در باغ شهادت رانبندید * به ما بیچارگان زان سو نخندید

[فرزندان روز]

سبک بالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
سواران لحظه ای تمکین نکردند
ترحم بر من مسکین نکردند
سواران از سر نعشم گذشتند
فغان ها کردم ، اما بر نگشتند
اسیر و زخمی و بی دست و پا من
رفیقان ، این چه سودا بود با من
رفیقان ، رسم همدردی کجا رفت ؟
جوان مردان ، جوانمردی کجا رفت ؟
مرا این پشت مگذارید بیتاب
گناهم چیست ؟ پایم بود در خاک
اگر دیر آمدم ، مجروح بودم
اسیر قبض و بسط روح بودم
در باغ شهادت را نبندید
به ما بیچارگان زان سو نخندید

مسلمانان تمام کشور های اسلامی جهان ، از آنجا که شما در سلطه بیگانگان گرفتار مرگ تدریجی شده اید ، باید بر وحشت از مرگ غلبه کنید و از وجود جوانان پر شور و شهادت طلبی که حاضرند خطوط جبهه کفر را بشکنند استفاده نمایید .
به فکر نگه داشتن وضع موجود نباشید ، بلکه به فکر فرار از اسارت و رهایی از بردگی و یورش به دشمنان اسلام باشید ، که عزت و حیات در سایه مبارزه است .
و اولین گام در مبارزه ، اراده است .

...

پس راهی جز مبارزه نمانده است و باید چنگ و دندان ابرقدرت ها را شکست و الزاماً یکی از دو راه را انتخاب کرد :
یا شهادت
یا پیروزی
که در مکتب ما هر دوی آنها پیروزی است . ( پیام سالگرد کشتار مکه امام راحل )

کشتار بی رحمانه ی این چند روز گرگ صفتان جهان دل هر مسلمانی را به درد می آورد و ما را یادآور حدیث زیبایی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می نماید که :

اگر داد مظلومی در هر کجای عالم بلند شود هر کسی که ادعای مسلمانی دارد مطابق نص دستور رسول اکرم موظف است در حد توان به کمک او بشتابد و گر نه مسلمان نیست.

و حکم دیروز مقام معظم رهبری حفظه الله در خصوص اینکه : همه‌ي مجاهدان فلسطين و همه‌ي مؤمنان دنياي اسلام به هر نحو ممكن موظف به دفاع از زنان و كودكان و مردم بي‌دفاع غزه‌اند و هر كس در اين دفاع‌ مشروع و مقدس كشته شود شهيد است و اميد آن خواهد داشت كه در صف شهداي بدر و اُحد در محضر رسول‌الله صلي‌الله‌ عليه‌ و آله‌ محشور شود ، باز این شعر رو در ذهنم تداعی می کنم که

اگر آه تو از جنس نیاز است
در باغ شهادت باز باز است

ای دل! تو چه می كنی؟ می مانی یا می روی؟ داد از آن اختیار كه تو را از حسین جدا كند! این چه اختیاری است كه برای روی آوردن بدان باید پشت به اراده حق نهاد؟ ای دل! نیك بنگر تا قلاّده دنیا برگردنشان ببینی و سررشته قلاّده را، كه در دست شیطان است. آنان می انگارند كه این راه را به اختیار خویش می روند، غافل كه شیطان اصحاب دنیا را با همان غرایزی كه در نفس خویش دارند می فریبد . ( شهید آوینی )

[شهید علی اصغر پازوکی]

هر كس در اين دفاع‌ مشروع و مقدس كشته شود شهيد است

[یا مهدی (عج)]

