برزخ در قرآن

[masoodelectron]

آيات قرآن كريم كه مرتبط با برزخ هستند

[askari110]

آيات قرآن كريم كه مرتبط با برزخ هستند

با سلام
آیات برزخ:

((حتى اذا جا احدهم الموت قال رب ارجعون لعلى اعمل صالحاً فيما ترکت کلا آنهاکلمه هو قائلها و من ورائهم برزخ الى يوم يبعثون))14
(کافران در فراموشى و غفلتند) تا آنگاه که يکى از آنها را مرگ فرا رسد (آگاه و پشيمان گشته)) گويد: پروردگارا! مرا به دنيا بازگردان! شايد گذشته ام را جبران کرده و کارهاى نيک انجام دهم!
(به او خطاب شود) هرگز! آنچه مى گويى, اينک بى فايده است و از لحظه مرگ تا روزى که برانگيخته شوند, ((برزخ)) و فاصله است .
اين آيه, تنها آيه اى است که از نظر لفظ و معنى, کاملاً تصريح دارد به اينکه انسان پس از مرگ ـ و قبل از فرا رسيدن قيامت ـ داراى نوعى زندگى است و در آن عالم به خاطر جبران گناهانش درخواست بازگشت مى کند و از کرده خويش اظهار ندامت مى نمايد; اما دست رد به سينه اش زده مى شود و او را در همان عالم (برزخ) محبوس مى دارند.15
امام سجاد (ع) برزخ را در آيه بالا چنين تفسير مى فرمايند:
((البرزخ) هو القبر ; و ان لهم فيه المعيشه ً ضنکا; و الله ان القبر, لروضه من رياض الجنه ; او حقره من حفرالنيران)).16
برزخ, همان عالم قبر است که در آن جهان (براى کفار و گنهکاران) زندگى بسى سخت و دشوار است. سوگند به ذات هستى بخش که همانا قبر (براى نيکوکاران) همچون باغى است از باغستانهاى بهشت و (براى بدکاران) همچون گودالى ازگودالهاى آتشين جهنم است.
امام صادق (ع) در اين باره مى فرمايند:
((البرزخ القبر; و هو الثواب و العقاب بين الدنيا و الاخره))17
برزخ, عالم قبر است که عبارت از ثواب و عقاب بين دنيا و آخرت مى باشد.
حدود بيست آيه ديگر از آيات قرآن, بدون دربرداشتن لفظ برزخ, از نظر معنى, بر جهان برزخى دلالت دارد.
اينک, به سراغ تعدادى از اين آيات مى رويم:
((ولا تقولوا لمن يقتل فى سبيل الله اموات بل احيا ولکن لاتشعرون))18
کسانى را که در راه خدا کشته شده اند, مرده مى پنداريد; بلکه زنده اند و شما نمى دانيد.
((ولا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتاً بل احيا عند ربهم يرزقون فرحين بما اتيهم الله من فضله و يستبشرون بالذين لم يلحقوا بهم من خلفهم الا خوف عليهم و لا هم يحزنون))19
کشته شدگان راه خدا را گمان مبر که مرده اند; بلکه زنده اند و نزد پروردگار خويش رزق و روزى داده مى شوند آنان بدانچه که خداوند از فضل و رحمت خويش نصيبشان کرده است, شادمانند(و به دوستان دنياشان که رهرو آن راهند) و هنوز بديشان نپيوسته اند, مژده و بشارت دهند که هيچ ترس و اندوهى نداشته باشيد.
((الذين تتوفاهم الملائکه طيبين يقولون سلام عليکم ادخلوا الجنه بما کنتم تعملون))20
آنان در حالى که (از ستم, شرک و ديگر گناهان) پاکند, فرشتگان در مى يابندشان و بديشان گويند: ((درود بر شما! به سبب کردار نيکتان به بهشت درآييد)).
((لا يسمعون فيها لغواً الا سلاماً و لهم زرقهم فيها بکره و عشياً))21
در آن بهشت, هرگز سخن بيهوده و عبث نشوند; بلکه همه گفتارشان, سلام و درود به يکديگر است و روزى آنها در صبح و شب بديشان مى رسد.
((قيل ادخل قال ياليت قومى يعلمون بما غفرلى ربى وجعلنى من المکرمين)) 22
پس از مرگ, به موئمن آل يس (ياسين) گفته شد: ((داخل بهشت شو!))!
گفتاى کاش! خويشانم (که سخن مرا نشنيدند) اکنون, آگاه مى شدند که خدا چگونه مرا آمرزيد و مورد مهربانى و بخشش قرار داد)).
((و من اعرض عن ذکرى فان له معيشه ضنکاً و نحشره يوم القيامه اعمى)) 23
هر کس ازياد من روبگرداند; زندگى اش (در قبر) به سختى و تنگى خواهد گذشت و در روز قيامت نيز نابينا محشورش کنيم.
((قالوا ربنا امتنا اثنتين و احييتنا اثنتين فاعترفنا بذنوبنا فهل الى خروج من سبيل))24
گويند: ((پروردگارا! ما را دوبار ميراندى و دوبار زنده کردى تا به گناهان معترف شديم; آيا راهى هست که از اين عذاب به درآييم؟)).
((فوقيه الله سيئات مامکروا و حاق بآل فرعون سو العذاب النار يعرضون عليها غدواً وعشياً و يوم تقوم الساعه ادخلوا آل فرعون اشد العذاب))25
پس, خدا, موسى (و قموش) را از مکر و شر فرعونيان نگه داشت و (بعد از غرق شدن) عذاب ناراحت کننده آتش بر فرعونيان فرا رسيد (که آن عذاب عبارت است از اينکه) هر بامداد و شامگاه بر آتش نمايانده شوند تا قيامت که خطاب رسد: ((فرعونيان را در سخت ترين عذاب بيفکنيد)).
((اذ الاغلال فى اعناقهم و السلاسل يسحبون فى الحميم ثم فى النار يسجرون ))26
(بدکاران, به زودى کيفر کردارشان را خواهند يافت) آنگاه که گردنهايشان با غل و رنجيرهاى آتشين کشيده شود و در آب جوشان انداخته شوند تا قيامت که در آتش, افروخته خواهند گشت.
((مما خطيئاتهم اغرقوا فادخلوا ناراً فلم يجدوا لهم من دون الله انصاراً))27
(قوم گنهکار نوح) به سبب زيادى کفر و خطا در دريا غرق شدند و پس از آن به آتش درافتادند; و جز خدا بر خود هيچ يار و ياورى نيافتند.

14ـ موئمنون (23)آيه 99 ـ 100.

15ـ در برخى از آيات ديگر نيز آمده است: وقتى انسانها بدكردار, خود را در عذاب و وعده الهى را حق مى بينند; اظهار مى دارند:

الف ـ ((ربنا ابصرنا و سمعنافار جعنا نعمل صالحاً انا موقنون))
پروردگارا! ما اينك چشمهايمان بينا و گوشهايمان شنوا گشته و به حقايق اين عالم, يقين آورديم; پس ما را به دنيا باز گردان تا كارهاى شايسته انجام دهيم.|^|سجده (23)آيه 12
ب ـ ((يا ليتنا نرد و لانكذب بآيات ربنا))
اى كاش, ما را به دنيا باز مى گرداندند; و دگر بار نشانه هاى الهى را دروغ نمى پنداشتيم.|^|انعام (6) آيه 27
16ـ ((بحارالانوار)), ج 6, ص 214.
17ـ ((مدرك پيشين)). ص 218.
18ـ بقره (2) آيه 154.
19ـ آل عمران (3) آيه 169 ـ 170.
20ـ نحل (16) آيه 32.
21ـ مريم (19) آيه 62.
22ـ يس (36) آيه 26ـ27.
23ـ طه (30) آيه 124.
24ـ موئمن (40) آيه 11.
25ـ موئمن (40) آيه 45 ـ 46.
26ـ موئمن (40) آيه 71 ـ 72.
27ـ بقره (2) آيه 154.

( با استفاده از سایت بلاغ )