نیاز به نیروی دریایی مورد بررسی قرار گرفت و از کشورهای انگلیس و هلند در خواست خرید ناو های جنگی شد که بنا به ملاحظات سیاسی این کشورها رد شد؛ ولی این بار عزم ایران جدی بود. به هر صورت به فرمان نادر شاه 20 فروند کشتی ساخته شد وجهت تسخیر مسقط و سرکوب دزدان دریایی مورد استفاده قرار گرفت. لازم به ذکر است که این کشتیها اولین کشتیهای مجهز به توپ ایران بحساب می آمدند.

در زمان قاجار باز نسبت به نیروی دریایی بی توجهی شد؛ البته در زمان ناصرالدین شاه اولین کشتی های جنگی به معنای واقعی به نامهای پرسپولیس و شوش و تعداد دیگری هم در زمان مظفرالدین شاه خریداری شدند؛ ولی به دلیل رسیدگی نشدن به این کشتی ها همگی از خدمت خارج شدند و از این پس عملا نیروی دریایی ایران قدرت خود را در خلیج فارس از دست داد و نیروی دریایی انگلیس قدرت را در دست گرفت. سالهای 1290 تا 1304 را باید غم انگیزترین سالها در تاریخ نیروی دریایی دانست به شکلی که بی توجهی به نیروی دریایی ایران به حدی رسید که در سواحل شرقی خلیج فارس امنیت به کلی از میان رفت و اختیار امور با قاچاقچیان و دزدان بود. این داستان تا کودتای رضاخان ادامه داشت. سرانجام در 1303 سردار سپه نخست وزیر وقت در سفری که به خوزستان داشت به نیاز ایران به نیروی دریایی کارآمد به خوبی واقف شد. سرانجام در اسفند همان سال کشتی کوچک مضفری به عنوان اولین کشتی رسمی نیروی دریایی فعال شد و درجات و رتبه بندی ها و یونیفرم رسمی نیروی دریایی طراحی گردید. سال بعد کشتی 60 تنی تحت عنوان سفید رود که قبلا متعلق به شیلات بود به آن پیوست.

با موفقیت نیروی دریایی در جنوب کم کم فکر شکل گیری آن در شمال هم به واقعیت می پیوست ؛ البته مدتها طول کشید تا اولین ناوچه های توپدار ساخت آلمان به شکل قطعات به ایران صادر گردد که این ناوچه ها در دستگیری شیخ خزعل موفق بودند. کشتی تفریحی خزعل بعدها به کشتی آموزشی افسران تبدیل شد.

در سال 1304 اولین ناوچه 141 تنی مین روب از آلمان تحویل گرفته شد و تحت عنوان پهلوی و بعدها شاهین عملیاتی گردید.


در سال 1306 رسما بودجه ی نیروی دریایی تصویب و دفتر آن زیر نظر نیروی زمینی فعال شد. در همان سال اولین گروه افسران برای آموزش به ایتالیا اعزام شدند و پیرو آن اولین سفارشها برای ناوچه های جدید هم ارسال شد روند رشد نیروی دریایی تا شهریور 1320 ادامه داشت. در آن زمان نیروی دریایی در جنوب بیش از 1000 نفر پرسنل(اعم از وظیفه و رسمی) داشت که مجموعا با نیروی زمینی 600 کشته داد. نیروی دریایی اندک مقاومتی از خود نشان داد؛ ولی با این وجود با صدور فرمان ترک مخاصمه و غرق شدن یکی از ناوچه ها بازهم به کلی شیرازه آن از هم پاشید. کلیه ناوگان آن توسط انگلیس مصادره و به خاور دور فرستاده شد و این روند تا سال 1326 ادامه داشت. سرانجام به دنبال فشارهای وارده نیروی دریایی مجدداً شکل گرفت و با 6 فروند ناوچه قدیمی شروع به فعالیت کرد. از این زمان روند بهبود نیروی دریایی ادامه پیدا کرد و با پیوستن ناوشکنهای سنگین، مانورهای نیروی دریایی رو به گسترش گذاشت. در سال 1340 تیمسار دریابان فرج الله رسایی فرمانده نیروی دریایی گردید. در این تاریخ بدلیل معادلات خاص سیاسی گسترش نیروی دریایی در اولویت اول قرار گرفت.از جمله این دلایل عبارت بودند از:

به همین منظور طرحهای گسترش به سرعت فراهم شد و پایگاههایی در خلیج فارس و دریای عمان ایجاد گردید(پایگاه دریایی کنارک بعد از پایگاه دریایی دیه گوگارسیای آمریکا از پیشرفته ترین پایگاه های دریایی بود). طرحهای گسترش این بار با سرعت هرچه تمامتر پیش میرفت. تعداد زیادی هواناو و ناوچه و ناوشکن سفارش داده شد. ایران تا سال 57 (و تقریبا هم اکنون) بزرگترین یگان هواناو جهان را در اختیار داشت و با 25000 پرسنل بزرگترین نیروی دریایی منطقه بود.

همانطور که گفته شد ایران بزرگترین یگان هواناو جهان را در اختیار داشت و قادر بود یک گردان نظامی کامل را ظرف 25 دقیقه در جنوب خلیج فارس مستقر کند و از نظر یگان هوادریا دارای دارای 5 هلیکوپتر دوازده اف.27 و 2 پی.3 اف بود.

این باعث افزایش بیش از پیش قدرت ایران می شد و خلیج فارس عملا در اختیار نیروی دریایی ایران بود. با افزایش مداخلات نظامی ایران در کشورهای خارجی همچون سرکوب شورشیان ظفار و انتقال پنهانی نیروی پشتیبانی از اکراد که مانع از شرکت عراق در جنگ اعراب علیه اسرائیل شد، نقش نیروی دریایی و حفظ امنیت چاهای نفت اهمیت ویژه ای یافت.
سفارشهای گسترده ای داده شد؛ از جمله 8 زیر دریایی به آلمان و 8 ناوشکن و 4 رزمناو و 12 ناوچه سریع السیر، همچنین 14 هاورکرافت (علاوه بر یگانهای هواناو فعال) سفارش داده شد که به دلیل وقوع انقلاب همه قراردارها لغو شد.
کمتر از یک سال پس از وقوع انقلاب اسلامی، جنگ آغاز شد. در روزهای اولیه جنگ عراقیهاباپشتیبانی توپخانه و ناوچه های موشک انداز روسی، پایگاه دریایی خرمشهر را غیر فعال و تعدادی از ناوچه ها و ناوهای مستقر در پایگاه را غرق کردند؛ اما در همان ساعات تکاوران نیروی دریایی به عنوان تنها حامیان ارتشی نیروی زمینی اقدام به دفاع کردند. لشکر زرهی اهواز عملا از هم پاشید و لشکر های مستقر در منطقه با حداکثر20 درصد قوا وارد نبرد شدند و این نتیجه ای جزشکست نداشت(این ماجرا به از هم گسیختگیهای اولیه ارتش باز می گردد)؛ با این وجود این نیروها تا پای جان جنگیدند(با حمایت ها و سرازیر شدن مردم به میدانهای نبرد) و جلوی پیشرویهای سریع نیروی عراقی را گرفتند. در ماهای اول جنگ به دلیل ضعف فرماندهی، نیروی دریایی عراق با ناوچه های سریع خود اقدام به حمله به نفت کشها و سکوهای نفتی ما نمود و این به ناامنی منطقه انجامید و نفت کشها دیگر رغبتی به حمل نفت ایران به بازار های بین المللی نداشتند و این به کاهش درآمدهای نفت ایران انجامید.به این دلایل نیروی دریایی نقش خود را بازیافت.
مشخص شد که سکو های نفتی الامیه و البکر محل پهلو گیری ناوچه های عراقیست. حمله به این اهداف به وسیله ناوچه های موشک انداز مجهز به موشکهای هارپون و تکاوران نیروی دریایی باموفقیت انجام شد. در 28 آبان 59 ناوچه های پیکان و جوشن ماموریت یافتند با پشتیبانی 4 فروند فانتوم تکلیف نیروی دریایی عراق را یکسره کنند(عملیات معروف به مروارید).

