نجاست سگ

[saeed623]

نجاسات

[ali1078]

در برشوری كه بوسیله انجمن حمایت از حیوانات تدوین شده بود مطالبی درباره طهارت سگ آمده بود كه لازم است ضمن اشاره به آن مطلب پاسخ آن نیز ارائه شود آنچه دوستمان نگارش كرده مطالبی است در پاسخ به این موضوع:

1.هر علمی برای خودش متد و روش تحقیق و استدلال دارد که اگر طبق آن متد تحقیق صورت نگیرد نتیجه¬ای که به دست می¬آید از نظر علمی پذیرفتنی نیست؛ بنابر پیش هر مسأله¬ای باید مسأله¬شناسی شود تا مشخص گردد مربوط به چه علمی است تا طبق آن علم، بررسی و تحقیق شود.
2.موضوع نجاست سگ یک مسأله فقهی است، پس باید طبق متد و روش تحقیق در فقه که در علم اصول فقه مشخص شده، مورد بررسی و تحقیق قرارگیرد.
3.از چیزهایی که در علم اصول فقه تبیین گردیده، منابع فقه است. از دیدگاه شیعه منابع فقه عبارتند از: عقل، قرآن کریم، سنت (گفتار، رفتار و امضای معصومین) و اجماع (برخی شهرت فتوائیه را نیز از منابع فقه می¬دانند.)
4.این¬گونه نیست که همه احکام فقهی در قرآن کریم آمده باشد. قرآن کریم در احکام فقهی معمولاً به کلیات بسنده کرده است و تبیین و تفسیر آن را به پیامبر اکرم و به دنبال آن، امامان معصوم سپرده است. (آیه 44 سوره نحل به این نکته اشاره دارد.) برای نمونه هنگامی که به احکام فقهی نماز توجه می¬کنیم می¬بینم که چهار هزار حکم دارد در حالی که در قرآن کریم تعداد انگشت شماری از آن¬ها آمده است.
5.روایات فقه شیعه به فقه اهل¬سنت ناظر است به این معنا که آنچه از فقه اهل¬سنت را امامان معصوم صحیح نمی¬دانستند تذکر می¬دادند؛ بنابر این اگر یک حکم فقهی در میان اهل¬سنت مشهور و رایج بوده و امامان معصوم در برابر آن سکوت کرده و در خلوت و جلوت تذکری نداده باشند معلوم می¬شود آن حکم را قبول داشته و به اصطلاح امضا کرده¬اند. برخی فرقه¬های فقهی اهل¬سنت سگ را نجس نمی¬دانند؛ همین نکته موجب شده امامان معصوم در روایات متعددی نجاست سگ را یادآور شوند.
6.ما موظفیم روایات را به قرآن کریم عرضه کنیم (هم در اصل حجیت آن¬ها و هم در تعارض روایات) در این عرضه آنچه مهم است مخالف نبودن روایت با قرآن است، نه موافقت با آن؛ پس اگر روایتی با خطوط کلی قرآن مخالف نبود و از نظر سند هم معتبر بود باید طبق آن عمل کرد. (برخی عدم اعراض مشهور را هم شرط می¬دانند.)
7.در قرآن کریم در باره طهارت و نجاست سگ سخنی به میان نیامده است. تنها در یک آیه مطلبی در باره سگ شکاری گفته شده که آن ربطی به طهارت و نجاست وی ندارد و آن آیه چنین است: « يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللّهُ فَكُلُواْ مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُواْ اسْمَ اللّهِ عَلَيْهِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ؛ از تو مى‏پرسند چه چيزى براى آنان حلال شده است بگو چيزهاى پاكيزه براى شما حلال گرديده و [نيز صيد] حيوانات شكارگر كه شما بعنوان مربيان سگهاى شكارى از آنچه خدايتان آموخته به آنها تعليم داده‏ايد [براى شما حلال شده است] پس از آنچه آنها براى شما گرفته و نگاه داشته‏اند بخوريد و نام خدا را بر آن ببريد و پرواى خدا بداريد كه خدا زودشمار است.» این آیه در مقام بیان حلیت و حرمت خوردنی¬ها است. از چیزهای لازم در حلیت گوشت حیوانات حلال گوشت تذکیه شرعی است. اگر سگ شکاری را صاحبش با نام خدا در پی¬شکار فرستاد و آن شکار را صید نمود، اما هنگامی که شکارچی به شکار رسید او را زنده نیافت می¬تواند گوشت آن شکار را بخورد. از این آیه نمی¬توان پاکی محلی که سگ گاز گرفته استفاده کرد و در پی آن گفت سگ نجس نیست؛ چون آیه در مقام بیان حلیت و حرمت است، نه در مقام بیان طهارت و نجاست. (از شرایط اطلاق در مقام بیان بودن است.)

