چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟

[rohamx3]

در کتب آسمانی آمده، "خداوند سرچشمه عشق است."

اما اگر واقعاً خدا سرچشمه عشق است، چرا اینقدر رنج و بدبختی وجود دارد؟

چرا با عمل وحشیانه طبیعت اینهمه آدم در سال می میرند و چرا برای سیر کردن شکم صدها هزار انسان که از گرسنگی رنج می برند، غذای کافی وجود ندارد و چرا اینقدر ظلم و ستم بر مردم اعمال می شود؟ چرا اتفاقاتی مثل تراژدی که در شهر اوکلاهاما شاهد بودیم روی میدهد که دیوانه هایی به جان مردان، زنان و کودکان بی گناه بیفتند؟

در یکی از رمان های هیو والپول، یک مرد جوان می گوید، "میدانی وانسا، خدا نمی تواند وجود داشته باشد. باید به این مسئله ایمان پیدا کنی...از خودت بپرس، چطور می تواند خدا وجود داشته باشد و زندگی اینطور باشد؟ اگر خدایی بود باید از خودش دلگیر می شد."

یک نفر که موضوع سخنرانی این هفته ام را دیده بود می گفت، "اینم عجب سوالیه." و واقعاً هم همینطور است. چند شب پیش همسرم سوال کرد که موضوع سخنرانی این هفته ام چیست و وقتی به او گفتم که موضوع "چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟" است، گفت، "آره واقعاً چرا؟"

حتی وقتی نگاهی به این "چرا؟" می اندازم، صداهایی را می شنوم که در گوشم زنگ می زنند، "مال ما این نیستیم که متعجب باشید چرا، مال ما این است که فقط انجام دهید یا ........."

اولین مشکل در مواجهه با مشکل رنج کشیدن، نظریه قدیمی متداول بین خیلی از مسیحی هاست که اشتباه است بپرسیم، "چرا؟" نباید در مورد وجود انسان و مشکلات او از خدا گله کنیم.

اما پیشنهاد من برعکس این است. پرسیدن "چرا" نه تنها اشکالی ندارد بلکه اولین قدم به سمت آشتی با پروردگار درخلال درد و رنج است و کاملاً با سنت کتب آسمانی هماهنگ است:

حضرت موسی با قوم خود در بیابان به جانب خدا فریاد می زند، "خدایا چرا در حق این مردم بدی می کنی؟"
جدعون در زمان غم و ناراحتی می گوید، "اگر خدا با ماست، پس چرا این اتفاقات برای ما می افتد؟"
حضرت ایوب که نماد مواجهه با مشکلات و رنج هاست می گوید، "من زندگی خودم را دارم، آزادانه گله وشکایتم را ابراز می کنم و به تلخی روحم سخن می گویم. به خدا می گوید، آیا ستم دادن به من به نظرت درست است؟"

و اگر هنوز هم متقاعد نشده اید، سخنان خود حضرت عیسی را بشنوید: "خدای من، خدای من، چرا من را به خودم واگذاشته ای؟"

پس حالا که اینطور است، اجازه بدهید ما هم پیش برویم و بپرسیم، "چرا؟" "چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟"

پرسش "چرا" به چهار نوع مشکل و سختی نمود دارد که منجر به رنج و بدبختی می شود. اجازه بدهید نگاهی اجمالی به آنها بیندازیم:

1. بلایای طبیعی
گردبادی به یک شهر حمله ور می شود، سیل جامعه ای را نابود می کند، آتش قومی را در هم می کشد، و تصادفات که ھر سال جان تعداد بیشماری از مردم را می گیرد. مثلاً خدا نمی توانست وقتی یک هواپیما درحال سقوط کردن است، نیرو جاذبه را نگه دارد؟
ایده خیلی خوبی به نظر می رسد اما اگر نیروی جاذبه ناگهان قطع شود، همه جهان بر هم می ریزد.
شاید بتوان با مشکلات و سختی های ناشی از بلایای طبیعی کنار بیاییم اما درمورد این چطور:

2. بیماری ها
چرا خدا زندگی را طوری خلق کرده که بعضی از سلولهای بدن تخریب می شوند؟ آیا نمی توانست زندگی انسانها را طوری خلق کند که هیچوقت به بیماری و مریضی گرفتار نمی شدند؟
این هم در نظر اول ایده خوبی به نظر می رسد مخصوصاً وقتی صحبت از بیماری جوانها و کودکان باشد. اما وقتی زندگی واقعیت می شود همه انواع و اشکال زندگی نیز ممکن می شود، حتی سلولهای بیمار. خیلی از بیماریها متعلق به گذشته است و با پیشرفت علم پزشکی درمان آن پیدا شده است. به نظر می رسد که انسان باید همراه با خدا برای از بین بردن مشکلات و دشواری های انسان تلاش کند. بااینکه دردآور است اما گاهی اوقات فشار و چالش و درد زندگی است که باعث می شود بیشترین تلاش خود را به کار گیریم.
بیماری و مریضی با همه بدی که دارند اما بخشی از انسانیت و مرگ و میر انسان هستند. خداوند قصد نداشته است که در این جهان به انسان عمر جاودانه بدهد.

