|---به بهانه شهادت16مظلومانه گروگان ایرانی---|

[مرصاد]

بارها و بارها شنیدیم که گفتند اقدام ایران در برابر هر تجاوز، کوبنده و دندان شکن خواهد بود. نشان دادن صحت این رجز ها نیازی به هوا فرستادن موشکها ندارد. همینکه یک گروه شبهه نظامی حقیر، پاسگاه مرزی ایران را یکجا به گروگان میگیرند! مهماتشان را ضبط می کنند!! بعد یک پاسگاه را با خود به کشور دیگر منتقل می کنند!!! خود گویاست… العجب که کسی هم نپرسید، پاسگاه مرزی را باید به سربازان وظیفه سپرد یا ارتش سازمان یافته و ماهر؟ و البته عجب نیست اگر همه اینها تلنگری برای دست برداشتن از مقررات کهنه «سربازگیری اجباری» نخواهد بود.
من در اینکه جندالله باهمه اعوان و انصار داخلی و خارجی اش، در برابر توان اطلاعاتی و نظامی ایران پشیزی نیست تردید ندارم. اما به همین میزان نیز باور دارم که در موضوع آزاد سازی گروگانهای ایرانی قصور شد. برخورد رسانه ای با این ماجرا نیز آنقدر ناجوانمردانه بود که حتی در روز انتشار خبر شهادت کلیه ۱۶ گروگان ایرانی نیز به اندازه یک خبر، چیزی در رسانه ملی نشنیدیدم اما همچنان مرثیه سالگشت شهدای رسانه، عزای شبکه های سراسری بود. لذا باید اقرار کرد که شور تعزیه صدا و سیما در این موضوع نه ریشه انسانی داشت و نه ریشه ملی، بلکه یک «تراژدی صنفی» بود و بس!