گوشه ای زندگانی و فضایل امام حسن عسکری (ع)

[drmgangineh]

داستان هاروت و ماروت
روزى به امام حسن عسكرى عليهالسلام ، ابوالقاسم ، عرض كرديم : قومى نزد ما هستند كه گمان كنند، هاروت و ماروتدو ملك بوده اند كه ملايكه چون عصيان بنى آدم بسيار شد آن دو را برگزيدند و خداوند،آنها را با كسى ديگر به دنيا فرو فرستاد. آن دو، به واسطه زهره به فتنه افتادند واراده زنا كرده ، شرب خمر كردند و مرتكب قتل نفس محرمه شدند و خداوند آن دو را دربابل عذاب فرمود و آن زن را مسخ كرد و به صورت همين ستاره اى كه زهره نام دارد،مبدل نمود.
امام عليه السلام در پاسخ فرمود: معاذ الله ! ملايكه ، معصومند و به الطاف الهى ، از كيفر و زشتى ها محفوظند؛ چنان كه خداى عز وجل درباره آنها فرمايد: لا يعصون الله ما امرهم و يفعلون ما يؤ مرون؛ هرگزنافرمانى خداى نكنند و آنچه امر شوند انجام دهند.
و نيز فرمود: و له من فى السموات والارض و من عنده- يعنى ملائكه - لا يستكبرون عن عبادته و لا يستحسرون يسبحون الليل و النهار لايفترون؛ آنچه در آسمانها و زمين است ، همه ملك اوست و آنان كه در پيشگاهشمقربند ( فرشتگان ) از عبادتش سرپيچى نكنند و خسته و ملول نشوند.
و نيز درباره شان فرمايد: بل عباد مكرمون ، لا يسبقونه بالقول و هم بامره يعملون ... مشفقون؛بلكه همه بندگان مقرب خدايند، كه هرگز پيشاز امر خداوند عملى انجام ندهند و هر چه كنند به فرمان اوست ، و هر چه از ازل كردهو هر چه تا ابد كنند، همه را خدا داند و هرگز آن مقربان درگاه از احدى جز آن كهخداى از او راضى است ، شفاعت نكنند و آنان دايم از خوف خداى هراسانند.
خداونداين فرشتگان را در زمين جانشينان خود قرار داد و ايشان مانند انبيا و ائمه بودند دردنيا؛ آيا كسى از ائمه مرتكب قتل يا زنا شود؟!