در این عملیات جمعاً 12 ناوچه و 2 جنگنده عراقی نابود شد و شیرازه نیروی دریایی عراق به کلی از هم پاشید. در این عملیات تنها ناو پیکان به فرماندهی ناخدا سوم محمد همتی با تمام رشادتی که از خود نشان داد و تعداد زیادی از ناوچه ها را هدف قرار داد هدف موشک قرار گرفت و غرق شد و حماسه ای بزرگ آفرید و ایران از بزرگترین جنگ دریایی خود را پس از دوران هخامنشی پیروز بیرون آمد. تمام ناوچه های ایرانی شرکت کننده در این عملیات از کلاس لاکمبا تانت فرانسوی بودند و از موشک هارپون بهره می بردند)

جنگ با عراق در اینجا برای نیروی دریایی تمام شد اما دشمنی قویتر پا به میدان گذاشت، ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا. در سالهای آخر جنگ و به خصوص در ماجرای جزیره مجنون دخالت آمریکاییها باعث آزادی آن و شهادت شمار زیادی از رزمندگان ما شد.



ناوچه سهند


درگیریهای زیادی بین نیروی دریایی ما که در آمادگی نبود با نیروی دریایی آمریکا رخ داد، ازجمله حمله به ناوچه جوشن وغرق کردن آن که باوجودی که این ناوچه در آبهای بین المللی بود مورد هدف 4موشک هارپون و 300 گلوله توپ قرار گرفت. به دنبال آن در سال 1988 در طی عملیات اسکورت نفت کشهای کویتی توسط آمریکا یکی از نفت کشها به یک مین ایرانی برخورد کرد و به سختی آسیب دید.4 روز بعد نیروی دریایی آمریکا اقدام به حمله به نیروی دریایی و سکوهای نفتی ایران نمود این بزرگترین جنگ دریایی با حظور کشتی های بزرگ پس از جنگ جهانی بود. در این حمله دو فروند ناوچه ایرانی ( ناوچه های سهند و جوشن) نابود شد.


ناوهای آسیب دیده آمریکایی




البته این بار ناوهای آمریکایی بی نصیب نماندند و پاسخ کوبنده ای گرفتند. دو ناو عملاً بلا استفاده شد و بیش از 80 درصد اسیب دید و یک هلیکوپتر آمریکایی هم هدف قرار گرفت و نابود شد. این اقدامات در راستای مجموعه فشارها برای پذیرش قطعنامه شورای امنیت توسط ایران بود.

پس از جنگ ایران اقدام به خرید چند فروند زیردریایی، ناوچه و رزم ناو نمود (ایران در سال 77 در رقابت با هند و چین برای خرید ناوهواپیمابر روسی گورچکف شرکت و بالاترین قیمت را ارائه نمود. گفتگو هایی انجام شد اما روسها به دلایل سیاسی موافقت نکردند). نیروی دریایی در طی سالها تحریم بیشترین سعی خود را برای کاهش وابستگی و نوسازی به کار برد که از جمله این تلاشها، ساخت ناو محافظ الوند و ناوچه های سریع بود، همچنین می توان به ارتقاء سیستم پدافند ناوها و انجام تعمیرات و همچنین مین گذاری در خلیج فارس اشاره کرد. در حال حاضر این نیرو قویترین نیروی دریایی در خلیج فارس است.


ناو محافظ الوند و زیر دریاییهای کلاس کیلوی نیروی دریایی

[مرصاد]

این هاهمه گوشه ای از توان مهندسان غیور ایرانی درتولید لوازم دفاعی موردنیاز کشوراست که به بهانه روز نیروی دریایی جهت اطلاع عزیزان قرار می دهم.


