ندای هل من ناصرینصرنی به گوش می رسد!!!

[مرصاد]

این نوشتار نه سیاسی صرف است و نه بحثی ادبی بلکه حرفی بر آمده از دل است و شاید بر دل تو نيز بنشیند.
بارها این سوال را از خود پرسیده ام که برای چه هستیم و کدام وظیفه از سوی خداوند بر گردن ما نهاده شده تا به بهانه آن باشیم، و در این سوالها جوابهای بسیاری نیز یافتم.
امروز ما به کدامین سوی می رویم و چه کسانی در این مسیر ما را هدایت می کنند، چرا برخی رفتند تا ما بمانیم، چرا برخی اسارت کشیدند تا ما اسیر نشویم، همه این سوال ها را پرسیدم تا به این مطلب برسم که پایه خود را بر چه چیزی قرار داده ایم؟؟؟
امروز پایه خود را بر چه چيزي استوار کرده ایم که اینگونه مغرورانه به اطراف خود می نگریم كه اگر منکری ببینیم دم نمی آوریم یا معروفی را انجام نمی دهیم...
برادران و خواهران، امروز نه این است که بسیاری از ما دنیا را به دین خود ترجیح دادیم...
آيا نه اين است كه اعتقادمان را فدای اقتصادمان کردیم، ولي سوال مهمتر اين است كه چه كساني اين وظيفه را به خوبي انجام دادند و مطمئنا خدای متعال از گناه کسانی که مردم را چنین خواستند نخواهد گذشت...
آيا ما مصداق اين شعر شده ايم كه می گوید:

"ما با می و مینا سر تقوی داریم
دنیا طلبیم و میل دنیا داریم
کی دنیی و دین به یکدیگر جمع شود
این است نه دین و نه که دنیا داریم"

به کدامین اسلام روی آوردیم که اگر بادی از رحمت الهی بر ما بوزد از آن نا خوش می شویم آیا نبود پیامبر و یارانش که مدتی را بدون توشه ای در شعب ابی طالب سر کردند فقط با روزی یک عدد خرما...
و اما امروز...
آری امروز اگر احمدی نژادی هست که حرف دل می زند ، برخی نام گداپرور بر او می نهند، عده ای او را به مثابه دلفینی که با مردم بازی می کند نام می دهند، عده ای دیگر او را به بنی صدر مقایسه می کنند و اما در این میان اعتقاد چه شد، پس کجاست اعتقادی که شهیدان برای آن جان دادند، آری رفتند تا عده ای از کنار آنها نان بخورند و نه هر نانی بلکه نانی که به نرخ روز باشد...
و خدا لعنت کند آنانی را که اعتقادها را به قیمت اقتصادها فروختند و امروز از عدالت پروری ناله می کنند چرا که عدالت پروری برای آنان همان گداپروری است ...
به این حرف آقا ( یا همان مقام معظم رهبری برای فرهیختگان) کمی بیاندیشیم که می فرمایند:« خداوند با ما خویشاوندی ندارد»، پس نشود که خدای ناکرده مصداق این آیه شویم:

«تُعِزُ مَن تَشاء وَ تُذَلُ مَن تَشاء»

یک چرای بزرگ و کمی فکر به آن شاید برخی از مشکلات ما را درمان کند، آیا ما یادمان رفته که علی(ع) داریم، حسین(ع) داریم، نکند فراموشمان شده که فرجی در راه است، یوسف زهرایمان نگاره گر من گنه کار است، آقا ما را ببخش که تو را با اعمال خود حبس کرده ام "چند روزی یوسف(ع) از جرم زلیخا گر به زندان می رود...یوسف زهرا(عج) ببین از جرم ما حبس ابد گردیده است"
همه اینها نعماتی است که ما گاهی آنها را فراموش می کنیم، چرا؟؟؟
چرا هنوز پس از 1400 سال نتوانستیم الگوی عاشورا را در همه امور خود نهادینه کنیم؟ چرا عاشورا را مقطعی دنبال می کنیم، مگر نه آن است که " کل یوم عاشورا و کل ارض کرببلا"، آیا عاشورا با انقلاب به پایان رسید؟ آیا عاشورا در جبهه ها محصور ماند؟ آیا رزمندگان عاشورا را با خود به بهشت بردند؟
می خواهید از عاشورا مثال بزنیم...
1-دوست عاشورایی ات را می بینی که ناراحت است، از او ماجرا را می پرسی و او توضیح می دهد که برای انجام معاله ای مجبور به گرفتن نزول از یک دین فروش شده و می گوید« الضرورات، تبیح المحذورات»، لحظه ای مکث می کنی و بعد به یاد شبهای هیات می افتی و به او می گویی اگر امام حسین در موقعیت تو قرار می گرفت به کار تو دست می زد؟
2-یا اینکه با پرونده ای قضایی روبرو می شوی که متعلق به طلبه ای سیرجانی است، اتهامش را که می بینی متوجه می شوی به خاطر آنکه فریاد عدالت طلبی سر داده محکوم شده و از طرفی مشاهده می کنی فردی که جاسوسی علیه کشور خود می کرده به راحتی در کشور زندگی می کند و حتی علیه دیگران شکایت می کند و جالب تر اینکه به شکایت او رسیدگی می کنند، لحظه ای به فکر فرو می روی و به یاد مسوول قضایی کشور می افتی و در دل به او می گویی تو همانی که ندای عاشورایی سر می دهی پس چرا بی گناه را به جای گناه کار محکوم کرده ای؟؟؟ از سوی دیگر به یاد فردی می افتی که طرف شکایت آن فرد جاسوس است در دل با او هم صحبت می کنی و چرا راضی شدی از این خائن به کشور عذر خواهی کنی؟ می گوید برای آنکه پایگاه خبری ام مسدود نشود... لحظه ای بعد در خاطر به او می گویی آیا اگر امام حسین به جای تو بود از فردی که به کشور اسلامی خیانت کرده عذرخواهی می کرد؟؟؟ نعوذبالله که این از عصمت حسین بن علی به دور است که اگر اینگونه بود با سپاه یزید جهاد نمی کرد...
3-مقام مسوولی را می بینی که در تریبونی به دیگری لقب گداپرور می دهد، حال در لحظه ای او را می یابی و به او می گویی اگر امام حسین بود به برادر مومن خود لقب ناپسند می داد و برای رسیدن به دنیا تن به هر صفتی می داد ...
ندای هل من ناصر ينصرنی "حسین(ع)" امروز از سرتاسر جهان به گوش می رسد
خدا نیاورد آن روزی را که عاشورا به پایان رسیده باشد و ما در حسرت آن بمانیم...
عاشورا نزدیک است... مراقب باشيم كه خدا با ما خويشاوندي ندارد و شايد ديگر به ما فرصت ندهند كه به اعتقادمان بيانديشيم... چرا که همیشه برای اقرار وقت نیست...

[شهید علی اصغر پازوکی]

"چند روزی یوسف(ع) از جرم زلیخا گر به زندان می رود...یوسف زهرا(عج) ببین از جرم ما حبس ابد گردیده است"

[صدای دیدار]

اللهم انی اسئلک بحق روح ولیک
علی بن ابی طالب
الذی مااشرک بالله طرفه عین ابدا
ان تعجل فرج ولیک القائم المهدی

[شهید علی اصغر پازوکی]

مگر نه آن است که " کل یوم عاشورا و کل ارض کرببلا"

[مرصاد]

کربلای غزه

برداشت اول : عزیزی می گفت در یکی از جلسات مسئولین با حضرت آقا وقتی بحث راجع به اتفاقات جهان اسلام افتاد ایشان فرمودند : "از وقتی به من خبر جنایت صرب ها در بریدن سر مادری باردار و درآوردن نوزاد داخل شکم او و بریدن سر نوزاد داخل شکم مادر را دادند کمر درد من شروع شد و الان می بینید که از فشار روحی آن خبر بایست روی صندلی بنشینم "( نقل به مضمون )

برداشت دوم : به من خبر رسيده كه مردى از لشكر شام به خانه زنى غير مسلمان كه در پناه حكومت اسلام بوده وارد شده، و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشواره‏هاى آنها را به غارت برده ؛ در حالى كه هيچ وسيله‏اى براى دفاع ، جز گريه و التماس كردن ، نداشته‏اند !

لشكريان شام با غنيمت فراوان رفتند ، بدون اين كه حتّى يك نفر آنان ، زخمى بردارد ، و يا قطره خونى از او ريخته شود ، اگر براى اين حادثه تلخ

"مردی از شنیدن این خبر دق کند و بمیرد شایسته ملامت و سرزنش نیست."

برداشت سوم :به یاد دکتر شریعتی که می گفت ؛

" در آن لحظه که حسین (ع) حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف، هم‌چنان در غیبت حسین، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، وقتی در صحنه کربلا نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش!

وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه‌ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است."

برداشت چهارم :
و امروز فریاد " هل من ناصر ینصرنی "حسین از کربلای غزه به گوش می رسد ؟ بیایید برای یک بار هم که شده شیعه باشیم و علی بزرگ و حسین مظلوم و رهبر دردمنمان را با گشتن به دور "خانه غفلت " در " کربلای عصر حاضر " تنهایشان نگذاریم . که سرنوشت کوفیانی که حق را با سکوت خود تنها گذاشتند همواره به حجاج بن یوسف ها حواله شده است .
"و برادر تو در میانه کربلای زمان در کدامین صف ایستاده ای ؟ و برای یاری جبهه حق چه می کنی ؟