۞ ### مقالات نجومی ### ۞

[MOHAMMAD REZA]

آیا عطارد با زمین برخورد خواهد کرد!!؟
خبر بد:
قسمت درونی منظومه ی شمسی ناپایدار است. با داشتن زمان کافی، گرانش قدرتمند سیاره ی مشتری می تواند عطارد را از مدار فعلی اش بیرون بکشد!
دو تیم علمی از رصدخانه ی پاریس و دانشگاه کالیفورنیا، براساس دو شبیه سازی کامپیوتری جدید از حرکت سیاره ای در بلند مدت، به نتایجی مشابه دست یافته اند.
یکی از این ستاره شنایان می گوید: «منظومه ی شمسی به اندازه ای که قبلا گمان می کردیم، پایدار نیست. هر دو تیم کشف کرده اند که گرانش مشتری می تواند خروج از مرکز مداری عطارد را در طول زمان افزایش دهد. مسیر عطارد بدور خورشید در حال حاضر به اندازه ی مدار پلوتو بیضوی است. ولی مشتری می تواند مدار عطارد را آنقدر بکشد که با مسیر زهره تداخل پیدا کند. زمانی که عطارد مدار زهره را قطع کند، عطارد در خطر جدی قرار خواهد گرفت.
وهمچنین زمین!
در چنین حالتی، شبیه سازی ها پیش بینی می کنند که عطارد یکی از این سه مشکل برایش پیش می آید: درون خورشید سقوط می کند! از منظومه ی شمسی به بیرون پرتاب می شوند، با زهره یا از آن بدتر با زمین برخورد می کند!
چنین برخوردی می تواند باعث نابودی تمام حیات بر روی کره ی زمین شود، بطوری که هیچ چیز باقی نماند. سیارکی که شاید 65 میلون سال پیش دایناسورها را به نابودی کشاند حدود 6 مایل قطر داشت، در حالی که عطارد 3032 مایل قطر دارد! آخرین باری که جسمی با چنین اندازه ای با زمین برخورد کرد، تکه از زمین جدا شد و کره ی ماه را شکل داد.
البته زیاد نگران نباشید زیرا چنین برخوردی احتمالاً تا چند میلیارد سال دیگر روی نخواهد داد!
فرض کنید ما از این آشوب با فرار بسوی مریخ بتوانیم فرار کنیم، ولی خود مریخ هم ممکن است زیاد امن نباشد. در یکی از ایندو شبیه سازی کامپیوتری، سیاره ی سرخ به سوی فضای سرد میان ستاره ای پرتاب می شود.
حالا یک خبر خوب:
تنها حدود 1 درصد احتمال دارد که عطارد چند میلیارد سال دیگر، قبل از تبدیل خورشید به غول سرخ از این دیوانه بازی ها در بیاورد! در واقع اگر خوش بین باشید خواهید گفت 99 درصد لیوان پر است!!
منبع:
http://www.skyandtelescope.com/

[MOHAMMAD REZA]

حیات تا کی روی زمین باقی خواهد ماند؟

این طور گمان می شود که زمین تا ابد وجود خواهد داشت. درحالی که می دانیم زمین حدود
5ر4 میلیارد سال پیش شکل گرفته است و حدود 5ر7 میلیارد سال دیگر نیز نابود خواهد شد: زمانی که خورشید به یک غول سرخ بدل شود و احتمالا زمین را نابود کند.
ولی زمانی خواهد رسید، خیلی وقت قبل از اینکه خورشید غول سرخ شود، که آب و هوای زمین دیگر غیرقابل زیست نباشد. بنظر می رسد دمای زمین همین طور آهسته آهسته در حال افزایش است و بسیار زودتر از غول سرخ شدن خورشید، داغ خواهد شد.
این بدان دلیل است که انرژی خروجی از خورشید رفته رفته در حال افزایش است. البته نه آنقدر سریع که در طول حیات ما تغییری در آب و هوا ایجاد کند، حتی در طی میلیونها سال تغییر محسوسی نخواهد داشت. ولی در هزاران میلیون سال خود را نشان خواهد داد.
مدلی که توسط پژوهشگران در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا محاسبه شده است نشان می دهد که انرژی حاصل از خورشید، زمین را آنقدر گرم می کند که تمام اقیانوسها را پس از یک میلیارد سال تبخیر می نماید.
ولی این تنها پایان یک سلسله اتفاقات ناگواری است که با افزایش انرژی خروجی از خورشید سیاره ی ما را تهدید می کند.
با گرم شدن آب و هوا، چرخه ی هوازدگی سنگهای سیلیکات تسریع می شود و تمام دی اکسید کربن موجود در جو زمین را مصرف خواهد نمود و همینطور کربنات کلسیم موجود در اقیانوس ها. بدون دی اکسید کربن، گیاهان نخواهند توانست به حیات ادامه دهند و در نتیجه همه موجودات خواهند مرد.
براساس محاسبات ایشان، زمین تا 4 میلیارد سال دیگر قابل زیست خواهد بود.
منبع:
http://www.universetoday.com/

[MOHAMMAD REZA]

بشقاب پرنده‌ها

آیا بشقاب پرنده حقیقت دارد؟ آیا موجودات هوشمند سیارات دیگر سعی دارند با ساکنان کره زمین تماس برقرار کنند؟
ماه ژوئیه سالگرد واقعه «رزول» است. در سال ۱۹۴۷ ساکنان مزرعه‌ای در شمال رزول در ایالت نیومکزیکوی آمریکا سقوط اشیای عجیبی در مزرعه‌شان را به پلیس گزارش دادند. تحقیقات رسمی نیروی هوایی آمریکا در مورد ماهیت این اشیا آن را قطعات یک بالن تجسسی تشخیص داد. اما بحث در مورد اینکه آیا قطعات پیدا شده در رزول متعلق به یک بشقاب پرنده بوده یا نه، همچنان ادامه دارد.
آیا تصور اینکه در گوشه‌ای دیگر از جهان ما موجودات هوشمند دیگری زندگی می‌کنند خیلی دور از ذهن است؟ موجوداتی که از سیارات خود به کره خاکی ما سفر می‌کنند تا با ما تماس بگیرند؟ چنین احتمالی چندان بعید به نظر نمی‌رسد اما آنچه که در میان دانشمندان و مردم عادی اختلاف ایجاد کرده است ادعاهای مردم در مورد دیدن موجودات ماورای زمین و بشقاب پرنده‌های حامل آنهاست.
دانشمندان ناسا، در تحقیقات خود همواره کلیه گزارش‌های مربوط به مشاهده اشیا پرنده ناشناس را یا بی‌اساس خوانده یا دلایل علمی برای بشقاب پرنده نبودن این اشیا ارائه کرده‌اند. بسیاری از اخترشناسان نیز می‌گویند که اشیا پرنده ناشناسی که مردم ادعا می‌کنند دیده‌اند در واقع اجرام آسمانی‌اند. این پدیده‌ها را مى توان، بسته به محل و منشأ آنها، به چهار دسته تقسیم کرد:
1. منشاء خارج از جو و درون منظومه شمسى
2. منشاءجوى
3. منشاء درون پوسته زمین
4. منشاء خطای انسانی
در هر یک از این دسته‌ها یک یا چند پدیده مرتبط با یوفو (اشیاى نورانى ناشناخته) دیده شده اســت که توضیح مختصرى در مورد هر یک ذکر مى‌شود.