سلاح هاي تهاجمي


1ـ AK-47 : سلاح تهاجمی ساخت شوروی سابق با کالیبر 7.62 که در زمان جنگ با عراق به تعداد زیادی به غنیمت گرفته شد و از ان پس به سلاح سازمانی نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در امد این سلاح هم اکنون در داخل کشور در حال تولید است. این نمونه در ایران با نام KL-7 تولید می شود مشابه مدل چینی AK-47 می باشد.

2_HK-G3 : سلاح تهاجمی ساخت المان غربی با کالیبر 7.62 ناتو که از دوران رژیم گذشته در ایران تحت امتیاز تولید شده است . این سلاح سازمانی ارتش جمهوری اسلامی ایران می باشد . به نظر می رسد که چند سال است که این سلاح از خط تولید خارج شده و دیگر در ایران تولید نمی شود.

3_ HK-MG3: تیربار سازمانی ارتش از زمان رژیم گذشته در ایران تحت امتیاز تولید می شده که البته به احتمال زیاد تولید ان هم اکنون متوقف شده است.

4_ تیربار PKM: تیربار 7.62 میلیمتری ساخت شوروی که در داخل ایران تولید می شود.

5_ خیبر KH-2002 : سلاح ساخت داخل که با نام سلاح اقتدار ملی نیز شناخته می شود . این سلاح یک سلاح بولپاپ با کالیبر 5.56 ناتو می باشد . خیبر از سال 1383 وارد خط تولید شده و د حال تحویل به یگان های عملیاتی از جمله نیروی زمینی ارتش می باشد. از جمله دیگر مشخصات این سلاح می توان به طول سلاح: 780 میلی متر وزن: 7/3 کیلوگرم با خشاب 30 فشنگی و برد 450 متر و سرعت دهنه 900 تا 950 متر بر ثانیه اشاره کرد. این اسلحه از دو خشاب 20 و 30 فشنگی بهره می برد.

6_s5.56 : مشابه M-16A1 ساخت امریکا با کالیبر 5.56 و خشاب 20 فشنگی سرعت دهانه این سلاح 990 متر بر ثانیه برد موثر 450 متر و وزن 2/3 کیلوگرم است. S-5.56 در واقع مدل برگرفته شده از تایپ CQ ساخت چین است که ان نیز از M16A1 برگرفته شده است. هم اکنون در برخی از نیرو های ویژه از جمله نیروهای مخصوص نیروی زمینی سپاه پاسداران استفاده می شود.

7_ مسلسل دستی تندر ( MP-9 ) : بر گرفته شده از مسلسل هکلروکخ MP-5 ساخت المان که در سه نوع تولید می شود .
MPT-9: با مشابه مدل استاندارد MP5 با خشاب 30 فشنگی و قنداق تاشو .
MPT9S: مشابه قبلی با قنداق پلاستیکی.
MPT9K: مدل بدون قنداق این سلاح مشابه MP-5K بابرد موثر 50 متر و سرعت اتش دهانه 900 گلوله در دقیقه.

8_تیربار سنگین دوشکا: بر گرفته شده از مدل 12.7 میلیمتری روسی این سلاح که امروزه به عنوان تیربار سنگین اصلی نیروهای مسلح به طور گسترده ای بر روی زره پوش ها و تانک های نیروی مسلح نصب می شود. در بهمن 1386 اعلام شد که مدلی از این سلاح به صورت هشت لول ( هشت دوشکای نصب شده در کنار هم ) به عنوان سلاح پدافند هوایی ساخته و به مرحله ی تولید رسیده.

9_تپانچه ی رزمی PC-9 :مشابه p-225 ساخت المان با کالیبر 9 میلیمتری و خشاب 8 فشنگی.

10_ دراگانوف: مدل تولید داخل سلاح تک تیر اندازی SVD دراگانوف .

11_راکت انداز RPG-7 :راکت انداز ضد زره 40 میلیمتری که در ایران مدل کوتاه شده ان که لانچر پرتاب قابل جدا شدن می باشد و برای نیرو های ویژه کاربرد دارد و نیز در کنار مدل استاندارد تولید می شود.

12_نارنجک انداز تک لول هشدار 38 میلیمتری: سلاح تک لول کمر شکن برای پرتاب گلوله های گازی و منوری به کار می رود.

13_ انواع خمپاره انداز ها: حدید 120 ( 120 میلیمتری) حدید 81 (81 میلیمتری) و حدید 60 ( 60 میلیمتری)

14_ نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری: طی سفر ریس جمهور به شیراز در سال 1386 خط تولید ان در شیراز افتتاح شده. این سلاح در تصاویر به نمایش در امده بسیار شبیه HK-GMG بود.

15_سلاح 73 میلیمتری بدون لگد ضد تانک SPG-9: راکت 73 میلیمتری ضد زره ساخت شوروی که هم اکنون به غیر از ایران در بلغارستان و رومانی نیز تولید می شود . این سلاح یک سلاح ته پر راکتی بدون خان است که دارای برد موثر 800 متر و برد نهایی 4200 تا 600 متر می ابشد . گلوله این سلاح می تواند در زره های 350 نا 400 میلیمتری نفوذ کند.


(توپ های ضد هوایی و موشک انداز ها)

1ـ توپ دولول غير هدايت شونده ضد هوايي 23 ميليمتري ZU-23: توپ ضد هوایی بر گرفته شده از مدل ساخت شوروی ایت توپ از اوایل سال های 1991 در ایران تولید می شود و یه طور گسترده بر روی نفربر ها و خودروهای سنگین نصب شده است.

2_توپ 30 میلیمتری اتوماتیک: برای نقش ضد هوایی با برد 3000 متر که ب روی شاسی نفربر براق نصب شده اسن این توپ را می توان با گلوله های افجاری بر ضد اهداف زمینی نیز استفاده کرد.

3_ توپ دولول هدایت اپتاتیکی ضد هوایی 35 میلیمتری: تولید در بهمن سال 1386 در نصاویر پخش شده از سیمای جمهوری اسلامی این توپ درواقع مدل مدرنیزه شده ی توپ 35 میلیمتری امریکایی اسکای گارد می باشد که ان نیز در خدمت ارتش قرار دارد.
یک سامانه ی الکترواپتاتیکی تعقیب خودکار هدف نصب شده بر روی این توپ توان تعقیب خودکار و اتش دقیق را به این توپ می دهد . گفته شده این توپ دارای سرعت اتش 1100 گلوله در دقیقه و برد 4000 متر می باشد.

4_ راکت انداز 107 میلیمتری مینی کاتیوشا: راکت انداز 12 لول ساخت شوروی سابق که مدل برگرفته از ان با برد 8000 متر در داخل ایران هم راکت و هم لانچر ان ساخته و به خدمت گرفته شده است.

5_ راکت انداز 122 میلیمتری فجر 2 : بر گرفته شده از BM-21 گیریل (کاتیوشا) ساخت شوروی سوار بر روی خودروی خاور. همچنین به غیر از لانچر 40 لول متعارف برای این راکت انداز لانچر 16 تایی کششی و تکی و دولول چریکی نیز ساخته شده. برد معادل ساخت ایران 18 کیلومتر می باشد.

6_راکت انداز 240 میلیمتری فجر 3 : مدل بزرگ تر راکت انداز کاتیوشا با برد معادل 45 کیلو متر و کلاهک 45 کیلو گرمی که دارای لانچر پرتاب 12 لول پرتاب می باشد. این راکت انداز برای اولین بار در سال 1991 به نمایش گذاشته شد و هم اکنون در خدمت می باشد. گفته شده این راکت انداز توسط حزب الله بر علیه اسراییل به کار گرفته شده است.

7_ راکت انداز 333 میلیمتری فجر 5: توسعه یافته بر اساس فجر 3 با برد 70 کیلومتر وکلاهک 50 تا 70 کیلوگرمی نصب شده بر روی شاسی متحرک . گفته شده حزب الله توسط این راکت در جریان جنگ 33 روزه بندر حیفا اسراییل را مورد هدف قرار دهد.