3. درد روحی و احساسی
چرا باید متحمل دردها و ناراحتی های روحی شدید بشویم؟ چه از دست دادن عزیزی باشد یا شاهد درد کشیدن یکی از عزیزان بودن، گاهی اوقات دردهای احساسی است که باعث می شود آن "چرا"ها به زبانمان بیاید.

خیلی خوب یادم می آید شبی را که با چشمهای گریان رو به آسمان نگاه می کردم و از خدا می پرسیدم، "چرا؟ چرا بایداینطوری شود؟" و خوب یادم می آید که همان موقع سوال دیگری به ذهنم آمد که "آیا برای فرار از این فقدان، دست از تجربه عشق می کشی؟"

4. بدی های انسانی
یک آهنگ معروف بود که می گفت، "چطور آدما میتونن اینقدر بی احساس باشن، چطور میتونن اینقدر سنگدل باشن؟"

نامهایی مثل جان واینه و جفری داهمر بعنوان نمونه هایی از بدترین نوع شر در زمین در ذهن همه ما حک شده اند. تیم مک ویگ هم به آن لیست اضافه شده است.

خوب گوش کنید. من کاملاً متقاعد شده ام که در صورت شر انسانی است که می توان شیطان واقعی را دید.
و هنوز هم... حتی در صورت شر انسانی مثل آنچه که شهر اوکلاهما دیدیم دقیقا آنچه سنت پاول نوشته را می بینیم: "همه چیز برای آنها که خداوند را دوست دارند، خوب پیش می رود." که می تواند تصویر آن مرد آتش نشانی را در شهر اوکلاهما فراموش کند که کودک یک ساله ای را از لاشه هواپیما بیرون می کشید. آن کودک به طرز تاسف برانگیزی جان سپرد. اما تصویر مرد آتش نشان و مادر آن کودک که شریک در غم از دست رفتن کودک همدیگر را در آغوش گرفته بودند به یاد ماندنی است. یعنی غریبه ها درمیان رنج و بدبختی با هم همدردی می کنند.

اینجا نکته مهمی است که درمواجهه با درد روحی و احساسی باید به یاد داشته باشید. وقتی آسیب روحی دیده ایم، به دنبال پاسخ های عقلانی و منطقی نیستیم. تصور کنید که به حادثه اوکلاهما نگاه می کردید و می پرسیدید، "خدایا چرا؟" و بعد یک فرمول علمی جادویی در آسمان با پاسخ ظاهر می شد... "به خاطر این است که x+y بر جذر y و...." آیا این راضیتان می کند؟ نه. راه حل اینجاست:

ما دنبال پاسخ برای مغزمان نیستیم بلکه به دنبال مرحمی برای زخممانیم.

وقتی آسیب روحی دیده ام، آسیب با مغزمان در ارتباط نبوده و روحمان را خدشه دار کرده است. بیشتر از اینکه به دنبال پاسخ چراهای خود باشیم، زجه می زنیم و از دردمان می گوییم. از این گذشته، آخرین باری که اتفاق فوق العاده ای برایتان افتاد و از خدا پرسیدید، "چرا من" کی بود؟

اجازه بدهید درسهایی برایتان عنوان کنم که شما را در دردها و ناراحتی ها به خدا نزدیکتر می کند.

1. پرسیدن "چرا" از خدا اشتباه نیست.
به آخرین قسمت انجیل نگاه کنید....حتی پیامبر خدا نیز در رنج و بدبختی از خدا می پرسد، "چرا؟" و احساس تنهایی می کند.

2. خدا برای تنبیه ما رنج و ناراحتی نمی فرستد.
انجیل متی مسیحی به ما نشان می دهد که روح او بر غم و اندوه غالب شده بود. "روح من تا حد مرگ انباشته از درد است." تابه حال آنرا حس کرده ای؟ مسیح هیچ کار اشتباهی انجام نداده بود. درواقع، او کسی است که در هماهنگی کامل در بهشت با خدای خود زندگی می کند. اگر کسی در دنیا باشد که به هیچ وجه شایسته تحقیر، طرد شدگی و درد نباشد، اوست. پس خدا برای تنبیهمان درد و ناراحتی نمی فرستد.

3. خدا در رنج و تنهایی ما را تنها نمی گذارد، او هم کنار ما رنج می کشد.
کمی به آن فکر کنید. وقتی زجه می زنید که "چرا؟" برای کسی زجه می زنید که می داند این چرا چرا کردن ها، احساس تنهایی و طردشدگی و احساس درد فیزیکی و احساسی یعنی چه.

نه، خدا وقتی ما درد می کشیم غایب نیست و درست کنار ماست. یکی از دوستانم می گفت که در بدترین و دردآورترین تجربه زندگیش به سمت خدا زجه زده است که "وقتی پسرم مرد کجا بودی؟" بعد صدایی نرم و آرام را شنیده که می گوید، "من همانجا بودم که تو بودی وقتی پسرم مرد."