1ـ پدیده‌هاى با منشاء خارج از جو و درون منظومه شمسى
• سیاره زهره : وضعیت سیاره نورانى زهره و نزدیکى موقعیتش به افق به گونه‌اى است که اگر با شرایط جوى خاصى، مانند ابر آلودگى، همراه شود شبیه به یک شى نورانى خمیده کشیده مى‌شود.
• قطعات ماهواره‌ها: که به هنگام ورود به جو در ارتفاع‌هاى گوناگون مى‌سوزند و گاهى هم به سطح زمین مى‌رسند.
• شخانه‌ها یا آسمان سنگ‌ها: نادر دیده مى‌شوند. اما چون سوزان به سطح زمین مى‌رسند افراد عادى ممکن است آن را آنونا بدانند.
• بادها و فعالیت‌هاى خورشیدى: روى بار الکتریکى و رسانش الکتریکى جو تاثیر مى‌گذارند. این تاثیرگذارى اگر با شرایط مناسب جوى همراه باشد مى‌تواند پدیده‌هاى نورانى ایجاد کند. این نوع پدیده‌ها کمتر مطالعه شده است.
2ـ پدیده‌هاى با منشاء درون جو
• آذرخش گلوله‌اى: که شاید بتوان آن را صاعقه گلوله‌اى نیز نامید در اثر تخلیه الکتریکى ابرها مى‌تواند به وجود بیاید گر چه مطالعه قطعى آنها در انتظار انجام است.
3ـ پدیده‌هاى با منشاء درون پوسته زمین
• نور زلزله: فیزیکدانان و زمین شناسان در دو سال اخیر منشأ پدیده‌اى را که معمولاً نور زلزله نامیده مى‌شد کشف کرده‌اند. به هنگام فعال شدن پوسته زمین، که معمولاً زلزله نتیجه مشهود آن براى ساکنان روى زمین است، ناهنجارى‌هایى در میدان مغناطیسى اطراف گسل‌ها به وجود مى‌آید. همزمان با این ناهنجارى‌هاى مغناطیسى یون‌ها در محیط اطراف به وجود مى‌آیند. به دام افتادن این یون‌ها در میدان مغناطیسى محل گسل حرکت منظمى از سمت میدان مغناطیسى قوى به ضعیف همراه با تابش در طول موج‌هاى مختلف ایجاد مى‌کند. این حرکت بسیارى از مواقع نوسانى است، مانند صفحه‌اى نورانى که حرکتى نوسانى انجام مى‌دهد. مشابه این پدیده در آزمایشگاه، آینه پلاسما نامیده مى‌شود. حرکت این یون‌ها ممکن است در راستاى گسل یا محور عمود بر آن باشد.
4ـ منشا انسانی
امروزه بنا به گزارش‌ها و فاش شدن بسیاری از اسناد رسمی می‌فهمیم که این بشقاب پرنده‌ها ساخت خود انسان های زمینی است البته اگر از تمامی داستان های تخیلی صرفنظر کنیم. پس دیگر نباید از دیدن بشقاب پرنده‌ها تعجب کرد زیرا وجود دارند و تعدادشان هم کم نیست ولی ساخت خود انسان های زمینی هستند. اکثر آنها برای مقاصد نظامی و جاسوسی طراحی می‌شوند که البته کاربردهای فراوان دیگری دارند. اگر روزی بشقاب پرنده ای را دیدید که جلوی شما آمد و پرسید: «آیا می‌توانید انگلیسی صحبت کنید؟» تعجب نکنید. نه به خاطر به یاد نداشتن زبان انگلیسی بلکه به خاطر این که ممکن است شما «سایفر» را دیده باشید.
سایفر یک پرنده بدون سرنشین و عمود پرواز، ساخت شرکت «سیکورسکی» آمریکا است که با تکنولوژی بشری ساخته شده و افراد هوشمند غیرزمینی (در صورت وجود!) نقشی در طراحی و ساخت آن ندارند. هر شخصی که این پرنده آهنی را در آسمان ببیند بدون گمان فکر می‌کند که یک بشقاب پرنده فضایی را دیده و چه بسیار افرادی که با گزارش دیدن بشقاب پرنده در محل های آزمایش سایفر، موجبات خنده مهندسان شرکت سیکورسکی را فراهم کردند.
این موجود شبه فضایی خصوصیات خاصی دارد. قطرش حدود ۹۹/۶ متر، مساحت ملخ اصلی ۴/۲ مترمربع، وزن بارگذاری شده ۱۱۴ کیلوگرم است. سایفر با توانی که موتور AR-801 برایش به وجود می‌آورد می‌تواند تا ارتفاع هشت هزار متر پرواز کند. نیروی این موتور ۳۷ هزار وات است که می‌تواند سرعتی معادل ۱۴۴ کیلومتر در ساعت بگیرد.
سایفر به دلیل حجم کم تنها سه ساعت در آسمان است و در این مدت باز هم به دلیل گنجایش سوختش ۵۸ کیلومتر پرواز می‌کند. سایفر مانند هلی کوپتر «کومانچی» از سیستم هدفگیری خودکار و سامانه هدایت الکتریک (fly-by-Wire) که محصول مشترک شرکت بوئینگ و سیکورسکی است بهره می‌برد.
توانایی نشستن روی سطوح با زاویه ۱۵ درجه و فراز و فرود آنی به طول ۱۲ فوت را دارد که قابلیتی منحصر به فرد است. بلند شدنش کاملاً عمودی است و از راه دور هم کنترل می‌شود. این پرنده بدون سرنشین است. پس نشست و برخاست و بازگشت آن به مبدأ به صورت خودکار است. تنها با فشردن یک دکمه بازگشت، سایفر در هر نقطه ای و مکانی که باشد به خانه خود برمی گردد.
طراحی سایفر به گونه ای است که هم برای مقاصد نظامی و هم غیرنظامی کاربرد دارد. در اولین آزمایش هایی که در سپتامبر سال ۱۹۹۷ در محل آموزش ارتش آمریکا در ویرجینیا انجام شد این پرنده خارق العاده بسیار هوشمند بود و در تست های پروازی اش توانست تمامی بمب های عمل نکرده در ایالت ایندینیا را پیدا کند و حتی به کمک مگنومترهایش تونل های زیرزمینی، لوله های زیرگذر و سازه های زیرسطحی را مشخص و ردگیری کند.
در منطقه آزمایش شهری واقع در ایالت جورجیا (Mout)، سایفر بر فراز خیابان‌ها به پرواز درآمد و از درون پنجره‌ها حتی تا طبقات دوم عکسبرداری کرد و توانست اهداف به اندازه یک آدم را شناسایی کند. در آزمایش سال ۱۹۹۶ در مدرسه پلیس ایالت آلاباما از فراز آدمک های مصنوعی (به عنوان آشوب طلب) از ارتفاع ۱۵۰ متری گاز اشک آور رها کرد. همچنین از سقف ساختمانی یک بسته ۵۰ کیلویی را برداشت و تا مقصدش (آشیانه اش) با خود حمل کرد.
طرح سکوی عملیاتی چند منظوره امنیتی ـ حفاظتی برای مقاصدی مثل کنترل، ترابری، نظامی و شناسایی محیط در اوایل سال ۱۹۹۲ شروع شده است. شرکت سیکورسکی مدل جدیدتری با نام «سایفر ۲» ملقب به اژدهای جنگنده ساخته است که می‌تواند ۲۰ کیلوگرم بار را به مدت دو ساعت حمل کند. وزن آن ۱۰۰ کیلوگرم و حداکثر سرعت آن ۲۳۰ کیلومتر در ساعت است. تنها تفاوت ظاهری آن با مدل قبلی بال های مجاور است به هرحال شرکت سیکورسکی یک قرارداد ۴۶/۵ میلیون دلاری برای ساخت دو فروند پیش مدل و چهار ایستگاه زمینی با نیروی دریایی آمریکا منعقد کرد و به سرعت در فاصله کمی پس از انعقاد قرارداد اول یک قرارداد دیگر به ارزش ۷۶/۳ میلیون دلار برای تولید ۱۵ فروند مدل استاندارد با نیروی دریایی بست.
یکی از عمده تفاوت های سایفر با دیگر محصولات شرکت سیکورسکی، صرفنظر از شکل عجیب آن، حذف ملخ دم آن است. چرخش ملخ باعث ایجاد گشتاوری در جهت چرخش می‌شود که توسط ملخ دم، نیرویی خلاف جهت برای خنثی کردن این گشتاور اعمال می‌شود ولی دیگر در سایفر، ملخ پایین را با سیستم عکس کننده انتقال نیرو به موتور حاصل می‌کند تا این گشتاور را خنثی کند. این موجود شگفت انگیز شاید برای شرکت های غربی پدیده ای جدید باشد ولی برای روس‌ها خیر!
از سال ۱۷۵۴ میخاییل لوموتولف طرح خود را کشید تا سال ۱۹۴۷ که کاموف مدل Ka-8 خود را ساخت و حتی مدل های Ra-50 (کوسه سیاه) و غیره همیشه ملخ هم محور استفاده می‌شد و دم تنها برای پایداری عرضی بود. حال اگر هلی کوپترها دایره ای شکل باشند دیگر به دم هم احتیاجی نیست و از این جا به Ka-137 می‌رسیم یعنی توپ پرنده روس‌ها که در سال ۱۹۹۸ ساخته شد. این توپ پرنده که برای کارهای تحقیقاتی، مراقبت از لوله های نفت و گاز، اکتشافات محیطی، کنترل ترافیک و عملیات ضد تروریست (مانند سایفر) طراحی شده بود از یک موتور پیستونی آلمانی با توان ۴۸ کیلووات بهره می‌برد. قطر ملخ مرکزی آن ۳/۵ متر و ارتفاع ۸۸/۱ متر داشت. وزنش نسبت به سایفر بیشتر است (۲۸۰ کیلوگرم) و حداکثر سرعت ۱۷۵۴ کیلومتر در ساعت و برد ۵۳۰ کیلومتر و سقف پروازی پنج هزار متر دارد. از لحاظ عملکرد از سایفر بهتر است ولی هیکلی بزرگتر دارد.