[ali1078]

8.نجاست سگ در فقه شیعه اجماعی است. از اهل¬سنت، شافعی و ابوحنیفه سگ را نجس العین می¬داند. اجماع در فقه شیعه برخاسته از روایات فراوانی است که در کتاب¬های روایی آمده است و آن روایات چنین است:
1. محمد بن الحسن بإسناده، عن الحسين بن سعيد، عن حماد، عن حريز، عن الفضل أبي العباس، قال: قال أبو عبد الله عليه السلام: إذا أصاب ثوبك من الكلب رطوبة فاغسله، وإن مسه جافا فاصب عليه الماء، قلت: لم صار بهذه المنزلة؟ قال: لان النبي ( صلى الله عليه وآله ) أمر بقتلها.
2. وعن الحسين بن سعيد، عن حماد، عن حريز، عن محمد يعنى ابن مسلم - عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) قال: سألته عن الكلب يشرب من الإناء، قال: اغسل الإناء. الحديث.
3. وعنه، عن حماد، عن حريز، عن الفضل، عن العباس ، قال: سألت أبا عبد الله ( عليه السلام ) عن فضل الهرة والشاة والبقرة، والإبل والحمار والخيل والبغال والوحش والسباع، فلم أترك شيئا إلا سألته عنه؟ فقال: لا بأس به حتى انتهيت إلى الكلب؟ فقال: رجس نجس لا تتوضأ بفضله واصبب ذلك الماء، واغسله بالتراب أول مرة ثم بالماء.
4. وعنه، عن حماد، عن حريز، عمن أخبره، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: إذا ولغ الكلب في الإناء فصبه.
5. وبإسناده عن سعد، عن أحمد بن محمد، عن أيوب بن نوح، عن صفوان بن يحيى، عن معاوية بن شريح، قال: سأل عذافر أبا عبد الله ( عليه السلام ) وأنا عنده عن سؤر السنور والشاة والبقرة، والبعير والحمار، والفرس والبغل والسباع، يشرب منه أو يتوضأ منه؟ فقال: نعم اشرب منه وتوضأ منه. قال: قلت له: الكلب؟ قال: لا، قلت: أليس هو سبع؟ قال: لا والله إنه نجس، لا والله إنه نجس.
6. وعنه، عن أبي جعفر أحمد بن محمد، عن عثمان بن عيسى، عن سماعة بن مهران، عن أبي بصير، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) قال: ليس بفضل السنور بأس أن يتوضأ منه ويشرب، ولا يشرب سؤر الكلب إلا أن يكون حوضا كبيرا يستقى منه.
7. في حديث عبد الله بن أبي يعفور، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) قال: إن الله لم يخلق خلقا أنجس من الكلب.
8. وعنه، عن حماد، عن حريز، عن محمد بن مسلم قال: سألت أبا عبد الله ( عليه السلام ) عن الكلب يصيب شيئا من جسد الرجل؟ قال: يغسل المكان الذي أصابه.
9. محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن حماد بن عيسى، عن حريز، عن محمد بن مسلم قال: سألت أبا عبد الله ( عليه السلام ) عن الكلب يصيب شيئا ( من جسد الرجل )؟ قال: يغسل المكان الذي أصابه. ادامه دارد.....

[ali1078]

10. وعن علي، عن أبيه، عن ابن محبوب، عن العلاء، عن محمد بن مسلم قال: سألت أبا عبد الله ( عليه السلام ) عن الكلب السلوقي؟ فقال: إذا مسسته فاغسل يدك.
11. وعن عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن ابن أبي نجران، عن عاصم بن حميد، عن أبي سهل القرشي قال: سألت أبا عبد الله ( عليه السلام ) عن لحم الكلب؟ فقال: هو مسخ، قلت: هو حرام؟ قال: هو نجس، أعيدها عليه ثلاث مرات، كل ذلك يقول: هو نجس.
12. محمد بن علي بن الحسين في ( الخصال ) بإسناده عن علي ( عليه السلام ) - في حديث الأربعمائة - قال: تنزهوا عن قرب الكلاب، فمن أصاب الكلب وهو رطب فليغسله، وإن كان جافا فلينضح ثوبه بالماء.
این روایات را از دو جهت باید بررسی کرد؛ یکی سند و دیگری دلالت.
سه روایت اول از نظر سند صحیح هستند و بر نجاست سگ دلالت دارند. روایت چهارم از نظر سند مرسله است، ولی بر عدم استفاده از آبی که سگ به آن لب زده دلالت می¬کند. روایت پنجم دلالتش صریح است، ولی سندش به جهت «معاویه بن شریح» ضعیف است. روایت ششم سندش صحیح است و دلالتش کاملاً روشن می¬باشد که اگر سگ از آب قلیل نوشید آن آب نجس می¬شود. روایت هفتم، هشتم و نهم نیز از جهت سند صحیح می¬باشند و دلالت آن¬ها بر نجاست سگ کاملاً روشن است. سه روایت آخری نیز بر نجاست سگ دلالت دارند. در روایت دهم کلب سلوقی آمده است، ولی این روایت نمی¬تواند دیگر روایات را تقیید کند، چون لسان این روایت مثبت است.
نتیجه این¬که بی¬تردید در فقه امامیه، سگ نجس العین است.