چرا درد و رنج و بدبختی زندگی ما را نابود می کند؟ چرا خدا اجازه همچنین چیزی را می دهد؟ هر پاسخ عقلانی به این سوال قاصر خواهد بود. فقط پذیرفتن اینکه خدا در همه دردها کنار ماست باعث می شود که از تاریکی بیرون بیاییم.

و آخر اینکه انجیل به ما یاد می دهد که خدا هر اشتباهی را درست می کند، هر قلب شکسته ای را ترمیم می کند و هر دل خالی که به سمت او آمده را پر می کند. "...خدا خودش با آنها خواهد بود. هر اشکی را از صورت ها می زداید. مرگ دیگر وجود نخواهد داشت. درد و زجه و ناراحتی دیگر وجود نخواهد داشت."
آنکه گفت، "به خاطر همه آن چیزهایی که دیده ام، برای چیزهایی که ندیده ام به خدا اعتماد میکنم" حقیقتاً راست گفته است.

[فالق الاصباح]

وقتى بلایى ـ مانند وبا ـ در نجف پیدا مى‏شد، حتّى در بازارها هم گاهى مجالس روضه‏خوانى و توسل برقرار مى‏شد، ولى ما مثل آدم‏هاى مأیوس و ناامید، گویا نمى‏خواهیم از این درِ رحمت داخل شویم و براى رفع بلا و گرفتارى‏ها به حضرات معصومین ـ علیهم‏السّلام ـ متوسّل شویم!
آیا امروز براى رفع بلاها غیر از تضرّعات و دعاى صادق همراه با توبه و توسل، راه دیگرى داریم؟! مسلمان‏ها و برادران و خواهران ما در زیر آتش دشمن در چه حالى هستند، و ما در چه حال؟! آیا روا است كه چنین بى‏تفاوت و غیر مضطرب باشیم؟! عربى از اهل آبادان وقتى بلایا و تعدیات ناموسى و بمباران و... را نقل مى‏كرد بى‏اختیار به گریه در آمد!


آیا فرد مسلمان مى‏تواند ابتلائات ناموسى را متحمّل شود؟! قتل و كشته شدن از این گونه بلایا اَهْوَن(1) است، لذا بعضى وقتى خواهر یا دختر یا زن‏شان در معرض هتك حرمت قرار مى‏گیرد، حالشان چنان دگرگون مى‏شود تا جایى كه آن خواهر یا دختر یا زن خود را همراه با جانى مى‏كشند و به قتل مى‏رسانند! مادرى مى‏گفت: شوهرم و برادرم را گرفتند و بردند، صبر كردم؛ ولى وقتى دخترم را بردند، صبر و قرار ندارم. خدا مى‏داند وقتى دختر انسان را مثل اسیر و كنیز ببرند، حال او چگونه مى‏شود!
این بلاها در اثر اعمال خود ما است. مگر مثل این جریانات در مجلس یزید اتّفاق نیفتاد كه گفت: «هَبْ لِى هذِهِ الْجارِیَة!» این كنیز را به من ببخش!
و حضرت زینب ـ علیهاالسّلام ـ فرمود:
«ما جَعَلَ اللّه‏ُ لَكَ ذلِكَ، إِلاّ أَنْ تَخْرُجَ مِنْ مِلَّتِنا وَ تَدِینَ بِغَیْرِها.»
خداوند این را بر تو حلال نكرده است، مگر این كه از دین ما خارج شوى و دین دیگرى را انتخاب كنى.
و یزید پاسخ داد:
«إِنَّما خَرَجَ مِنَ الدِّینِ أَبُوكِ وَ أَخُوكِ.»(2)
این پدر و برادر تو است كه از دین خارج شدند.
یعنى هر كس با ما مخالفت كند، از دین خارج است.
با این حال، متنبه نمى‏شویم كه ما در اثر اعمال خود به این بلاها و گرفتارى‏ها مبتلا شده‏ایم و كار همیشگى ما همین است، تا توانستیم هر چه خواستیم انجام دادیم، و اگر نكردیم، نتوانستیم. امیرالمؤمنینِ حقیقى و الهى را كنار گذاشتیم و نااهلان را بر خود امیر قرار دادیم. در روایتى خیلى عجیب كه راوى آن هم ابوبكر است آمده است كه رسول اكرم ـ صلّى‏اللّه‏علیه‏وآله‏وس لّم ـ درباره‏ ى على ـ علیه ‏السّلام ـ فرمود: «مَنْزَلَةِ عَلِىٍّ مِنِّى مَنْزِلَتِى مِنْ رَبِّى.»(1) مقام و منزلت على ـ علیه‏السّلام ـ نسبت به من، مانند مقام و منزلت من نسبت به پروردگار است.



1. آسان‏تر.
2. بحارالانوار، ج 45، ص 136 و 156؛ احتجاج، ج 2، ص 310؛ الارشاد، ج 2، ص 120 و...
1. ر.ك: المسترشد، ص 293؛ مناقب آل ابى طالب، ج 2، ص 60؛ بحارالانوار، ج 38، ص 298؛ میزان الاعتدال ذهبى، ج 3، ص 540؛ الكشف الحثیث، ص 229؛ لسان المیزان ابن حجر، ج 5، ص 161.

