روش شناسی تفسیر کیوان

[يحيي ميرحسيني]

به نام الله رحمن در برگیرنده[ترجمه‌ی صحیح از بسم الله الرحمن الرحیم]
مفسری دگراندیش!

روش شناسی تفسیر کیوان
قسمتی از زندگی نامه او
عباسعلی کیوان قزوینی در سال 1240 شمسی در قزوین به دنیا آمد. در نوجوانی به حوزه می‌رود و بعد به جمع صوفیان می‌پیوندد. او در زمره مریدان صفی علیشاه درآمد و از جانب وی نیز شیخ سیار گردید و با اجازه او به بین النهرین برای ادامه تحصیل عزیمت كرد. كیوان نزد میرزای شیرازی و حاج میرزا حبیب الله رشتی و حاج شیخ زین العابدین مازندرانی تلمذ كرد و اجازه اجتهاد یافت و در بیست و نه سالگی رساله عملی به فارسی و عربی نگاشت .
آیت الله حاج میرزا حبیب الله رشتی به كیوان لقب آیت الله اعطاء نمود ولی كیوان از این عنوان استفاده نكرد و در سال 1309 هجری قمری به مكه سفر كرد. وی در مدت اقامت خود در عتبات عالیات در چند سلسله تصوفی داخل گشت و حتی به عنوان قطب شناخته شد و خودش نقل می‌کند که به زور پیراهنش را می‌گرفتند، می‌شستند و آب چرک آن را به عنوان شفا می‌خوردند!
بعد از مدتی از برخی جنبه‌های تصوف نیز خسته شده و مرید و مرادی را رها می کند و به نوع خاصی از تصوف معتقد می‌شود.
البته باید تذکر بدهم که تصوفی که او معتقد بود با معنایی که امروز در ذهن ما از تصوف وجود دارد، بسیار متفاوت است.
روش تفسیری او
او چون یک دگر اندیش است، تفکرات و نظریات خاصی درباره تفسیر دارد مثل این که نباید در تفسیر از روایات بهره جست و یا این که درباره برخی از آیات، باید تفسیر امروزی ارائه داد!
لذا قصد دارم موضوع پایان نامه خود را "روش شناسی تفسیر" او قرار داده، هم خود کیوان و هم تفسیرش ناشناخته‌اش را معرفی و بررسی کنم.
از دوستانی که درباره فرزند وی، هاشم کیوان اطلاعاتی در دست دارند، تقاضا دارم در اختیار بنده قرار دهند تا در این مسیر از دست نوشته‌های وی نیز بهره‌مند شوم.
با تشکر