[ali1078]

پاورقي ها:
1 . بدایة المجتهد و نهایة المقتصد، ابن رشد، ج1، ص30.
2. ر.ک: كتاب الطهارة، امام خميني، ج 3، ص 157 - 161

3 . خلاف، شیخ طوسی، ج6، ص73؛ تذكرة الفقهاء، علامة الحلي، ج 1، ص 66؛ جامع المدارك، سید احمد خوانساري، ج 1، ص 200؛ المعتبر، محقق حلي، ج 2، ص 80؛ مشارق الشموس (ط.ق) محقق خوانساري، ج 1، ص 321 – 323؛ حدائق الناضرة، بحراني، ج 1، ص 432 – 433 و ج 5، ص 205؛ جواهر الكلام، محمدحسین نجفی، ج 5، ص 366 - 368

4. بدایة المجتهد و نهایة المقتصد، ابن رشد، ج2، ص103؛ خلاف، شیخ طوسی، ج1، ص187 و ج6، ص73؛ تذكرة الفقهاء، علامة الحلي، ج 1، ص 40 - 42

5. در برخی نسخ¬ها آمده « امربغسلها» محقق خوانساری می¬گوید: و لعلها اظهر.(مشارق الشموس، ج1، ص322)
6 . شیخ بهائی در کتاب مشرق الشمسین ص353 آورده: عن الفضل ابی العباس. محقق سبزواری در کتاب ذخیرة المعاد این¬گونه آورده و از روایت به صحیحه تعبیر کرده است.
7 . وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج1، ص225 و ج3، ص414.
8 . معجم رجال الحدیث، آیة خویی، ج19، ص227.

[alii1346]

در برشوری كه بوسیله انجمن حمایت از حیوانات تدوین شده بود مطالبی درباره طهارت سگ آمده بود كه لازم است ضمن اشاره به آن مطلب پاسخ آن نیز ارائه شود آنچه دوستمان نگارش كرده مطالبی است در پاسخ به این موضوع