سپس امام عليه السلام ادامه داد: آيا ندانى كه خداوند، دنيا را از پيامبر يا امامى از نوع بشرخالى نگذارد؟ مگر چنين نيست كه خداوند فرمايد: و ما ارسلنا منقبلك - يعنى الى الخلق - الا رجالا نوحى اليهم من اهل القرى؛و ما هيچ كس را پيش از تو به رسالت نفرستاديم ،جز آنكه رسولان همه (چون تو) مردانى بودند از شهرهاى دنيا كه به وحى ما مؤيدشدند.خداوند در اين آيه بيان فرمايد كه ملايكه را به زمين نفرستاده تاامام و حاكم باشند؛ بلكه آنان را به سوى پيامبران خود، گسيل داشته است .
يوسف بنمحمد و على بن محمد سيار ادامه داده ، گويند: به امام عليه السلام عرض كرديم : بنابراين ديگر ابليس نبايد ملك باشد؟امام عليه السلام پاسخ داد: خير! بلكه او از جنس جن بود. مگر نشنيده اى كه خداى تعالى فرمايد: و اذ قلنا للملائكه اسجدوا لادم فسجدوا الا ابليس كان من الجن؛و (اى رسول !) ياد آر هنگامى كه فرشتگان رافرمان داديم كه آدم را سجده كنيد! و آنان همه ، سر به سجده بردند، مگر ابليس كه ازجنيان بود.خداوند بدين وسيله بيان فرمايد كه ابليس ، جن بوده است ، و او همان استكه درباره اش فرمايد: والجن خلقناه من قبل نار السموم؛و جنيان را پيشتر از آتش گدازنده خلق كرديم .امام عليه السلام ادامه داده ، فرمود: پدرم از جدم، رضا و او از پدرش و پدرانش و آنها از على عليه السلام و او از رسول خدا صلى اللهعليه وآله نقل كرده است كه فرمود: خداوند، ما آل محمد را و نيز پيامبران و ملايكمقرب را برگزيد، و اين انتخاب او جز بر عمل و آگاهى از آنان به اين كه از ولايتشخارج و از عصمتش جدا نشوند، و به كسانى كه مستحق عذاب و نقمت الهى اند، ملحقنگردند، نبود.به امام (ع ) عرض كرديم : براى ما روايت كرده اند كه علىعليه السلام چون رسول خدا صلى الله عليه وآله به نص ، او را به امامت نصب فرمود،خداوند ولايتش را بر فئام كه از ملايك بودند عرضه داشت و آنها از قبولش سرباز زدند؛خداوند نيز آنها را مسخ كرد و به صورت وزغ در آوردامام (ع ) فرمود: معاذالله آنان بر ما دروغ بسته اند! ملايك ، رسولان خدايند همانندساير انبياء الهى كه رسول آن خداوندند به سوى خلق ؛ آيا از آنان كفر به خداوند سرزند؟عرض كرديم : خير!
فرمود: ملايكه نيز چنيناند؛ و شاءن ملايك عظيم و خطبشان جليلاست .

