فوايد نگه داشتن چشم

[مجیب]

برگرفته از صبح اميد

در نگاه داشتن چشم از نا محرم فواید بس بزرگی هست و در آزادی آن آفات و گرفتاری های ‏نهفته است، ما اینها را در سه نکته خلاصه میکنیم:‏
مقام اول در فواید نگاهداشتن چشم:‏
اول ـ رهای قلب از حسرت. کسیکه چشم خود را برای دیدن نامحرم آزاد میگذارد حسرتش ‏بیشت میگردد، آنچه را چشم به قلب انتقال میدهد مضر واقع میشود، چون چشم چیز های را می ‏بیند که رسیدن به آن در مقدور شخص نیست، او نمیتواند صبر کند و این نهایت رنج است.‏
فرزدق سروده است:‏
تزوّد منها نظرةً لم تدع له فؤاداً و لم یشعر بما قد تزوّدا
فلم أر مقتولاً و أر قاتلاً بغیر سلاح مثلها حین أقصد
‏(از دیدن او اگر لذت بردی، قلب را نمیگذارد ولی خود او از آنچه بر جای گذاشته است بی خبر ‏است)‏
‏(من هیچ کشته و هیچ قاتل بدون سلاح را مثل این نظر یا معشوقه ندیده ام)‏
دوم ـ چشم پوشیدن از نا محرم قلب را نورانی و روشن میسازد و این درخشش در چشم، روی و ‏دیگر اعضای بدن نمایان میگردد، مثلیکه نگاه نداشتن چشم ظلمت و افسردگی در پی دارد. ‏
ابن قیم در کتاب خود «روضة المحبین و نزهة المشتاقین» وقتی این موضوع را به بر رسی ‏میگیرد، این قول الله عزّ و جلّ را ذکر میکند: اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ... النور 35( خداوند ‏نور آسمان ها و زمین است...) یا این فرمودهء پروردگار را: قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ... .‏
در گذشته هم این حدیث را ذکر کردیم که: نظر کردن تیری مسمومی از تیر های ابلیس است. ‏
در بعضی از روایات آمده است: کسیکه چشم خود را از دیدن زیبایی های زن نا محرم نگاه ‏داشت، خداوند (ج) در قلب او نوری را درخشان میکند.‏
سوم ـ نگاهداشتن چشم باعث صحت فراست و حواست انسان میگرد، چون فراست از جملهء نو ‏و ثمرات درخشش آنست. وقتی که قلب انسان با نور صحت و فراست منور گردید، همانند آیینه ‏جلا دارد ممیگردد که در آن معلومات همانگونهء که هست تجلی میکند. وقتی انسان به نا محرم ‏زیاد مینگرد به منزلهء اینست که در آینده کوف کرده باشد و آیینه خیره گرددو وقتیت انسان مسلمان ‏نظر خود را آزاد گذااشت مثال اینست که در نفس و روان خود دمیده باشد و نور و درخشش آن ‏را تاریک کرده است. در این رابطه گفته شده است:‏
مرآة قلبک لا تریک صلاحه والنفس فیهها دائماٌ تتنفس
‏(در صورتیکه همیشه نفس تتو بر آیینهء قلب تو بدمد، تو هیچگاه صلاح آن را نمی بینی)‏
شحاع کرمانی گفته است: کسیکه در ظاهر به پیروی از سنت پیامبر (صلى الله عليه وسلم) عمر بگذراند و در باطن ‏مدام مراقبت داشته باشد و چشم خود را از نامحرم نگاه دارد و نفس خود را از پیروری شهوات ‏بازدارد و از حلال تغذیه نماید هیچگاه فراست او به خطا نمیرود. شجاع از جمله کسانی بود که ‏فراست او هیچگاه برای دروغ نمیگفت، یعنی خطا نمیکرد. چون خداوند (ج) انسان را از ‏جنس عملش پاداش میدهد، کسیکه چشم خود را از محارم نگاهداشت، در عوض خداوند ‏بزرگ روشنایی چشم و دل او را زیاد میکند. وقتی انسان چشم خود را بخاطر خدا نگه میدارد ‏خداوند بزرگ نور بصیرت چشم و قلب او را افزونی می بخشد.‏