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام علیكم
مطلب زیر نیز پاسخی به همین سوال است
گفتاري كوتاه در باره نجاست سگ
در بروشوري كه بوسيله انجمن حمايت از حيوانات تدوين شده بود مطالبي در باره طهارت سگ آمده بود كه لازم است ضمن اشاره به آن مطالب پاسخ آن نيز ارائه شود.آنچه ما را به پاسخ دهي به اين مجموعه واداشت، تقاضاي برخي دوستان براي پاسخدهي و نيز توجه به روايتي است كه بسياري از بزرگان از امامان معصوم نقل كرده اند كه : ا إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فَعَلَى الْعَالِمِ أَنْ يُظْهِرَ عِلْمَهُ فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ سُلِبَ نُورَ الْإِيمَانِ 1" وقتي بدعت ها آشكار شود بر دانا واجب است كه دانش خود را اظهار كند و اگر چنين نكند نور ايمان از او سلب ميشود . از اين رو ضمن احترام به نويسندگان محترم به چند نكته اشاره مي شود :
1-در مقاله ادعا شده است كه در دانشكده دامپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهر كرد با همكاري نماينده ولي فقيه و امام جمعه اين شهر ، رساله علمي منتشر شده كه در آن ثابت شده تنها ديني كه به نجاست سگ باور دارد دين يهود است كه در تماس با امام جمعه محترم شهر كرد اين مطلب بوسيله ايشان تكذيب شد. و روشن نيست نويسندگان بروشور با چه اهدافي اين نسبت را به امام جمعه محترم داده اند .
2-آنگونه كه در بروشور آمده است در بخش اول رساله از نجاست سگ با فرض انتقال بيماري بحث شده است كه از پاسخ به بخش اول رساله صرف نظر مي شود چون اولا معلوم نيست كه فلسفه حرمت گوشت سگ و نجاست آن پرهيز از بيماريهاي مشترك حيون و انسان باشد . بلكه ممكن است هزاران نكته و حكمت ناشناخته ديگر وجود داشته باشد كه ما از آن بي خبريم و علوم تجربي هنوز بدان دست نيافته اند . ثانيا با توجه به اين كه ما در باره بيماريهاي مشترك انسان و دام و مقايسه آن با بيماريهاي مشترك انسان با سگ ، تخصصي نداريم در اين باره سخني نمي گوييم . زيرا معتقديم در مباحث تخصصي بايد به اهل آن مراجعه كرد و گرنه مانند نويسنده گرامي بروشور به دام سخن غير كارشناسانه خواهيم افتاد .
3- با توجه به آنچه گذشت در پاسخ به بخش دوم كه به برسي تاريخي و ديني موضوع نجاست سگ پرداخته شده است چند نكته قابل توجه است.
1 – 3– بر فرض كه برخي شريعت هاي سابق حكمي داشته باشند و بر فرض كه آن حكم تحريف شده نباشد هيچ مطلبي را براي شريعت خاتم ثابت نمي كند .
2 -3 – فقهاي ما براي اثبات نجاست سگ كمتربه قرآن استناد كرده اند و قرآن يكي از منابع استنباط احكام است . آنچه كه فقها به آن استناد كرده اند عبارت است از : روايات فراوان " اجماع علماي اسلام " فتواي فقها .
3 – 3- برخي از روايات عبارتند از :
روايت اول : سألت أبا عبد الله عليه السلام عن لحم الكلب حرام هو ؟ قال : هو نجس أعيدها ثلاث مرات كل ذلك يقول هو نجس (2) چنانكه مي بينيم امام صادق عليه السلام سه بار در يك روايت فرموده است سگ نجس است .
روايت دوم : از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه : ان الله لم يخلق خلقا انجس من الكلب يعني خداوند هيچ موجودي نجس تر از سگ نيافريده است .(3)
روايت سوم : امام صادق ( عليه السلام ) فرمود : الكلب رجس نجس(4) سگ پليد و نجس است
روايت چهارم : عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) - في حديث - أنه سئل عن سؤر الكلب ، يشرب منه أو يتوضأ ؟ قال : لا ، قلت : أليس سبع ( 1 ) ؟ قال : لا والله إنه نجس ، لا والله إنه نجس . اين روايت را نويسنده محترم نيز ديده است . براستي پس از قسم امام صادق ( عليه السلام ) كه چند بار فرمود " والله سگ نجس است" چگونه در برابر اين نص اجتهاد مي كنيم و مي گوييم سگ پاك است . جالب است كه امام صادق در اين روايت سگ را از ساير درندگان متمايز مي كند ولي نويسنده محترم بروشور نمي خواهد اين را ببيند.
روايت پنجم : شخصي به نام أبي سهل القرشي گويد از امام صادق ( عليه السلام )در باره گوشت سگ پرسيدم .... گفتم حرام است ؟ حضرت فرمود : نجس است . پرسش خود را سه بار پرسيدم و امام در هر سه مورد فرمود نجس است .(5)
رواياتي كه بر نجاست سگ دلالت دارند به حدي است كه آيت الله خويي در اين باره مي نويسد " والاخبار في نجاسته مستفيضة بل متواترة "(6)با توجه به اين روايات صريح كه برخي صحيح هستند يگر چگونه ادعا مي شود تنها روايتي كه در باره نجاست سگ وجود دارد روايت نيم خورده .... است وسپس باتوجيهي بسيار سست آن روايت نيز كنار گذاشته مي شود
4- هم چنين فتاواي علماي بزرگ شيعه و اهل سنت و ادعاي اجماع آنها در ذيل نقل مي شود تا روشن شود اين مسئله از مسائل بديهي است .
- الكلب نجس العين ، نجس اللعاب ، نجس السؤر . وبه قال ابن عباس ، وأبو هريرة ، وعروة بن الزبير ، وأبو حنيفة وأصحابه ، والشافعي ، وأحمد.... دليلنا : إجماع الفرقة ، وقد صرح بذلك أبو عبد الله عليه السلام (7)
- أما الكلب فأجمع علماؤنا انه نجس العين لا يقع عليه الذكاة (8)
- وتدل على نجاسته مضافا إلى الاجماع المستفيض روايات مستفيضة(9)
- أما الكلب فلا اشكال في نجاسته عند الامامية في الجملة (10)
- الكلب والخنزير البريان ونجاستها وكذا نجاسة جميع فضولها اجماعية(11)
با بررسي اندكي در كلمات فقهاي شيعه اجماعي بودن اين حكم به خوبي روشن مي شود (12)
5 – رواياتي كه در بروشور نقل شده است عمدا يا سهوا ضعيف ترين و به لحاظ محتوا سست ترين ها بوده است. نويسنده محترم به جاي بررسي و نقل روايات صريحه گذشته روايتي كه اهل سنت نقل كرده اند را به صورتي مبهم نقل كرده و نتيجه دلخواه خود را گرفته است .