منبع:www.bahjat.org
به نقل از سايت مركز ملي پاسخگويي

[••ostad••]

سلام بر بقیةالله الاغظم و منتظرانش

دوست بزرگوار از سوالی که مطرح کردید و پاسخهایی که به نقل از انجیل مقدس به این سوال دادید سپاسگزارم .

واما تاکنون صبر کردم وچون کسی از قران به این سوال پاسخ نداد
بیش از این صبر را جایز ندیدم .

میدانید با یک دنیا فریاد درگلو سکوت شکنجه ای است که دردش در عمق اعصاب و پیکرفرد ودر پی ان جامعه طاقت فرسا میشود؟

میخواهم پاسخ این سوالی را که شما با انجیل مقدس در سخنرانی خود میخواهید بدهید را با مناجات فهیم ترین - مومن ترین - عاشق ترین - عارف ترین - شجاع ترین - صبور ترین - و .... دردمند ترین فرد عالم برای شما توضیح دهم . از زبان کسی که منظور خلقت بود ؛محبوب خالق بود؛ مقصود رب بود و همین امتیازاتش درد مضاعف را به او میچشاند ! در سخنرانی خود بفرمایید هرکه درکش بیشتر در این جهان رنجش بیشتر ! واین همان است که خدا میخواهدباقوانین رنج اور جهان زود کذر مادی توجه مارا به عالم جاودان روحانی و ارتقای روحی معطوف کند . همان خدایی که نعمت میدهد و من با درک کم کفران ان نعمت کردم در قدیم و کفران نعمت میکنم تا ابد ! این بدن چرا رنجور است جز با کفران نعمت سلامتی و سهل انگاری در نگهداری صحیح از ان و.....

سخن در حد نت نمیگنجد مناظره میطلبد رویا روی ؛ لفظ به لفظ !

و فعلا" سکوت !!! تا فریاد این پاسخ از حلقوم علی بشنویم :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ

خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً

و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى كاش گرفته بودم با پيامبر راهى

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَالاَْقْدامِ

و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشانيها و قدمها

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ

و از تو امان خواهم در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى وعده خدا حق است

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ

و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهيشان و بر ايشان است لعنت و ايشان را است بدى آن سراى

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَالاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَاُمِّهِ وَاَبيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَاءْنٌ يُغْنيهِ

و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش
براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ وَصاحِبَتِهِ وَاَخيهِ وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ
وَمَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى

و از تو امان خواهم در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش و همسرش و برادرش
و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه او را نجات دهد،
هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند

روزی را که خود مسبب ان شدیم با نافرمانی و این رنجی است که تو بر ما نمی پسندیدی و اکنون نیز نمی پسندی وا گرتو حجت بر ما تمام نمی کردی چه در خلقت اول و چه اکنون .ان زمان بامنع مستقیم مخلوقت واین وقت با فرستادن پیامبرانت و شریعتت و اگر من در این هدایت کوتاهی کردم پس رنج از من به من رسیده و تو به من اختیار عنایت فرمودی در انتخاب این رنج یا آسایش مطلق ؛ و من بد انتخابی کردم و تو تدبیر عالم به عدل بنا نهادی ومن اگر در این مورد از تو گله کنم به عدل تو معترضم و وای بر من اگر این غفلت را انجام دهم بر عدالت تو معترض شوم زیرا دیری نمی پاید که با تو ملاقات میکنم وبه کج اندیشی خود درمورد پیرامونم اشکارا اگاه میشوم وتازه در ان زمان معنای واقعی رنج از پیش فرستاده را متوجه میشوم. وای بر ما که این صفت سلبیه را به خیال خود به زور بخواهیم تحمیل کنیم بر معدن و سر چشمه ی عشق و عطوفت که اورا راضی و معطی درد و رنج بدانیم بلکه او در حد خدایی خود وبا همان عظمت جلالش بر بنده رنجور قهر میکند که چرا؟ رنج بر خود انتخاب کردی ؟

.......................................... حق یارتان .............................................

[bina88]

واما در 2 موردی که فرمودید

2. خدا برای تنبیه ما رنج و ناراحتی نمی فرستد.
انجیل متی مسیحی به ما نشان می دهد که روح او بر غم و اندوه غالب شده بود. "روح من تا حد مرگ انباشته از درد است." تابه حال آنرا حس کرده ای؟ مسیح هیچ کار اشتباهی انجام نداده بود. درواقع، او کسی است که در هماهنگی کامل در بهشت با خدای خود زندگی می کند. اگر کسی در دنیا باشد که به هیچ وجه شایسته تحقیر، طرد شدگی و درد نباشد، اوست. پس خدا برای تنبیهمان درد و ناراحتی نمی فرستد.