نتیجه گیری
همیشه پاسخ من به آنهایی که قسم می‌خورند با چشمان خودشان بشقاب پرنده‌ای را دیده‌اند که در آسمان ظاهر شده و ناگهان پس از چند دقیقه ناپدید شده، این است که : چرا باید موجوداتی هوشمند و پیشرفته از نظر فناوری، این همه وقت و انرژی صرف کنند که به دیدن ما بیایند، اما پس از چند دقیقه بدون پیاده شدن و حتی معرفی خود اینجا را ترک کنند؟ آنها می‌توانند دست کم مدتی در مداری اطراف زمین بمانند، سپس اینجا را ترک کنند. در این مدت بدون شک ما آنها را در رادارها ردیابی می‌کنیم. اما هیچ راداری هرگز بشقاب‌های پرنده را ردیابی نکرده. اگر چه برای این کار بسیار سعی شده است. سرانجام این که، هربار که ما نوری عجیب را می‌بینیم، دلیل بر این نیست که از شی‌ای ناشناخته و مسافرانی از اعماق فضا تابش شده است. در بسیاری موارد، علت دیدن بشقاب پرنده فقط بازتاب نورخورشید از چاله‌های هوایی است که همه‌ی هوانوردان با آن آشنا هستند.

نویسنده : علیرضا سرمدی

[MOHAMMAD REZA]