چنانكه گذشت روايت به گونه اي كه نويسنده نقل كرده در روايات شيعه به نظر نرسيد ؛‌ آنچه از روايات مي توان استفاده كرد اين است كه پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) فرمود: إن جبرئيل أتاني فقال : إنا معاشر الملائكة لا ندخل بيتا فيه كلب و... در روايت ديگر مي خوانيم إنا لا ندخل بيتا فيه صورة إنسان ولا بيتايبال فيه ولا بيتا فيه كلب. كه ممكن است مقصود خانه افرادي باشد كه سگ بازند و مانند برخي از غربي ها سگ هايي را بيهوده و بدون داشتن دليل عقلايي در خانه نگاه مي دارند و اصولا دانشمندان شيعه براي اثبات نجاست سگ به دلايلي كه گذشت استناد كرده اند حالا چطور نويسنده محترم به سراغ اين روايت رفته . آنچه از اين روايت و روايات مشابه استفاده مي شود اين است كه نماز خواندن در خانه اي كه سگ در آن باشد مكروه است و كارشناسان فقه نيز اين روايات را در بابي تحت عنوان باب كراهة الصلاه‌ في بيت فيه كلب ..." آورده اند (13) اين چه ربطي به بحث نجاست سگ دارد؟
در اين روايات علاوه بر سگ از تصوير انسان نيز نام برده شد ه است كدام دانشمند به اين روايات بر نجاست تصوير انسان استدلال كرده است ؟ در حالي كه اگر مستند نجاست اين روايات بود ؛ با يد بر همين روايات بر نجاست تصوير انسان نيز استدلال شود
6 – بله اسلام دين عقلانيت و منطق در اصول و پيروي ازتخصص و علم در فروع است و بديهي است كه هر علمي متد خاص خود را دارد و اگر بناست در اين باره تحقيقي انجام شود بايد با متد فقه باشد نه به شيوه اي كه د ر پايان نامه آمده است .
7 – قياس نجاست سگ با حليت يا حرمت شطرنج و ماهي اوزون برون كه اولي تغيير موضوع ودومي اشتباه درتشخيص موضوع بوده است قياس مع الفارق و بلكه مع الفوارق است.
8 – آنچه در باره رعايت حقوق سگ و ثواب غذا دان به آن و گرفتن صفات آن و....آمده است ربطي به موضوع ندارد وباز قياس است و به اين نكته بر مي گردد كه در فقه با روش ومتد اخلاق عمل شده است .
9-در پايان تاكيد مي كنيم سخن غير كارشناسانه و فتوا دادن – نستب دادن حكمي به شارع مقدس -بدون دانش لازم از اموري است كه علاوه بر عقل سليم ، در قرآن و روايات نيز به شدت از آن نهي شده است . به عنوان نمونه قرآن مي فرمايد:
- فمن أظلم ممن افترى على الله كذبا ليضل الناس بغير علم إن الله لا يهدي القوم الظالمين
- ومن أظلم ممن افترى على الله كذبا أو كذب بآياته
- وتقولون بأفواهكم ماليس لكم به علم وتحسبونه هينا وهو عند الله عظيم
- ويوم القيامة ترى الذين كذبوا على الله وجوههم مسودة
پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله نقل شده است كه : من أفتى بغير علم لعنته ملائكة السماء وملائكة الارض14
چنانكه از امام باقر( عليه السلام ) نيز نقل شده است كه : من أفتى بغير علم لعنته ملائكة السماء وملائكة الارض وملائكة الرحمة وملائكة العذاب ، ولحقه وزر من عمل بفتياه
10 – اين گفتار كه چون باب اجتهاد درشيعه بسته نيست با مطالعه تمامي روايات مربوط به موضوع نجس نبودن سگ حتي در اين مورد مي توانيد به فتواي خود عمل كنيد نيز از مطالبي است كه نه تنها عقل سليم آن را مردود مي داند بلكه امامان نيز ما را از آن برحذر داشته اند . روايات مطلق و مقيد ، عام و خاص ، محكم و متشابه و... دارند . بايد امام در مقام بيان حكم باشد ؛ قرينه اي بر خلاف وجود نداشته باشد ؛ روايت ازنظر سندي بررسي شود و خلاصه اين كه :هزار نكته باريكتر ز مو اين جاست و
طي اين مرحله بي همرهي خضر نكن
ظلمات است بترس از خطر گمراهي
نمونه عيني آن نويسنده محترم بروشور است كه با ديدن يكي دو روايت به ورطه اي افتاد ه است كه ممكن است نه تنها خود بلكه ديگران را نيز به هلاكت بكشاند و به فرموده امام صادق عليه السلام : من أفتى الناس برأيه فقد دان بما لايعلم ، ومن دان بما لايعلم فقد ضاد الله حيث أحل وحرم فيما لايعلم(15) نمي دانم چطور نويسنده محترم از ما مي خواهد هر كدام به راي خود عمل كنيم در حالي كه امام باقر ( عليه السلام ) مي فرمايد: لو كنا نفتي الناس برأينا وهوانا لكنا من الهالكين ، ولكنا نفتيهم بآثار من رسول الله ( صلى الله عليه وآله) وأصول علم عندنا ، نتوارثها كابرا عن كابر(16)
1 وسائل‏الشيعة ج 16 ص 241
2 - معتبر - محقق حلي ج 2 ص 80
3 اين روايت مستفيضه است و علاوه بر علل الشرايع ، وسائل الشيعه ، جواهرالكلام و... غالب فقها آن را نقل كرده اند ر ك : علل الشرائع : ج 1 ص 292/ كشف اللثام (ط.ج) - فاضل هندي ج 1 ص 306...
4- - وسائل الشيعة (آل البيت ) - حر عاملي ج 3 ص 415 / /تذكرة الفقهاء (ط.ق) - علامة حلي ج 1 ص 7/ هاية الإحكام - علامة حلي ج 1 ص 293/ لذكرى- شهيد أول ص 9 و..
5 - اين روايت نيز ار روايات مشهور است كه علاوه بر كافي بسياري ديگر از فقها نقل كرده اند و نيز رك مشارق الشموس - محقق خوانساري ج 1 ص 322
6 - كتاب الطهارة - آيت الله خوئي ج 2 ص 31
7 - خلاف - شيخ طوسي ج 1 ص 176
8 -- معتبر - محقق حلي ج 2 ص 80 :
9 كتاب الطهارة - آيت الله خميني ج 3 ص 158 :
10 - كتاب الطهارة - آيت الله خوئي همان
11 - كتاب الطهارة ، الأول- آيت الله گلپايگاني ص 282
12 تحرير الوسيلة - آيت الله خميني ج 1 ص 118 /منهاج الصالحين - آيت الله خوئي ج 1 ص 109 /مختصرالأحكام- آيت الله گلپايگاني ص 8 // فقه الصادق (ع) - آيت الله محمد صادق روحاني ج 3 ص 280/ منهاج الصالحين - آيت الله علي سيستاني ج 1 ص 138 / هداية العباد - شيخ لطف الله صافي ج 1 ص 93 / توضيح المسائل- شيخ محمد تقي بهجت ص 39/منهاج الصالحين - آيت الله محمد سعيد حكيم ج 1 ص 126 و...
13 ر ك وسائل الشيعة (آل البيت ) - حر عاملي ج 5 ص 174
14 - دعائم الاسلام - قاضي نعمان مغربي ج 1 ص 96
15 كافي ؛‌ج 1 ؛‌ص 58
16 مستند الشيعه ؛ محقق نراقي ، ج 1 ، ص 11