بهتر بود پولوس می نوشت که خداوند قصد آزار و اذیت مار را ندارد بلکه قصد دارد بجای اینکه تمام هوش و حواسمان را معطوف دنیا کنیم و همانطوریکه استاد گرامی فرمودند کمی نیز به تکامل روحیمان بیاندیشیم.
و برای این کار یک عاشق واقعی هر کاری که لازم باشد انجام می دهد.
معشوقش را ورشکسته می کند تا به او معطوف شود زلزله سیل و بلایای دیگر طبیعی نیز برای بازماندگان سبب رحمت و برای درگذشتگان نیز سبب رحمت و مغفرت است پس گاهی نیاز است معلم شاگرد محبوبش را تنبه کند ولی این تنبیه آزار و اذیت نیست


3. خدا در رنج و تنهایی ما را تنها نمی گذارد، او هم کنار ما رنج می کشد.
منظور پولوس در کتاب مقدس از این خدا اگر درست خاطرم باشد حضرت مسیح است .
حال اگر فرض کنیم که منظور خدای آسمانی مسیحیان است خداوند تنها از گمراهی بنده اش ناراحت و غمگین می شود مانند معلمی که شاگردش نمره صفر گرفته و مردود می شود
و یا عاشقی که معشوقش گمراه گردیده و بسوی نابودی در حال حرکت است.
والا در بلایای طبیعی و مرگ و بیماری اگر بدیده عقل معنوی بتوانیم بنگریم و دارای این عقل الهی باشیم این وقایع را بلا نمی دانیم و رحمت می انگاریم.
در همان مطلبی که فرمودید در مورد آن کودک امروز من و شما داریم در قبال یک آمریکائی همدردی می کنیم و این خیلی مهم است محبتی که از طرف یک آتشفنشان و شما از این سر دنیا به آن مادر می رسانید بسیار با شکوه است و شاید همین همدردی روزی این مادر را بحرکت وادارد برای مقابله با جنگهائی که کشورش ایجاد نموده .
برای دفاع از کودکانی که در جنگهای متعدد در سراسر دنیا قربانی می شوند.
.و ما چون از حکمت الهی اطلاعی نداریم آنرا بلا می پنداریم.

یاحق

[بیطرف منصف]

باز هم متذکر میشوم

فَيوْمَئِذٍ لَا يعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ(الفجر/25)

پس در آن روز هيچ کس چون عذاب‏کردن او عذاب نکند

وَلَا يوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ(الفجر/26)

و هيچ کس چون دربندکشيدن او دربند نکشد

منظور م از این آیه ها نشان دادن بی رحمی بینهایت بود برای کسی که می گویند ارحم الراحمین است !!

طبق گفته شما خداوند برخی را عذاب میدهد و برخی را پاداش میدهد و به انها میبخشد! چون برخی لایق عذاب و برخی لایق بخششند! خوب وجدانا این یعنی خدا تماما بخشنده است؟

کسی منکر رحمت خدا نشده فقط میگویم خدا در زمان مورد نیاز رحیم و در زمان مورد نیاز عذابگر است.

اگر مهربانترین است چطور عذابگر ترین می شود ؟

مگر این انسانهای بد بخت که روی این غبار دوار بدون اینکه بخواهند آفریده شده اند چقدر گناهشون بزرگه که باید به بدترین نحو ممکن توسط آفریننده ی میلیارد ها کهکشان عذاب شوند ؟؟؟

مگر این انسان خرابکار !!!نظم چند کهکشان الله را بهم زده است ؟مگر چقدر حق الله را خورده است که باید اینقدر با بی رحمی با او برخورد شود ؟

آیا کسی که مهر بانترین است چطور ممکن است آفریده هاش را که هیچ اختیاری برای نه گفتن در آفرینش شان نداشته اند به بدترین و بی رحمانه ترین وجه ممکن عذا ب کنه ؟؟

این چگونه خدایی است که با این که میگه من مهر بانترین مهربانانم ومهربانی ام همیشگی است

بنده هاش و آفریده هاش رو به بی مانند ترین صورت ممکن عذاب می کنه ؟؟؟

الله می توانست بگه متناسب با گناه عذاب می کنه نه اینکه بگه عذابی چنان سخت می کنم که هیچ کس نکرده !!!

آیا این عذاب غیر از عدم تناسب با گناه است ؟

مثلا در کشوری فردی را فقط به جرم اختلاس 10 سال زندانی می کنند

اما حالا خدا بیاد و نامبرده رو تا ابد الدهر خالدین فیهاها در کوره آدم سوزی دوزخ زغال کنه ؟

آیا این بی عدالتی نیست ؟ آیا این معنی ارحم الراحمین بودن است ؟

یا مثلا یکی یک روز را روزه نگرفته باید بجاش 60 روز روزه بگیره ؟

آیا این بی عدالتی نیست ؟ آیا ارحم الراحمین و بخشنده و مهربان بودن اینگونه است ؟ فرض کنید یک نفر 50 سال آدم مومن و درستکاری بوده است و در دو سال آخر عمرش کافر می شود

آیا بخاطر آن دوسال باید میلیارد ها سال در آتش دوزخ جزغاله شود ؟؟

وَعَدَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِي حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقِيمٌ(التوبة/68)