مطالبی پیرامون ساختار خورشيد

خورشيد كه در اثر انقباض يك سحابي پرانرژي بوجود آمده است، ارزشمندترين گوهر منظومه شمسي است، كه نه تنها سيستماتيك بودن خانواده خود ( اجزاي منظومه خورشيدي ) را مديون آن هستيم يا مهمتر از آن پيدايش حيات ، روند حيات و بقاي حيات را برايمان به ارمغان آورده است. بررسي خورشيد نه به صرف شناخت رفتار تنها ستاره ي منظومه شمسي برايمان ارزشمند است ، بلكه شناسايي اين گوي تابناك ،حداكثر رفتار ذاتي و فعلي تمام ستارگان را برايمان آشكار مي سازد. زيرا ستارگان از تولد تا مرگ روند مشخصي را طي مي كنند.
پس نگرش در ساختار نزديكترين و موثرترين ستاره خورشيد است كه يك خورشيد شناس را به يك ستاره شناس حقيقي تبديل مي كند.
چنين ستارگاني از ربايش، برخورد و جوشش خرده ريزهاي گاز و ابرگونه هاي كيهاني بوجود مي آيد.
طبيعي است كه دماي اجرام مزبور متناسب با انبوهش ابرگونه ها و فرآيند برخورد و جذب خرده ريزه هاي مورد بحث ( ذرات تشكيل دهنده) و پديداري خاصيت ثقلي به مرور فزوني مي يابد و يك پيش ستاره در آستانه ظهور قرار مي گيرد. آزاد شدن نيروي ثقلي،درخشندگي و تابناكي را به همراه دارد و هماهنگ با افزايش انقباض، بر تراكم و بزرگي توده هاي مركز ي مي افزايد. فرآيند مزبور تاحدي ادامه مي يابد كه دماي توده اي مركزي به ميزان 107 كلوين، يعني دماي مناسب براي گدازش هسته اي و تبديل هيدروژن به هليم بالغ گردد. نيروي حاصل از اين واكنش ها به حدي است كه از چروكيدن و جمع شدن ستاره جلوگيري نموده و تعادل ميان فشار دروني و نيروي جاذبه اي ستاره را برقرار سازد. طبيعي است كه هر اندازه جسته ي ستارگان بزرگتر باشد دما و تابناكي آنها نيز به همان ميزان زيادتر خواهد شد. ستارگاني كه به اين شرح وارد مرحله اي گروه اصلي مي شوند، طي توقف در اين مرحله دگرگوني هاي كوچكي را در وضع پوسته اي سطحي تحمل مي كنند و با تبديل هيدروژن به هليم،براي مدت هاي طولاني به بازدهي انرژي مي پردازند.خورشيد شناسان براي ستاره اي مانندخورشيدمدت توقف درمرحله ي گروه اصلي راحدود 1000 تا 2000ميليون سال بر آورد نموده اند. از آنجايي كه سن خورشيد از زمان پيدايش تا كنون چيزي حدود 4600 ميليون سال است، قاعدتاً بايستي حدود 5 تا 6 هزار ميليون سال ديگر اين مراحل را طي نمايد.توده ي مركزي ستارگان گروه اصلي كه بالاترين مرحله اي تكامل را پشت سر مي گذارند بر اثر برونداد هيدروژن به خاكستر تبديل شده و سپس تحت تاثير فشارهاي وارده از وزن لايه هاي زيرين، روبه چروكيدن و جمع شدن مي روند و همزمان دماي لايه هاي پيرامون خود را به حدهاي كه گدازش هسته اي امكان پذير است فزوني مي بخشند. هماهنگ با افزايش روند توليد انرژي، ستاره روبه آماسيدن و باد كردن نهاده و اين تورمها تا جايي كه يكبار ديگر ميان فشار دروني و جاذبه، تعادل برقرار گردد ادامه مي يابد و سرانجام ستاره يه يك غول سرخ دگرگون مي شود و تابناكي آن، گاه تا هزار برابر افزايش مي يابد و بدينسان ستاره از گروه اصلي به گروه غولها گام مي نهد. زماني كه خورشيد ما به اين مرحله از تكامل وارد گردد، عظمت آن به حدهاي مي رسد كه تير را در كام خود فرو مي بلعد و موهبت زيست را از زمين مي زدايد.با رسيدن دماي توده ي مركزي غول هاي سرخ به مرز 108 كلوين،واكنش هسته اي جديدي در آن روي مي دهد و طي اين روند كربن به هليم مبدل مي شود. فرآيند مزبور باعث مي شود كه ستاره به مرحله ي ثابت ديگري كه چندان هم به درازا نخواهد كشيد پاي گذارد و پس از حدود چند صد ميليون سال كه چروكيدن توده اي مركز ي همچنان ادامه يافت، سراسر ستاره اي مزبور نيز به چروكيدن و آماسيدن رو نهد و انرژي هسته اي آن كاهش يابد و سرانجام به يك كوتولة سفيد مبدل گردد و بدينسان ستاره از گروه غول هاي سرخ به گروه كوتوله هاي سفيد وارد گردد.
در اين مرحله عمل چروكيدن به دليل فشار حاصل از الكترون هاي پرنده (آزاد) بسيار سريع متوقف مي شود و در حاليكه جرم آن همچنان ثابت مانده است بر تراكم آن، گاه تا حدود 1 ميليون بار افزوده مي شود و ستاره به حدي متراكم مي شود كه وزن يك قاشق چايخوري از آن به چندين تن مي رسد.
خورشيد ما در مرحله كوتوله سفيد همچنان بُرونداد انرژي دروني خويش را ادامه مي دهد و پس از طي چندين ميليون سال به مرور سرد شده و سرانجام از جوش و خروش بازمي ايستد و به جرمي سرد و تاريك و بالاخره به يك كوتوله سياه دگرگون مي شود.

منبع سایت: http://www.iranastronomers.org

[MOHAMMAD REZA]

تلسکوپ اینترنتی هم رسيد

شرکت مایکروسافت دوشنبه 12 مه (23 اردیبهشت) برنامه "تلسکوپ جهانی" خود را به راه انداخت.
تلسکوپ جهانی (WorldWide Telescope) یک برنامه اینترنتی رایگان است که به گروه وسیعی از کاربران امکان خواهد داد بر جاهای مختلف کیهان نگاه کنند.
تلسکوپ جهانی که بوسیله شاخه پژوهشی مايكرو سافت ایجاد شده است، تصاویر به دست آمده از تلسکوپ فضایی هابل، مرکز رصد پرتو ایکس چاندرا( Chandra X-Ray Observatory Center)، بررسی دیجیتال آسمانی سلون ( Sloan Digital Sky Survey) به هم پیوند می‌دهد.
کاربران کامپیوتر می‌توانند در میان کهکشان در مسیر دلخواه گردش کنند یا گردش‌های هدایت‌شده در مقاصد مختلف در فضای بیرونی را که ستاره‌شناسان ترتیب‌ داده‌اند، انجام دهند.
این سایت به کاربران امکان می‌دهد که از میان شماری تلسکوپ‌های متفاوت دست به انتخاب بزند و میان طول موج‌های مختلف نور جابه‌جا شوند.
بیل گیتس، رئیس مايكرو سافت، می‌گوید تلسکوپ جهانی ابزاری قدرتمند برای علوم و آموزش است که به هر فردی امکان می‌دهد کیهان را کاوش کند.
همشهری

[MOHAMMAD REZA]