[fatememeshkat]

بله واقعا همینطوره . بعضی ها نمی دونن حوزه اظهار نظر در مسائل فقهی با مسائل پزشکی و حوزه های دیگه فرق می کنه .
چند وقت پیش یه خانمی بامن صحبت می کرد که سگ داشت . می گفت کدوم آیه در قران حکم نجاست سگ رو بیان می کنه ؟وقتی براش حکم نجاست سگ و به طور کلی احکامی که ما اونها رو رعایت می کنیم اما در قران نیستند رو توضیح دادم گفت :
(( هر سه ماه یکبار سگم رو به مراکز دامپزشکی می برم تا واکسینه بشه و چکابش کنن ، سگم خیلی تمیزه من همیشه غذای سالم بهش میدم ، من درباره سلامتی سگم خیلی حساس هستم دائما با پزشکش در مورد تمیزی یا نجسی سگم صحبت می کنم ، دکترش سلامتیش رو تایید کرده و می گه قدیما سگها ولگرد بودن و تمیز نبودن اما الان با وجود مراکز مختلف دامپزشکی و نسل جدید سگهای آپارتمانی هیچ منعی برای نگهداری سگها در خونه وجود نداره و این سگها نجس نیستن .))
متاسفانه بعضی از افراد تحصیل کرده نمی تونن فرق کثیف بودن با نجس بودن رو تشخیص بدن و همیشه و در همه شرایط اونها رو معادل هم میگیرن .
از اون بدتر اینکه حتی اینقدر نمی دونن که قران در کنار عترت رسول الله (ص)هدایتگراست مطمئنا این دسته نمی دونن که چه کسی ادعا کرد حسبنا کتاب الله و عاقبت چه شد ؟!
واقعا این اظهار نظرهای غیر تخصصی و ورود در حوزه هایی که به هیچ وجه در تخصص افراد نیست و اظهار نظر در اون زمینه ها جز خسارت دنیا و آخرت چیزی در پی ندارد : و لا تقف ما لیس لک به علم
نمی دونم کدام یک از بزرگان فرموده : هرکس سخن بگوید تا بدانند داناست ، بدانند نادان است .
با حفظ احترام تمامی پزشکان متعهد و متخصص .

[alijsun]

با سلام
قبول بفرمائيد در حال حاضر به همان اندازه كه جضرتعالي در خصوص پليد و نجس بودن سگ روايت اورده ايد در خصوص خوبيهاي ان نيز روايت از همه موجود مي باشد
ولي توجه شما را به يك نكته تاريخي جلب ميكنم

سگ، به عنوان نگهبان گله و خانه، در ایران باستان، از ارج و قربی زیاد برخوردار بود. خانه‌ای که یک یا چند سگ داشت، از دستبرد غیر مصون می‌ماند. به این دلیل، صاحبان کاخ و باغ و گله و خانه و مزرعه، هرکدام یک یا چند سگ داشتند. شکم آن‌ها را هم آنقدر سیر نگه می‌داشتند که با دیدن تکه گوشت و استخوانی، وظیفه پاسداری و نگهبانی را فراموش نکنند و به دزد راه ندهند. هنگامی که سواران عرب خاک ایران را زیر سم ستوران خود گرفتند، این سگ‌ها، در دفاع از مال و منال صاحبان ایرانی خود، نقشی تاریخی ایفا کردند. آن‌ها، با شنیدن صدای سم ستوران عرب، شروع کردند به پارس کردن به سوی اسب‌ها. اسب‌ها هم، رم کردند و سواران خود را بر زمین کوفتند و آن‌ها کشته یا اسیر شدند. عمر، خلیفه دوم، که فرمان فتح امپراتوری رو به زوال ساسانی را صادر کرده بود، وقتی این خبر را شنید، سگ را نجس اعلام کرد و به لشگریان خود دستور داد به هرجا می‌تازند، اول سگ‌ها را سر به نیست کنند، زیرا غیرت آنان برای دفاع از ملک خویش، بیشتر از صاحبانشان بود.

[شهيدان]

با سلام
قبول بفرمائيد در حال حاضر به همان اندازه كه جضرتعالي در خصوص پليد و نجس بودن سگ روايت اورده ايد در خصوص خوبيهاي ان نيز روايت از همه موجود مي باشد
ولي توجه شما را به يك نكته تاريخي جلب ميكنم

دوست عزيز .
اگر به اصل بحث توجه فرماييد ايرادتان وارد نيست .چرا كه بحث در مورد نجاست وطهارت سگ بود نه محاسن ومعايب سگ .آنچه را كه استاد محترم ذكر كردند :درخصوص طهارت ونجسي سگ بود...
همه مي دانيم خدا هر چيزي را بي حكمت خلق نمي كنه ...سگ هم مانند ساير مخلوقات است حتي يكي از همين سگها ، سگ اصحاب كهف بود وبه اون مقام رسيد واز حيوانات بهشتي شد...
سگ اصحاب كهف پي مردم گرفت وآدم شد...
التماس دعا-شهيدان

[seyed]

توضيح در مورد نجاست سگ

اينجانب به عنوان استاد راهنماي مطالعه مذكور در مورد نجاست سگ كه به مشاورت نماينده ولي فقيه در يكي از شهرستان ها و يكي از اساتيد متخصص بهداشت مواد غذايي دانشگاه آزاد انجام شده است نكاتي را توضيح دهم. اين مطالعه در نوع خود كم سابقه است و يكي از آرزوهاي امام خميتي (ره) را براي نزديكي حوزه و دانشگاه تحقق بخشيده است. البته موضوع در باب علوم جديد و قديم هر دو سير مي كند و لازم بود از هر دو گروه عالم براي اين تحقيق استفاده شود.
در ضمن در باب اين رساله دو بار از تمامي مراجع تقليد استفتا شده كه استفتائات موجود است و هيچكدام به روايات مطرح شده در اين سايت اشاره نكردند كه علت يا عدم اطلاع آنها بوده (كه غير ممكن است) و يا غير معتبر بودن اين احاديث بوده است كه در زير توضيح خواهم داد.

با توجه به مطالبي كه در وب سايت شما ديدم و اشاراتي كه در برخي نشريات آمده بود لازم دانستم براي خوانندگان شما نكاتي را توضيح دهم. اميد است كه رعايت انصاف و زمينه كار براي هر انتقادي رعايت و فراهم شود.

بديهي است منبع اصلي ما قرآن است و ما معتقديم كه قرآن آخرين پيام الهي به انسان است و دستورات آن به شكلي تنظيم شده كه براي انسان تا پايان جهان قابل استناد باشد. بنابر اين فرض حضرتعالي مبني بر اين كه ممكن است مطلبي در قرآن ذكر نشده باشد از ديدگاه اسلامي نوعي شرك به حساب مي آيد. اين مطلب به اين معناست كه اگر كسي نتواند مطلبي را در قرآن بيابد دليل اين نيست كه چيزي ذكر نشده باشد.
بر خلاف ادعاي شما در قرآن در سه سوره از سگ نام برده كه در خلاصه رساله اي كه به دست شما رسيده نيز آمده است. سوره كهف كه از مشهور ترين سوره ها در مورد سگ است به روشني سگ را تنها حيوان همدم و همراه مردان خدا دانسته است. آيا خدا نمي توانست مثلا يكي از گوسفندان آن چوپان را همراه خداپرستان كند؟ آيا ذكر نام سگ در اين باب تصادفي بوده و يا خدا به نجس بودن سگ آگاه نبوده كه آن را در كنار خداپرستان ننشاند و همچون آنان بر او معجزه خود را به جهت زنده ماندن در ساليان دراز مذكور اعمال نكند؟ اين ها نكاتي است كه خداوند بي حكمت در قرآن نياورده و خواننده اگر تخصص لازم را داشته باشد حتما از اين نكته درس مي گيرد.
اما در مورد سوره اي كه شما نيز نام سگ را در آن ديده بوديد و آن در مورد احكام شكار است نيز دوباره خداوند خواسته است كه به پاك بودن بزاق سگ و تماس آن حتي با ماده غذايي انسان تاكيد كند. آيا خداوند نمي توانست حيوان ديگري مثل پرندگان شكاري كه در آن زمان براي شكار استفاده مي شد را مثال بزند؟ خداوند چه اصراري داشته كه اينجا سگ را مطرح كند و پاك و جايز بودن شكاري كه سگ به آن دهن زده را تاكيد كند؟ در اينجا تنها عنوان شده كه اگر سگ از آن خورده بود شما نخوريد. علت اين امر هم به لطف و مهرباني خداوند بازمي گردد. يعني سگي كه تا اين حد گرسته بوده كه شكار را خورده نبايد از خوردن باقي غذا او را منع كنيد و از دهان سگ لقمه را بگيريد.
اگر قرآن را قانون اسلام در نظر بگيريم، روايات پيامبر مانند آيين نامه هاي اجرايي قانون است. يعني هيچگاه پيامبر روايتي ندارد كه بر خلاف متن قرآن يا بدعت جديدي در اسلام باشد. پيامبر در روايات خود نكات قرآن را تفسير و براي مردمي كه توان درك مطالب قرآن را نداشتند با زبان ساده بيان مي كند. همچنين اعمال و كردار ايشان نيز كه در روايات آمده همگي آيينه اي از قرآن است سراسر معني و نكته.
پيامبر اكرم در صدها روايتي كه از ايشان نقل گرديده است هيچگاه به نجس بودن سگ اشاره نداشتند و اين دليلي بر فقدان وجود چنين دستوري در اسلام است. حتي بر خلاف ادعاي برخي غير حرفه اي، پيامبر در روايت صحيحه اي كه سعدي نيز آن را به نظم در آورده از بخشش گناه يك انسان گناهكار در عوض آب دادن به يك سگ تشنه خبر داده است. اين كلام نشان مي دهد كه نظر لطف خداوند براي آب و غذا دادن به حيوانات به خصوص سگ بسيار قوي و مشخص بوده و اگر سگ حيوان نجسي بود لااقل پيامبر در اين روايت اشاره به آن مي كرد.