[drmgangineh]

داستان هاروت و ماروت
روزى به امام حسن عسكرى عليهالسلام ، ابوالقاسم ، عرض كرديم : قومى نزد ما هستند كه گمان كنند، هاروت و ماروتدو ملك بوده اند كه ملايكه چون عصيان بنى آدم بسيار شد آن دو را برگزيدند و خداوند،آنها را با كسى ديگر به دنيا فرو فرستاد. آن دو، به واسطه زهره به فتنه افتادند واراده زنا كرده ، شرب خمر كردند و مرتكب قتل نفس محرمه شدند و خداوند آن دو را دربابل عذاب فرمود و آن زن را مسخ كرد و به صورت همين ستاره اى كه زهره نام دارد،مبدل نمود.
امام عليه السلام در پاسخ فرمود: معاذ الله ! ملايكه ، معصومند و به الطاف الهى ، از كيفر و زشتى ها محفوظند؛ چنان كه خداى عز وجل درباره آنها فرمايد: لا يعصون الله ما امرهم و يفعلون ما يؤ مرون؛ هرگزنافرمانى خداى نكنند و آنچه امر شوند انجام دهند.
و نيز فرمود: و له من فى السموات والارض و من عنده- يعنى ملائكه - لا يستكبرون عن عبادته و لا يستحسرون يسبحون الليل و النهار لايفترون؛ آنچه در آسمانها و زمين است ، همه ملك اوست و آنان كه در پيشگاهشمقربند ( فرشتگان ) از عبادتش سرپيچى نكنند و خسته و ملول نشوند.
و نيز درباره شان فرمايد: بل عباد مكرمون ، لا يسبقونه بالقول و هم بامره يعملون ... مشفقون؛بلكه همه بندگان مقرب خدايند، كه هرگز پيشاز امر خداوند عملى انجام ندهند و هر چه كنند به فرمان اوست ، و هر چه از ازل كردهو هر چه تا ابد كنند، همه را خدا داند و هرگز آن مقربان درگاه از احدى جز آن كهخداى از او راضى است ، شفاعت نكنند و آنان دايم از خوف خداى هراسانند.
خداونداين فرشتگان را در زمين جانشينان خود قرار داد و ايشان مانند انبيا و ائمه بودند دردنيا؛ آيا كسى از ائمه مرتكب قتل يا زنا شود؟!
سپس امام عليه السلام ادامه داد: آيا ندانى كه خداوند، دنيا را از پيامبر يا امامى از نوع بشرخالى نگذارد؟ مگر چنين نيست كه خداوند فرمايد: و ما ارسلنا منقبلك - يعنى الى الخلق - الا رجالا نوحى اليهم من اهل القرى؛و ما هيچ كس را پيش از تو به رسالت نفرستاديم ،جز آنكه رسولان همه (چون تو) مردانى بودند از شهرهاى دنيا كه به وحى ما مؤيدشدند.خداوند در اين آيه بيان فرمايد كه ملايكه را به زمين نفرستاده تاامام و حاكم باشند؛ بلكه آنان را به سوى پيامبران خود، گسيل داشته است .
يوسف بنمحمد و على بن محمد سيار ادامه داده ، گويند: به امام عليه السلام عرض كرديم : بنابراين ديگر ابليس نبايد ملك باشد؟امام عليه السلام پاسخ داد: خير! بلكه او از جنس جن بود. مگر نشنيده اى كه خداى تعالى فرمايد: و اذ قلنا للملائكه اسجدوا لادم فسجدوا الا ابليس كان من الجن؛و (اى رسول !) ياد آر هنگامى كه فرشتگان رافرمان داديم كه آدم را سجده كنيد! و آنان همه ، سر به سجده بردند، مگر ابليس كه ازجنيان بود.خداوند بدين وسيله بيان فرمايد كه ابليس ، جن بوده است ، و او همان استكه درباره اش فرمايد: والجن خلقناه من قبل نار السموم؛و جنيان را پيشتر از آتش گدازنده خلق كرديم .امام عليه السلام ادامه داده ، فرمود: پدرم از جدم، رضا و او از پدرش و پدرانش و آنها از على عليه السلام و او از رسول خدا صلى اللهعليه وآله نقل كرده است كه فرمود: خداوند، ما آل محمد را و نيز پيامبران و ملايكمقرب را برگزيد، و اين انتخاب او جز بر عمل و آگاهى از آنان به اين كه از ولايتشخارج و از عصمتش جدا نشوند، و به كسانى كه مستحق عذاب و نقمت الهى اند، ملحقنگردند، نبود.به امام (ع ) عرض كرديم : براى ما روايت كرده اند كه علىعليه السلام چون رسول خدا صلى الله عليه وآله به نص ، او را به امامت نصب فرمود،خداوند ولايتش را بر فئام كه از ملايك بودند عرضه داشت و آنها از قبولش سرباز زدند؛خداوند نيز آنها را مسخ كرد و به صورت وزغ در آوردامام (ع ) فرمود: معاذالله آنان بر ما دروغ بسته اند! ملايك ، رسولان خدايند همانندساير انبياء الهى كه رسول آن خداوندند به سوى خلق ؛ آيا از آنان كفر به خداوند سرزند؟عرض كرديم : خير!
فرمود: ملايكه نيز چنيناند؛ و شاءن ملايك عظيم و خطبشان جليلاست .

[drmgangineh]