تر جمه :خدا به مردان و زنان دو چهره و کافران آتش جهنم را وعده داده است در آن جاودانه‏اند آن [آتش] براي ايشان کافي است و خدا لعنتشان کرده و براي آنان عذابي پايدار است

آیا این عدالت است ؟؟ آیا این نشانگر ارحم الراحمین بودن الله است ؟

ایا این جزا با گناه مفروض متناسب است؟

آیا این وعده ی عذاب بی نهایت و لعنت کردن نشانگر نهایت کینه ای بودن نیست ؟


قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ(الزمر/72) و گفته شود از درهاي دوزخ درآييد جاودانه در آن بمانيد وه چه بد [جايي] است جاي سرکشان

آیا این ارحم الراحمین بودن است که بخاطر گناهی مفروض که در زمانی محدود انجام شده ، انسانی ضعیف و بی مقدار و درمانده ای که آفریده ی خود الله است برای زمانی بی نهایت در سخترین عذابها ی او باشد ؟؟



به آیه ی زیر نگاه کنید :

وَرَبُّكَ يخْلُقُ مَا يشَاءُ وَيخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيرَةُ(القصص/68)

پروردگار تو هر چه بخواهد مي‌آفريند، و هر چه بخواهد برمي‌گزيند؛ آنان (در برابر او) اختياري ندارند؛



آیا وقتی که ما هیچ اختیاری در آفریده شدن خوددر دنیا نداشته ایم چرا این همه عذاب بی نهایت ؟

با عرض سلام
خداوند بر انسان جبر نکرد تا این مسئولیت مهم را که تکامل از جماد تا مرحله اخر است را قبول کند بلکه خداوند به تمام موجودات این پیشنهاد را داد همه اندیشه کردند و قبول نکردند ولی انسان قبول کرد
برای همین در قران امده ما امانت [الهى و بار تكليف‏] را بر آسمانها و زمين و كوه‏ها عرضه كرديم، پس، از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناك شدند، ولى‏] انسان آن را برداشت راستى او ستمگرى نادان بود.
و باز خداوند میفرماید که از انسان در عالم ذر قبول بندگی را گرفته حال این عالم ذر در کجا هست هر مفصری تقدی دارد از کجا معلوم که در بطن مادر نباشد انان که قبول نمودند سالم به دنیا میایند و به وظیفه خود عمل میکنند و انها که قبول نکردند ناقص و تکلیفی بر انها نیست به هر حال خداوند اختیار قبول این کار را به خود انسان داده و با قبول انسان در عالم ذر و در اول کار امانت به او داده شده و انسان چه کافر و چه مومن باید این وظیفه تکوینی را در جبر انجام دهد و در قبال ان پاداش خود را دریافت کند و ان پاداش توشه گرفتن و اموختن از ان امانت است که همان صفات کریمه میباشد و هرچه بیشتر توشه گیرد قدرتش بیشتر میشود و را تکامل به درجات بالاتر را برای خود هموار میکند و هرکس راه برعکس تکامل را بپیماید و از صفات رزیله توشه گیرد به عقب باز گشت میکند و یا با نفس حیوانی یا نباتی یا جمادی خواهد مرد که بزرکترین عذاب برای او است و این عذاب را خود انسان برای خود رقم زده نه خداوند برای او چون انسان داری اختیار است

[بیطرف منصف]

جناب بی طرف منصف در رابطه با صفات خدا بنده نیز سوالاتی دارم . مگر نباید بین ظلم و مجازات تناسبی وجود داشته باشد . پس فلسفه وعده اتش ابدی چیست ؟
ایا این نشان از بی عدالتی ندارد ؟
ایا خداوند با دارا بودن صفت "مطلق" عذابگر ترین ناچار است عدلت را زیر پا گذاشته و موجودات را تا ابد در اتش نگاه دارد؟
سوال بعدی اینکه شما در صفحه قبل فرمودید مجازات عذاب ابدی برای کافران در نظر گرفته شده است و پس بنگر خودتان با عدالت و رحمت خداوند منافاتی ندارد و خود کافران مقصر هستند. اما باز هم یک سوال پیش می اید این مجازات ها مگر طبق کدام استداندارد تعیین شده اند؟