چگونه فضانورد شویم؟

تاریخچه فضانوردی
وقتی که جنگ سرد ما بین بلوک شرق و غرب به اوج خود رسیده بود و کشورهای هر دو بلوک درصد بودند تا بیش از پیش مراقب یکدیگر باشند. یکی از سیاستمداران شوروی سابق پیشنهاد فعالیتهای فضایی برای تحت نظر گرفتن طرفهای مقابل را ارایه کرد. طبق طرح روسها یک فضاپیما به فضا پرتاب می شد و به نوعی در مدار زمین قرار می گرفت و چون هیچ مانع فیزیکی ما بین این وسیله و زمین نبود به راحتی می شد بلوک غرب را تحت نظر گرفت. برای انجام این کار می بایستی از افراد واجد شرایط نیز استفاده می شد. اما در ابتدا که هنوز هیچکس از شرایط زیست محیطی و ادامه حیات موجودات زنده در خارج از جو مطمین نبود دانشمندان روسی تصمیم گرفتند تا یک سگ زنده را به فضا پرتاب کنند.
یوری گاگارین
بنابراین سگی که بعدها به نام هاش پاییز(سگ بی سروصدا) معروف شد به وسیله یک سفینه کوچک به فضا پرتاب شد که پس از یک دور چرخیدن در مدار زمین به سلامت به زمین بازگشت. در پی این آزمایش بسیار موفقیت آمیز روسها تصمیم گرفتند انسان را هم به فضا بفرستند. به دلیل اینکه فضاپیما به نوعی یک وسیله پرنده تلقی می شد شخصی که با این وسیله به فضا می رفت می بایستی خلبان باشد. بنابراین اولین شخصی که به فضا رفت یک خلبان نیروی هوایی ارتش شوروی سابق به نام یوری گاگارین بود.
به این ترتیب فصل جدیدی در کشف ناشناخته ها گشوده شد. کشورهای بلوک غرب نیز در پی آزمایشهای موفقیت آمیز روسها تصمیم گرفتند اکتشافات فضایی خود را آغاز کنند. به این ترتیب روسها به عنوان هسته اصلی اکتشافات فضایی بلوک شرق و آمریکایی ها به عنوان هسته اصلی اکتشافات فضایی بلوک غرب در این زمینه با یکدیگر به رقابت پرداختند. هر کدام از مراکز فضایی ( شهر فضانوردان در شوروی و ناسا در آمریکا) شرایط ویژه خود را برای جذب و آموزش خلبانان تعیین کردند. این شرایط با توجه به نوع کاری که از فضانوردان انتظار می رفت تعیین می شد. بطور کلی فراهم کردن شرایط ادامه حیات موجودات زنده در فضا کار بسیار دشوار و پیچیده ای است. به همین دلیل بیشتر ماموریت ها و اکتشافات فضایی روسها با استفاده از سفینه های بدون سرنشین انجام می شد.
شرایط فیزیکی
بطور کلی فضانوردان از میان داوطلبان بسیاری که برای این کار تقاضا می دهند انتخاب می شوند. همه کسانی که انتخاب می شوند باید از شرایط جسمانی و روحی و روانی ویژه ای برخوردار باشند. ناسا و هر مرکز فضایی دیگر به دنبال افرادی هستند که کار را در اولویت فعالیتهای زندگی خود قرار بدهد.
فضانوردان باید از شرایط جسمانی مطلوب همانند خلبانان برخوردار باشند. البته اصلاح دید با استفاده از عینک یا لنز یا جراحی های ویژه که برای اصلاح دید به کار می رود مانعی برای فضانورد شدن نیست. به عبارت دیگر ناسا از این نظر محدودیتی برای فضانوردان قایل نمی شود.
آزمایشها و معاینه های پزشکی در خود مرکز فضایی انجام می شود و هر کدام از مراکز فضایی استانداردهای پزشکی خود را اعمال می کنند.
شرایط تحصیلی
به دلیل گسترده شدن اکتشافات فضایی و همچنین بیشتر شدن کار و ماموریت فضانوردان شرایط تحصیلی فضانوردان نیز تغییر پیدا کرده است. امروزه بیشتر فضانوردان دارای مدارک فوق لیسانس و دکترا هستند. زیرا مطالبی را که آنها باید در طی پنج سال دوره شبانه روزی فضانوردی بیاموزند بسیار پیچیده و فشرده است. داشتن یک زمینه تحصیلی مناسب می تواند به آنها کمک کند تا مطالب را بهتر بیاموزند.
نوع مدرک تحصیلی بستگی دارد به کاری که به فضانورد محول می شود. به عنوان مثال در ماموریتهای فضایی که در ناسا انجام می شود تعدادی از فضانوردان که متخصص ماموریت نام دارند برای انجام آزمایشهای ویژه ای به فضا می روند. در میان آنها پزشک-بیولوژیست-فیزیکدان-شیمیدان-کارشناس ستاره شناس-زیست شناس-گیاه شناس و… دیده می شود.
متخصصان ماموریت خلبان نیستند بلکه افراد متخصصی هستند که برای انجام ماموریتهای ویژه ای به فضا می روند. زیرا در گذشته فضانوردان که شرایط جسمانی لازم را برای رفتن به فضا داشتند پزشک یا دانشمند نبودند. به همین ترتیب نیز دانشمندان و پزشکان نیز شرایط لازم را برای رفتن به فضا نداشتند. در نتیجه تعدادی متخصص از رشته های مختلف که شرایط فیزیکی لازم را برای رفتن به فضا دارند جذب شدند تا پس از گذراندن دوره پنج ساله فضانوردی بتوانند خواسته های دانشمندان را در فضا اجرا کنند. این افراد که زمینه تحصیلی لازم را برای این کار دارند دوره کامل ماموریتی را که می خواهند انجام بدهند می گذرانند. از طرف دیگر گروه دیگری از فضانوردان که خلبان هستند و دوره فضانوردی را می گذرانند هدایت سفینه فضاپیما را بر عهده دارند. این افراد نیز دست کم فوق لیسانس در یکی از رشته های مهندسی را دارند. به طور کلی فضانوردان می بایستی از زمینه تحصیلی برجسته ای بر خوردار باشند تا بتوانند دوره بسیار فشرده فضانوردی را که به صورت شبانه روزی است و حدود پنج سال طول می کشد را پشت سر بگذارند. معمولا” فضانوردان که کلاس های خود را در ایا لت های فلوریدا و تگزاس و کالیفرنیا می گذرانند در خوابگاه زندگی می کنند. آنها مجاز نیستند تا همراه خانواده شان زندگی بکنند.
کلاسها بسیار فشرده و گاهی اوقات تا بیست ساعت در روز هم طول می کشد. استادان که خودشان دانشمندان رشته مربوطه محسوب می شوند به صورت خلاصه به مطالب اشاره می کنند و داوطلبان فضانوردی با مطالعاتی که در ساعت های خارج از کلاس انجام می دهند جزییات مطالب را می آموزند.
در خلال برنامه های آموزشی تحصیلی برنامه های ورزشی و بدنسازی نیز وجود دارد که باید گذرانده بشوند. داوطلبان مجاز هستند فقط در صورت بروز شرایط اضطراری محل آموزشی را ترک کنند و به نزد خانواده خود بروند. اگر به هر دلیلی داوطلب فضانورد به خاطر گذراندن دوره فضانوردی دچار مشکلات بشود باید از ادامه دوره انصراف بدهد یا اینکه خانواده خود را ترک کند. به این ترتیب داوطلب فضانوردی باید با خانواده اش هماهنگی و توافق کامل داشته باشد. یکی از مراحل استخدام داوطلبان مصا حبه با اعضای خانواده شخص مورد نظر می باشد. در صورتی که گروه انتخاب کننده اعضای خانواده را واجد شرایط نداند شخص مورد نظر برای گذراندن دوره فضانوردی انتخاب نخواهد شد.!

به نقل از:
http://www.persianstar.com/

[MOHAMMAD REZA]

برای ارسال نام خود به ماه اینجا را کلیک کنید!!

ناسا از همه‌ی افراد در تمام رده‌های سنی دعوت می‌کند که با فرستادن اسامی خود، سوار بر فضاپیمای اکتشافی ماه، به سفر کاوشی به کره ماه بپیوندند.
در حال حاضر انجمن سیاره‌ای آمریکا با سازمان فضایی ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز در جمع‌آوری اسامی به منظور ارسال آن‌ها به همراه «مدارگرد اکتشافی ماه» (LRO) همکاری می‌کند.
وب‌سایت «نام خود را به ماه بفرستید» (Send your name to the moon) به همه، این امکان را می‌دهد تا در کاوش ماه شرکت کنند و نامشان را تا سال‌های آینده در مداری به دور ماه قرار دهند. در این سایت شرکت کنندگان می‌توانند اطلاعات خود را ثبت کرده و گواهی ثبت نام را دریافت و چاپ کنند. پایگاه اسامی را روی یک ریز تراشه که در فضاپیما نصب خواهد شد، قرار می‌دهد.آخرین مهلت برای ثبت اسامی تا تاریخ 7 تیر 1387 است. پس عجله کنید!