فرزند امام حسن عسكرى (ع(ولادت حضرت مهدى (عج ) در پنهانىانجام شد و وجود چنين پسرى را مخفى نمودند؛ زيرا خفقان و سانسور شديد حكومتطاغوتيان عبّاسى ، همه جا را فراگرفته بود و سلطان زمان در جستجوى آن حضرت بود وبراى آگاهى از وضع او، بسيار تلاش ‍ مى نمود و بخصوص در مذهب شيعه دوازده امامى ،آمدن او شايع شده بود و همگان مى دانستند كه شيعيان در انتظار آمدن او بسر مى برند،بر همين اساس ، امام حسن عسكرى (عليه السلام ) در زمان حياتش ، آن فرزندش را آشكارنكرد و بيشتر مردم بعد از وفات آن حضرت نمى دانستند كه او چنين پسرى دارد.
برادرامام حسن عسكرى (عليه السلام ) كهجعفر) نام داشت (و بر اثر انحراف و دروغگويى ، بهجعفركذّاب) معروف گرديد) ارث آن حضرت راتصاحب كرد و در زندانى كردن كنيزهاى آن حضرت و آزار رساندن به همسران آن حضرت كوششكرد و به اصحاب امام حسن عسكرى (عليه السلام ) كه يقين به وجود پسر آن حضرت واعتقاد به امامت او داشتند و در انتظار او بسر مى بردند، ناسزا مى گفت و از آنانبدگويى مى كرد و دشمنى با آنان آغاز كرد و آنچنان آنان را ترساند كه همه آنان راپراكنده نمود (با توجّه به اينكه جعفر كذّاب با حكومت عبّاسيان همدست شده بود) خلاصه اينكه : او نسبت به بازماندگان امام حسن عسكرى (عليه السلام ) شرايط بسيارسختى را پديد آورد، او باعث شد كه آنان را زندانى كردند و به كُند و زنجير كشيدند وتهديد، تحقير و توهين نمودند وانواع آزارها به آنان رساندند، ولى سلطان زمان (معتمديازدهمين خليفه عبّاسى ) با همه كوششهايش ، به آن پسر بزرگوار (حضرت مهدى (عليهالسلام ) ) دست نيافت .
و در ظاهر، جعفر (كذّاب ) اموال امام حسن عسكرى (عليهالسلام ) را براى خود برداشت و در ميان شيعيان امام حسن (عليه السلام ) كوشش بسياركرد تا او را به عنوان امام دوازدهم به جاى برادرش بپذيرند ولى هيچيك از شيعيان ،دعوت او را نپذيرفتند، حتّى در اين گمراهى ، از سلطان زمان كمك خواست و اموال بسياردر اين را خرج كرد و به هرجا كه گمان مى برد كه مى تواند از آن استفاده كند، دستانداخت ، ولى نتيجه نگرفت و نقشه هايش نقش برآب گرديد.
براى جعفر در اين رابطهدر تاريخ ، داستانها، روايات و مطالب بسيار، وجود دارد كه براى رعايت اختصار در اينكتاب مختصر از ذكر آنها خوددارى شد، آن داستانها نزد شيعه دوازده امامى و آگاهان بهتاريخ ، معروف مى باشد.

[drmgangineh]

مثل هابيل و قابيلبعد از رحلت امام حسن عسكرى عليه السلام برادر آن حضرت موسوم به جعفركذاب ادعاى امامت كرد و او را كذاب گفتند در مقابل امام جعفر صادق عليه السلام ،چنانكه ابو خالد كابلى از حضرت امام زين العابدين عليه السلام اسماء ائمه را پرسيد،بنام حضرت صادق رسيد عرض كرد: همه شما صادقيد چرا او را صادقگويند؟فرمود: چون پنجمى از اولاد او نيز جعفرناميده مى شود و دروغ مى گويد در ادعاى امامت.
حضرت امام على نقى عليهالسلام درباره او فرموده بود: حذر كنيد از پسر من جعفر كه بهمنزله پسر نوح است.
انه ليس من اخلك انه عمل غيرصالح. و با برادرش امام حسن عليه السلام حسد مى ورزيد چنانكه حضرت فرمود: مثل او با من ، مثل هابيل و قابيل است.

[drmgangineh]

معناى ايام

از صقر بن ابى دلف كرخى روايت شد كه گفت : وقتىموكل ، آقاى ما ابوالحسن عسكرى عليه السلام را آورد رفتم تا از حالش بپرسم (تا بهاينجا كه گفت ): آنگاه عرضه داشتم آقاى من ! حديثى از پيامبر صلى الله عليه وآلهروايت شده كه معنايش را نمى فهمم .فرمود: آن چيست؟عرضه داشتم : اين سخن آن حضرت كه : با ايام دشمنىنكنيد كه با شما دشمنى مى كنند.معناى اين حديث چيست ؟فرمود: بلى ! مادام كه آسمانها و زمين برپا است ما ايام هستيم.