جهت مشاهده مطالب کارشناسان و کاربران در این موضوع کلیک کنید







موضوع: چگونگي رابطه بين خدا و انسان در آخرت
-
۱۳۸۷/۰۹/۲۵, ۱۱:۴۶ #1
- تاریخ عضویت
آذر ۱۳۸۷
- نوشته
- 1
- مورد تشکر
- 0 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 0
- آپلود
- 0
- گالری
- 0
چگونگي رابطه بين خدا و انسان در آخرت
با سلام،
سوالي دارم كه مدتي است فكرم را مشغول كرده است و نمي دانم در چه قسمتي بايد مطرح مي كردم . اميدوارم دوستان عزيز جواب مناسبي برايم داشته باشند.
سوال:
رابطه بين خدا و انسان در اخرت چگونه است و درك انسان از خدا چه قدر خواهد بود و آيا مي شود
زيبايي خدا را هر چند به مقدار كم ديد ( بدون ديدن زيبايي خدا در چيزهاي ديگر)
-
۱۳۸۷/۰۹/۲۹, ۱۹:۵۰ #2
خب اونچیزی که به ذهن من می رسه اینه که رابطه ای که اونجا بین خدا و انسان وجود داره از رابطه خدا و انسان در دنیا نشات می گیره به این معنی که امام علی (ع) فرمودند : عبادت در سه قسم است ، عبادت تجار ، عبادت عبید و عبادت احرار
عبادت تجار عبادت کسانی است که خدا رو به شوق بهشت عبادت می کنند
عبادت عبید عبادت کسانی است که خدا رو از ترس جهنم عبادت می کنند
عبادت احرار عبادت کسانی است که خدا رو حبا لله عبادت می کنند
بنابر این رابطه انسان در آخرت با خداوند یا رابطه دوری از رحمت حق است (کسانی که وارد جهنم می شوند ) و یا رابطه برخورداری از رحمت حق یعنی کسانی که به بهشت می روند که برخورداری از رحمت بیشتر باز هم بستگی دارد به اینکه جزء کدامیک از سه گروه عباد الهی باشند ، بیشترین برخورداری از رحمت الهی مختص عباد احرار خواهد بود بنابر این رابطه انسان با خدا در جهان آخرت توسط خود انسان در این جهان ترسیم می شود
ویرایش توسط sara.m : ۱۳۸۷/۰۹/۲۹ در ساعت ۱۹:۵۱
مهدیا کعبه شد از تاب تو بی تاب بتاب
-
تشکرها 2
-
۱۳۸۷/۱۰/۲۹, ۰۸:۳۵ #3
یعنی چی رحمت حق ؟
در "لا احب الافلین " پاکی ز صورت ها یقین
در پیش چشم های غیب بین ؛ هر دم زتو تمثال ها
-
۱۳۸۷/۱۰/۲۹, ۱۶:۱۵ #4
ویرایش توسط bababozorg : ۱۳۸۷/۱۰/۲۹ در ساعت ۱۶:۱۶
-
تشکر
-
۱۳۸۷/۱۱/۰۱, ۰۷:۱۱ #5
1- رحمت حق که همان فیض اقدس شد ؛ چرا ترجمه میکنی ؟ منظورم که ترجمه نبود ؛ میخواهم بدانم جناب واجب الوجود شما ؛ - که شما می فرمایید همان الله است - چگونه "رحمت" ارسال میکند ؛ و مفهوم رحمت به آن ذات چیست ؟ آیا این انسان انگاری خدا نیست ؟ نمی دانم با این تناقضات چطوری زندگی میکنید ؟
در "لا احب الافلین " پاکی ز صورت ها یقین
در پیش چشم های غیب بین ؛ هر دم زتو تمثال ها
-
۱۳۸۷/۱۱/۰۱, ۲۱:۱۱ #6
با درود جناب عليجوهر.......
اگر واقعا بدنبال حقيقت هستيد ! معني واجب الوجود را از اساتيد فن بپرسيد ... و تعارف خود درآوردي ننويسيد.
شما هنوز معني واجب الوجود را نميدانيد.. وبا برداشت غلط شخصيتون نتيجه غلط تر ميگيريد.
واجب الوجود درذات خود تمام صفات سبعه رئيسه را در ظل صفت فيض علي الاطلاق داراست.(دقت بفرما)
-
تشکر
-
۱۳۸۷/۱۱/۰۶, ۱۱:۲۱ #7
سلام بر بابا بزرگ
1- گمان کردی با ردیف کردن تعدادی کلمات قلمبه سلمبه عربی طرف را ازمیدان بدر میکنی ؟ حداقل انگلیسی می نوشتی تا اهل فن منظور شما را بهتر بفهمند.