چهارم ـ دروازه های علم و دانش برای این شخص باز میگردد، اسباب کسب علم و معرفت ‏برایش به آسانی مهیا میگردند، این خود بسبب منور بودن قلب است، وقتی دل روشن میشود ‏حقیقت اشیاء در آن دیده میشود و برایش بسرعت تمام شناخت دست میدهد، این شناخت و ‏معرفت از یکی به دیگری رسوب میکند. کسی هم که چشم خود را کنترول نکرد قلبش مکدر ‏میگردد و تاریک میشود و دروازه های علم و معرفت به رویش بسته میشوند.‏
پنجم ـ این عمل به قلب قوت، ثبات و شجاعت می بخشد، خداوند متعال قدرت بصیرت را با ‏قدرت حجت و استدلال همگام به او می بخشد. ‏
در یک اثر آمده است: کسیکه با خواهشات نفسانی خود مخالفت میکند شیطان از سایهء او هم ‏جدا میگردد. از همین رو کسانی را که همیشه پیروی خواهشات نفسانی خود هستند قلب شان ‏ذلیل و ضعیف می باشد، همیشه خود را خوار، حقیر و ناتوان احساس میکنند، چون ‏خداوند(ج) این تأثیر را در روان چنین شخصی جایگزین می کند، بر خلاف کسیکه که رفتار و ‏کردارش به رضای پروردگارش و مخالف هوایش بوده، این شخص در اوج عزت طاعت و قلعهء ‏مستحکمی از تقوی قرار دارد، این بر خلاف اهل معاصی و پیروان هوا و هوس.‏
امام حسن گفته است: پیروان هوا و هوس کسانی هستند که؛ اگر قاطر ها آنها را پایمال کنند و زیر ‏پای اسپها شوند، باز هم سایهء معصیت در دلهایشان است، خداوند از این ابا می ورزد که کسی ‏را خوار و ذلیل کند مگر کسانی را نا فرمانی او را میکنند.‏
بعضی از علمای دین گفته است: مردمان عزت را در دروازه های پادشاهان سراغ میکنند ولی آن ‏را نمی یابند مگر در طاعت خدای عزّ و جلّ. کسیکه پیروی خدا را میکند بدون شک خدا او را ‏در آنچه پیروی کرده است دوست میگیرد، و کسی نافرمانی او تعالی را کند در دشمنی خدا را در ‏آنچه انجام داده است کسب میکند.‏
در دعای قنوت ما میخوانیم: ای بار خدایا! بدون شک ذلیل نمیشود کسیکه او را دوست گرفته ‏ای، و عزت نمی یابد کسی که تو با او دشمنی کرده ای.‏
ششم ـ این عمل یک خوشحالی روانی به قلب میدهد که از لذت نظر به نا محرم به مراتب ‏خوبتر و زیباتر است، چون این شخص دشمن خود شیطان را قهر نموده، شهوت خود را لبیک ‏نگفته و بر نفس خود غالب آمده است. انسان وقتی بخاطر خدا (ج) از لذت ها زود گذر چشم ‏میپوشد و شهوت خود را مهار میکند و با این کار خود در ظاهر ضرر نفس اماره به بدی را قبول ‏میکند، خداوند (ج) در عوض برایش خوشی ها و لذت های کاملتر را نصیب میگرداند.‏
بعضی از ادباء گفته اند: قسم بخداست که لذت عفت بزرگتر از لذت گناه است و در این شکی ‏نیست که اگر نفس انسان مخالف هوای شیطانی آن باشد نتیجهء خوشحالی و سرور دارد و لذت ‏کاملتر از لذت پیروی هوای نفس. لذت که هیچ مقایسه با لذت شهوانی نمیشود. اینجاست که ‏عقل از هوای نفس امتیاز می یابد و فرق میکند.‏

[Moamma]

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هرچه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد