***صبر و شکیبایی***

[╫❀نیایش❀╫]

صبر ارزش صبر کردن را دارد!



صبر چیزی است که بر اثر کار بر روی آن به دست می آورید. شما می آموزید که صبور باشید و گاهی این درس ها می توانند واقعاً عذاب آور باشند! بهترین دوست تان رازی را برملا می کند. در روز فارغ التحصیلی آنفلونزا می گیرید.ماشین تان در حین سفر خراب می شود!
این درس های عذاب آور به شما می آموزند که چگونه با آن ها کنار بیایید. آن ها هم چنین به شما می آموزند که دفعه های بعد از چه چیزهایی اجتناب کنید و چگونه هنگام ضرر و زیان دوباره تامین سرمایه کنید.
آموزش دیدن برای صبر یعنی بیاموزید که چگونه محکم بایستید. یعنی با عزمی راسخ با شرایط دشوار مواجه شوید. یعنی از مغلوب شدن با اعمال یا رفتارهایی که بر علیه شماست، خودداری کنید. انسان صبور آموخته است که چگونه با کسانی که با او مخالف اند، موافق باشد، صبر به روش هایی فکر می کند که رفتارهای ناشی از بی دقتی و نامهربانی را اصلاح کند و به آن ها توجه نشان دهد.

[╫❀نیایش❀╫]

اميرالمؤمنين (ع) فرمود : صبر دو نوع است : صبر در هنگام مصيبت كه نيكو وزيبا است ، ونيكوتر از آن صبر در هنگام معصيت است (كه چون صحنه گناه پيش آيد بر ترك آن صبر كند) .

[rana_]

صبر در معناي واقعي نام گياهي است تلخ مزه كه در بيابان مي رويد اما در معناي لغوي نيز صبر معناي استقامت و تحمل دارد و شايد به دليل رويش اين گياه در بيابان نام صبر را براي تحمل زياد برگزيده اند
خداوند صابران را دوست دارد و به آنها اجري عظيم را وحده داده است

[╫❀نیایش❀╫]

مقامات عرفاني: صبر

صبر در لغت‏به معناى خوددارى از شكايت، دم فروبستن، سخن به شكوه نگشودن و اظهار بى‏تابى نكردن است; اما در اصطلاح عرفانى، مقامى است نفسانى كه سالك الى الله با نيروى مجاهده و رياضتهاى خاص بدان دست مى‏يابد.

خداوند در قرآن كريم كه كتاب انسان‏سازى است، پيروان خود را امر به صبر مى‏كند «واصبر و ما صبرك الا بالله‏» (101) و اگر چه در ابتداى آيه از مؤمنان مى‏خواهد كه صبر پيش گيرند; اما در دنباله آن به نكته ديگرى اشاره مى‏فرمايد كه صبر حاصل نمى‏شود مگر با توفيق الهى. پس اگرچه «صبر» در اصطلاح عرفانى «مقام‏» است و اكتسابى و خداوند هم امر به آن مى‏كند اما دنباله آيه تصريح دارد كه صبر مانند ديگر مقامات بدون توفيق الهى حاصل شدنى نيست. پس مى‏توان گفت رياضات و كوششهاى سالك، زمينه بهره‏مندى از فيوضات الهى و توفيقات ربوبى - از جمله مقام صبر - را فراهم مى‏سازد. مولانا در اين رابطه چنين مى‏گويد:

هفت‏سال ايوب با صبر و رضا در بلا خوش بود با ضيف خدا

تا چو وا گردد بلاى سخت رو پيش حق گويد به صد گون شكر او

گفت‏حق ايوب را در مكرمت من به هر موى تو صبرى دادمت

هين به صبر خود مكن چندين نظر صبر ديدى صبردان (ده) را هم نگر

[╫❀نیایش❀╫]

"گفتارهای امیر المومنین (ع)"

الصّبر أوّل لوازم الإيقان

شكيبائى نخستين لوازم محكم كردن (يا يقين داشتن) است.

- الصّبر على المصيبة يجزل المثوبة


شكيبائى بر مصيبت پاداش را بزرگ مى‏نمايد









- الصّبر أحد الظّفرين


- شكيبائى يكى از دو رسيدن به هدف است









- الصّبر على طاعة اللّه أهون من الصّبر على عقوبته


شكيبائى بر طاعت خدا آسان‏تر است از صبر بر كيفر او

[تاری]

از درد به خود پیچیدن و دم نزدن هنر است.

به نظر من انسان نباید دردهایش را هدیه ی دیگران و خوشی هایش را سهم خود داند.
بیشتر دیده ام انسانهایی که دور و برم بودند و من فقط ناله هایشان را دیدم و چون شرایطشان بهتر شد دیگر خبری، نه کلامی، نه علیکی...
تفاوت رفتارهای بنده های خدا دیدنی است،

چاه نخلستان شدن هم عالمی دارد خدا.

[مجیب]

قالَ الصّادِقُ (عَلَيهِ السَّلام)

• اَلصَّبرُ يُظهِرُ ما في بَواطِنِ العِبادِ مِنَ النّورِ وَالصَّفآءِ، وَالجَزَعُ يُظهِرُ ما في بَواطِنِهِم مِنَ الظُّلمَةِ وَالوَحشَةِ.
• 
  
  • حضرت امام صادق (عَلَيهِ السَّلام))مي فرمايد که: صبر، ظاهر مي کند آنچه در باطن آدمي است از نورو صفا، و جزع، ظاهر مي کند آنچه در باطن وي است از ظلمت و وحشت. يعني: صبر در بلا و محنت، نشانه نور و باطن است و جزع و اضطراب نشانه کدورت و تيرگي باطن است.
  
  

[╫❀نیایش❀╫]

خواجه عبدالله انصارى در تعريف «صبر» مى‏گويد: «الصبر حبس النفس على جزع كامن عن الشكوى‏» از تعريف خواجه دو نكته را مى‏توان دريافت:

الف) اگرچه شخص «صابر» در درون احساس ناراحتى كرده است و سنگينى غم و اندوه را با تمام وجود حس مى‏كند; اما به خاطر حضرت محبوب بر غير حق شكوه و شكايت نمى‏برد.

ب) هر چند صابر به غير حق شكوه نمى‏كند اما به اين معنا نيست كه با خداى خويش به درد دل و راز و نياز نمى‏پردازد. چنان‏كه مى‏بينيم حضرت ايوب(ع) پس از آنكه مشكلات و رنجهاى فراوان بر او مستولى مى‏شود به خداوند شكوه مى‏كند كه «انى مسنى الشيطان بنصب و عذاب‏» و در عين حال خداى مهربان همچنان او را به صفات پسنديده «صابر» و «اواب‏» (رجوع كننده به حق) مى‏ستايد و مى‏فرمايد: «انا وجدناه صابرا نعم العبد انه اواب‏». حضرت يعقوب(ع) نيز كه از صابرين است مى‏گويد: «انما اشكوا بثى و حزنى الى الله‏». حاصل سخن آنكه شكوه و شكايت كردن در پيشگاه خداوند منافاتى با مقام صبر ندارد و گاه عدم اظهار دردمندى نزد خدا نوعى گستاخى به حساب آيد. پس صبار كسى است كه صبرش براى خداست و با قدرت اعطا شده از طرف خداوند به چنين مقامى راه مى‏يابد

[╫❀نیایش❀╫]

زندگى انسان در دنيا، آميخته با مشكلات عجيبى است كه اگر در مقابل آن بايستد و شكيبايى و مقاومت به خرج دهد، به يقين پيروز خواهد شد و اگر ناشكيبايى كند و دربرابر حوادث زانو زند، هيچ گاه به مقصد نخواهد رسيد.

منظور از «صبر» همان استقامت در برابر مشكلات و حوادث گوناگون است كه نقطه مقابل آن «جزع»، بى‏تابى، از دست دادن مقاومت و تسليم شدن در برابر مشكلات است.

علاوه بر زندگى مادى، در زندگى معنوى نيز اين مساله وجود دارد. اگر انسان در برابر نفس سركش و هوا و هوس‏ها و زرق و برق دنيا و جاذبه‏هاى گناه ايستادگى نكند و در طريق «معرفة الله» و اطاعت فرمان او با مشكلات نجنگد، هرگز به جايى نمى‏رسد.

از اين رو، علماى علم اخلاق، صبر را به سه دسته تقسيم مى‏كنند:

1- صبر بر اطاعت، يعنى شكيبايى در برابر مشكلاتى كه در راه اطاعت وجود دارد.

2- صبر بر معصيت، يعنى ايستادگى در برابر انگيزه‏هاى نيرومند و محرك گناه.

3- صبر بر مصيبت، يعنى پايدارى در برابر حوادث تلخ و ناگوار و عدم برخورد انفعالى وترك جزع و فزع.

«صبر» از مهمترين اركان ايمان است، امير مؤمنان على عليه السلام موقعيت صبر را در برابر ايمان، همانند موقعيت سر نسبت به بدن مى‏دانند در قرآن مجيد نيز كمتر موضوعى را مانند صبر مورد تاكيد قرار داده است. حدود هفتاد آيه، از صبر سخن به ميان آمده كه بيش از ده مورد آن به شخص پيغمبر اسلام صلى‏الله عليه و اله اختصاص دارد.

قرآن براى صابران، اجر فراوانى قائل شده، «انما يوفى الصابرون اجرهم بغير حساب» و كليد ورود بهشت، صبر و استقامت شمرده شده است، آنجا كه مى‏گويد:

«فرشتگان بر در بهشت به استقبال مى‏آيند و به آنها مى‏گويند: «سلام عليكم بما صبرتم فنعم عقبى الدار، سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان، چه نيكو است سرانجام آن سراى جاويدان».

[╫❀نیایش❀╫]

در حديث از رسول خدا صلى‏الله عليه و اله در تعبير زيباى ديگرى فرمودند: «الصبر كنزمن كنوز الجنة، صبر، گنجى از گنج‏هاى بهشت است».

درباره شكيبايى در برابر گناه اين حديث نقل شده است: «و من صبر عن‏معصية الله فهو كالمجاهد فى سبيل الله، كسى كه در مقابل عوامل گناه صبر كند، مقامش همانند مجاهد در راه خداست».



آرى هر دو مجاهد «فى‏سبيل الله»اند، با اين تفاوت كه يكى با دشمن بيرونى (جهاد اصغر)و ديگرى با دشمن درونى (جهاد اكبر) مى‏جنگد.