2- مگر شما برداشت گروهی دارید ؟ که به من میگویید شخصی ؟
3- چطوری آن صفات عجیبه و غریبه را برای ذات واجب الوجود اثبات میکنی ؟ شما که "اهل علمی" بفرما برای من ثابت کن آن ذات مهربان است ؛ گاها خشمگین می شود و قهر میکند ؛ شنوا است و ... نم یتوانید ثابت کنید حاشیه میرید.(لطفا دقت کنید ؛ هرگز فیلسوفی نمی تواند مهربانی را برای واجب الوجود ثابت کند .چرا که این صفت انسان است)
ویرایش توسط alijohar : ۱۳۸۷/۱۱/۰۶ در ساعت ۱۱:۲۳
در "لا احب الافلین " پاکی ز صورت ها یقین
در پیش چشم های غیب بین ؛ هر دم زتو تمثال ها
-
۱۳۸۸/۰۵/۲۶, ۰۲:۰۶ #8
- تاریخ عضویت
ارديبهشت ۱۳۸۸
- نوشته
- 1,017
- مورد تشکر
- 2,509 پست
- حضور
- نامشخص
- دریافت
- 29
- آپلود
- 0
- گالری
-
3
رحمت، رقت قلبي است كه انگيزه احسان به مرحوم (مورد رحمت) واقع ميشود، راغب در مفردات گفته است: "اين رحمت گاه فقط رقّت است و گاه فقط احسان، بر اين اساس روايت شده: كه رحمت از جانب خداوند انعام و فضل است و از جانب آدمها نازكدلي و مهرباني."
درباره رحمت خداوند آيات بسياري در قرآن وجود دارد. در آيه 12 و 54 سوره انعام خداوند متعال رحمت را بر خود واجب كرده است. اين نكته در آيه 54 با بسط بيشتري آمده است; "وَإِذَا جَآءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بَِايَـَتِنَا فَقُلْ سَلَـَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَيَ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُو مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوَّءَا بِجَهَـَـلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنبَعْدِهِي وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُو غَفُورٌ رَّحِيمٌ ;
و چون كساني كه به آيات ما ايمان دارند، نزد تو آيند، بگو: "درود بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر كرده كه هر كس از شما به ناداني كار بدي كند و آن گاه به توبه و صلاح آيد، پس وي آمرزنده مهربان است."
در شأن نزول اين آيه آمده است: گروهي از گناهكاران نزد پيامبر صلي الله عليه وآله آمدند و اظهار داشتند ما گناهان زيادي كردهايم.
پيامبر اكرم سكوت كرد تا آيه فوق نازل شد.
آيه شريفه، در ابتدا به صورت يك قانون كلي به پيامبر اكرم دستور ميدهد كه هيچ مؤمني را، هر چند گنهكار، طرد نكند; چرا كه خداوند متعال رحمت را بر خودش واجب كرده است و در پايان با تعبيري محبتآميز، وعده بخشش و مغفرت را به افراد گنه كار داده است.
برخي بهرههايي كه از اين آيه ميتوان گرفت عبارتند از:
1. ايمان به آيات خداوند موجب ارزشمندي آدمي در پيشگاه خداوند است.
2. تواضع در برابر مؤمنان و همنشيني با آنان، از صفات لازم براي رهبران ديني جامعه است.
3. مؤمنان با درك محضر و زيارت پيامبرصلي الله عليه وآله سلام آن حضرت و پيام و رحمت خداوند را دريافت خواهند كرد.
4. درك محضر و زيارت پيامبر داراي خير و فضيلت است.
5. سلام شعار اسلام است و بزرگ به كوچك سلام ميكند.
6. مربي و مبلغ، بايد با محبت كردن به مردم، به آنان شخصيت دهد.
7. كساني را كه داراي زمينه مساعدي براي گرايش به ايمان هستند، بايد به رحمت و امنيت خداوندي اميدوار كرد.
8. ارتكاب گناه و اعمال ناروا ريشه در ناداني دارد.
9. تعجيل در توبه و اصلاح رفتار و كردار لازم است.
10. توبه، تنها يك لفظ نيست. تصميم و اصلاح هم ميخواهد; (تاب و اصلح)
11. جهالت عذري قابل قبول براي اغماض و گذشت از خطاكاران است.
12. گنهكار نبايد از آمرزش و رحمت خداوند مأيوس باشد.
13. مغفرت خداوند آميخته با مهر و محبت است
اطلاعات موضوع
کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
اشتراک گذاری