شعر شهيد



اي كاش در دل ذره اي شور و نوا بود
احوال ما با حالت ني هم صدا بود


اي كاش شور جنگ در ما كم نمي شد
اين نامرادي شيوه مردم نمي شد


اي كاش رنگ شهر بازي ام نمي داد
در جبهه يا زهرا(س) مرا بر باد مي داد


امشب دل از ياد شهيدان تنگ دارم
حال و هواي لحظه هاي جنگ دارم


فرسنگها دورم ز وادي محبت
با يك دل خسته ز نيش سنگ تهمت


مسموم شد ساقي و پيمانه شكسته
از بخت بد، درب شهادت شده بسته


من ماندم و متن وصيت نامه پير جماران
من ماندم و شرمندگي از روي ياران


من ماندم و شيطان و نفس و جنگهايش
من ماندم و شهر و گناه و رنگهايش


از زرق و برق شهر خود نيرنگ خوردم
آن معنويتهاي جنگ را از ياد بردم


خود را به انواع گنه آلوده كردم
در راه ناحق كوششي بيهوده كردم


از دفتر دل نام الله پاك كردم
دل را به زير كوه عصيان خاك كردم


اكنون پشيمان آمدم با اين تمنا
يا رب نظر كن جرم و عصيانم ببخشا

[محب نور]

سبک بالان خراميدند و رفتند
مرا بيچاره ناميدند و رفتند
سواران لحظه اي تمکين نکردند
ترحم بر من مسکين نکردند
سواران از سر نئشم گذشتند
فغان ها کردم، اما برنگشتند
اسير و زخمي و بي دست و پا من
رفيقان، اين چه سودا بود با من؟
رفيقان، رسم هم دردي کجا رفت؟
جوان مردان، جوان مردي کجا رفت؟
مرا اين پشت، مگذاريد بي پاک
گناهم چيست، پايم بود در خاک
اگر دير آمدم مجروح بودم
اسير قبض و بست روح بودم
در باغ شهادت را نبنديد
به ما بيچارگان زان سو نخنديد
رفيقانم دعا کردند و رفتند
مرا زخمي رها کردند و رفتند
رها کردند در زندان بمانم
دعا کردند سرگردان بمانم
شهادت نردبان آسمان بود
شهادت آسمان را نردبان بود
چرا برداشتند اين نردبان را؟
چرا بستند راه آسمان را؟
مرا پايي به دست نردبان بود
مرا دستي به بام آسمان بود
تو بالا رفته اي من در زمينم
برادر، روسياهم، شرمگينم
مرا اسب سپيدي بود روزي
شهادت را اميدي بود روزي
در اين اطراف، دوش اي دل تو بودي!
نگهبان ديشب، اي غافل تو بودي!
بگو اسب سپيدم را که دزديد
اميدم را، اميدم را که دزديد
مرا اسب چموشي بود روزي
شهادت مي فروشي بود روزي
شبي چون باد بر يالش خزيدم
به سوي خانه ي ساقي دويدم
چهل شب راه را بي وقفه راندم
چهل تسبيح ساقي نامه خواندم
ببين اي دل، چقدر اين قصر زيباست
گمانم خانه ي ساقي همين جاست
دلم تا دست بر دامان در زد
دو دستي سنگ شيون را به سر زد
اميدم مشت نوميدي به در کوفت
نگاهم قفل در، ميخ قدر کوفت
چه درد است اين که در فصل اقاقي؟
به روي عاشقان در بسته ساقي
بر اين در،‌ واي من قفلي لجوج است
بجوش اي اشک هنگام خروج است
در ميخانه را گيرم که بستند
کليدش را چرا يا رب شکستند؟!
دعا کردند در زندان بمانم
دعا کردند سرگردان بمانم
من آخر طاقت ماندن ندارم
خدايا تاب جان کندن ندارم
دلم تا چند يا رب خسته باشد؟
در لطف تو تا کي بسته باشد؟
بيا باز امشب اي دل در بکوبيم
بيا اين بار محکم تر بکوبيم
مکوب اي دل به تلخي دست بر دست
در اين قصر بلور آخر کسي هست
بکوب اي دل که اين جا قصر نور است
بکوب اي دل مرا شرم حضور است
بکوب اي دل که غفار است يارم
من از کوبيدن در شرم دارم
بکوب اي دل که جاي شک و ظن نيست
مرا هر چند روي در زدن نيست
کريمان گر چه ستار العيوب اند
گداياني که محبوب اند خوب اند
بکوب اي دل،‌ مشو نوميد از اين در
بکوب اي دل هزاران بار ديگر
دلا! پيش آي تا داغت بگويم
به گوشت، قصه اي شيرين بگويم
برون آيي اگر از حفره ي ناز
به رويت مي گشايم سفره ي راز
نمي دانم بگويم يا نگويم
دلا! بگذار، تا حالا نگويم
ببخش اي خوب امشب، ناتوانم
خطا در رفته از دست زبانم
لطيفا رحمت آور، من ضعيفم
قوي تر ازمن است، امشب حريفم
شبي ترک محبت گفته بودم
ميان دره ي شب خفته بودم
ني ام از ناله ي شيرين تهي بود
سرم بر خاک طاقت سر نمي سود
زبانم حرف با حرفي نمي زد
سکوتم ظرف بر ظرفي نمي زد
نگاهم خال، در جايي نمي کوفت
به چشمم اشک غم، تايي نمي کوفت
دلم در سينه قفلي بود، محکم
کليدش بود، درياچه ي غم
اميدم، گرد اميدي نمي گشت
شبم دنبال خورشيدي نمي گشت
حبيبم قاصدي از پي فرستاد
پيامي بابلوري مي فرستاد
که مي دانم تو را شرم حضور است
مشو نوميد، اين جا قصر نور است
الا! اي عاشق اندوه گينم
نمي خواهم تو را غمگين ببينم
اگر آه تو از جنس نياز است
در باغ شهادت باز، باز است
نمي دانم که در سر، اين چه سودا است!
همين اندازه مي دانم که زيبا است
خداوندا چه درد است اين چه درد است؟
که فولاد دلم را آب کرده است
مرا اي دوست، شرم بندگي کشت
چه لطف است اين، مرا شرمندگي کشت

[محمد عبدي]

دست شما درد نكند عالي بود

[maryam]

ای کاش تو مرا میکشتی

[Hamishak]

بيا باز امشب اي دل در بکوبيم
بيا اين بار محکم تر بکوبيم
مکوب اي دل به تلخي دست بر دست
در اين قصر بلور آخر کسي هست
بکوب اي دل که اين جا قصر نور است
بکوب اي دل مرا شرم حضور است
بکوب اي دل که غفار است يارم
من از کوبيدن در شرم دارم
بکوب اي دل که جاي شک و ظن نيست
مرا هر چند روي در زدن نيست

[king81]

دلم تا چند یا رب خسته باشد
در لطف تو تا کی بسته باشد

بیا باز امشب ای دل در بکوبیم
بیا این بار محکمتر بکوبیم

بر این در وای من قفلی لجوج است
بجوش ای اشک هنگام خروج است

لطیفا رحمت اور من ضعیفم
قوی تر از من است امشب حریفم.....

پریشانم ..... التماس دعا از همه دوستان... شاید این هفته درست بشه.... دعام کنید

[seyed133]

دلم تا دست بر دامان در زد ...........دو دستی سنگ شیون را به سر زد

امیدم مشت نو میدی به در کوفت .........نگاهم میخ در قفل قدر کوفت

چه درد است این که در فصل اتاقی......... به روی تشنگان در بسته ساقی

بر این در وای من قفلی لجوج است...........بجوش ای اشک هنگام خروج است

در میخانه را گیرم که بستند............ کلیدش را چرا یا رب شکستند؟

من آخر طاقت ماندن ندارم...........خدایا تاب جان کندن ندارم

دلم تا چند یا رب خسته باشد؟.............در لطف تو تا کی بسته باشد؟

بیا باز امشب ای دل در بکوبیم............بیا این بار، محکم تر بکوبیم

مکوب ای دل به تلخی دست بر دست.............در این قصر بلورآخر کسی هست

بکوب ای دل که اینجا قصر نور است...............بکوب ای دل مرا شرم حضور است

بکوب ای دل که غفار است یارم.............. من از کوبیدن در شرم دارم

بکوب ای دل که معبودم کریم است.............مرا از در زدن هر چند بیم است

بکوا ای دل که جای شک و ظن نیست.............مرا هر چند روی در زدن نیست

کریمان گرچه ستار العیوبند.............گدایانی که محبوبند خوبند

[Behrooz_313]

در میخانه را گیرم که بستند............ کلیدش را چرا یا رب شکستند؟

خدایا شکر که کلیدها شکسته نیست و همیشه در این میخانه باز باز است....
انشالله تا نابودی کامل اسرائیل و دیگر جنایتکاران...