با عرض سلام
بله مجازات با ظلم باید همخوان باشد و خداوند هم برحسب مقدار ظلم مجازات میکند
اول باید این را بگویم هیچ موجودی به غیر از موجود مختار راهی جهنم نمیشود حال چرا موجود مختار وارد جهنم میشود چون خود زمینه ساز ظلم به خود بوده خداوند تکلیفی بر او نهده او عمل ننموده پس دور بر عکس تکامل را طی نموده در اصل خود به خود ظلم کرده نه خداوند به او حال این ظالم به خود خدا را میشناخته و از او کمک میخواهد و خداوند بر حسب رحمت خود تا جای که عدالت زیر سوال نرود کمک میکند و بعد از مدت مجازات نجاتش میدهد ولی کسی خدا را منکر بوده
در اینجا و قتی او از خدا تقاضای کمک دارد از کسی کمک میخواهد که ان را قبول نداشته در اینجا خدا رحمت خود را از ان دریغ میکند و کسی که از رحمت خدا دور باشد با عذابی که خود برای خود فراهم نموده تا ابد میسوزد نه به واسطه اینکه خداوند عذاب او را زیاد میکند بلکه به واسطه اینکه از رحمت خداوند دور میماند خداوند مختار است به هر کس که صلاح بداند رحمت عطا میکند و به هر کی که صلاح نداند رحمت خود را دریغ میکند ولی این را باید متوجه باشید عذاب را خود صاحب عذاب برای خود ساخته و فقط خداوند میتواند رحمت خود را شامل ان بکند یا دریغ کند و انکس که خدا را قبول نداشته نباید انتظار رحمت هم از ان که قبول نداشته داشته باشد
برای همین در این برهان عقلی میگوید ان کس که خدا را قبول دارد چیزی از دست نمیدهد من اگر مردم خدا نبود چیزی از دست ندادم فقط سعی کردم ادم خوبی باشم ولی اگر مردم و خدا بود چه

[کافر بی نام]

خداوند بر انسان جبر نکرد تا این مسئولیت مهم را که تکامل از جماد تا مرحله اخر است را قبول کند بلکه خداوند به تمام موجودات این پیشنهاد را داد همه اندیشه کردند و قبول نکردند ولی انسان قبول کرد

و باز خداوند میفرماید که از انسان در عالم ذر قبول بندگی را گرفته حال این عالم ذر در کجا هست هر مفصری تقدی دارد از کجا معلوم که در بطن مادر نباشد انان که قبول نمودند سالم به دنیا میایند و به وظیفه خود عمل میکنند و انها که قبول نکردند ناقص و تکلیفی بر انها نیست به هر حال خداوند اختیار قبول این کار را به خود انسان داده و با قبول انسان در عالم ذر و در اول کار امانت به او داده شده و انسان چه کافر و چه مومن باید این وظیفه تکوینی را در جبر انجام دهد و در قبال ان پاداش خود را دریافت کند و ان پاداش توشه گرفتن و اموختن از ان امانت است که همان صفات کریمه میباشد و هرچه بیشتر توشه گیرد قدرتش بیشتر میشود و را تکامل به درجات بالاتر را برای خود هموار میکند و هرکس راه برعکس تکامل را بپیماید و از صفات رزیله توشه گیرد به عقب باز گشت میکند و یا با نفس حیوانی یا نباتی یا جمادی خواهد مرد که بزرکترین عذاب برای او است و این عذاب را خود انسان برای خود رقم زده نه خداوند برای او چون انسان داری اختیار است

چی شد؟

انسان چی اندیشه کرد؟ کی و کجا خدا به شما پیشنهاد کرد و شما پذیرفتی؟

چرا من یادم نمیاد خدا بهم پیشنهادی داده باشه؟ میشه روشن تر و بدور از فرافکنی حرف بزنید.. جان من اینهایی که الان گفتی با کجای عقل و علم سازگاری داره؟ وجدانی سخن بگو لطفا..الان اینهایی که گفتی جز ادعاهای بی اساس نبود؟

چطوری میتوانی ثابت کنی که کافر بی نام در عالم ذر پیشنهاد خدا را پذیرفته یا رد کرده است؟

[بیطرف منصف]

چی شد؟

انسان چی اندیشه کرد؟ کی و کجا خدا به شما پیشنهاد کرد و شما پذیرفتی؟

چرا من یادم نمیاد خدا بهم پیشنهادی داده باشه؟ میشه روشن تر و بدور از فرافکنی حرف بزنید.. جان من اینهایی که الان گفتی با کجای عقل و علم سازگاری داره؟ وجدانی سخن بگو لطفا..الان اینهایی که گفتی جز ادعاهای بی اساس نبود؟

چطوری میتوانی ثابت کنی که کافر بی نام در عالم ذر پیشنهاد خدا را پذیرفته یا رد کرده است؟

با عرض سلام
شما از خاطرات جنینی خود میتوانید برای بنده تعریف کنید مکر شما روزی جنین نبودید چرا خاطره یا یادی از ان زمان ندارید یا قبل از ان ایا خاطره از زمان که خون یا اسپرم یا تخمک بودید دارید یا حتی قبل از ان زمانی که مواد خوراکی بودید و توسط والدین خود مصرف شدید تا ره خون و اسپرم تبدیل شوید شما هیچ ک.نه خاطره یا یادی از این سیر تکاملی خود ندارید ولی نمیتوانید منکر شوید که انها نبودید وقتی که خداوند میفرماید که شما را در چند مرحله در درون تاريکيهای سه گانه آفرينش بخشيد منظور همین است سه مرک و یه تولد تا به انسانیت رسیدید حال شما چکونه میتوانید ثابت کنید که از این مراحلی که عبور کردید و هیچ خاطره ار انها ندارید پیمانی نبست اید شاید تا ان پیمان را نمیدادید وارد این مراحل نمیشدید

[Victoria]

با عرض سلام
بله مجازات با ظلم باید همخوان باشد و خداوند هم برحسب مقدار ظلم مجازات میکند
اول باید این را بگویم هیچ موجودی به غیر از موجود مختار راهی جهنم نمیشود حال چرا موجود مختار وارد جهنم میشود چون خود زمینه ساز ظلم به خود بوده خداوند تکلیفی بر او نهده او عمل ننموده پس دور بر عکس تکامل را طی نموده در اصل خود به خود ظلم کرده نه خداوند به او حال این ظالم به خود خدا را میشناخته و از او کمک میخواهد و خداوند بر حسب رحمت خود تا جای که عدالت زیر سوال نرود کمک میکند و بعد از مدت مجازات نجاتش میدهد ولی کسی خدا را منکر بوده
در اینجا و قتی او از خدا تقاضای کمک دارد از کسی کمک میخواهد که ان را قبول نداشته در اینجا خدا رحمت خود را از ان دریغ میکند و کسی که از رحمت خدا دور باشد با عذابی که خود برای خود فراهم نموده تا ابد میسوزد نه به واسطه اینکه خداوند عذاب او را زیاد میکند بلکه به واسطه اینکه از رحمت خداوند دور میماند خداوند مختار است به هر کس که صلاح بداند رحمت عطا میکند و به هر کی که صلاح نداند رحمت خود را دریغ میکند ولی این را باید متوجه باشید عذاب را خود صاحب عذاب برای خود ساخته و فقط خداوند میتواند رحمت خود را شامل ان بکند یا دریغ کند و انکس که خدا را قبول نداشته نباید انتظار رحمت هم از ان که قبول نداشته داشته باشد

چرا باید تا ابد در اتش بسوزم ؟اخر اخرش 80-90 سال که بیشتر که در این دنیا بیخدا نبودم چرا باید مجازاتم ابدی باشد ؟

نگفتید این مجازات ابدی طبق کدام قاعده و استانداردی تعیین شده ؟

برای همین در این برهان عقلی میگوید ان کس که خدا را قبول دارد چیزی از دست نمیدهد من اگر مردم خدا نبود چیزی از دست ندادم فقط سعی کردم ادم خوبی باشم ولی اگر مردم و خدا بود چه

بیخدایان اخلاق ستیز نیستند و اخلاق مداری نیز مختص به خداباوران نیست جناب .

(جناب بی طرف منصف اگر ممکن است بصورت کامل پاسخ پستهایم را بدهید تا بنده نیز مجبور به تکرار انها نباشم .)

[کافر بی نام]

شما از خاطرات جنینی خود میتوانید برای بنده تعریف کنید مکر شما روزی جنین نبودید چرا خاطره یا یادی از ان زمان ندارید یا قبل از ان ایا خاطره از زمان که خون یا اسپرم یا تخمک بودید دارید یا حتی قبل از ان زمانی که مواد خوراکی بودید و توسط والدین خود مصرف شدید تا ره خون و اسپرم تبدیل شوید شما هیچ ک.نه خاطره یا یادی از این سیر تکاملی خود ندارید ولی نمیتوانید منکر شوید که انها نبودید وقتی که خداوند میفرماید که شما را در چند مرحله در درون تاريکيهای سه گانه آفرينش بخشيد منظور همین است سه مرک و یه تولد تا به انسانیت رسیدید حال شما چکونه میتوانید ثابت کنید که از این مراحلی که عبور کردید و هیچ خاطره ار انها ندارید پیمانی نبست اید شاید تا ان پیمان را نمیدادید وارد این مراحل نمیشدید

ایا جنین یا اسپرم مگر قوه انتخاب دارد؟ جدا از نظر علمی بیا به من ثابت کن که یک اسپرم موجود در بیضه ی یک مرد میتواند انتخاب کند که مثلا در دنیا امانت داری میکند.. ایا میزان درک و شعور یک اسپرم به اندازه یک انسان عاقل وبالغ است؟ مگر نمیگویید روح بعد از چند ماهگی جنین در ان دمیده میشود و جنین قبل از ان جان ندارد؟ حال چگونه جنینی که جان ندارد میتواند انتخاب کند؟ حتی اگر انتخاب کند باز هم چه سودی برای جنین خواهد داشت؟ جنین که در دل رحم مادرش در حال رشد و نمو است و چه بخواهد و چه نخواهد به دنیا خواهد امد دیگر چه جای انتخابی برایش باقی مانده است؟
پس چرا خدا کاری نکرد که خاطره ای از تعهد به امانت داریمان در ذهنمان باقی بماند؟ حال اگر فرض کنیم که یک جنین و یا اسپرم بی مقدار متعهد شد که امانت دار خواهد بود و خلاف ان عمل کرد چرا باید تا ابد الدهر در اتش جزغاله شود؟

ایا ورود اسپرم به رحم با اختیار اسپرم صورت گرفته است؟ یا به دنبال اراده والدین بوده؟

و اما این سوال:-
چطوری میتوانی ثابت کنی که کافر بی نام یا منصف بیطرف در عالم ذر پیشنهاد خدا را پذیرفته یا رد کرده است؟