برای ارسال نام خود به ماه اینجا را کلیک کنید:

http://lro.jhuapl.edu/NameToMoon/

«کیتی پدی»(Cathy Peddie) ، نماینده‌ی مدیر پروﮋه‌ی LRO در مرکز پرواز فضایی گادارد ناسا، گفت: "هر کسی که نام خود را به ماه می‌فرستد ،همانند من، عضوی از کاوش‌های بعدی ماه می‌شود. مأموریت LRO اولین گام در برنامه‌های ناسا به منظور بازگرداندن انسان‌ها به ماه تا سال 1399 است و نام شما می‌تواند زودتر به آنجا برسد. جالب نیست؟"
مدارگرد که از شش وسیله‌ی آزمایشگاهی و یک تکنولوﮊی نمایش تشکیل شده است، اطلاعات جامعی فراهم خواهد کرد که تاکنون از ماه گزارش نشده است. این مأموریت به انتخاب مکان‌های بی‌خطر برای فرود مطمئن انسان و شناسایی منابع ماه می‌پردازد. همچنین بر چگونگی تأثیر تابش محیطی ماه روی انسان‌ها مطالعه خواهد کرد. این فضاپیما اطلس جامعی از خصوصیات و منابع ماه ایجاد می‌کند که در طرح‌های ناسا مورد استفاده قرار خواهد گرفت و باعث پیشرفت در تحقیقات مربوط به ماه خواهد شد. برنامه‌ی زمان بندیLRO برای پرواز، اواخر سال 1387 است. وب‌سایت نام خود را به ماه بفرستید یک تلاش مشترک میان ناسا, انجمن سیاره‌ای و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز است. نام خود را امروز به ماه بفرستید.

نوشته: سارا تربتیان
http://nojumnews.com/

[MOHAMMAD REZA]

معرفی پایگاه نجومی: نجوم نیوز

پایگاه مجله ی نجوم، که چندی است با نام نجوم نیوز تغییر فرم داده است، از جمله پر بازدیدکننده ترین مراکز خبری نجومی بزبان فارسی است که می توان آخرین اخبار نجومی در ایران و جهان را از طریق این پایگاه دنبال کرد.

http://www.nojumnews.com/

اخبار علمی که شامل کشفیات و نظریات نوین نجومی و فیزیکی در دنیاست، معمولا ترجمه است، ولی اخبار داخلی توسط خبرنگاران خود مجله تأمین می شود.
علاوه بر اخبار نجومی، شما می توانید از انتشار و محتوای آخرین شماره ی ماهنامه ی نجوم آگاهی پیدا کنید. عناوین مقالات این شماره و توضیح کوتاهی درباره ی آنها را در این بخش مطالعه کنید. البته متأسفانه از زمان تغییر فرم پایگاه، هنوز این بخش شکل قبلی خود را بازنیافته است!
بخش مربوط به پیوندها نیز دچار همین مشکل شده است. برای آشنایی با بهترین و معتبرترین پایگاههای نجومی، به پایگاه نجوم نیوز مراجعه می شود، ولی هنوز این بخش جز ناسا، پایگاه دیگری را معرفی ننموده است. امیدواریم در آینده شاهد فعال شدن این بخشها باشیم.
قسمت عکس روز، از دیگر قسمتهای جالب و زیبای نجوم نیوز است. هر روز یک تصویر جدید با کیفیت و محتوای عالی، در این بخش قرار می گیرد. این بخش با همکاری پایگاه اینترنتی Astronomy Picture of the Day راه اندازی شده است. این پایگاه با پشتیبانی مرکز تحقیقات فضایی و نجومی ناسا، هر روز یک تصویر زیبا و حیرت انگیز از دنیای نجوم در دسترس عموم قرار می دهد. از مدتی پیش پایگاه نجوم نیوز با هماهنگی با این پایگاه، پایگاهی دیگر با عنوان تصویر روز نجوم ایجاد کرده است و «عکس روز» به این پایگاه متصل است. این پایگاه که به زبان فارسی است، هر روز یک تصویر نجومی با کیفیت بسیار عالی ارائه می کند.
بخش گفتگو و گزارش، مقالاتی کامل، درباره آخرین بحثها یا اخبار نجومی داخلی یا خارجی است، که معمولا توسط خبرنگاران و ژورنالیستهای مجله تهیه شده اند.
ولی این همه ی ماجرا نیست. بخش جالب دیگری نیز وجود دارد: شما می توانید دلنوشته ها (!) یا دقدقه های علمی و فکری یا بعضی توضیحاتی که منجمین دست اندر کار مجله می نویسند را در بخش وبلاگ بخوانید.
در نهایت، اگر می خواهید از آخرین اخبار نجومی بدون اینکه به این پایگاه سر بزنید، در ایمیل خودتان اطلاع پیدا کنید، در بخش خبرنامه ی نجوم نیوز عضو شوید. پس از راه اندازی این قسمت ایمیلهای خبری برایتان ارسال خواهد شد!
مجله ی نجوم تنها ماهنامه ی نجومی به زبان فارسی است، و حتی تنها مجله ی نجومی پربار در خاور میانه! درباره ی خدماتی که این مجله به جامعه ی نجومی ایران یا حتی جهان داشته است، در فرصتی دیگر باید سخن گفت.
امیدوارم با هرچه پربارتر شدن پایگاه نجوم نیوز شاهد افزایش مراجعات و استفاده ی علاقمندان از آن باشیم.

ا.م.گمینی - بخش نجوم تبیان

[MOHAMMAD REZA]

ناسا براي بازگشت دائمي به ماه اميدوار شد

ناسا با چالشهاي فراواني در خصوص بازگشت به ماه و سکونت در اين جرم آسماني رويايي مواجه است. اهميت اين چالشها زماني مشخص مي شود که تا زمان تعيين شده براي تحقق اين ايده يعني سال 2020 ميلادي تنها 12 سال ديگر باقي مانده است. در اين ميان، طراحي و ساخت پايگاهي مناسب و دائمي براي نسل بعدي کاشفان ماه، در صدر فهرست اين چالشها جاي دارد. طراحي و ساخت پايگاه دائمي با ويژگي منحصر يه فرد"قابل باد شدن"، يکي از ايده هايي است که درماه هاي اخير فکر بسياري از دانشمندان ناسا را به خود مشغول کرده است. اکنون دکتر"علي عابدي" استاديار و محقق ايراني دانشگاه "ماين" آمريکا، با ايده خاص خود يعني "حسگرهاي بيسيم و بي نياز از باتري" به کمک ناسا آمده است تا نقش تاريخي در تحقق ايده احداث پايگاه دائمي درماه داشته باشد.