از آنجا كه هر قانون آيين نامه اجرايي و هر آيين نامه اجرايي يك يا چند دستور العمل براي توضيح جزئيات بايد داشته باشد. در واقع مي توان روايات ائمه را به اين دستورات تشبيه كرد كه علي القاده نبايد مغايرت با متن قرآن داشته يا بدعت در دين باشد.
با بررسي روايات ائمه مي بينيم كه روايات زيادي در مورد سگ وجود ندارد. در روايتي منسوب به حضرت علي (ع) ده صفت سگ با عابدان و زاهدان مقايسه شده و امام فرمودن كه اگر كسي اين ده صفت را داشته باشد از زاهدان و عابدان است.
البته در روايتي از امام معصوم نام سگ و نجاست آمده و آن تنها اشاره به غذايي دارد كه بخشي از آن را سگ خورده باشد. در واقع اين روايت توضيحي است براي آيه اي كه در مورد نيم خورده سگ شكاري قبلا گفته شد.

اما در مورد اشارات و رواياتي كه نويسنده محترم در پاسخ به اين تحقيق اشاره كرده اند و خوشبختانه به معتبر نبودن برخي از آنها شخصا نيز اشاره كرده اند.
همانگونه كه اشاره شد رواياتي را مي توان پذيرفت كه بر خلاف قرآن و روايات پيامبر و ائمه نباشند. پس به نظر مي رسد اگر شخصي (كه البته ناشناس است) از قول شخص ديگري (كه آن هم ناشناس است) از نفرات ديگر چيزي را نقل كرده كه نهايتا بعد از چندين روايت قرار است به يكي از ائمه منسوب شود، بديهي است كه بايد در صحت آن شك كرد.
همه ما ميدانيم كه شيعه مذهبي پوياست و اين پويا بودن باعث حسادت بسياري از اديان و مذاهب ديگر بوده است و فريبكاري هاي زيادي براي انحراف شيعه از ابتداي تاريخ شيعه تاكنون بكار رفته است. حتي برخي اديان از قبيل يهود تلاش كرده اند برخي قوانين خود را با جعليات وارد اسلام كنند تا آن را خدشه دار كنند. اگر در رساله مذكور بقيه اديان بررسي شده و اين نكته كه در يهود سگ پليد دانسته مي شود ذكر شده است به اين دليل بوده كه خوانندگان محترم رساله به توطئه برخي فريبكاران پي ببرند.
گر چه تاكنون اين افكار توسط برخي قدرتمندان دين از آن زدوده شده ولي بايد هميشه خطر آن را گوشزد كرد.
در مورد پويايي شيعه بايد تنها به دو موضوع كه در سال هاي اخير شاهد آن بوديم اشاره كرد. زماني كه دشمنان ما به بهانه حرام بودن ماهيان غضروفي درياي خزر (ازون برون) داشتند منابع ما را به تاراج مي بردند اين امام بود با توجه به منابع علمي و استدلال متخصصين اين ماهي را حلال اعلام كرد. و همين بود در مورد بازي شطرنج.
پس نبايد از تغيير احكام و پويايي مذهب خودمان ترسي به دل راه دهيم، بلكه بايد تمامي ايده ها را در اين زمينه ارج نهيم.