(دکتر علي عابدي در يک نگاه :
دکتر علي عابدي مدارک کارشناسي و کارشناسي ارشد خود را در رشته برق، به ترتيب در سال هاي 1375 و 1377 از دانشگاه صنعتي شريف اخذ کرد. وي مدرک دکتراي خود را نيز در سال 2004 و در رشته مهندسي برق و رايانه از دانشگاه واترلوي کانادا کسب کرد. اين محقق برجسته ايراني هم اکنون در دانشگاه "ماين" آمريکا مشغول به انجام تحقيقات گسترده خود است. وي هم اکنون رياست آزمايشگاه Wise-Net Lab را در ساختمان مهندسي و تحقيقات علمي اين دانشگاه بر عهده دارد.)

دکتر علي عابدي گفت:"بالغ بر 8 سال است که بر روي پروژه کاربردي سيستم هاي حسگر بي سيم کار مي کنم. تقريبا دوسال پيش بود که ناسا کنفرانسي تحت عنوان Fly در تگزاس برگذار کرد و از صاحب نظران و دانشمندان عرصه فناوري حسگرهاي بي سيم براي ارائه ايده هاي کاربردي خود را در اين زمينه دعوت به عمل آورد. در آن کنفرانس، ناسا از شرکت کنندگان خواست تا ايده هاي خود را براي طراحي و ساخت سيستم هاي حسگر ويژه نسل بعدي فضاپيماها، مطرح کنند."
اين دانشمند ايراني ادامه داد:"هم اکنون فناوري حسگرها و به خصوص حسگرهاي بي سيم به سطح مطلوبي از رشد رسيده است، اما ناسا و اسا(سازمان فضايي اروپا) با مشکلات بزرگي در زمينه استفاده از آنها مواجه هستند. مشکل اصلي، وزن قابل توجه اين حسگرهاست. همچنين هزينه قابل توجهي که براي طراحي و ساخت آن پرداخت مي شود، مزيد بر علت شده است. طراحي مسير عبور سيم ها در سازه ها(شاتل ها)، خود به فرآيند پيچيده اي تبديل شده است که شايد انجام آن تا ماه ها طول بکشد. از آن گذشته، زماني که سيستم سيم کشي اين حسگرها در سازه ها طراحي شود، ديگر نمي توان قطعات ديگري از جمله حسگري به مدار اضافه کرد؛ و اينجا بود که ناسا رسما خواستار طراحي نسل جديد حسگرها آن هم حسگرهاي بي سيم شد تا از آنها در پروژه عظيمي همچون ساخت پايگاهي دائمي در ماه استفاده کند."
دکتر عابدي در ادامه گفت:" ناسا شرط ديگري نيز براي طراحي و ساخت اين پايگاه دارد: قابل باد شدن! اين ايده مي تواند در نوع خود منحصر به فرد باشد. پس با توجه به اين شرط مهم، نمي توان از حسگرهاي سيم دار استفاده کرد. در نتيجه بايد بدون هيچ درنگي به سراغ حسگرهاي بدون سيم رفت. اما از سوي ديگر، حسگرهاي بي سيم فعلي وزن زياد و در عين حال باتري با طول عمر کمي دارند که در کنار حرارت شديد محيطي، نظير موتور شاتل و برودت شديد نظير دماي پايين ماه، از کار مي افتند. پس شرط بعدي، خود به خود مطرح مي شود و آن عمل کردن حسگر بدون نياز به وجود باتري است."
اين دانشمند ايراني مي افزايد:" در آن کنفرانس بود که ايده خود را مطرح کردم. البته ايده طراحي و ساخت حسگرهاي بي سيم و بي نياز از باتري، مقوله اي بود که پيش از آن و در قالب استفاده در ساختمان هاي معمولي و ديوارها و پل ها به کار برده بودم. دانشمندان و کارشناسان ناسا نيز با بررسي ايده من در نهايت وارد مذاکره شده و انعقاد قراردادي به ارزش 360 هزار دلار، در ژانويه 2008 عملا وارد فرآيند سه ساله اي شديم که فکر مي کنم آينده روشني در پيش داشته باشد."
او افزود:" هم اکنون و در حالي که بالغ بر 4 ماه از آغاز اين همکاري مشترک مي گذرد، نمونه پيش ساخته ان را ارائه کرديم و قصد داريم تا با انجام آزمايش هاي مختلف، راههاي موثري براي بهينه ساختن آنها برداريم." وي در تشريح جزئيات مربوط به اين حسگرها گفت:" وزن اين حسگرها بالغ بر چند گرم بوده و ابعاد ميلي متري دارند. ما فعلا حسگرهاي حرارتي، لرزشي، فشار و کيفيت گاز را از اين سري طراحي کرده و ساخته ايم. در آينده، گونه هاي آنها نيز افزايش خواهد يافت.همکاري با ناسا و متخصصان اين سازمان بر روي اين پروژه، به خوبي پيش مي رود. آنها ايده ها و نيازهاي خود را مطرح مي کنند و در کنفرانس هايي که هرماه باحضور آنها برگزار مي کنيم، يه بالاترين سطح هماهنگي مي رسيم."

منبع: مجله دانشمند

[MOHAMMAD REZA]

پایان دنیا در سال 2012 ؟!

ظاهرا، دنیا در 21 دسامبر سال 2012 به پایان می رسد! بله، درست متوجه شدید! یا حداقل بخش بزرگی از نوع بشری نابود خواهند شد! دیگر برای شغل آینده ی خود برنامه ریزی نکنید! بدنبال خرید خانه نباشید، و در عوض، چند سال آخر زندگی تان را هرآنطور که می خواهید بگذرانید. اکنون شما 4 سال فرصت دارید که از زندگی لذت ببرید... قبل از پایان دنیا!
خُب این سخنان عجیب و غریب چیست؟ تا بحال ما از این پیش گویی ها زیاد شنیده ایم، ولی هنوز اینجاییم و سیاره مان هنوز سرجایش است. چرا این سال 2012 اینقدر مهم شده است؟ این اخبار در تمام دنیا در حال پخش شدن است. (مثلا: در روزنامه اعتماد شماره 1300 یا پایگاه خبری تقریب)
واقعیت این است که تقویم مایا در سال 2012 به پایان می رسد، به همین دلیل مایاها به دنبال هر دلیل مذهبی، علمی، اخترگویانه و تاریخی می گردند تا بیابند که چرا این تقویم می گوید که جهان رو به پایان است. رسالت مایایی کسب قدرتی است که بتواند مردم را در تمام جوامع نگران کند.
متآسفانه من برای تمامی معتقدین به این تقویم خبرهای بدی دارم! هیچ رستاخیز عظیمی در 2012 روی نخواهد داد، ولی چرا؟

تقویم مایایی
تقویم مایا چیست؟ این تقویم توسط تمدنی پیشرفته به نام مایاها در حدود 250 تا 900 میلادی بوجود آمده است. شواهد مربوط به امپراطوری مایا به قسمتهای جنوبی مکزیک تا گواتمالا و اِل سالوادور می رسد.

منطقه ی حضور مایاها
مردمی که در جامعه ی مایایی ساکن بودند، مهارت پیشرفته ای در نوشتن داشتند و در ساختن شهرها و مدنیت توانایی عجیبی پیدا کرده بودند. مایایی ها احتمالا بخاطر اهرام و ساختمانهای بزرگ دیگری که ساخته اند معروف شده اند.

اهرام تمدن مایا
مردم مایا در فرهنگ امریکای مرکزی تأثیر زیادی داشته اند، نه فقط از طریق تمدن خویش، بلکه با جوامع بومی که در این منطقه تشکیل داده اند. در حال حاضر هنوز شمار زیادی از مایاها هنوز زنده اند و سنن باستانی خود را ادامه می دهند.
مایایی ها از تقویم های مختلفی استفاده می کردند و زمان را بعنوان گردش هایی روحانی درنظر می گرفتند. ازآنجایی که این تقویمها استفاده های عملی زیادی داشتند، مثل: کاربردهای اجتماعی، کشاورزی، اقتصادی و... ، به عنصر مذهبی قوی ای تبدیل شده بودند. این کاملا با تقویم میلادی جدید متباین است که تنها دارای معانی اجتماعی و اقتصادی است.
بیشتر تقویمهای مایایی کوتاه بودند. تقویم تزولکئین (Tzolk"in) در 250 روز تمام می شد و تقویم هاآب (Ha"ab) طول سال را 365 روز درنظر می گیرد. مایایی ها این دو تقویم را با هم ترکیب کردند تا تقویمی به نام «گرد تقویم» (Calandar Round) تهیه نمودند: که برابر است با یک چرخه از 52 هاآب (تقریبا 52 سال که برابر طول تقریبی یک نسل است.) درون یک گرد تقویم چرخه های 13 و 20 روزه وجود دارد. واضح است که این سیستم تنها زمانی استفاده می شود که 52 سال را 18980 روز واحد در نظر بگیریم. بعلاوه ی این سیستمها، مایایی ها چرخه ای داشتند به نام «چرخه ی زهره». ایشان با دقت زیاد تقویمی شکل دادند که بر اساس موقعیت زهره در آسمان شب بود. وهمچنین ممکن است که آنها تقویمهای مشابهی برای سیارات دیگر هم داشته اند.

تقویم مایایی
با استفاده از گرد تقویم هیچ گاه نمی توان سالی قدیمی تر از 52 سال را مشخص کرد! پس چگونه می توان تاریخ های طولانی را با استفاده از تقویم مایایی ها تعیین نمود؟

پایان شمارش طویل= پایان دنیا؟
مایاها برای حل این مشکل روشی ابتکاری بکار بردند. در نهایت تقویم آنها از دوره ی بلندی استفاده کرد که 5126 سال دارد. این دوره بر اساس ملاحظات مذهبی، دوران قاعدگی، محاسبات ریاضی روی اعداد 13 و 20 و همچنین اساطیر اخترگویانه ایجاد شده است.

تقویم مایایی
ولی این تقویم چگونه کار می کند؟
سال مبدأ در شمارش طویل مایایی در «0.0.0.0.0» آغاز می شود. هر صفر از 0-19 تغییر می کند که هرکدام نشاندهنده ی روزهای مایایی است. مثلا اولین روز از شمارش طویل به صورت 0.0.0.0.1 نوشته می شود. این عدد اضافه می شود تا روز 19. با افزوده شدن 1 روز دیگر یعنی 20 روز به صورت زیر نوشته می شود: 0.0.0.1.0 این شمارش تا 0.0.1.0.0 ادامه می یابد(حدود یک سال ) و همینطور تا 0.1.0.0.0 (حدود 20 سال) و 1.0.0.0.0 (حدود 400 سال). حالا مثلا تاریخ 2.10.12.7.1 در تقویم مایایی نشان دهنده ی تاریخ تقریبی 1012 سال و 7 ماه و 1 روز است.
سه ستون نوشته شده توسط مایایی ها: ستون سمت چپ نشاندهنده ی تاریخ 8.5.16.9.9 یا 156 میلادی است.
واقعا تقویم جالبی است. ولی این تقویم با پایان جهان چه ارتباطی دارد؟ رسالت مایایی تماما بر این اساس است که هنگامی که شمارش بلند مایایی تمام شود، یک اتفاق بدی بوقوع خواهد پیوست. متخصصین مایا از هر دو عدد 13 و 20 استفاده می کنند. طبق نظر ایشان پایان این دوره می تواند در 13.0.0.0.0 روی دهد. و این تاریخ برابر با 5126 سال است. این شمارش بلند دوره در 0.0.0.0.0 آغاز شده است که مطابق 11 آگوست 3114 پیش از میلاد می شود. حالا مسأله را متوجه شدید؟ شمارش طویل دوره ی مایاها در 5126 سال بعد از این تاریخ یعنی در 21 دسامبر 2012 به پایان می رسد.

روز رستاخیز
زمانی که چیزی تمام می شود (حتی چیز بی خطری مثل یک تقویم باستانی)، مردم گمان می کنند که نهایی ترین احتمالات برای پایان تمدن روی خواهد داد. از طرف دیگر باستان شناسان و اسطوره شناسان معتقدند که مایایی ها یک عصر روشنگری را برای سال 13.0.0.0.0پیش بینی کرده اند. ولی واقعیت این است که شواهد کافی برای چنین رستاخیز عظیمی در آن روز در دست نداریم!!
تهدیدهایی برعلیه زمین و نوع بشر تا بحال مطرح شده اند: برخورد سیارکها، سیاهچاله ها، انفجارات پرتوگاما در کهکشانهای نزدیک، دوره ی یخبندان و جابجایی قطبین. ولی هیچ شاهدی برای روی دادن یکی از این اتفاقات در 2012 وجود ندارد. این اتفاقات هر زمانی می توانند روی دهند و هیچ ارتباطی با تاریخ خاصی ندارند. هر کدام از این تهدیدها نیاز به یک مقاله ی مستقل دارد که توضیح داده شود که چرا دلیلی برای روی دادن آنها وجود ندارد.
نکته ی جالب این است که باستان ستاره شناسان مایایی هنوز اختلاف نظر دارند که آیا پایان تقویم در 13.0.0.0.0 است یا 20.0.0.0.0(حدود سال 8000 میلادی).
در نتیجه، این قبیل پیش بینی ها نه تنها مبنای علمی ندارد بلکه از خرافات و اعتقادات اسطوره ای اقوام باستانی ریشه گرفته است. توجه مردم جهان به این قبیل خرافات نشان دهنده ی عمق خرافه پرستی و جهل علمی نسبت به یافته های دقیق و جهانی علمی امروز است. در واقع پیشرفت علم و تکنولوژی تأثیر زیادی در سطح علمی و درک عمومی اقشار جوامع انسانی بازی نکرده است!!
اینکه چطور به نتایج عجیب و غریب یک تقویم باستانی گم نام چنین اطمینان و توجهی می شود، روحیه ی غیر علمی و نادقیق مردم تحصیل کرده ی امروز را نشان می دهد.

منبع:
http://www.universetoday.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/Maya_calendar

ترجمه:
ا.م.گمینی